Σπούδασε Πολιτική Επιστήμη και Δημόσια Διοίκηση στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), όπου στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο αντικείμενο της Πολιτικής Επιστήμης και Κοινωνιολογίας. Το 2013 ανακηρύχθηκε σε διδάκτορα Πολιτικής Επιστήμης και Κοινωνιολογίας (Τομέας Κοινωνικής Θεωρίας, ΕΚΠΑ). Ο τίτλος της διδακτορικής διατριβής είναι: Η ιδεολογία της γυναικείας σεξουαλικότητας: αναπαραστάσεις και συγκρότηση προτύπων στον ελληνικό ερωτικό κινηματογράφο. Έχει διδάξει το μάθημα Τέχνη του Κυβερνάν στο πλαίσιο του προγράμματος “Ακαδημία Πλάτωνος: Η πολιτεία και ο Πολίτης”. Έχει συνεισφέρει με κείμενα σε συλλογικούς τόμους ενώ εργάζεται και ως μεταφράστρια. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζουν σε θέματα που αφορούν την πολιτική της αναπαράστασης, τη φεμινιστική θεωρία και πρακτική και την ιδεολογία. Το θέμα της μεταδιδακτορικής έρευνας που προετοιμάζει αφορά τις έμφυλες διαστάσεις της πολιτικής διαχείρισης του προσφυγικού ζητήματος. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του “k-lab” ενώ έχει τακτική συνεργασία με τις Αναγνώσεις της Αυγής. Από το 2017 διδάσκει ιστορία και θεωρία κινηματογράφου στην σχολή κινηματογράφου του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λαμίας.
Οι έμφυλες διαστάσεις του καθεστώτος λιτότητας στην Ελλάδα 2010-2017 (2019), Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ – Παράρτημα Ελλάδας
Η θέση της γυναίκας στην πολύπαθη ελληνική οικονομία (2021), Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ – Παράρτημα Ελλάδας
Συλλογικά έργα
Το διαρκές 1917 (2012), ΚΨΜ
Οι απείθαρχοι (2018), Οκτώ
Στο εσωτερικό του κινήματος (2020), Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων
Η θέση της γυναίκας στην πολύπαθη ελληνική οικονομία: η τρομακτική κάθοδος της προόδου μιας κοινωνίας – Αλίκη Κοσυφολόγου
Λιτότητα, έμφυλη ανισότητα και φεμινισμός
Φεμινιστικές αντιδράσεις ενάντια στη λιτότητα
Με ποιον τρόπο επηρεάζουν τις γυναίκες σε όλη την Ευρώπη οι περικοπές δαπανών με σκοπό τη μείωση του χρέους;
Το έτος 2020 προβλέπεται κρίσιμο όσον αφορά τον αγώνα για ισότητα και χειραφέτηση των γυναικών και των κοριτσιών σε όλο τον κόσμο, καθώς φέτος συμπληρώνονται είκοσι πέντε χρόνια από το Τέταρτο Παγκόσμιο Συνέδριο του ΟΗΕ για τις Γυναίκες: Δράση για την Ισότητα, την Ανάπτυξη και την Ειρήνη, που διεξάχθηκε μεταξύ 4 και 15 Σεπτεμβρίου 1995 στο Πεκίνο, απόρροια του οποίου ήταν και η υιοθέτηση της Διακήρυξης του Πεκίνου και της Πλατφόρμας για Δράση. Παράλληλα, φέτος συμπληρώνονται επίσης πέντε χρόνια από την υιοθέτηση των «17 Στόχων» της Ατζέντας 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη του ΟΗΕ, στην οποία περιλαμβάνονται επίσης η έμφυλη δικαιοσύνη και οι ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.
Και ενώ το 2020 θεωρείται καθοριστική χρονιά για την υλοποίηση της έμφυλης ισότητας και την ενδυνάμωση όλων των γυναικών και των κοριτσιών εν αναμονή της εξηκοστής τέταρτης συνεδρίασης της Επιτροπής του ΟΗΕ για την Θέση των Γυναικών, οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο συνεχίζουν να παλεύουν ενάντια στην περιθωριοποίηση και την ανισότητα. Ο κύριος στόχος της φετινής συνεδρίασης είναι η αξιολόγηση της Διακήρυξης του Πεκίνου και της Πλατφόρμας για Δράση. Ποιες είναι οι προκλήσεις που εμποδίζουν όχι μόνο την υλοποίηση της Πλατφόρμας του Πεκίνου, αλλά την πλήρη εφαρμογή της Ατζέντας 2030;
Στην Ευρώπη και όχι μόνο, οι δομικές επιδράσεις της λιτότητας στην έμφυλη ισότητα είναι χειροπιαστές, όμως συχνά δεν αναγνωρίζονται ούτε και καταγράφονται επαρκώς. Από την μια, έχουμε τις αναμφίβολα καλές προθέσεις της Διακήρυξης του Πεκίνου και της Πλατφόρμας για Δράση. Από την άλλη, όμως, έχουμε την πραγματικότητα ενός οικονομικού συστήματος οι πολιτικές λιτότητας του οποίου καθιστούν αδύνατη την υλοποίηση των διακηρυχθέντων στόχων.
Σε αυτό το πλαίσιο, το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ θέλησε να επαναλάβει διευρυμένη τη σειρά μελετών «Φεμινιστικές αντιδράσεις ενάντια στη λιτότητα» που είχε δημοσιεύσει και παλιότερα, με στόχο την παρουσίαση της επίμονης λιτότητας που βιώνουν οι γυναίκες σε διαφορετικές χώρες. Εστιάζουν ιδιαίτερα στη σφαίρα της εργασίας και της οικονομίας, της κοινωνικής αναπαραγωγής και της εργασίας φροντίδας.
Πόσο βαθύ είναι το χάσμα ανάμεσα στην Διακήρυξη του Πεκίνου και τους Βιώσιμους Στόχους από τη μια και στην πραγματικότητα από την άλλη; Ποιες δυσκολίες προέκυψαν κατά την εφαρμογή τους; Πώς μπορούν οι αριστερές φεμινίστριες και οι αριστεροί δρώντες να χρησιμοποιήσουν την Διακήρυξη του Πεκίνου και την Πλατφόρμα για Δράση για να απαιτήσουν από τις κυβερνήσεις τους καλύτερη εφαρμογή των στόχων που αποτυπώνονται σε αυτές; Αυτά και άλλα ερωτήματα θα δούμε να αναπτύσσονται στις αναθεωρημένες μελέτες.
Φεμινισμός, Οικονομία, Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ – Παράρτημα Ελλάδας, 2021, 38 σελ.
Οι έμφυλες διαστάσεις του καθεστώτος λιτότητας στην Ελλάδα 2010-2017 – Αλίκη Κοσυφολόγου
Λιτότητα, έμφυλη ανισότητα και φεμινισμός μετά την κρίση
Η μελέτη αυτή διερευνά τον έμφυλο αντίκτυπο των μέτρων λιτότητας στην Ελλάδα, αποδίδοντας έμφαση στις εργασιακές σχέσεις, στον τομέα της φροντίδας, στην πολιτική συμμετοχή, στα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, στην έμφυλη βία, στις διαπροσωπικές και ενδοοικογενειακές σχέσεις.
Το 2017, η Ομάδα Φεμινισμού του Ευρωπαϊκού Τμήματος του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ ανέθεσε σε ερευνήτριες από 9 ευρωπαϊκές χώρες να γράψουν από μια μελέτη για τις επιπτώσεις της λιτότητας στις γυναίκες της χώρας τους υπό τον γενικό τίτλο “Λιτότητα, έμφυλη ανισότητα και φεμινισμός μετά την κρίση”. Οι συγγραφείς αναδεικνύουν μια τοπογραφία των ειδών των αποτελεσμάτων που η υπαγορευμένη ευρωπαϊκή λιτότητα επέφερε στις έμφυλες σχέσεις, και διατυπώνουν αιτήματα για μια αριστερή φεμινιστική πολιτική γειωμένη στην κοινωνική δικαιοσύνη και την έμφυλη ισότητα. Από την αρχή της οικονομικής κρίσης του 2007 αρκετές χώρες έχουν θεσπίσει βαριά μέτρα λιτότητας. Στη Νότια Ευρώπη και την Ιρλανδία αυτή η λιτότητα επιβλήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Στην Ανατολική Ευρώπη, από την άλλη πλευρά, η πίεση να επιτύχουν τα προσφάτως ενταγμένα στην Ευρωπαϊκή Ένωση κράτη-μέλη γρήγορη ενσωμάτωση στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Αγορά οδήγησε τις αντίστοιχες κυβερνήσεις να δεχτούν σφιχτούς προϋπολογισμούς. Υποψήφια προς ένταξη κράτη, όπως η Σερβία, και γειτονικά κράτη, όπως η Ουκρανία, βουλητικά επέλεξαν την προκαταβολική υποταγή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις απαιτήσεις της, έτσι ώστε να αποφύγουν να διακινδυνεύσουν την πρόοδο της ενταξιακής τους πορείας. Όποιες κι αν είναι οι κατά περίπτωση αιτίες, το “μάντρα” της εξοικονόμησης χρημάτων για το καλό των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, τη βελτιωμένη ανταγωνιστικότητα και την αποφυγή χρέους έχει ολέθριες συνέπειες για τις εργασιακές συνθήκες και τις συνθήκες ζωής των γυναικών, όπως επίσης και για τις έμφυλες σχέσεις γενικότερα.
Κοινωνικές επιστήμες, Γυναίκα, Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ – Παράρτημα Ελλάδας, 2019, 58 σελ.
Πηγές: Biblionet, E-book, Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ – Παράρτημα Ελλάδας
