Σπούδασε κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Επί 30 και πλέον χρόνια εργάζεται ως δημοσιογράφος στη δημόσια τηλεόραση στους τομείς του αμυντικού και του πολιτικού ρεπορτάζ. Έχει θητεύσει ως αρχισυντάκτης σε τηλεοπτικές εκπομπές και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες δημοσιογραφικές αποστολές στην Ευρώπη, την Αμερική, την Ασία και τη Βόρεια Αφρική. Έχει την ιστοσελίδα: Αλκιβιάδης Μαλλίδης.
Τα άυλα ποιήματα (2004), Δαρδανός Χρήστος Ε.
Το χρυσό δόλωμα (2007), Δαρδανός Χρήστος Ε.
Φωτόνια (2009), Δαρδανός Χρήστος Ε.
Κανόνας του φόβου (2013), Γαβριηλίδης
Σκληρός κόσμος (2015), Γαβριηλίδης
Ο ηδονιστής (2016), Γαβριηλίδης
Μυστικός άτλας (2017), Γαβριηλίδης
Το σώμα σου (2019), Γαβριηλίδης
Μυθιστορήματα
Το πάθος (2007), Δαρδανός Χρήστος Ε.
Νουβέλες
Ο Πάσχων (2005), Δαρδανός Χρήστος Ε.
Το σώμα σου – Αλκιβιάδης Μαλλίδης
ΩΔΗ ΟΓΔΟΗ
Δεν θα μας επιτρέψει ο έρωτας να σωθούμε
Διότι είναι γεννημένος από τη βιαιότητα της νύχτας
Διότι είναι πέρα από τη γαλήνη του κάλλους
Διότι είναι μέθη από πάγο εφήμερο
Και από φωτιά εφήμερη
Διότι δεν αποσκοπεί παρά στο κάψιμο των κορμιών
Διότι αυτό μονάχα είναι
Λήθη και κάψιμο των κορμιών
Δεν θα μας επιτρέψει ο έρωτας να σωθούμε
Διότι είναι φτιαγμένος από θάνατο
Από υπαρκτό και ανθρώπινο θάνατο
Διότι μέσα του μεθούμε ξορκίζοντας
Την άτροπη χίμαιρα της ζωής
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2019, 48 σελ.
Μυστικός άτλας – Αλκιβιάδης Μαλλίδης
ΕΝΤΡΟΠΙΑ
Τα χελιδόνια, οι παιωνίες, οι αλέες
Τα υπερφυή νησιά στη μέση του πελάγους
Το ευσπλαχνικό κορμί μιας γυναίκας
Οι τέσσερις εποχές και οι τέσσερις ουρανοί τους
Τα φιλιά, τα αγγίγματα δύο χεριών
Η μικρή και η μεγάλη άρκτος
Απόψε απουσιάζουν
Η νύχτα αποτεφρώνει τα όνειρα
Η ζωή έχει ελάχιστη συνοχή
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2017, 72 σελ.
Ο ηδονιστής – Αλκιβιάδης Μαλλίδης
Κοιμάσαι ακόμη και περπατώ αθόρυβα να μη σε ξυπνήσω από τον πρωινό ύπνο. Μια μετάξινη κάλτσα πεσμένη στο πάτωμα σαν σχισμένη σημαία το μοβ κιλοτάκι σου ριγμένο βιαστικά κοντά στο κομοδίνο. Πλάι στα σεντόνια το συμμετρικό σου πέλμα ασκέπαστο είναι. Κοιτάζω από το παράθυρο τον ουρανό να αγριεύει τα πουλιά να το σκάνε κι εμείς κάποτε θα χαθούμε χωρίς αποχαιρετισμό μέσα την αγιάτρευτη νοσταλγία.
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2016, 46 σελ.
Σκληρός κόσμος – Αλκιβιάδης Μαλλίδης
«Εσύ μικρέ κατάσκοπε της διάνοιας
μοχθηρέ Αναγνώστη
από όλους καλύτερα γνωρίζεις
την εξαίσια τέρψη
του κανιβαλισμού
τρώγοντας την άψητη ψυχή
την τρυφερή σάρκα των ποιητών»
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2015, 52 σελ.
Κανόνας του φόβου – Αλκιβιάδης Μαλλίδης
…
Έχω ζήσει νύχτες εφιαλτικές
τελείως μόνος, χωρίς κανέναν στο πλευρό μου
κι όμως πολύ κοντά σε κάθε άνθρωπο
που κακουχεί και υποφέρει
και είναι απροστάτευτος και συντετριμμένος
κι έχω αναγνωρίσει στον πόνο μου όλους τους πόνους
που εκβάλλονται από τις καρδιές των ανθρώπων
και τους έχω πάρει πάνω μου σα να ήταν δικοί μου
σα να ήταν καθήκον μου να τους δεχθώ
και να τους υπομείνω
και δε δίστασα να τους αναλάβω ούτε λεπτό
Αλλά από τις γιορτές και τους χορούς
με άφησαν έξω
Πάντα έξω με αφήνουν κι εγώ από μακριά
λυπημένος κοιτώ
μα ύστερα λέω “δεν πειράζει”
ο καθένας με τη μοίρα που του ορίστηκε
και που σιωπηρά ενσαρκώνει
και στο δρόμο μου τον μονήρη γυρνώ.
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2013, 45 σελ.
Φωτόνια – Αλκιβιάδης Μαλλίδης
«Κομήτες»
Ίσως να είμαστε μια λάμψη
που ξάφνου ξεσπάει μες το απόλυτο σκοτάδι
για μισό δευτερόλεπτο και ύστερα το ξεχνάει
πως υπάρχει
Ίσως να είμαστε κομήτες
που ταξιδεύουν στο διάστημα μονάχοι,
απόμακρες κραυγές που τρυπούν
τον ουράνιο θόλο
Ίσως να είμαστε η σύζευξη
του ορατού και του αοράτου,
διπλή όψη της δημιουργίας,
κοσμήματα της καταστροφής
Ποίηση, Δαρδανός Χρήστος Ε., 2009, 44 σελ.
Το πάθος – Αλκιβιάδης Μαλλίδης
Προϋπάρχει στην ψυχή μου
μια φυλαγμένη μορφή ιδανική
ένα πρόσωπο συγκεκριμένο,
που κάποιος δαίμονας σκάλισε μέσα μου
για να απογυρεύω
απελπισμένα.
Μυθιστόρημα, Δαρδανός Χρήστος Ε., 2007, 440 σελ.
Το χρυσό δόλωμα – Αλκιβιάδης Μαλλίδης
«Μυστικό»
Έφτιαξα ένα στίχο αθάνατο,
πιο καλοχτισμένο από μια πόλη,
πιο βαθύ, μουχρό από τον ωκεανό,
πιο ωραίο από μια γυναίκα
Τον ψιθυρίζω όλη την ώρα,
τον φέρνω με έκσταση στα χείλη
και δεν ακούω των ανθρώπων τα λόγια
τι μου λένε, τι εννοούν
Σε ποιον να πω να καταλάβει,
πως σε ένα στίχο είμαι δοσμένος,
πως έφτασα σε ένα ασύλληπτο,
απαράμιλλο μυστικό
πως έχω τρελαθεί, πως πεθαίνω
από Ομορφιά
Ποίηση, Δαρδανός Χρήστος Ε., 2007, 47 σελ.
Ο Πάσχων – Αλκιβιάδης Μαλλίδης
Ο Πάσχων είναι ο άνθρωπος που ξεγυμνώνει την καρδιά του, τουλάχιστον όσο η γραφή επιτρέπει. Απογυμνώνεται, χωρίς να αξιώνει την επιδοκιμασία του κοινού. Εξομολογείται, χωρίς αυταπάτες. Αποκαλύπτει όσα οι περισσότεροι από εμάς, δεν τολμούμε να ομολογήσουμε ούτε στον εαυτό μας. Πάσχει γιατί δεν αποδέχεται τη ζωή όπως οι άνθρωποι την όρισαν. Μέσα του επαναστατεί, παλεύει, μα δεν το δείχνει. Προσαρμόζεται με συνειδητές μάσκες για να αμυνθεί, για να επιβιώσει.
Αφηγείται:
“Έπραξα πάντοτε αυτό που έπρεπε να πράξω, καταπνίγοντας αιματηρά τη θέλησή μου. Είμαι αυτός που έπρεπε να είμαι, δεν είχα το περιθώριο, την τόλμη, να χαράξω πορεία χωρίς τα δεσμά των Άλλων, χωρίς τις επίπλαστες αξίες τους, χωρίς τα επιβαλλόμενα καθήκοντα. Η ανώτερη συνείδησή μου δεν κατασκευάστηκε για να τους κρίνει, αλλά για να με δικάζει”.
Νουβέλα, Δαρδανός Χρήστος Ε., 2005, 128 σελ.
Τα άυλα ποιήματα – Αλκιβιάδης Μαλλίδης
«Ξένο θέλημα»
Τίποτα δεν είναι τυχαίο, όλα έχουν γίνει
όπως έπρεπε να γίνουν και ό,τι θες άλλος το θέλει,
δε σκέφτηκες εσύ τη σκέψη σου και η ζωή σου
είναι δανεική˙ τα όνειρα που σ’ έσπρωχναν
προς την ελπίδα, η κίνησή σου προς το φως,
ήταν ξένο το θέλημα, εκτελεσμένη ήταν εντολή˙
οι άνθρωποι που γνώρισες και αγάπησες ήρθαν,
για να τους γνωρίσεις και για να τους αγαπήσεις
ήταν η συνάντηση από καιρό γραφτή, στημένη˙
τα μυστικά που έμαθες, έπρεπε να τα μάθεις,
θα τα μάθαινες, ακόμα και αν δεν ήθελες να τα μάθεις˙
ω η απελπισμένη σου η θέληση, τη μοίρα σου να αλλάξεις
ήταν της μοίρας σου η θέληση, τη μοίρα σου να αλλάζεις!
ως και η ώρα του θανάτου σου, στον ουρανό είναι γραμμένη,
ο θάνατος θα έρθει σε ώρα προετοιμασμένη,
έτσι που η αλυσίδα της γέννησης να μείνει ακατάλυτη
και ο συγκροτημένος, άναρχος κόσμος να δικαιωθεί
Τι ήσουν, τι ήμουν ποιος ξέρει; η Ύπαρξη
ξέρει καλά να κρύβει το σκοπό της, ο Θεός είναι άγνωστος,
άγνωστες οι βουλές του Κυρίου, η ροή με παρασέρνει
του κρύου ποταμιού
Ποίηση, Δαρδανός Χρήστος Ε., 2004, 54 σελ.
Πηγές: Biblionet, Δαρδανός Χρήστος Ε., Εκδόσεις Γαβριηλίδης
