Η εξαπάτηση της δημοκρατίας
Με το που κυκλοφόρησε το παιχνίδι, οι άνθρωποι ξεχύθηκαν στους δρόμους και βάλθηκαν να κυνηγούν τους συμπολίτες τους. Έφτασαν, μάλιστα, και μέχρι τη Βουλή, προσπαθώντας να αιχμαλωτίσουν τους πολιτικούς. Κάθε φορά που έπιαναν κι έναν στην εικονική τους πραγματικότητα, χαμογελούσαν χαιρέκακα. Το ίδιο χαιρέκακα χαμογελούσαν και οι πολιτικοί που παρατηρούσαν αυτήν την κατάσταση μέσα απ’ τα πολυτελή γραφεία τους. Είχαν αιχμαλωτίσει έναν ολόκληρο λαό χωρίς να κάνουν τίποτα. Είχαν αιχμαλωτίσει έναν ολόκληρο λαό. Τελεία. Η αιχμαλώτιση δεν επιδέχεται συνέχεια…
Δύο νέα παιδιά περιπλανιούνται μέσα σε έναν κόσμο που μυρίζει μπαρούτι. Δοκιμάζουν και δοκιμάζονται. Φοβίζουν και φοβούνται. Εξουσιάζουν και εξουσιάζονται. Ένας νέος κόσμος ανατέλλει, που μοιάζει όμως ίδιος με τον παλιό. Στο χέρι μας είναι να τον αλλάξουμε. Στο χέρι μας είναι να πάρουμε την εξουσία.
Η “Εξαπάτηση της Δημοκρατίας” αποτελεί μία πολιτικοκοινωνική αλληγορία, που ζωντανεύει πρόσωπα και καταστάσεις στην Ελλάδα.
414 σελ.
Επτά χρόνια στο αμόνι
Για μια στιγμή σκέφτηκα να τα παρατήσω όλα και να εξαφανιστώ. Δεν άντεχα άλλο τα νεκρά βλέμματα, τις ψυχρές αγκαλιές, τα σκυμμένα κεφάλια.
Άρχισα να ψάχνω για νέα ζωή. Μα τρίμματα αναμνήσεων μου ‘φράζαν τον δρόμο.
Είπα στην οικογένειά μου πώς ένιωθα. Κοντινά συναισθήματα, κοντινές σκέψεις, κοντινά πεταρίσματα μπερδεμένων ψυχών.
Να φύγω, σκέφτηκα ξανά. Μα οι χαραμάδες άρπαξαν τις σκέψεις μου γρήγορα και τα θέλω μου τρέξανε να με πιάσουν. Σαν άοπλος στρατιώτης στα χέρια τους έπεσα.
Να μείνω, έπρεπε, για ν’ αποκρούσω τις παγίδες τους και ν’ αποδείξω πως υπήρχε εναλλακτική.
Δεν νίκησαν, τώρα το βλέπω ξεκάθαρα. Τώρα που από τα μάτια μου στερεότυπα κι αυταπάτες έφυγαν. Τώρα που ο ήλιος μεσουρανεί ξανά και τα πουλιά κελαηδούν. Τώρα που στόχο μας κάναμε τα λουλούδια ν’ ανθίσουν και πάλι.
Ο Παναγιώτης Κολέλης … επιμένει να δημιουργεί μετά-μυθοπλασίες που ακροβατούν μεταξύ της καταγγελίας και της προσωπικής κραυγής. Η λογοτεχνία άλλωστε ποτέ δεν αποτελούσε αποκλειστικό πεδίο έκφρασης εκείνων που ενδιαφέρονται κυρίως για την αισθητική ή τη γλώσσα. Είναι μία τέχνη που προσφέρεται για παρέμβαση, χώρος δράσης τολμηρών αμφισβητιών που πιστεύουν πως κάθε λέξη που γράφεται οφείλει να εκκινεί, μυστικά έστω, υποσυνείδητα, όπως θέλετε πείτε το, από την επιθυμία πως αυτός ο κόσμος μπορεί και πρέπει να γίνει λίγο καλύτερος. ναι, ξέρω, μεγάλες κουβέντες… τι χάνουμε όμως να συνεχίσουμε να προσπαθούμε;
(Κωνσταντίνος Τζαμιώτης, από το Επίμετρο)
138 σελ.
Η εξαπάτηση της δημοκρατίας (2017), Εκδόσεις iWrite.gr
Νουβέλες
Επτά χρόνια στο αμόνι (2018), Εντύποις
Πηγές: Biblionet, Εντύποις, Εκδόσεις iWrite.gr
