Είναι απόφοιτος Σχολής δημοσιογραφίας και δημοσίων σχέσεων. Συνεργάστηκε επί σειράν ετών με διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης ηλεκτρονικά και έντυπα. Εργάστηκε στον χώρο της διαφήμισης ως κειμενογράφος και σύμβουλος εταιρειών. Αρθρογραφεί συχνά στον εγχώριο Τύπο. Ασχολείται με την ποίηση, πεζογραφία, παιδική λογοτεχνία, θέατρο, τηλεοπτικό σενάριο και έμμετρο στίχο. Γράφει επίσης και κυπριακά θεατρικά μονόπρακτα και συνεργάζεται με το κρατικό κανάλι ΡΙΚ. Δουλειά του έχει συμπεριληφθεί σε εκδόσεις του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού. Έχει βραβευτεί σε όλους του τομείς που υπηρετεί, σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα. Είναι αυτοδίδακτος ζωγράφος.
Γυάλινος κόσμος (2004)
Ο βιασμός της αθωότητας (2008)
Λες, εσύ να είσαι το πεπρωμένο μου; (2009)
Γυμνός ήλιος (2010)
Πικρή σοκολάτα (2015), Εκδόσεις Όστρια
Νουβέλες
Ονειρεμένος παράδεισος (2013), Εκδόσεις Όστρια
Διηγήματα
Με πυξίδα την αγάπη (2005)
Όταν το γκρίζο σκεπάσει το γαλάζιο (2008)
Αφηγήματα
Οι καμπάνες της ζωής (2005)
Παιδική και εφηβική λογοτεχνία
Ένα παραμύθι και ένα τραγούδι (2002)
Παραμυθάκια και τραγουδάκια για σας, παιδάκια (2003)
Τα παραμύθια της γιαγιάς Σοφίας (2005)
Ιστορίες της Μελίνας… με την ξανθή κοτσίδα (2008)
Ο μπάρμπα Θωμάς και η αλεπού (2009)
Μαθαίνω αβγ (2010)
Μαθαίνω 1 2 3 (2010)
Ποίηση
Μικρές ανάσες ποίησης (2013), Εκδόσεις Όστρια
Θεατρικά έργα
Το άλλο μισό του φεγγαριού (2009)
Συλλογικά έργα
Κόκκινη κλωστή δεμένη στων παππούδων την ανέμη… (2017), Ινφογνώμων Εκδόσεις
Βραβεία
Πικρή Σοκολάτα – Β΄ Πανελλήνιο βραβείο μυθιστορήματος, Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (2012-13)
Πικρή σοκολάτα – Άθως Χατζηματθαίου
– Δεν είναι υπέροχα, Πάνο; Τον ρώτησε.
Ένα γλυκό χαμόγελο άνθισε στα χείλη του. Άπλωσε τα χέρια και της χάιδεψε τα μαλλιά.
– Είσαι πολύ όμορφη, της είπε και αναζήτησε τα χείλη της.
Η Ελένη άφησε ελεύθερο το σώμα της να γείρει απάνω του και τα χείλη τους ενώθηκαν σε ένα φιλί γεμάτο πάθος.
– Σ’ αγαπώ, Ελένη, σ’ αγαπώ πολύ, της ψιθύρισε στο αυτί.
– Κι εγώ σ’ αγαπώ, Πάνο.
Αυτός την έσφιξε στην αγκαλιά του. Η φλόγα του πάθους που σιγόκαιγε μέσα τους άρχισε να φουντώνει επικίνδυνα. Τα χείλη τους ενώθηκαν και πάλιν.
– Σε ποθώ, της ψιθύρισε στο αυτί.
Η φωνή του ακούστηκε στ’ αυτιά της σαν μια εξωτική μελωδία. Κάρφωσε τα μάτια της μέσα στα δικά του. Το βλέμμα της μαρτυρούσε αβίαστα και το δικό της άσβεστο πόθο. Την πήρε στην αγκαλιά του και αφού έκανε λίγα βήματα πιο πέρα την άφησε να ξαπλώσει στο χοντρό χαλί που βρισκόταν απλωμένο μπροστά από το αναμμένο τζάκι. Η Ελένη του χαμογέλασε γλυκά. Ο Πάνος δεν άργησε να ξαπλώσει πλάι της. Τα χείλη τους ξανάσμιξαν σε ένα παρατεταμένο φιλί γεμάτο πάθος. Το ερωτικό ταξίδι είχε αρχίσει. Τα φιλιά του άρχισαν να κεντούν πια το κάθε εκατοστό του κορμιού της που βρέθηκε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ολόγυμνο να σπαρταρά μέσα στα επιδέξια χέρια του. Η Ελένη αφέθηκε στα φιλιά του, μη μπορώντας ν’ αντιδράσει. Ένα γλυκό ηδονικό ρίγος πλημμύρισε ολόκληρο της το κορμί. Η φλόγα του πόθου είχε αιχμαλωτίσει το κάθε μόριο του σώματός της, που συγκλονιζόταν από ηδονικούς σπασμούς.
– Σε θέλω, ψιθύρισε ο Πάνος με φωνή ξεθωριασμένη από τον ερωτισμό που τη δονούσε συθέμελα.
– Κι εγώ σε θέλω, κι εγώ σε θέλω…
Σε λίγα δευτερόλεπτα τα δυο κορμιά λουσμένα από τον ιδρώτα του ξέφρενου ερωτικού πάθους κυλιόντουσαν πάνω στο χοντρό χαλί. Η Ελένη, σε μια προσπάθεια να κρατήσει όσο πιο πολύ γινόταν εκείνο το γλυκό ηδονικό ταξίδι, έκλεισε για λίγα δευτερόλεπτα τα βλέφαρά της.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Όστρια, 2015, 406 σελ.
Μικρές ανάσες ποίησης – Άθως Χατζηματθαίου
«Η Ποίηση είναι Λόγος Ιερός και οφείλει να Λειτουργείται από τους Ποιητές με αφοσίωση και ευλάβεια. Ο Αθως Χατζηματθαίου, ως γνήσιος και αφοσιωμένος εραστής της Ποίησης και της Ζωής, νιώθει ενδόμυχα το βάρος αυτής της ευθύνης. Προσεγγίζει με συνέπεια και αγάπη την ψυχή του κόσμου, μια ψυχή που καθημερινά ορφανεύει όλο και πιο πολύ από τη Σκέψη και το Όνειρο, που τη συντήρησαν στους αιώνες, και μαρτυρεί το είναι της.
Η ποίηση του Αθου Χατζημαθαίου προσλαμβάνει το μυστικό της ανθρώπινης φύσης και το διαθλά απειροδιάστατα στο κοσμικό κάτοπτρο. Αιωνίζει την κοσμική περιπέτεια με όρια το αιώνιο και άρρητο και το εφήμερο και φθίνον. Μεταξύ Ζωής και Θανάτου ανασταίνει ξεχασμένες αλήθειες, φωτίζει εμπνευσμένα κρύφιες διαστάσεις της καθημερινότητας και αποκαλύπτει θεσπέσιες πλευρές της προσωπικής ζωής. Είτε είναι συμβολική, είτε είναι ρεαλιστική, είτε είναι εξπρεσιονιστική ή υπερρεαλιστική, υπερβαίνει τα στεγανά των σχολών και των κριτικών και γίνεται μουσικό φθέγγεσθαι πλήρες νοήματος.»
ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
Τι λες κοπέλα μου;
Αυτός είναι ο Παράδεισος;
Εδώ τα παιδιά σκοτώνουν μανάδες.
Εδώ πατεράδες βιάζουν θυγατέρες.
Εδώ αδέλφια σφάζονται για το τίποτα.
Εδώ πουλιέται το κορμί για δυο δεκάρες.
Κι εσύ μου λες πως είναι αυτά Παράδεισος;
Ποίηση, Εκδόσεις Όστρια, 2013, 58 σελ.
Ονειρεμένος παράδεισος – Άθως Χατζηματθαίου
Πόσο ήθελε να μεγαλώσει
Πόσο λαχταρούσε να περάσει το «όριο» της ηλικίας που του έδενε τα φτερά,
Που τον κρατούσε φυλακισμένο στο κλουβί
της καταπίεσης…
Πόσο ήθελε να μεγαλώσει να απεγκλωβιστεί απ’ τα γαμψά
τους νύχια,
Να σπάσει το κλουβί,
Να λυγίσει τα τέλια,
Να ξεδέσει τα φτερά του,
Να ξεφύγει απ’ τις αρνήσεις,
Να αρπάξει την τύχη στα χέρια του
Και λεύτερος να πετάξει στο ολογάλανο ουρανό της ζωής,
Να γευτεί τις χαρές της,
Να γνωρίσει τη σαγήνη της…
Κι όταν τα χρόνια κύλησαν
Και το πρόβλημα της ηλικίας ξεπεράστηκε
Άρπαξε το λάβαρο της ανεξαρτησίας και ξεχύθηκε στις
λεωφόρους της ζωής
Κι η μαγεία της ήρθε και τον αγκάλιασε,
Μια μαγεία όμως πολύ διαφορετική απ’ αυτή που
ονειρευόταν…
Στην αρχή ήταν γλυκιά πιότερο κι απ’ το μέλι,
Μετά έγινε πιο πικρή κι απ’ το ίδιο το φαρμάκι,
Αυτή τη μαγεία φρόντισαν να του χαρίσουν
Τα γεράκια που παραμόνευαν με ακονισμένα τα νύχια στη
γωνιά του δρόμου,
Κι όταν ήταν στις καλές του στιγμές που ήταν αλήθεια πολύ
λίγες,
Παρακαλούσε ο χρόνος να γύριζε πίσω, να γινόταν ξανά
δεκαεξάρης,
Να μπει και πάλι στο κλουβί της “καταπίεσης”,
Εκεί τουλάχιστον ένιωθε ασφαλής.
Νουβέλα, Εκδόσεις Όστρια, 2013, 87 σελ.
Ένα παραμύθι και ένα τραγούδι
Εκείνη τη μέρα η μαμά ποντικίνα δεν τα κάταφερε να φέρει τίποτα φαγώσιμο στη φωλίτσα της, παρόλο που ολόκληρο το απόγευμα το έβγαλε ψάχνοντας. Έτσι το μικρό ποντικάκι είχε μείνει και πάλι το φτωχούλι, όπως φυσικά και τα υπόλοιπα αδερφάκια του θεονήστικο…
Παραμυθάκια και τραγουδάκια για σας, παιδάκια
Πρόκειται για ένα βιβλίο παραμυθιών και ποιημάτων σε απλή και στρωτή λογοτεχνική γλώσσα, που βοηθά τα παιδιά να κατανοήσουν εύκολα τα γραφόμενα και να πάρουν τα σχετικά μηνύματα και είμαι σίγουρος ότι θα συγκινήσει τους μικρούς αναγνώστες, θα τους ψυχαγωγήσει και θα τους προβληματίσει ταυτόχρονα με τις διάφορες θετικές στάσεις ζωής και συμπεριφοράς που τονίζονται και προβάλλονται μέσα από τις σελίδες του. Για παιδιά προσχολικής ηλικίας.
Γυάλινος κόσμος
Το πρόσωπο της Σόφης έγινε εντελώς ανέκφραστο, με μιας χάθηκε το γλυκό ρόδινο του χρώμα και εξαφανίστηκε η ζωντάνια που κυριαρχούσε σε όλες του τις γραμμές, όταν στην οθόνη αντίκρισε μια γυναίκα, που δεν ήταν άλλη απ’ την ίδια, να επιδίδεται σε ακατονόμαστες ερωτικές πράξεις.
Έμεινε να τον κοιτάζει άναυδη, όλα είχαν ισοπεδωθεί μέσα της, ποτέ δεν περίμενε ότι όσα έγιναν μεταξύ τους ήταν ένα προμελετημένο σχέδιο, μια καλοστημένη παγίδα για να μπορεί έτσι να την εκβιάζει…
…Η φωνή του, ξερή και απαίσια, ήχησε παράξενα στα αυτιά της κάνοντας την να διακόψει τους συλλογισμούς της.
– Ένα αντίγραφο θα πάει στη μανούλα σου στο χωριό, για να δει τι είδους σπουδές κάνει η κορούλα της. Φαντάζομαι την έκπληξη της, όταν σε αντικρίσει σ’ αυτές τις επιδόσεις. Και ένα άλλο στην αδελφή σου, που, ενώ αυτή σου έχει προσφέρει τόσα, εσύ δεν ντράπηκες και της έκλεψες τον άντρα. Γιατί αυτά θα της πω, αν τύχει και το μάθει και τότε να δούμε σε ποιον θα πιστέψει.
Το γέλιο του ακούστηκε και πάλι να ηχεί στ’ αυτιά της σαρκαστικό, αηδιαστικό.
Τα παραμύθια της γιαγιάς Σοφίας
– Άντε γιαγιά Σοφία έλα κάθισε εδώ κοντά στο τζάκι άνοιξε το χοντρό βιβλίο διάβασε το παραμυθάκι.
– Θα ‘ρθω σαν μου υποσχεθείτε πως θα είστε φρόνιμα παιδάκια κι εγώ θα σας διαβάσω αμέσως κι ένα και δύο παραμυθάκια.
Οι καμπάνες της ζωής
…τα βλέφαρα της άρχισαν να φτερουγίζουν σαν τρελά. Ολη η ύπαρξή της πλημμύρισε από μια ανείπωιη χαρά. Η κρυφή ελπίδα ότι κάποτε θα μπορούσε να αποκτήσει ένα παιδί, άρχισε να φτερουγίζει μπροστά της σαν μια πραγματικότητα πια. Με μάτια πλημμυρισμένα από δάκρια, σηκώθηκε από τη θέση της και έτρεξε και αγκάλιασε το γιατρό που είχε μείνει να την κοιτάζει σαν απολιθωμένος…
Με πυξίδα την αγάπη
Ο Πέτρος εκείνη τη στιγμή κοντοστάθηκε, κοίταξε πρώτα το κόκκινο φανάρι, ύστερα το ρολόι του, ένα χαμόγελο έσκασε και πάλι στα χείλη του. Ξανάφτιαξε τη γραβάτα του, τακτοποίησε λίγο τα λουλούδια. Κόκκινα τριαντάφυλλα, κόκκινα σαν αίμα και αμέσως κατευθύνθηκε για την απέναντι μεριά του δρόμου.
Η άσπρη λιμουζίνα εκείνη τη στιγμή μπήκε στο τετράγωνο…
Η ανθοδέσμη έσπασε, τα κόκκινα τριαντάφυλλα σκόρπισαν, μαζί και τα όνειρά του…
Όταν το γκρίζο σκεπάσει το γαλάζιο
Δεκαπέντε διηγήματα, που πηγάζουν μέσα από τη σημερινή πραγματικότητα και καταπιάνονται με κοινωνικά ως επί το πλείστον προβλήματα της σημερινής ζωής.
Όλα σχεδόν τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης έχουν πηγή τους πραγματικά γεγονότα τα οποία έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια και έχουν καταγραφεί και αξιολογηθεί από τον συγγραφέα που με αρκετή φαντασία και τόλμη, δίνει μέσα από το γραπτό του λόγο το στίγμα της σημερινής κοινωνίας, όπως την έχουν αλλοιώσει το συμφέρον και η ύλη που έχουν εγκλωβίσει επικίνδυνα μέσα στα αόρατα πλοκάμια τους ιδανικά και αξίες.
….Ο Χρίστος είχε βάλει μπρος τη μηχανή του και κατευθυνόταν προς το σπίτι του. Πίστευε ότι ο εντελώς άδειος δρόμος τού έδινε το δικαίωμα να αναπτύξει απεριόριστη ταχύτητα. Το πρώτο φανάρι το πέρασε κόκκινο, το ίδιο έκανε και με το δεύτερο. Είχε την εντύπωση ότι η νύκτα του προσφερόταν άνετα για παρανομία χωρίς συνέπειες. Ακόμη και το προστατευτικό του κράνος, που ποτέ δεν έβγαζε από το κεφάλι του, εκείνο το βράδυ το είχε κρεμάσει στο τιμόνι της μηχανής. Στο τρίτο φανάρι ανάπτυξε ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα, όμως, αυτή τη φορά δε στάθηκε τόσο τυχερός όσο τις προηγούμενες. Ένα αυτοκίνητο που ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση βρέθηκε στο δρόμο του. Δυστυχώς δεν μπόρεσε ν’ αντιδράσει. Από τη σύγκρουση, που ήταν βίαιη, τίποτα δεν έμεινε στη θέση του. Μηχανή και αυτοκίνητο έγιναν μια άμορφη μάζα σιδερικών….
Ο βιασμός της αθωότητας
Η Ελένη γνωρίζει τον Αντώνη σε ένα πάρτι. Ανάμεσα στους δυο νέους αναπτύσσεται μια σχέση, που δεν θα αργήσει και πολύ τουλάχιστον από την πλευρά της Ελένης να εξελιχθεί σε ένα δυνατό αίσθημα. Ο Αντώνης όμως από την μεριά του έχει ακριβώς την αντίθετη άποψη. Μοναδικός στόχος και σκοπός του είναι η εκμετάλλευση της Ελένης κάτι που δε θα δυσκολευθεί και πολύ για να καταφέρει. Έτσι η ζωή της Ελένης ανατρέπεται από τη μια στιγμή στην άλλη και από μια ολόφωτη λεωφόρο μετατρέπεται σε ένα ατελείωτο ανηφορικό Γολγοθά.
Θα τα καταφέρει να επιβιώσει ή θα την παρασύρει στο πέρασμά της η καταιγίδα;
Μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, ένας θάνατος, μια περίεργη γνωριμία. Θα αλλάξουν άρδην τα δεδομένα.
Ποια θα είναι όμως η κατάληξη; Τι να την περιμένει άραγε στο τέλος αυτής της διαδρομής;
Ποια θα είναι όμως η κατάληξη;
Τι να την περιμένει άραγε στο τέλος αυτής της διαδρομής;
Ιστορίες της Μελίνας… με την ξανθή κοτσίδα
Σύντομες ιστορίες, φτιαγμένες με σαφήνεια και ευαισθησία, με πρωταγωνίστρια τη μικρή Μελίνα, που περιγράφουν κομμάτια από τη ζωή στο σχολείο, στο σπίτι, στην κοινωνία.
…Η Μελίνα που ήταν η μοναχοκόρη του κυρ Θωμά και της κυρίας Ελένης, μόλις είχε κλείσει τα δέκα χρόνια. Πριν από λίγες μέρες γιόρτασαν και τα γενέθλιά της. Φέτος θα φοιτούσε στην πέμπτη τάξη του Δημοτικού. Ήταν ένα καλό, υπάκουο και αξιολάτρευτο πλασματάκι. Κάπως ψηλό για την ηλικία του, λίγο γεματούτσικο με δυο ολογάλανα μάτια, δυο πανέμορφες χάντρες, με ένα γλυκό γαλάζιο χρώμα ολόιδιο με αυτό του ουρανού, λες και κάποια καλή νεράιδα έκοψε δυο κομμάτια από τον ουράνιο θόλο και τα τοποθέτησε εκεί. Τα μαλλιά της ολόξανθα, πάντα πιασμένα σε κοτσίδα, άφηναν να φαντάζει ελεύθερα το πανέμορφό της προσωπάκι, αγγελική μορφή στην κυριολεξία. Γλυκιά σαν θυμαρίσιο μέλι. Άλλωστε και γι’ αυτό οι γονείς της, της χάρισαν αυτό το όνομα. Μελίνα, γλυκιά σαν το μέλι.
Το άλλο μισό του φεγγαριού
Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα
Ο Αντωνής ο άρκοντας με τα πολλά τα μάλλια, χωράφκια, αμπέλια πόλικα τζιαι σπίθκια τζιαι ριάλια. Έρεσσεν ένα δειλινόν που του χωρκού τη βρύση, τζι ετσάς εκοντοστάθηκε την δίψαν του να σβήσει. Ήταν τζειαμαί τζι η Χριστινού στην ομορκιά στη χάρη απού τες πρώτες του χωρκού τ’ αντρός της το καμάρι. Εδίκλησεν τζιαι είδεν την, Πλάστη μου ποια εν’ τούτη, πο ‘σιει περίσσια πάνω της ούλλα της γης τα πλούτη; Ένιωσεν μεσ’ στες φλέβες του το γαίμαν του ν’ αφταίνγει πεζεύκ’ απού τον άππαρον τζιαι σύγκοντα πηαίννει.
– Αν είσαι κόρη ξωτικόν τζιαι τον Σταυρόν του βάλλει, φύε τζιαι χάθου που δαμαί, πιάσε μιαν στράταν άλλη, Μ’ αν είσαι πλάσμαν του Θεού τότες αλοίμονό μου που τα τωρά σιούρκασην εν θα ‘χω πκιον ομπρός μου.
Άμαν τον είδε δίπλα της η Χριστινού ‘φοήθην το στόμα της εβάωσεν τζιαι δεν του πολοήθη. Ήξερεν πως εν άτιμος τζιαι τζείνος τζι η γενιά του τζι αλοίμονόν της της φτωσιής που έμπλεξεν μιτά του.
Ο μπάρμπα Θωμάς και η αλεπού
Ένας απρόσκλητος επισκέπτης ρημάζει το κοτέτσι του μπάρμπα Θωμά.
Ποιος να είναι άραγε αυτός;
Μήπως είναι ο κακός λύκος που τριγυρίζει τα βράδια εκεί γύρω;
Μήπως είναι κάποια πεινασμένη αλεπού που βρήκε έτσι τον τρόπο για να χορτάσει την πείνα της;
Όποιος και να ‘ναι αυτός, το σίγουρο είναι ότι στο τέλος δεν θα τη γλιτώσει.
Ο μπάρμπα Θωμάς είναι πεισματάρης και θα βρει τον τρόπο να ανακαλύψει την ταυτότητα του και τότε, αλίμονο του…
Λες, εσύ να είσαι το πεπρωμένο μου;
Τον αγάπησε παράφορα κι αυτός την πρόδωσε.
Το χρήμα μπήκε ανάμεσά τους και τους χώρισε.
Μάζεψε τα συντρίμμια της καρδιάς της κι έφυγε μακριά, σε μια προσπάθεια να ξανακτίσει το διαλυμένο παζλ της ζωής της.
Δύσκολη προσπάθεια, αλλά όχι ακατόρθωτη.
Ένας καινούριος έρωτας κάνει την εμφάνισή του κι αλλάζει άρδην τα δεδομένα, σηματοδοτώντας έτσι μια καινούρια αρχή, μ’ όνειρα, ελπίδες, αισιοδοξία.
Εκεί όμως που η ζωή της έχει μπει σε μια σωστή πορεία και η ευτυχία αρχίζει και πάλι να της χαμογελά, η προδοσία για μια ακόμη φορά εμφανίζεται μπροστά της.
Τότε ήταν στη μέση το χρήμα. Τώρα ανάμεσά τους μπήκε η καλύτερή της φίλη.
Ποιο νόημα έχει όμως τι έφταιξε, ποιος έφταιξε.
Σημασία έχει ότι η ζωή της γκρεμίστηκε για μια ακόμη φορά και τώρα πια ίσως ήταν πολύ δύσκολο να τα καταφέρει να σταθεί ξανά στα πόδια της.
Μαθαίνω αβγ
Το “Μαθαίνω αβγ”, είναι ένα διασκεδαστικό βιβλίο για το αλφάβητο, γεμάτο με τρισδιάστατες εικόνες, λαβές και χεράκια που αποκαλύπτουν εκπλήξεις και φανταστικούς χαρακτήρες, όπως τη γκαμήλα, τον Σκατζόχοιρο, το Θέμη τον κομμωτή!
Ολοζώντανη εικονογράφηση που προκαλεί τη φαντασία και κάνει τα παιδιά να θέλουν να γυρίσουν γρήγορα την κάθε σελίδα!
Με ανθεκτικό χαρτόνι, ιδανικό για μικρά χεράκια, αυτό το βιβλίο κάνει τη μάθηση του Αλφαβήτου πραγματική ευχαρίστηση!
Μαθαίνω 1 2 3
Το “Μαθαίνω 1 2 3”, είναι ένα διασκεδαστικό βιβλίο για τους αριθμούς, γεμάτο με τρισδιάστατες εικόνες, λαβές και χεράκια που αποκαλύπτουν εκπλήξεις, όπως τους 10 ελέφαντες πάνω στο κρεββάτι!
Ολοζώντανη εικονογράφηση που προκαλεί τη φαντασία και κάνει τα παιδιά να θέλουν να γυρίσουν γρήγορα την κάθε σελίδα!
Με ανθεκτικό χαρτόνι, ιδανικό για μικρά χεράκια, αυτό το βιβλίο κάνει τη μάθηση των αριθμών πραγματική ευχαρίστηση!
Γυμνός ήλιος
Όσα δε φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή.
Τα πάντα μπορούν ν’ αλλάξουν στη ζωή μας μέσα σε μερικά μόλις δευτερόλεπτα.
Και στη ζωή τού Νάκου, εκεί που πιο πριν σεργιάνιζε αμέριμνη η ευτυχία, μέσα σε λίγες στιγμές έρχεται η μεγάλη ανατροπή και όλα γκρεμίζονται.
Τη χαρά σκεπάζει μόνιμα πια το πέπλο της λύπης.
Η δυστυχία κλέβει για πάντα το χαμόγελο της ευτυχίας.
Οι συμπληγάδες της πίκρας αιχμαλωτίζουν κάθε λεπτό της ζωής του στα αόρατα πλοκάμια τους.
Ολόκληρη η ζωή του γίνεται πια ένας ατέλειωτος Γολγοθάς.
Ο θάνατος τής αγαπημένης του γυναίκας, έρχεται σαν θύελλα και παρασύρει στο πέρασμα της ό,τι όμορφο είχε κτίσει μέχρι τότε.
Σε τέτοιες στιγμές είναι που μετρούν οι αντοχές.
Υπάρχουν ψυχικά αποθέματα; Αν ναι, υπάρχουν κι οι ελπίδες. Αν όχι, η ζωή θα του κλείσει ερμητικά πια την πόρτα.
Ποια θα είναι όμως η κατάληξη;
Θα τα καταφέρει να επιβιώσει;
Τι να τον περιμένει άραγε στο τέλος αυτής της διαδρομής!
Biblionet, Εκδόσεις Επιφανίου, Όστρια Βιβλίο
