Αντώνης Κωνσταντίνου

Ελληνες λογοτέχνες Κύπριοι λογοτέχνες
Ο Αντώνης Κωνσταντίνου γεννήθηκε στη Σιλίκου της Κύπρου το 1947.
Σπούδασε γεωπονία, ζωοτεχνία, γενετική και διεύθυνση του δημόσιου τομέα στη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Κύπρο. Είναι διδάκτορας των γεωπονικών επιστημών. Υπηρέτησε για 46 χρόνια στην κυπριακή και ευρωπαϊκή δημόσια διοίκηση. Για 9 χρόνια ήταν Διευθυντής του Τμήματος Γεωργίας Κύπρου και για 7 χρόνια Διευθυντής Αγροτικής Ανάπτυξης στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Κατά τις διαπραγματεύσεις ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση είχε την ευθύνη για τα γεωργικά θέματα. Χειρίστηκε επίσης τις διαπραγματεύσεις για το γεωργικό εμπόριο στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Υπεύθυνος για την εποπτεία των προγραμμάτων 13 κρατών-μελών της ΕΕ και των υποψηφίων για ένταξη χωρών. Δημοσίευσε πολυάριθμα επιστημονικά άρθρα και μελέτες. Διετέλεσε μέλος της συντακτικής επιτροπής επιστημονικής επετηρίδας του εξωτερικού και αρχισυντάκτης του περιοδικού “RURAL REVIEW” της ΕΕ.
Μετά τη συνταξιοδότησή του το 2012 ασχολείται αποκλειστικά με τη λογοτεχνία και την αναζήτηση της αλήθειας από φιλοσοφική και ιστορική άποψη. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Ρηγάδες, ιππότες, ραγιάδες… κρασί -Παραδόσεις, ιστορία, πολιτισμός, οινοποιία σε ένα οδοιπορικό 800 χρόνων», Εκδόσεις Κέδρος 2016, και «Για το καλό του τόπου – Ύμνοι και Παρατράγουδα 40 χρόνων στην υπηρεσία της Γλυκείας Χώρας», Εκδόσεις Ηλία Επιφανίου 2021. Το «Άδυτον» είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
Μυθιστορήματα
Άδυτον (2022), Αγγελάκη Εκδόσεις
Λουίζα Τζάνου (2022), Αγγελάκη Εκδόσεις

Δοκίμια-Μελέτες-Ιστορία
Ρηγάδες, ιππότες, ραγιάδες… κρασί (2016), Κέδρος

Λουίζα Τζάνου – Αντώνης Κωνσταντίνου

ΛουίζαΤο ημερολόγιο μιας
αντάρτικης ψυχής


Νιώθοντας πως ο θάνατός της πλησιάζει, μια εξωστρεφής και παράτολμη Ελληνίδα, που στην καρδιά και στην ψυχή της έχει χαραχθεί η ιστορική πορεία της Ελλάδας των τελευταίων εκατό ετών, αποφασίζει να μιλήσει για τη νιότη και την καταγωγή της. Είναι η διαβόητη Λουίζα Τζάνου στην οποία αναφέρονται κάποια ιστορικά δοκίμια για την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης με καθόλου κολακευτικά λόγια. Η ίδια γνωρίζει όμως μια άλλη όψη των πραγμάτων.

Εν μέσω των συνεπειών του τρομερού λιμού και των γερμανικών αντιποίνων, μια τολμηρή και ριψοκίνδυνη νέα γυναίκα αγωνίζεται να σώσει τον αδελφό της από τα νύχια των μελανοχιτώνων. Ήδη ο μικρότερος αδελφός της σφαγιάστηκε από τους ταγματασφαλίτες στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και έγινε ίνδαλμα της Εαμικής νεολαίας. Όμως κάποιες ζηλόφθονες γυναίκες της Αντίστασης δεν μπορούν να ξεπεράσουν τις μικροπρέπειες της τοπικής κοινωνίας και την κατατρέχουν γιατί προέρχεται από ευκατάστατη οικογένεια, είναι όμορφη και μορφωμένη και δεν σκέφτεται όπως εκείνες.

Όταν το ΕΑΜ της αναθέτει να ηγηθεί των γυναικών, να τις οργανώσει, να τις εμπνεύσει και να τις ενθαρρύνει να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, η Λουίζα κινδυνεύει πραγματικά.

Καθώς οι Γερμανοί σκορπούν παντού τον θάνατο, μετατρέποντας την περιοχή των Καλαβρύτων σε κρανίου τόπο, η Λουίζα αναλαμβάνει μια επική απόδραση. Θα τα καταφέρει να ξεφύγει από τη μοίρα της;

Μυθιστόρημα, Αγγελάκη Εκδόσεις, 2022, 260 σελ.

Άδυτον – Αντώνης Κωνσταντίνου

ΆδυτονΙστορικό μυθιστόρημα


Ένας περίεργος Άγγλος ανασύρει από τα ερείπια ενός μεσαιωνικού καθολικού ναού, βόρεια της τότε έδρας των Ναϊτών ιπποτών, μια «απαστράπτουσα σφαίρα». Στον ίδιο χώρο ένας γεωργός ανασκάφτει έναν τεράστιο πίθο με περίεργα σχήματα. Οι φήμες οργιάζουν αλλά τα γεγονότα είναι πραγματικά. Ένας ανυποψίαστος μελετητής προσπαθεί να διαλευκάνει το μυστήριο και άθελά του ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου.

Όταν κατανοεί πόσο μεγάλη αξία έχουν τα παλιά χειρόγραφα στη μαύρη αγορά, το κυνηγητό έχει ήδη αρχίσει. Η επιβίωσή του εξαρτάται πλέον από την κατανόηση γεγονότων του απώτερου παρελθόντος που ενδιαφέρουν την ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά και τους αρχαιοκάπηλους. Η μαφία παραμονεύει και η αστυνομία τον ανακρίνει. Θα καταφέρει να απαντήσει στα μεγάλα ερωτήματα της Ιστορίας;

Πού κατέληξαν οι άμοιροι Λατίνοι πρόσφυγες της Ιερουσαλήμ που άφησε ελεύθερους ο Σαλαντίν το 1187;

Τι περιλάμβαναν οι απόκρυφες τελετές των Ναϊτών και η ιερή τους παρακαταθήκη; Τι απέγινε ο θησαυρός τους;

Γιατί ο Πέτρος Α΄ κράτησε μόνο για τρεις μέρες την Αλεξάνδρεια το 1365; Γιατί έκλαψε όλη η Κύπρος όταν η Κατερίνα Κορνάρο έφυγε από το νησί;

Πού κατέληξαν οι Λουζινιάν της Κύπρου και το θησαυροφυλάκιό τους; Ποια η σχέση τους με την Ορθόδοξη Εκκλησία και τον τσάρο της Ρωσίας; Πότε πέθανε ο τελευταίος τους και τι κληρονομιά άφησε;

Τι οραματιζόταν ο αρχιεπίσκοπος Κυπριανός και γιατί κήρυττε «σύνεση»; Γιατί το 1820 οικειοποιήθηκε 600.000 γρόσια από την κασέλα του παπα-Σάββα Θησέα;

Μυθιστόρημα, Αγγελάκη Εκδόσεις, 2022, 577 σελ.

Ρηγάδες, ιππότες, ραγιάδες… κρασί – Αντώνης Κωνσταντίνου

Παραδόσεις, ιστορία, πολιτισμός, οινοποιία σε ένα οδοιπορικό 800 χρόνων


Ένα οδοιπορικό 800 χρόνων κυπριακής ιστορίας και παραδόσεων, που αναδεικνύει την πολιτιστική ιδιοπροσωπία της Κύπρου, το αξιομνημόνευτο παρελθόν της και τα χαρακτηριστικά εκείνα που την καθιστούν σημαντική ψηφίδα στο μωσαϊκό των λαών και των πολιτισμών της Ευρώπης. Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον αυτό σύγγραμμα βασίζεται σε έγκυρες πηγές, σε αυθεντικές μαρτυρίες και στη βιβλιογραφία της εποχής. Ως εργαλεία έρευνας αξιοποιούνται η μελέτη της ιστορίας του περίφημου κρασιού της κουμανδαρίας (βιβλίο Α΄) και η ανίχνευση της διαχρονικής πορείας και της εθνοτικο-θρησκευτικής μετεξέλιξης μιας μεσαιωνικής λατινικής κοινότητας της Κύπρου (της Σιλίκους, από το λατινικό Cilicia), που είχε ιδρυθεί στις αρχές της Φραγκοκρατίας από πρόσφυγες πρώην σταυροφόρους της βόρειας Συρίας (βιβλίο Β΄). Στη Σιλίκου βρέθηκε πρόσφατα το έμβλημα του Τάγματος του Ξίφους που είχε ιδρύσει ο Πέτρος Α΄ το 1347 μ.Χ. Εκεί κατέφυγε το 1571 η Ισαβέλα Λουζινιάν και εκεί έζησαν η ίδια και οι απόγονοί της κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Μέσα από την ιστορία της Σιλίκους, που σταδιακά μετατράπηκε σε μεικτή ελληνοτουρκική κοινότητα, αναδεικνύονται η ιδιάζουσα φυσιογνωμία των κατοίκων της κυπριακής υπαίθρου, η απαράμιλλη αντοχή και η επικράτηση του γηγενούς ελληνικού στοιχείου και της ορθοδοξίας.

Η μεγάλη οικονομική σημασία της κουμανδαρίας, η γεωγραφική της κατανομή, ο ρόλος των ιπποτικών ταγμάτων, των ρηγάδων και των μετέπειτα Οθωμανών αφεντάδων του νησιού εξετάζονται διαχρονικά, από το 1223, όταν η κουμανδαρία ανακηρύχτηκε στο Παρίσι σε “πάπα των γαλλικών κρασιών”, μέχρι την Ύστερη Τουρκοκρατία, όταν, παρά τη βαριά φορολογία, συνέχισε να εξάγεται στη Δύση σε μεγάλες ποσότητες.

Ιστορία, Κέδρος, 2016, 256 σελ.

Πηγές: Biblionet, Κέδρος, Αγγελάκη Εκδόσεις