Η Ανθή Παπαργυρίου, με σπουδές αρχαιολογίας και θητεία στη μαραθώνια κολύμβηση και τη ναυαγοσωστική, δίνει με το πρώτο της μυθιστόρημα «Η γραμμή των δύο παρά τέταρτο» το στίγμα ενός «road movie» εσωτερικής αναζήτησης, αναμνήσεων και σκέψεων.
Η γραμμή των δύο παρά τέταρτο (2016), Όστρια Βιβλίο
Σανίδα σωτηρίας (2018), Εκδόσεις Κομνηνός
Βραβεία-Διακρίσεις
Έπαινος για τη συμμετοχή στο μαθητικό περιοδικό «Μαθητικοί ψίθυροι»από το Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας (1998)
Β Έπαινος για τη συμμετοχή στον ποιητικό διαγωνισμό στο πλαίσιο του Ή Πνευματικού Μαΐου (1998)
Σανίδα σωτηρίας – Ανθή Παπαργυρίου
Η εξαφάνιση της σανίδας του κολυμβητηρίου ωθεί την ηρωίδα σε μια αναμέτρηση με το παρελθόν της και με μια σειρά από παράξενα γεγονότα, που ξετυλίγονται μπροστά της. Μήπως όμως όλα αυτά προϋπήρχαν και η απώλεια της σανίδας της υπήρξε απλά η αφορμή;
Μέσα από το ταξίδι της, μέσα από αναδρομές σε συγκεκριμένες στιγμές της ζωής της, η ηρωίδα καλείται να απαντήσει σε ένα αγωνιώδες ερώτημα: θα μπορούσε άραγε να αλλάξει κάτι από το παρελθόν της; Θα μπορούσε να αλλάξει την κατεύθυνση των πραγμάτων, να πιάσει από την αρχή το νήμα του πεπρωμένου;
Με αφορμή την εξαφανισμένη σανίδα, μέσα από έναν διαφορετικό καθρέφτη αντικρίζει πλέον τον εαυτό της και μέσα σε αυτόν προβάλλονται και ξετυλίγονται ιστορίες και βιώματα, εξομολογήσεις ανθρώπων υπαρκτών και μη, ποτισμένες με έντονη μυρωδιά χλωρίου, που έχουν ως μοναδικό τους σκοπό να επαναφέρουν την τάξη και την ισορροπία. Θα επανέλθει τελικά ή μήπως αυτό δεν είναι το ζητούμενο;
Εσύ με ποια εξομολόγηση από αυτές των συνοδοιπόρων της ηρωίδας θα ταυτιζόσουν; Μήπως κι εσύ κάπου έχεις χάσει τη “σανίδα” σου; Είσαι έτοιμος για ένα απίστευτο ταξίδι στον χωροχρόνο ή μήπως φοβάσαι να βρεις ποια είναι η δική σου σανίδα σωτηρίας;
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Κομνηνός, 2018, 367 σελ.
Η γραμμή των δύο παρά τέταρτο – Ανθή Παπαργυρίου
Η γραμμή των δύο παρά τέταρτο. Σαν απόηχος μιας σκέψης… Μπορεί να είναι ένα όνειρο. Μπορεί κι ένα μονοπάτι. Μπορεί ένα ταξίδι. Ναι, σίγουρα, ένα ταξίδι. Ένα χαμόγελο αλλά μπορεί κι ένα δάκρυ. Μπορεί μια αγκαλιά, ένα χάδι ή μια μοναξιά. Μπορεί να είναι μια στιγμή αλλά και όλη η ζωή. Μπορεί να είναι εσύ, αυτός, εγώ. Μπορεί…. Πριν σκεφτείς… απλά πάρε ανάσα, ξεφορτώσου να άχρηστα, ξέρεις τα δηλητηριώδη, και μετά σκέψου. Γιατί έχει απόηχο η σκέψη σου. Και δεν ξέρεις μέχρι πού μπορεί να φτάσει….
“Είναι που σκέφτεσαι κάποια στιγμή τι είναι το σημαντικό. Και απλά ξυπνάς μια μέρα, βροχερή, ηλιόλουστη, κρύα, ζεστή, δεν έχει σημασία και ξέρεις ότι πρέπει να φύγεις. Είναι απλά αυτή η στιγμή. Δεν ξέρεις για πού. Δεν ξέρεις για ποιόν. Κουβαλάς μόνο το Θεό μαζί σου. Έναν παράξενο Θεό. Που ξέρει μόνο ν’ αγαπάει. Έναν Θεό που θα σε προστατέψει όσες φορές κι αν αμαρτήσεις. Έναν Θεό που ξέρει να ακούει, ξέρει να συζητάει. Έναν Θεό που θα σε σκεπάσει στα σίγουρα όταν κρυώσεις, που θα σου δώσει ένα χέρι βοηθείας για να κρατηθείς. Ναι, υπάρχει κι αυτός ο Θεός. Είναι ο Θεός που θα σε χορέψει μια βραδιά σ΄έναν ξάστερο ουρανό. Είναι ο Θεός που θα σε οδηγήσει στο πρώτο σου φιλί. Είναι ο Θεός που θα σου χαμογελάσει σε μια δύσκολη μέρα σου”.
Μυθιστόρημα, Όστρια Βιβλίο, 2016, 294 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Κομνηνός, Όστρια Βιβλίο
