Σταύρος Αμπελάς

Σταύρος Αμπελάς

Ελληνες λογοτέχνες
Ο Σταύρος Αμπελάς γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1968.
Την πρώτη του επαφή με την μουσική είχε στη Φιλαρμονική Ζακύνθου, της οποίας υπήρξε μέλος για πολλά χρόνια, με δάσκαλο και αρχιμουσικό τον αείμνηστο Κώστα Σαμψαρέλο. Σπούδασε μουσική στην Αθήνα, στο Ωδείο Αθηνών και αργότερα στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας, απ’ όπου πήρε Δίπλωμα Τούμπας με καθηγητή τον Παναγιώτη Στέφο. Υπήρξε μέλος της Ορχήστρας Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ, της Ορχήστρας Των Χρωμάτων, φιλαρμονικών και συνόλων χάλκινων πνευστών. Ασχολείται με την ποίηση από πολύ νεαρή ηλικία. Συμμετείχε στους δεκαέξι νέους Έλληνες ποιητές που επέλεξαν να παρουσιάσουν το 1996 η Θεατρική Ομάδα Πράξη στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας. Από το 1996 εργάζεται ως δάσκαλος μουσικής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση Ζακύνθου. Το 2007 πήρε πτυχίο στις «Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό» από το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και το 2011 πτυχίο Φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο Πατρών.
Ποίηση
Ο Σταυρός των Ποιητών (1993)
Με νεκρούς τους ποιητές (2000), Εριφύλη
Ηλιοτόπια (2001)
Εν ακαρεί (2001)
Αναβάλλοντας (2001)
Εαρινή Ισημερία (2004)
Κόκκινη Θάλασσα (2007)
Fuga (2011)
Ρεφρέν (2013)

Συλλογικά έργα
Ζάκυνθος (2001), Περίπλους

Με νεκρούς τους ποιητές – Σταύρος Αμπελάς

Με νεκρούς


«Το υπόγειο»
Κάθε βράδυ
γυρνώντας σπίτι
ανεβαίνω σκάλες,
αμέτρητες σκάλες,
τόσες που πλαγιάζω
κατάκοπος να κοιμηθώ.

Και κάθε πρωί
έχω την ίδια απορία:
πως γίνεται να ξυπνώ
μέσα σ’ένα υπόγειο;

«Στίγματα»
Μας καθορίζουν
κάτι ασήμαντα συμβάντα
σαν στίγματα
αόρατα
στο μάτι της αιωνιότητας.

Κι εμείς
που θα μπορούσαμε
να μη χαθούμε
έτσι
αναίτια
κι ανώφελα
χανόμαστε
κουβαλώντας τα

σαν αποδείξεις
της αθωότητάς μας.

«Ο ήλιος»
Κατοικία μου είναι το σούρουπο
την ώρα εκείνη
που ο ήλιος γείρει
ενώ οι ακτίνες του
ακόμα κρατούν.

Κι αν ψάχνεις να με βρεις
είμαι εκείνος!
ο ήλιος!
ο ήλιος,
που δεν υπάρχει.

Ποίηση, Εριφύλη, 2000, 64 σελ.

Πηγές: Biblionet, Εριφύλη