Είναι απόφοιτος του Τμήματος Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου, υπότροφος του κληροδοτήματος Γεωργίου και Μαρίας Τυρίμου. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική του Γλωσσικού μαθήματος στο Πανεπιστήμιο Κύπρου ως υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών Κύπρου.
Για την πολιτιστική του προσφορά του απονεμήθηκαν από το Πανεπιστήμιο Κύπρου τα βραβεία εις μνήμη της εκπαιδευτικού Πόπης Παπαχριστοφόρου- Κυριακοπούλου (2012) και το βραβείο Ανδρέα Κάραγιαν εις μνήμη Καρμέλας Κάραγιαν (2013). Επίσης βραβεύτηκε με την Τούγτσε Τέκχανλι στο διακοινοτικό διαγωνισμό τον οποίο διοργάνωσαν η Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου και η Ένωση Τουρκοκυπρίων Καλλιτεχνών και Λογοτεχνών το 2016 και τα ποιήματα των δύο εκδόθηκαν σε δίγλωσση ποιητική συλλογή.
Ποιήματα και διηγήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά γερμανικά, σέρβικα, σλοβένικα, τούρκικα, κινέζικα και δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες.
Για μια στιγμή και μια αιωνιότητα (2011)
Όλα αυτά που θα ’θελα να ξέρεις (2013)
Τα Άνθη του Φωτός (2014)
Οι μέρες τ΄ Αυγούστου (2016)
Ποιήματα (Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου 2016)
Πλανόδιος στα Σύνορα της Εδέμ (2019), Παράκεντρο
Το δείπνο του σώματος (2021), Μανδραγόρας
Πεζογραφία
Ιστορίες με Δαντέλα (2016)
Συλλογικά έργα
Ανθολογία νέων Κυπρίων Ποιητών (2018), Εκδόσεις Βακχικόν
Το δείπνο του σώματος – Αντρέας Τιμοθέου
Το δείπνο του σώματος
Πριν πάψει πια
να είναι λαμπερός,
θα τεμαχίσει εγκαίρως
την άθικτη λαμπρότητα.
Κανείς απ’ τους μνηστήρες του
δεν θα τον γνωρίσει
και έτσι πρόθυμα θα καταπιούν
τη λάμψη που του κόστισε.
Θα φωτιστεί ο ουρανίσκος τους
και το χαμόγελό τους,
με ικανοποίηση θα τον κοιτούν
για το σπουδαίο γεύμα,
ανυποψίαστοι της προσφοράς
με εύλογη αιτία.
Εκείνος, ελεύθερος και ζοφερός
χωρίς ανάγκη ενδύματος
ή άλλης πρώτης ύλης
θα αφήσει πίσω για επιδόρπιο
μονάχα μια κουβέντα:
«Για το ταξίδι
υπήρξα ένας Οδυσσέας,
με τόλμη Πηνελόπης».
Ποίηση, Μανδραγόρας, 2021, 48 σελ.
Πλανόδιος στα Σύνορα της Εδέμ – Αντρέας Τιμοθέου
ΤΟ ΖΑΧΑΡΙ ΦΟΡΕΜΑ
Κάποτε θα γίνω ένα ζαχαρί φόρεμα
θα φτάνει μέχρι τον αστράγαλο
να παρασέρνει όσα μου στέρησε η γη.
Θα ’ναι πλουμιστό
με λεπτομέρειες και λίθους,
επενδυμένο από μετάξι και αρώματα ακριβά.
Θα φορεθεί σε επετείους και γιορτές,
θα το χορέψουν χέρια κάτασπρα
σε ακριβά σαλόνια.
Θα φτάσει ήσυχα γεράματα
στην κυανή ακτή
και στο νησί του ονείρου.
Σε συντριβάνια πέτρινα,
σε κήπους με λεβάντες θ’ απλωθεί.
Θ’ αφήσει πίσω του βελόνια και κλωστές,
σύριγγες και ναφθαλίνες,
μα μέσα στον ποδόγυρο
ραμμένα πάντοτε θα κρύβει
γιατρικά παρηγοριάς.
Ανάμνηση αλλοτινή, μα πάντα εντός μου.
Κάποτε θα γίνω ένα ζαχαρί φόρεμα.
Ποίηση, Παράκεντρο, 2019
Πηγές: Biblionet, whenpoetryspeaks.blog, Μανδραγόρας, Παράκεντρο
