Από το 2000 ασκεί το επάγγελμα της προσωποκεντρικής συμβούλου ψυχικής υγείας και έχει εργαστεί με ανθρώπους που βρίσκονται στη χρήση ουσιών, καθώς και με τις οικογένειές τους. Από το 1981 έως το 1993, η ίδια ήταν χρήστρια ουσιών και αυτή η πολύπλευρη εμπειρία της αποτελεί την έμπνευση για το πρώτο της βιβλίο. Μέσα από το βιβλίο της μοιράζεται την ιστορία της και την εμπειρία της για το πώς έμπλεξε με τα ναρκωτικά και πώς κατόρθωσε να ξεπεράσει τη χρήση ουσιών και να γίνει θεραπεύτρια.
Ο λευκός ελέφαντας (2024), Διόπτρα
Ο λευκός ελέφαντας – Αγνή Ιωάννου
Πώς θα ήταν η Αλίκη αν έμπλεκε με σκληρά ναρκωτικά στη Χώρα των Θαυμάτων; Πώς είναι η ζωή ενός κοριτσιού κανονικής ελληνικής οικογένειας όταν κυριεύεται από την ηρωίνη στα καλά καθούμενα ή στα όχι-πολύ-καλά καθούμενα; Πώς είναι να βουλιάζει το ίδιο κορίτσι στον πιο βαθύ εθισμό και πώς είναι να καταφέρνει στο τέλος να βγει στην επιφάνεια κλοτσώντας, δηλαδή να τα κόψει όλα μαχαίρι;
Το κορίτσι στη θέση της Αλίκης είναι αληθινό, η ιστορία του, που τρέχει σε αυτό το βιβλίο, είναι πιο αληθινή από την αλήθεια. Τρέχει κυριολεκτικά από καθωσπρέπει σπίτια σε καταγώγια, σε φοιτητικά υπόγεια, σε στενάχωρες συνθήκες, σχέσεις, έρωτες και φιλίες, με μια αισιοδοξία και την ανακουφιστική λύση στο τέλος, εκεί ακριβώς που περιμένεις ότι το έργο που διαβάζεις θα γίνει βαριά τραγωδία: Δεν πηγαίνουν όλα καλά πάντα στη ζωή, αλλά μερικές φορές πηγαίνουν. Μερικές φορές η ηρωίδα γλιτώνει, βγαίνει από το λούκι, στέκεται στα πόδια της.
Και αφηγείται με απλή γλώσσα τη συναρπαστική, τραγική, μερικές φορές αστεία, ζωηρή, λαχανιαστή, γοητευτική, αλλά κυρίως παν-αληθινή ιστορία της…
-Μανίνα Ζουμπουλάκη
Μυθιστόρημα, Διόπτρα, 2024, 432 σελ.
Πηγές: Biblionet, Διόπτρα
