Σπούδασε Ιατρική στην Θεσσαλονίκη, όπου και απέκτησε την ειδικότητα του Αναισθησιολόγου. Ακολουθώντας και αποδεικνύοντας το πάθος του για την Φιλοσοφία, οδηγείται στην Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. και ολοκληρώνει τις σπουδές του το 2008, παίρνοντας παράλληλα τον τίτλο του Εντατικολόγου. Εργάζεται στην Αθήνα. Η “Τυχαία γνωριμία του νεαρού Ιζιντόρ με τον κύριο Μπλερ” είναι το πρώτο λογοτεχνικό έργο που εκδίδει.
Η τυχαία γνωριμία του νεαρού Ιζιντόρ με τον κύριο Μπλεζ (2012), Γαβριηλίδης
Πεζογραφία
Πρώτος πεθαίνει ο θεός (2017), Ηριδανός
Ποίηση
Ο μέγας κάμπος (2012), Γαβριηλίδης
Ο μέγας κάμπος (2016), Γαβριηλίδης
Θεατρικά έργα
Σαρλβίλ (2015), Γαβριηλίδης
Πρώτος πεθαίνει ο θεός – Αχιλλέας Ε. Κούμπος
Είναι πανάρχαια συνήθεια να καίμε τα ξερόχορτα για να ξαναγεννηθεί η φύση το Φθινόπωρο. Ορισμένοι πάλι, περιμένουν να πεθάνει ο πατέρας τους για να πάρουν αποφάσεις. Μα, η κατάκτηση της ελευθερίας απαιτεί ένα τίμημα. Η θυσία της ζωής μας μπορεί να είναι το τίμημα για μια τέτοια ανώτερη ιδέα. Άλλες φορές, ο φόνος αυτού που μας εμποδίζει να γίνουμε ελεύθεροι. Τις περισσότερες όμως, πρέπει να πεθάνει το παλιό. Και το παλιό καταρρέει με δύο τρόπους: με την βία του δυνατού νέου ή από μόνο του γιατί, το παλιό είναι ήδη ετοιμόρροπο. Πρώτος πεθαίνει ο Θεός. Άραγε ποιος πεθαίνει τελευταίος; Τι πρέπει να πληρώσουμε για να κερδίσουμε την ελευθερία μας;
Πεζό, Ηριδανός, 2017, 48 σελ.
Ο μέγας κάμπος – Αχιλλέας Ε. Κούμπος
Μέγας γίνεται ο Έλληνας όταν το θελήσει, όταν το αποφασίσει. Κάμπος είναι η εύφορη και ζωογόνος φαντασία του, η δημιουργικότητά του, τα όνειρά του. Εκεί ανθίζει η συνεννόηση, η αγαθότητα, ο σεβασμός. Αυτή η σιωπηλή ένωση του Έλληνα και της ψυχής του φανερώθηκε στα τραγούδια. Ο Μέγας κάμπος είναι η ζωή μιας ιδέας. Μιας ιδέας που ξαναβρίσκει τον χαμένο ελληνικό χρόνο μέσα από τους δρόμους που ανοίγουν οι λέξεις και η μουσική μας. Ένας ελληνικός χρόνος που μπαίνει πάλι στη ζωή μας, ξεκινώντας από τις μυθικές ή αληθινές ιστορίες της κλασικής αρχαιότητας, περνάει από βυζαντινά μονοπάτια, ακολουθεί με ευλάβεια την παράδοση με τους τσάμικους, σμυρναίικους και νησιώτικους ρυθμούς, πλησιάζει το σήμερα με τα ρεμπέτικα και τα λαϊκά τραγούδια, φτάνοντας στα σύγχρονα έντεχνα. Ο ελληνικός κάμπος μεγαλώνει όσο τα τραγούδια διηγούνται μια ιστορία ή ένα συναίσθημα, έως ότου η Μεσόγειος ανοίξει τα σύνορά της. Σε μια εποχή όπου η έλλειψη πίστης μάς δυσκολεύει να αισθανθούμε την Ελλάδα και τις απεριόριστες δυνατότητές της σαν ένα αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας, εμείς δίνουμε τους μουσικούς και ποιητικούς μας λόγους για να ακούσουμε και να τραγουδήσουμε όλοι μαζί αυτό που ονειρευόμαστε, αυτό που είμαστε.
Από την εισαγωγή του Αχιλλέα Κούμπου
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2016, 88 σελ.
Σαρλβίλ – Αχιλλέας Ε. Κούμπος
ΒΕΡΛΑΙΝ: Δεν είναι κακό οι άνθρωποι να αλλάζουν συνήθειες. Τώρα θα κάθομαι στο πάτωμα!
ΜΑΤΙΝΤΛ: Αυτό δεν είναι αλλαγή συνήθειας.
ΒΕΡΛΑΙΝ: Και τι είναι, δηλαδή;
ΜΑΤΙΝΤΛ: Αλλαγή θέσης!
ΒΕΡΛΑΙΝ: Η καρέκλα μού προκαλεί αποστροφή. Τώρα την βλέπω σαν νεκροκρέβατο. Τίποτα δε με βολεύει. Το μυαλό σαν να μην ξεκολλάει από το κομμένο ποδι. Όσο υπήρχε, ούτε σημασία δεν του έδινα. Τώρα θα κυβερνάει τα βήματά μου ένα κομμένο πόδι!
Θεατρικό, Γαβριηλίδης, 2015, 67 σελ.
Η τυχαία γνωριμία του νεαρού Ιζιντόρ με τον κύριο Μπλεζ – Αχιλλέας Ε. Κούμπος
Στην “τυχαία γνωριμία του νεαρού Ιζιντόρ με τον κύριο Μπλεζ”, όχι χωρίς λόγο, ο Αχιλλέας Ε. Κούμπος συνδυάζει την ένταση των βιωμάτων του με την ανάλυση του στοχασμού που προκύπτει από αυτά.
Η απεικόνιση τους στο χαρτί με νέους κόσμους που δημιουργούνται αλλά και από συναισθήματα που ανασύρονται, προετοιμάζει τον αναγνώστη να επαναξιολογήσει κάποιες από τις πεποιθήσεις και τις βεβαιότητες (;) του.
Στρέφεται, επίσης, ενάντια στη μονοδιάστατη, σύγχρονη οικονομική κοσμο-θεώρηση. Τα φαινομενικά αντικρουόμενα ενδιαφέροντα με τα οποία καταπιάνεται, μεταφέρονται αβίαστα και ξεκάθαρα στο λογοτεχνικό του έργο, δημιουργώντας παράλληλα συσχετίσεις ανάμεσα σε χώρους που δύσκολα διακρίνεται ότι υπάρχουν με την πρώτη ματιά.
Μυθιστόρημα, Γαβριηλίδης, 2012, 167 σελ.
Ο μέγας κάμπος – Αχιλλέας Κούμπος
Ο Μέγας Κάμπος είναι μια Ιδέα. Μια ιδέα που ξαναβρίσκει τον χαμένο ελληνικό χρόνο μέσα από τους δρόμους που ανοίγουν οι λέξεις και η μουσική μας. Ένας ελληνικός χρόνος που μπαίνει πάλι στη ζωή μας, ξεκινώντας από τις μυθικές ή αληθινές ιστορίες της κλασικής αρχαιότητας, περνάει από βυζαντινά μονοπάτια, ακολουθεί με ευλάβεια την παράδοση με τους τσάμικους, σμυρναίικους και νησιώτικους ρυθμούς, πλησιάζει το σήμερα με τα ρεμπέτικα και τα λαϊκά τραγούδια, φτάνοντας στα σύγχρονα έντεχνα. Ο ελληνικός κάμπος μεγαλώνει όσο τα τραγούδια διηγούνται μια ιστορία ή ένα συναίσθημα, έως ότου η Μεσόγειος ανοίξει τα σύνορά της. Σε μια εποχή που η έλλειψη πίστης μάς δυσκολεύει να αισθανθούμε την Ελλάδα σαν ένα αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας, εμείς δίνουμε τους μουσικούς και ποιητικούς μας λόγους για να ακούσουμε και να τραγουδήσουμε όλοι μαζί αυτό που είμαστε.
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2012, 47 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ηριδανός, Γαβριηλίδης
