Αγγελική Στρατηγοπούλου

Ευαγγελισμός – Αγγελική Στρατηγοπούλου

“Μεγάλωνα πότε στη μια μεριά και πότε στην άλλη. Το ποτάμι στη μέση βάφτιζε όλους τους κατοίκους αδιακρίτως. Οι γονείς μου ήταν όχθες με βατράχια και καλαμιές, όμως ονειρευόμουνα τις καλοντυμένες πλατείες του Βορρά και τους ανθρώπους που νόμιζα ότι δεν έχουν τίποτα να μοιράσουν. Διέσχιζα τα σύνορα για να βρεθώ άλλοτε με τον μπαμπά και άλλοτε με τη μαμά, όχι με την ευκολία της εναλλαγής των δωματίων, όπως γινόταν με τα άλλα παιδιά, αλλά αγωνιώντας μήπως συλληφθώ, άμωμα ή όχι, δεν είχε σημασία. Ένιωθα τον κίνδυνο να με κυκλώνει περνώντας τις όχθες, όντας ξένο και στις δυο.”

Το βιβλίο αυτό μιλάει για τη μητρότητα, απογυμνώνοντάς τη σε βάθος από την ιεροποίησή της, που -αιώνες τώρα- αποσκοπεί στον έλεγχο και στην καταστολή των γυναικών. Η σχέση μητέρας-παιδιού, απογυμνωμένη από το δεδομένο, παραμορφωμένη από αλήθειες εκτός ορίων, αλλά και ανατρεπτικά στοχαστική, παρουσιάζεται με τρόπο που κάποιους θα γοητεύσει και άλλους θα συγκινήσει, προκαλώντας έναν διάλογο με ό,τι θεωρούμε ανέγγιχτο.

Μια υποβλητική νουβέλα, που αφηγείται μια ιστορία παρενδυσίας του χρόνου, σε τόπο ακαθόριστο, όπου οι χαρακτήρες -το παιδί και η μητέρα του- τολμούν να απεκδυθούν την κανονικότητά τους.

Νουβέλα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2009, 86 σελ.

Δεν θα ξαναρωτήσω τον μπαμπά – Αγγελική Στρατηγοπούλου

“…Τα βράδια που φοβάται, νιώθει πώς βγάζει κάτι λεπτές ρίζες στις πατούσες και φύλλα στα νύχια των χεριών. Τίποτα δεν είναι αλήθεια, αλλά τη βοηθάει να αναμετριέται με την απόσταση από τη γη ως τον ουρανό. Την κάνει να ονειρεύεται ότι κολυμπάει στο όνομα της, πως το κεφάλι της έχει καμινάδες και μικρούς στρογγυλούς φεγγίτες και ότι τις νύχτες γλιστράει σε πλεούμενα που οδηγούν πανύψηλοι βάτραχοι. Όμως παραμένει το παιδί που το μόνο του παιχνίδι είναι οι λέξεις και έμαθε από νωρίς την τέχνη της επινόησης για να αντέχει τις νύχτες…”
Ένα βιβλίο που συνδέει τη ζωή με τον θάνατο και ανατρέπει την παιδική ηλικία έτσι όπως την ξέρουμε. Η φαντασία οδηγεί στο απροσδόκητο διαπερνώντας τα όρια των αισθήσεων και του νου. Με αφετηρία το ελάχιστο και τη μεγέθυνση του ως την παραμόρφωση, ο κόσμος του αποτελείται από επινοήσεις υπαρκτών και μη υπαρκτών όντων, καλώντας τους αναγνώστες να κρυφοκοιτάξουν πίσω από τις παραβατικές σελίδες που ενδύονται την αθωότητα.

Μυθιστόρημα, Μελάνι, 2006, 184 σελ.