Όπως λέει ο ίδιος:
Ζωή χωρίς αναμνήσεις, δεν είναι ζωή. Οι αναμνήσεις είναι οι ρίζες που δημιουργούμε σε κάθε σταθμό της ζωής μας. Χωρίς αυτές… η ζωή είναι ανύπαρκτη. Έτσι κι εγώ έχω αναμνήσεις από το Κρανίδι. Έχω ρίζες στο Κρανίδι και στην Ερμιονίδα. Μπορεί να γεννήθηκα στον Πειραιά. Στο Κρανίδι όμως έχουν απομένει τ’ αχνάρια των παιδικών μου χρόνων. Πρωτοέκλαψα, γέλασα, έτρεξα, έπαιξα, τραγούδησα κι ερωτεύτηκα στα ιστορικά σοκάκια του Κρανιδίου. Από τις γειτονιές του Άγιου Βασίλη, της κάτω Παναγίας, στα λεγόμενα σκαλάκια & στον Άγιο Γιάννη. Οι πρώτοι μου γείτονες, οι συγγενείς, οι παιδικοί μου φίλοι, οι πρώτοι συμμαθητές. Οι πρώτοι δάσκαλοι…, τα πρώτα γράμματα, οι πρώτοι στίχοι & ποιήματα με συνάντησαν εδώ… στο Κρανίδι.
Βήματα προς την Ποίηση – Άκης Μπούρας
«Διάβαση»
Δημιουργικά βήματα δράσης
τα όνειρα πάκτωσαν το παρελθών.
το παρόν κοινωνικά συλλογάται η άρσης,
πέρασμα η αλλαγή μετά τις απόφασης.
Υποκλίνομαι μπροστά στον πόνο,
γιατί γεννήθηκε από τη σύγκρουση εμού
με την επιλογή μου
και αιμορράγησε η υπόλοιπη ζωή μου
πλημμυρίζοντας με από γνώση.
Περιπλανήθηκα στο λαβύρινθο της διαμάχης
έως ότου συρθώ στην έξοδο
να κατανοήσω ότι άδειασα και
βάρυνα σαν φελλός.
Με την βοήθεια του ανέμου της οργής μου,
αναδύθηκα στην πύλη της διάβασης
και στάθηκα στη θέση να κτυπώ
το κουδούνι της γεφυρόπορτας
με το δάχτυλο μου και παράλληλα να δείχνω
το καινούργιο μου βλέμμα
σε έναν άγνωστο δρόμο…
Ποίηση
Θέλω ν’ Ακούσεις Πρόγονε – Άκης Μπούρας
Θέλω ν’ Ακούσεις Πρόγονε
τα λόγια που έχω γράψει
θα σε κουράσουν κάμποσο
γιατί είναι πολλά,
είναι μια ιστορία ποιητική
απ’ τα χρόνια τα παλιά.
«Χριστός Γεννιέται»
Ηχούν σειρήνες τ’ ουρανού
χύνονται μελωδίες
φέγγει τ’ αστέρι της Λαμπρής
το φως στους Μάγους της σιωπής
στου Ηρώδη τις θυσίες.
Άνιση νύχτα η Άγια Αποψινή
με βουρκωμένα μάτια
που γνέφουν καταφατικά
δυο κόσμους διαφορετικούς
με στάβλους και παλάτια.
Εσείς τι κάνετε μωρέ;
Ανοίξτε να μπει λίγο φως
μπας και ραγίσει της καρδιάς ο παγετός…
Απρόσμενα να λυτρωθεί
το θείο βρέφος κι ο αδελφός.
Μην γίνεστε συμμαχητές
στης σταύρωσης το δρόμο
μην κρύβεται τον ερώτα σε φόνο
στο αίμα και στα δάκρυα
και στο βαθύ σας πόνο
Μια νύχτα είναι και η αποψινή
νύχτα επαναλαμβανόμενη, όπως κι άλλες
που χάθηκαν τ’ αχνάρια τους
στης μοίρας το ποτάμι
π’ έσερνε ανθρώπους άτολμους,
δεν ύψωναν της αγκαλιάς κεφάλι
Σκόρπισαν τον ιδρώτα τους
σπατάλησαν του έρωτα την έλξη
λούφαξαν στο μυστικό τους δείπνο
κι ερμήνευσαν τα λόγια του Χριστού
φαντάσματα με σάρκα κι οστά.
Γι’ αυτό τη νύχτα Αυτήν
έστεψαν τ’ Άστρο νυφικό
λησμόνησαν όρκο και θεό
βάλανε Το θείο βρέφος στο παχνί
να γεννηθεί μαζί με τη θανατική ποινή
κι αναζητούν να αναστηθεί
-έξω απ’ τον πλανήτη γη…
Ποίηση
Φύσηξε Φως – Άκης Μπούρας
«Φύσηξε Φως»
Σ’ έναν σβησμένο ουρανό,
φωνάζω τη βροχή του,
να γείρω εκεί τη βάρκα μου,
στην άγνωστη ακτή του.
Στη θολωμένη όραση,
στα λεύτερα νερά του,
φτερά ν’ ανοίξω την καρδιά,
ναύτες τα σύννεφά του.
Μάταιο τέμπλο η μοναξιά,
στρέφει στο φως γυμνό κορμί,
στο φύσηγμα σταλαγματιά.
Ίχνος στου ήλιου το φιλί.
Έτσι προβάλει η ζωή
με αιτία το σκοτάδι…
Φύσηξε φως του ουρανού,
του έρωτα σημάδι.
…ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ…
Οι φίλοι μου οι εξασφαλιστές
και της φροντίδας τους εγώ ο διασωθής
κάτω από του θεού παραγγελιά κι αρχή
ακόμα και στην τελευταία τη στιγμή
ξεφεύγω απ’ του κινδύνου την οργή…
Οι φίλοι μου οι προστατευτικοί
επιλεγμένοι συγκεκριμένης προσευχής
αναπληρώνουν το κενό
απομακρύνοντας την ταραχή
και παίρνουν θέση στη ζωή μου
του πιο στενού μου συγγενή!
Οι φίλοι μου οι πνευματικοί
συνδεδεμένοι με το αίμα της ψυχής
σε μια συγγένεια ανεξίτηλη και βιοποριστική
που πότε εγώ και πότε αυτοί
με μια καρδιά,καλούμαστε
στην αγκαλιά τη θεϊκή!
Ποίηση, Ωρίωνας, 2015, 180 σελ.
Ειρήνη – Άκης Μπούρας
…Το ζητούμενο είναι το κάλεσμα της ειρήνης, που από τη μια στιγμή στην άλλη τη θυσιάζουμε στο βωμό του μίσους κι ας είναι ο πολυπόθητος καημός του υποσυνείδητου της ενεργειακής ψυχής, ακόμα και στα φυτικά και ζωικά πλάσματα που μοιράζονται μαζί μας τον πλανήτη. Ο άνθρωπος εξακολουθεί να πασχίζει για ανάπτυξη και ισότητα. Αλλά δυστυχώς κατορθώνει διαμορφώνοντας τελείως διαφορετικά αποτελέσματα και πολιτισμούς για να εγκλωβίζεται στο φόβο του.
Η ειρήνη είναι η Ιθάκη του Οδυσσέα. Είναι ο κορμός μιας άριστης υγείας και πολλών αγαθών. Για κάποιους είναι ακόμη και το πέρασμα στο θάνατο. Είναι ζωή και λύτρωση ταυτόσημα. Είναι το πιο ακριβό νόμισμα κέρδους ομόνοιας, πολιτείας και οικογένειας. Είναι το τσάκισμα της αδικίας.
Με την αφορμή αυτής της ποιητικής μου έκδοσης, θεώρησα να της βαφτίσω τον τίτλο στ’ όνομα της ειρήνης των πάντων. Της ειρήνης που αναζητούσα και εγώ κάποτε στη ζωή μου, μέχρι τη στιγμή που τη συνάντησα να με συντροφέψει. Στην ειρήνη της ζωής μου. Στην ειρήνη της ποίησης. Στην ειρήνη που δεν έχει ορισμό και εξήγηση με λόγια, παρά μόνο με τους αισθητήρες του συναισθήματος σε διεγείρει και σε κάνει αθάνατο, ζώντας την κάθε στιγμή στη ζωή αρμονικά.
Για τους λόγους αυτούς σας καλώ στο ναό της ποίησης, για να συναντήσετε την αρετή της Ειρήνης!
(Από τον πρόλογο του συγγραφέα)
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ !!!
Για δες ψηλά στον ουρανό
Δυο χιόνες μπάλες περιστέρια
Αρμονικά κρατούν πράσινο κλαδί
Ν’ ανθίσει ο κόκκινος ανθός
Σαν να ναι ο λώρος της καρδιάς στους
Σφιχτά κρατεί την αγκαλιά τους
Μπρός στον ήλιο π’ αδιάκοπα ζητά φτερά
Χειροκροτήματα από χέρια σθεναρά
Για δες κι εσύ με το καλό
Κι όλοι λαοί στον όμορφο πλανήτη
Αυτό το φως το καθαρό και το ζεστό
Και μην σκιαχτείς
Το τι θα πει ο κόσμος σαν σε δει
Ζητά κι αυτός μιαν αγκαλιά
Φιλιά – χαρούμενα – ξεφωνητά
Κι ας σκορπά το αίμα του στα φανερά
Στον πόλεμο του προσπαθεί
Να κρύψει τον έρωτα και την ειρήνη
Σ’ αυτήν την ασυμβίβαστη διαδρομή
Ζωή!! Με ψυχική πιστή υποταγή
Για δες κι εσύ στον ουρανό
Και κράτα μου το χέρι
για να ’σαι η Ειρήνη μου
το ταίρι μου, το περιστέρι.
Από την ποιητική συλλογή μου: “ΕΙΡΗΝΗ” που είναι αφιερωμένη: στην Ειρήνη των Λαών & στην σύζυγο μου Ειρήνη!
Ποίηση, Ωρίωνας, 2015, 106 σελ.
Έπω – Άκης Μπούρας
Ποίηση, Ιδιωτική Έκδοση, 2018
Βήματα προς την Ποίηση (2013), Θεσσαλονίκη
Φύσηξε Φως (2015), Ωρίωνας
Ειρήνη (2015), Ωρίωνας
Θέλω ν’ Ακούσεις Πρόγονε (2016), Λ.Π.Δ.Μ
Έπω (2018), Ιδιωτική Έκδοση
Πηγές: Biblionet, Ωρίωνας, Ηλεκτρ.Τύπος
