Βλάζια Φαϊδά

Η Βλάζια Φαϊδά γεννήθηκε στη Μυτιλήνη.
Έχει ζήσει πολλά χρόνια στο εξωτερικό και έχει ταξιδέψει πολύ στον κόσμο. Είναι στο Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.), μέλος του Αττικού Πνευματικού Ομίλου Γλυφάδας, συμμετέχει στη Λέσχη Ανάγνωσης του περιοδικού “Νέα Αριάδνη” και σε άλλους λογοτεχνικούς και πολιτισμικούς Ομίλους. Από μικρή είχε κλίση στην ποίηση και τη λογοτεχνία. Έχει ασχοληθεί με τις τέχνες και τα γράμματα πολλά χρόνια συμμετέχοντας σε ανθολογίες ποίησης κ.ά. και έχει διακριθεί με βραβεία και επαίνους. Προσφάτως τιμήθηκε με αριστείο ποίησης για το βιβλίο της “Κάβο-Νιρβάνα” από τον Ε.Π.Ο.Κ. Πολλοί εξέχοντες πνευματικοί άνθρωποι έχουν γράψει επαινετικές κριτικές για το έργο της. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές με τίτλους “Λάψαρνα”, “Λάψαρνα ΙΙ”, “Κάβο-Νιρβάνα”, τα “Δεύτερα” και τώρα τη “Φρυκτωρία”.

Ποίηση
Φρυκτωρία (2015), Αγγελάκη Εκδόσεις

Νουβέλες
Όταν ο ουρανός ήταν χαμηλά (2017), Αγγελάκη Εκδόσεις
Διαβαίνοντας… (2020), Αγγελάκη Εκδόσεις

Διαβαίνοντας… – Βλάζια Φαϊδά

Διαβαίνοντας τη ζωή, διαβαίνοντας τον χρόνο, διαβαίνοντας τον κόσμο…

Θα ανταμώσουμε τις καμπάνες του Prenzlauer Berg να χτυπούν, την περήφανη λεύκα να μιλάει, την αγράμπελη να τραγουδάει, τον χορό των Περσειδών, τις βραδιές της Μυτιλήνης, τα χελιδόνια να φτερουγίζουν στο Μάτσου Πίτσου, τον Θησέα και την Αριάδνη, την Αρσινόη να καμαρώνει απ’ το παλάτι την Αλεξάνδρεια, την Αρτεμισία της Αλικαρνασσού συγκλονιστική στην τριήρη της, την ποιήτρια Σαπφώ να γράφει για τις ζαβολιές του αδελφού της και στο τέλος θα φωνάξουμε όλοι μαζί: Αλαλά!

Διαβαίνοντας τη ζωή, διαβαίνοντας τον χρόνο, διαβαίνοντας τον κόσμο.

Ποίηση, Αγγελάκη Εκδόσεις, 2020, 92 σελ.

Όταν ο ουρανός ήταν χαμηλά – Βλάζια Φαϊδά

«…Ἔχοντας τό χάρισμα τῆς τερπνῆς ἀφήγησης -μέ περιγραφική ἱκανότητα ἀλλά καί ὀξεία παρατηρητικότητα- μέ ἐξαιρετικό καί ἀνεπιτήδευτο χειρισμό τῆς λογοτεχνικῆς γλώσσας, μᾶς καθιστᾶ κοινωνούς -πέραν τῶν ἄλλων- τρόπων, συνηθειῶν, ἠθῶν, ἐθίμων, δοξασιῶν κ.λπ., τῆς ἰδιαίτερης πατρίδας της, καί ὑπό την ἔννοιαν αὐτή, τά δύο πεζογραφήματά της, ἔχουν, ἐξόν ἀπ’ τό λογοτεχνικό, καί λαογνωστικό ἐνδιαφέρον, ἐπάλληλο καί του γλωσσικού, μέ τόν πλοῦτο τῶν ἰδιωνυμικῶν ὅρων πού χρησιμοποιεῖ, τοπικῆς ἑκφορᾶς καί διαλέκτου, πού ἐπεξηγεί σέ ἐνημερωτικό Λεξιλόγιο…»
«…Ἀπό τἠν ἄποψη τῆς καλολογίας τῶν ἐκφραστικῶν της τρόπων, ἡ Βλάζια Φαϊδά δέν μένει προσκολλημένη στήν ξηρή περιγραφή τῶν ὅσων διηγείται. Γράφει μέ τρόπο λυρικό, μέ συναισθηματικές παρακαμπτήριους χωρίς διαβητικές ὑπερβολές, μέ ὡραίες, ἐδῶ κί ἐκεῖ περιγραφές».
Δημήτρης Νικορέτζος