Σπούδασε στην Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Αγρονόμος & Τοπογράφος Μηχανικός. Από το 2000 μέχρι το 2002 έζησε στην Αθήνα κάνοντας Μεταπτυχιακές σπουδές στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Παράλληλα με τις σπουδές στη Θεσσαλονίκη ασχολήθηκε με τη μουσική. Υπήρξε επίσης για δυο χρόνια συντάκτης του περιοδικού “Πολυμήχανο” της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ σε κινηματογραφικά θέματα. Συνεργάστηκε ως συντάκτης με τα διαδικτυακά μουσικά περιοδικά “Babylon.gr” και “Avopolis.gr”. Το “Εκατό μέτρα κάτω από το γέλιο” είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. Ζει στη Θεσσαλονίκη.
100 μέτρα κάτω από το γέλιο (2006), Χαραμάδα
Ο άντρας με τη μεγάλη ιδέα (2015), Χαραμάδα
Ο άντρας με τη μεγάλη ιδέα – Αστέρης Αστεριάδης
Η γειτονιά είναι ζωντανή παρόλο που οι εργαζόμενοι είναι στις δουλειές τους και οι άνεργοι έχουν πάει βόλτα. Οι νοικοκυρές και οι καθαρίστριες συμμαχούν. Νόμιζα πως τινάζουν τα χαλιά μετά το ξημέρωμα. Άσχετα απ’ την ώρα, λυπάμαι για τον κήπο του Παππού. Φαντάζομαι όταν ήταν και οι δύο ζωντανοί πόσο θα τον φρόντιζαν. Τώρα πλακώνεται απ’τη σκόνη και τις τρίχες των άλλων. Όσο ήταν ζωντανή είχαν ο ένας τον άλλο αλλά και το εγγόνι τους, αυτό το μέρος φροντισμένο είναι παραδεισένιο για να παίξουν παιδιά. Γίναμε κι εμείς παιδιά κανα-δυό φορές στον κήπο του Παππού και ζήσαμε το χώρο πιο χρωματιστό, πιο μεγάλο, πιο μυστηριακό.
Μυθιστόρημα, Χαραμάδα, 2015, 355 σελ.
100 μέτρα κάτω από το γέλιο – Αστέρης Αστεριάδης
“Και τώρα, αυτήν τη στιγμή, δεν πρέπει να έχει μείνει ούτε ένας άνθρωπος που να μπορεί να πει ένα καλό ανέκδοτο, αν υπάρχει είναι σίγουρα ανάμεσα μας, δεν έχει μείνει κανείς στον κόσμο, στον κανονικό κόσμο. Αν υπάρξει ποτέ, θα τον πάρουν και αυτόν, θα τον κάνουν δικό τους. ”
Ένας άνθρωπος, σχεδόν πνιγμένος στο βυθό του γέλιου, προσπαθεί να επιστρέψει σε μια κανονική ζωή, ξεφεύγοντας από αυτό που αν ήξερε πραγματικά, δε θα διάλεγε ποτέ. Μέσα σε έναν κυκεώνα εξελίξεων με συνεχείς ανατροπές, και νιώθοντας πως ο χρόνος του είναι περιορισμένος, ζει έντονα τις μέρες που ακολουθούν. Το τι είναι σωστό και το τι δεν είναι, γίνεται ένα ερώτημα διαρκές. Το γέλιο δεν είναι πλέον αθώο και κάποιος ευθύνεται γι’ αυτό.
Μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, ανάλογη των ιστοριών του Κάφκα, ένας εγκλωβισμός σε αυτό που φαίνεται απίστευτο, ανάλογος των οργουελικών προβλέψεων, και μια γλώσσα ηθελημένα απλή κι άλλες φορές αγκαλιασμένη με το σκληρό υπαρξισμό του Καμύ. Με αυτά τα υλικά και βασισμένο στο ερώτημα “Ποιοι φτιάχνουν τα ανέκδοτα επιτέλους;”, το πρώτο μυθιστόρημα του Αστέρη Αστεριάδη, ξετυλίγεται ανάμεσα στο φανταστικό και το εν δυνάμει πραγματικό, το οποίο ποτέ δε θα διαπιστώσουμε.
Μια σύγχρονη αλληγορία για το ρου της Ιστορίας αλλά και τη στάση του ανθρώπου απέναντι στη μοίρα του -αν αυτή υπάρχει- που μας οδηγεί ξανά να αναρωτηθούμε: Αυτός ο κόσμος, δε θ’ αλλάξει ποτέ;
Μυθιστόρημα, Χαραμάδα, 2006, 216 σελ.
Πηγές: Biblionet, Χαραμάδα
