Αρετή Γουργιώτου

Ελληνες λογοτέχνες

Η Αρετή Γουργιώτου κατάγεται από τα Φάρσαλα Θεσσαλίας. Εκεί τελείωσε το Γυμνάσιο και το Λύκειο. Σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε ως φιλόλογος στην Μέση Εκπαίδευση. Δίδαξε σε Ελληνικά Γυμνάσια και Λύκεια και στο Ελληνικό Κολέγιο Λονδίνου. Έχει συμμετάσχει: Σε δύο ποιητικές ανθολογίες “Χρώματα ψυχής”, “Συνομιλώντας με τον Κ. Π. Καβάφη”, εκδόσεις Όστρια 2018. Στο διαδικτυακό συλλογικό βιβλίο “Ο Χρόνος και ο Λόγος” του Δ. Γκόγκα. Στην εγκυκλοπαίδεια “Σύγχρονοι Έλληνες Λογοτέχνες” του περιοδικού Κέφαλος Κεφαλονιάς. Ποιήματά της έχουν φιλοξενηθεί σε διαδικτυακούς ιστοτόπους. Επίσης συμμετείχε με ποίημά της στο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης με θέμα την Ειρήνη. For a world Without Wars – World Poetry Initiaktives, Αθήνα Ιούνιος 2019. Οι “Έσω ιριδισμοί” είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή. Τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο σε Πανελλήνιο διαγωνισμό Βιβλίου, εκδοθέντων το 2019, από τον Σύλλογο Λόγου, Μουσικής και Τέχνης “ΛΙΝΟΣ”. Ο “Μελισσουργός του χρόνου” Εκδόσεις Βεργίνα 2020 απέσπασε Βραβείο από το ΚΕΛΑΙΝΩ, Περιοδικό Λόγου, Τέχνης και Πολιτισμού. “Του άνεμου και της αγάπης” είναι το τρίτο Ποιητικό της έργο.

Ποίηση
Έσω ιριδισμοί (2019), Βεργίνα
Μελισσουργός του χρόνου (2020), Βεργίνα
Του άνεμου και της αγάπης (2021), Βεργίνα

Συλλογικά έργα
Συνομιλώντας με τον Κ. Π. Καβάφη (2018), Όστρια Βιβλίο

Του άνεμου και της αγάπης – Αρετή Γουργιώτου

ΜΕ ΑΝΤΙΣΤΥΛΙ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
Ένοιωθα να γέρνω σαν ανεμώνη,
που λησμόνησαν δίχως νερό στο βάζο.
Γέρνω, είπα μέσα μου, γερνώ,
τον ακροτελεύτιο στίχο μου καταθέτω.
Με καρτεροσύνη, θλιμμένη , ξέπνοη,
ψέλλισα «γεια» στα γύρω μου.
Κι ήρθες εσύ, Ποίηση, άγγελος ψυχής,
και μ’ ανάγειρες!
Ύδωρ λαγαρό οι λέξεις σου, αμφίρροες,
κισσός σε λεύκας κορμοστασιά,
με τύλιξαν.
Εύχαρις για τα δώρα σου,
την ψυχή όρθωσα
αδράχνοντας την γραφίδα.

Ποίηση, Βεργίνα, 2021, 104 σελ.

Μελισσουργός του χρόνου – Αρετή Γουργιώτου (Φυκόεσσα)

ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟΣ
Αυτό θα είναι το φυλαχτάρι σου, Αρετούλα,
μου είπε η Γιαγιά μου, με το Αιγαίο στα μάτια της
και τον χρυσαφένιο κάμπο στα μαλλιά της.
Θα το κρατάς πάντα στον κόρφο σου, να με θυμάσαι.
Μα, γιαγιά Χρυσούλα, αυτό δεν είναι Τίμιο ξύλο,
μια ασήμαντη πετρούλα είναι!
Κι όμως! Είναι μετρητής τιμιότητας πολύτιμος.
Αυτός θα σου δείχνει το χρυσάφι
στις καρδιές των ανθρώπων.
Θα τον σέρνεις πάνω τους
και όταν βλέπεις να χρυσίζει,
θα τις αγκαλιάζεις.
Μακριά τους όμως, σαν η πέτρα χρώμα δεν αλλάξει.
Είναι η ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟΣ, αλάνθαστος κριτής ανθρωπιάς.
Το κράτησα το φυλαχτάρι.
Λίγες οι φορές που χρύσισε η ράχη του.
Όμως κι αυτές πολύτιμες
σαν της Γιαγιάς μου την καρδιά.

*Με την λυδία λίθο γινόταν παλαιότερα η ανίχνευση της καθαρότητας του χρυσού.

Ποίηση, Βεργίνα, 2020, 112 σελ.

Έσω ιριδισμοί – Αρετή Γουργιώτου

Κουρνιασμένη σε θαλάμι η ψυχή,
βιγλάτορες όρισε τα μάτια
να ατενίζουν τον κόσμο.
Κι εκείνα, πιστοί φυλακάτορες,
της αντιστέλνουν τις πολυπόθητες
έξω εικόνες. Με αδημονία ανοίγει
την αγκαλιά της και αρχίζει να
συνθέτει υμνωδίες
σε κλίμακα έσω ιριδισμών.
Γιατί, τι άλλο είναι η Ποίηση,
παρά το Ορατόριο της ψυχής μας.