Σπούδασε Φυσική και ήταν τριάντα χρόνια εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. “Οι απέναντι” είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή που εκδόθηκε το 2012. Εκτός από τη ποίηση, ασχολείται με τη ζωγραφική, τη μετάφραση και το blogging.
«Λάτρεψα τον άνθρωπο, τη ζωή και τη φύση όπως ίδια είδα να κάνουν οι γονείς μου. Αγάπησα τα βουνά, τα έλατα, το χιόνι και τις πρώτες τις ημέρας ώρες. Εντάχθηκα στο κίνημα ειρήνης και το αριστερό κίνημα από νεαρή ηλικία. Στο «όνειρο», επιστήμονας διαστημικής φυσικής. Στη πραγματικότητα, 30 χρόνια εκπαιδευτικός σε φροντιστήρια και δημόσια σχολεία, με σπουδές Φυσικής. Δεν θα το άλλαζα αν ξαναζούσα. Τα τελευταία 16, στο 1ο Γυμνάσιο Ζεφυρίου, Αττικής. Στη παιδική φιλοδοξία, δημοσιογράφος – πολεμική ανταποκρίτρια όπως η Οριάνα Φαλάτσι. Από συγκυρίες, blogger και συγγραφέας σε δημιουργικής και συνεργατικής μορφής κείμενα περί θεμάτων που αφορούν την εκπαίδευση μαζί με συναδέλφους από άλλες χώρες της Ευρώπης. Ένα μοναδικό ταξίδι στο εξωτερικό και άλλα πολλά μέσα από την συμμετοχή μου στην eTwinning δράση εξασφαλίζοντας «εισιτήριο» και για τους μαθητές μου.
Το 2007 ξαναπιάνω πινέλα και μπογιές. Το 2008 ξεκινώ την προσωπική μου «περιπέτεια» μέσα από πλατφόρμες e-learning σπουδάζοντας πολλά διαφορετικά θέματα και τροφοδοτώντας τους τρόπους διδασκαλίας μου και την ενεργητικότητα των μαθητών μου. Το 2011, με την ποιητική συλλογή «Οι απέναντι», βρίσκομαι στη βραχεία λίστα του διαγωνισμού πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή «Κάτια Γρηγορίου- Θεοχαράκη», που συνδιοργάνωσαν τα περιοδικά (δε)κατά και Poetix και οι εκδόσεις Gutenberg. Τον τελευταίο χρόνο, κείμενα μου, πεζά και ποιήματα, δημοσιεύονται σε e-περιοδικά κι εφημερίδες. Γεννημένη τον Οκτώβρη του 1958 στην Αθήνα. Μοναχοπαίδι. Οι άνθρωποι δίπλα μου θέλω να είναι ελεύθεροι.»
Οι απέναντι (2012), Λαμπράκου Ασημίνα
Νοτιοανατολικό βλέμμα (2014), Ενδυμίων
Στην οδό Αλαμάνας ξημέρωνε επίσης (2017), Καλλιτεχνικό Σωματείο Έβδομο Βήμα
Solidago (2018), Καλλιτεχνικό Σωματείο Έβδομο Βήμα
Έως επτά (2022), Λαμπράκου Ασημίνα
Λήδα ντ’ Αννούντσιο (2023), Λαμπράκου Ασημίνα
Πεζογραφία
Θα αγαπήσεις κι εμένα σήμερα; (2022), Λαμπράκου Ασημίνα
Μεταφράσεις
Parker, Dorothy, Ντόροθυ Πάρκερ, Ποιήματα (2017), Λαμπράκου Ασημίνα
Parker, Dorothy, Ντόροθυ Πάρκερ, Ποιήματα (2017), Ενδυμίων
Λήδα ντ’ Αννούντσιο – Ασημίνα Λαμπράκου
Η σκιά του ανθρώπου κι ο λυγμός του σκύλου
Το παρόν βιβλίο είναι το 4ο και τελευταίο, κατά σειρά, στη συλλογή: η σκιά του ανθρώπου κι ο λυγμός του σκύλου.
Ας σημειωθεί, παρακαλώ, ότι εδώ επιλέχτηκε το παράδοξο το 1ο βιβλίο να εκδοθεί μετά το τελευταίο -όποτε.
Σαν 2ο υπήρξε η συλλογή Solidago, καλλιτεχνικό σωματείο έβδομο βήμα, Αθήνα 2018 και 3ο, η συλλογή έ ω ς ε π τ ά, Αθήνα 2022.
Ο τίτλος της συλλογής προέκυψε από μια αναγωγή στο βιβλίο του Γκαμπριέλ Ντ’ Αννούντσιο, Η ΛΗΔΑ ΧΩΡΙΣ ΚΥΚΝΟ, σε μετάφραση Μιχαήλ Σ. Χ. Κόκκαλη, εκδ. Βιβλιοπωλείον Γεωργίου Ι. Βασιλείου, Αθήναι 1921, το οποίο απέκτησα και διάβασα τον Ιανουάριο του 2015.
Τον Μάιο του ιδίου έτους, ένα ταξίδι στη Θεσσαλονίκη με φέρνει αντιμέτωπη με νέα δεδομένα της κρίσης που δίνουν και το έναυσμα να γραφούν ορισμένα από τα ποιήματα της συλλογής…
❉
ένας κόσμος από χίλιες ταράτσες
Νοτιάς σηκώνει την πόλη στον όροφο
Σαν φυσήξει βοριάς στη θάλασσα θα την σύρει
Αλμυρές μαρμαρυγές και πόλη νερένιο άγαλμα
Τις νύχτες γοργόνες στοιχειώνει και μέδουσες
αδέλφια κι αγαπητικούς
Στις πετούνιες
η γιαγιά
Ποίηση, Λαμπράκου Ασημίνα, 2023, 56 σελ.
Θα αγαπήσεις κι εμένα σήμερα; – Ασημίνα Λαμπράκου
30 πεζά κείμενα της περιόδου 2004 – 2010, ανάμεσα τους και δύο που γράφτηκαν το 1972 – 73.
βίωμα, αφήγηση, διήγημα, μυθοπλασία, φαντασία
πότε χωριστά και κάποτε σε συνδυασμό, ακουμπισμένα σε έναν προσωπικό καμβά που θα τα χρωμάτιζε, απλώθηκαν, στις σελίδες, πρώτα της οθόνης κι ύστερα, εδώ, μπροστά σας
η παιδική ηλικία και η άλλη·
ιδωμένες μέσα από τα μάτια της άλλης·
εκείνης που και τα σύγχρονά της είδε και περιέγραψε με ό,τι τη συγκρότησε
Πεζογραφία, Λαμπράκου Ασημίνα, 2022, 148 σελ.
Έως επτά – Ασημίνα Λαμπράκου
Ποίηση
Το έως επτά είναι μια συλλογή ολιγόστιχων ποιημάτων με όριο στίχων το επτά. Από το όριο παρεκκλίνουν επτά συν δύο ποιήματα τα οποία θεωρήθηκε αναγκαίο να συνυπάρξουν με τα άλλα.
Όλα αποτελούν μέρος μιας κεντρικής συλλογής με τίτλο: η σκιά του ανθρώπου κι ο λυγμός του σκύλου, η οποία άρχισε να γράφεται το 2014. Μια ανάγκη, λοιπόν, αποκέντρωσης από αυτήν, χάριν χώρου, πρακτικά και ψυχικά, οδήγησε στην δημιουργία του έως επτά, αλλά και άλλων που έπονται.
Το φεγγάρι, η πέτρα, εκείνος· η πόλη. Η ποίηση, η ματαιοδοξία, το σκυλί, η γυναίκα· κολυμβητές σε θάλασσες αυτό- και σκέτου σαρκασμού, ειρωνείας, φιλίας, στέρξης· έρωτα, θανάτου που ευδοκιμεί ζωή, αφορισμών, σάτιρας.
Εξώφυλλο και σκίτσα εσωτερικών σελίδων, της συγγραφέως.
Ποίηση, Ιδιωτική έκδοση, 2022, 72 σελ.
Solidago – Ασημίνα Λαμπράκου
ΜΕ ΜΑΝΊΑ ΟΠΩΣ γλείφαμε το φύλο ο ένας του άλλου
το σβήναμε με μάτια σάλιο και μικρές συμφάσεις
έπειτα: δυο ξεχαρβαλωμένες γαλότσες μέσα στη βροχή
από βλέμματα σκορπιών κι ένα φάντη μπαστούνι-
τρέξαμε σχεδόν έμβρυα άμορφα να παίζουμε κρυφτό
κι όλα τα παιχνίδια που θα μας έκρυβαν από τον άλλον
σε δρόμους που δεν έγραψε κανείς την αρχή τους
και το τέλος θα ανατραφεί από το παρελθόν
Ποίηση, Καλλιτεχνικό Σωματείο Έβδομο Βήμα, 2018, 52 σελ.
Στην οδό Αλαμάνας ξημέρωνε επίσης – Ασημίνα Λαμπράκου
«Δεύτερος τρόπος»
Στο κομόστεγο γαλανό υφέρπει επιθυμία επίψαυσης.
Θάθελα να μπορώ να γράψω: Στην Ιόλης έβρεχε
επίσης, και στο επίρρημα να καταχωρείται το
δικαίωμα της μεταμόρφωσης όπως συμβαίνει με
την εισαγωγική πρόταση σε κάποιο κεφάλαιο από
“το βιβλίο του Μαννουέλ”:
Στην οδό Κλοβί ξημέρωνε επίσης
Εκείνη όμως, η σαν από αίμα κοιλιά που διαγράφει
μια διαδρομή εν είδει ρουμπρίκας στο θολωτό του
ουρανού, ικανοποιώντας μιαν αδιάσειστη αιτιότητα
της ενέργειας ενός βορινού ανεμου, με απομακρύνει
αποφασιστικά από όσους νοιάζομαι αυτήν την ώρα.
Αντίθετα, η πράξη της αυγής ως καθολική αναφορά…
Ποίηση, Καλλιτεχνικό Σωματείο Έβδομο Βήμα, 2017, 52 σελ.
Νοτιοανατολικό βλέμμα – Ασημίνα Λαμπράκου
Τόσο γαλάζιος ο ουρανός! Πώς να
τον ζεστάνω; αναρωτήθηκε, κι ευθύς
ζωγράφισε ένα γκρίζο σύννεφο
να εκλιπαρεί αγάπη…
«υπόθεση βεληνεκούς»
Διέχυσα τη μελαγχολία μου
σε μια μολότωφ που δε μπορούσα να πετάξω
Η περιαρθρίτιδα βλέπεις
δεν θα επέτρεπε παρά μια βολή
με ελάχιστο βεληνεκές εμπρός μου
πράγμα που θα ενέτασσε την πράξη
στις αυτοκτονίες
Κι αυτό, θα τροφοδοτούσε με τη σειρά του
όσα κατά βάθος επιθυμούσα να κάψω
Έτσι, αρκέστηκα να την αφήσω σε μέρος
που να βρεθεί από σένα
Κι όταν μ’ αυτή έπαιξες τον ήρωα που τιμωρεί
κρυφογέλαγα ευχαριστημένη
έστω κι αν
μαζί της πυρπολούσες κι εμένα._
Ποίηση, Ενδυμίων, 2014, 90 σελ.
Οι απέναντι – Ασημίνα Κ. Λαμπράκου
Η ποιητική συλλογή “Οι απέναντι” βρέθηκε ανάμεσα στις δώδεκα συλλογές της Βραχείας Λίστας για το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή “Κάτια Γρηγορίου-Θεοχαράκη”, όπως αυτή ανακοινώθηκε και αναρτήθηκε στο site του περιοδικού (δε)κατα, από την επιτροπή κρίσης για το έτος 2011-2012.
«Ο αποχαιρετισμός»
Όρθιοι κάτω από την τέντα του περίπτερου
– μη φανταστείς
πως απαίτηση είχα
αλλιώς να τους σκεφτείς
καθιστούς ή ξαπλωμένους
καταμεσίς του δρόμου
μα σκέψου και μένα
που να αποδώσω ήθελα
λιτά
στη σκηνή και τους πρωταγωνιστές μου
τις συνέπειες στη συμπεριφορά
από του κόσμου την γύρω παρουσία
ανάγκη είχα τον πλεονασμό-
σ’ ένα αποχαιρετισμό
με χειραψία τυπική
περιορίστηκαν
εγκλείοντας ο καθένας
νόημα δικό του στην κίνηση…
Ποίηση, Λαμπράκου Ασημίνα, 2012, 68 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ενδυμίων, Καλλιτεχνικό Σωματείο Έβδομο Βήμα, kirithres.blogspot.com
