Είναι συγγραφέας, σκηνοθέτις και ακτιβίστρια υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο Brown και στο κολέγιο Wellesley των ΗΠΑ. Τιμήθηκε με το Βραβείο Lillian Hellmann & Dashiel Hammett του Human Rights Watch και υπήρξε δύο φορές υποψήφια για το Right to Livelihood Award (βραβείο που είναι γνωστό ως “Εναλλακτικό Νόμπελ Ειρήνης” και απονέμεται, από το 1980, σε “θαρραλέες προσωπικότητες/οργανισμούς που προσφέρουν παραδειγματικές λύσεις για τις γενεσιουργούς αιτίες των διεθνών προβλημάτων”). Ειδικεύεται στην επίλυση συγκρούσεων και συνεργάζεται με διεθνείς οργανισμούς, ενώ παράλληλα διδάσκει και οργανώνει προγράμματα δημιουργικής γραφής/σκέψης με δική της μεθοδολογία, καθώς και θεατρικές παραστάσεις σε εγγράμματες και αγράμματες γυναίκες, σε συνοριακούς πληθυσμούς που βρίσκονται σε σύγκρουση, σε έφηβους, σε καθηγητές, σε παιδιά του δρόμου, κ.ά. Θεατρικά έργα της έχουν παρουσιαστεί σε όλο τον κόσμο. Έχει λάβει μέρος σε διεθνή συνέδρια και ήταν η πρώτη Ελληνίδα συγγραφέας που φιλοξενήθηκε με τη διάκριση Writer-in-Residence στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ (1990-91). Το 2017 τιμήθηκε από την Εταιρεία Συγγραφέων με το βραβείο “Διδώ Σωτηρίου”, για “την πολύπλευρη προσφορά της στα γράμματα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό”. Στα ελληνικά έχουν εκδοθεί τα θεατρικά της έργα “B.OUND” (2017) και “Peace Talk” (2017) από τις εκδόσεις Άπαρσις.
Peace Talk (2017), Άπαρσις
B.OUND (2017), Άπαρσις
Εθνικό φιλί (2020), Άπαρσις
Μεταφράσεις
Kingston, Maxine Hong, Γυναίκα πολεμίστρια (2002), Κοχλίας
Βραβεία-Διακρίσεις
Βραβείο “Διδώ Σωτηρίου” Εταιρείας Συγγραφέων (2017)
Εθνικό φιλί – Christiana Lambrinidis
Σκέψεις βασισμένες στις σημειώσεις για το έργο
Μπορεί ένα έθνος να ερωτευτεί ένα άλλο. Τι γίνεται όταν αυτό συμβαίνει; Μπορεί ένα σώμα να κάνει σεξ με ένα άλλο σώμα ως έθνος. Τι είναι αυτό το σεξ; Μπορεί το ίδιο το έθνος να ερωτευτεί τον εαυτό του. Τι γίνεται όταν αυτό συμβαίνει; Πού και πώς δημιουργείται το ομοερωτικό; Πώς ό όμοιος έρωτας γίνεται λεσβιακός; Όταν περνάς τα σύνορα; Όταν επιστρέφεις; Όταν ενώνεις; Όταν μάχεσαι; Τι είναι σύνορα; Θα μπορούσαν να είναι συμφωνικοί ήχοι ψυχών ή σωμάτων. Θα μπορούσαν να είναι εικαστικές αποδόσεις του άναρθρου σε συμπαραγωγή με ό,τι αρθρώνεται.
Θα μπορούσαν να είναι σώματα που νοηματοδοτούνται από την αρχή σε μια θεατρική συνεργασία με τον Λόγο. Θα μπορούσαν να είναι γεωγραφικοί όροι για να γίνει κατανοητή η παράμετρος της γλώσσας, κυρίως της μητρικής. Αυτής της γλώσσας που οι λεσβίες γυναίκες ειδοποιούν και οργανικά. Ένα εγχειρίδιο ορίων που δημιουργούνται, καταλύονται, λησμονούνται, προσδιορίζονται από την αρχή. Μια αρχή εκτός και εντός αλφαβήτου. Μια αλφάβητος μάρτυρας και αρχείο συγχρόνως.
Χριστιάνα Λαμπρινίδη
From playwright’s notes:
Can a nation fall in love with another nation? What happens when it happens? Can a body fall in love with another body like a nation? Is this sex? Can a nation fall in love with itself? What happens when it happens? Where and how does the homoerotic occur? How does same love become lesbian? When you cross borders? When you return? When you become a union? What are borders? They could be symphonic sounds of bodies or souls. They could be visual depictions of the inarticulate in co-production with the articulated. They could be bodies reassigning meaning in a dramatic collaboration with discourse. They could be geographical terms for language to be understood, especially mother tongue.
This tongue-language lesbian women inform as an organ. A manual of limits: created, abolished, forgotten,
redefined. In and out of alphabets. A witness alphabet, also an archive.
Christiana Lambrinidis
Θεατρικό, Άπαρσις, 2020, 60 σελ.
B.OUND – Christiana Lambrinidis
Το σκηνικό που φοβάται
Το “B.OUND: Το σκηνικό που φοβάται” είναι ένα θέατρο που δρα. Είναι ένα θέατρο που εκπαιδεύει τηn κοινωνία. Είναι η κοινωνία των πολιτών που δημιουργεί. Δείχνει τρόπο και αποτέλεσμα. Κυρίως αποτέλεσμα, αυτό έχουμε ανάγκη, το αποτέλεσμα. Η πολυπρισματικότητα του, η πολυφωνία του, η πολλαπλή αντιμετώπιση της εξουσίας, η γεωπολιτική συνείδηση που παράγει, μοιράζονται, συνδιαλέγονται, ανοίγουν νέους τόπους διαλόγου που μοιράζεται και παράγεται ισότιμα, ισότροπα ενώ θα ανεβαίνει.
Στο “B.OUND: Το σκηνικό που φοβάται” υπάρχει όλη η Γη και οι συνθήκες της: πόλεμος, ειρήνη, σύγκρουση, κατοχή. Υπάρχουν οικονομικοί, ταξικοί, σεξουαλικοί, μεταναστευτικοί, θρησκευτικοί, φυλικοί εαυτοί. Μιλάνε, διηγούνται και πράττουν. Οι ιστορίες των διαβατηρίων κατασκευάζουν, αποδομούν, ανακατασκευάζουν αυτούς τους εαυτούς συνδέοντας χώρες, τόπους, αλήθειες.
Το “B.OUND: Το σκηνικό που φοβάται” διαπραγματεύεται τον εκτοπισμό και την υπηκοότητα. Υπάρχουν πολλαπλοί εκτοπισμοί, πολλαπλές μετακινήσεις πληθυσμών. Βίαιες και “επιλεγμένες”. Το έργο εκπαιδεύει το κοινό καλώντας το να συμπαράξει νόημα, γνώση, ανάλυση της δικής του εμπειρίας. Η δυνατότητά του είναι η κατανόηση, η σύνδεση, η αποδοχή της διαφορετικότητας ως σώμα του ίδιου του εαυτού. Δημιουργεί τις συνθήκες μοιράσματος της γνώσης: εμπειρία, αντίληψη, συνειδητοποίηση. Έτσι το έργο παράγει ειρήνη όσο παίζεται και μετά. Κυρίως μετά, γιατί το κοινό έχει αναμιχθεί, έχει ήδη σκεφτεί, μπορεί συνεχίζοντας τη δράση του έργου να πράξει. Και αυτή η προσωπική ελευθερία της πράξης ίσως είναι η “αγαθότερη” ενδυνάμωση της υπηκοότητας, η ουσιαστικότερη δυνατότητα της ένταξης.
Το έργο πρωτοανέβηκε το καλοκαίρι του 2017 από τη Μάνια Παπαδημητρίου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου.
Θεατρικό, Άπαρσις, 2017, 64 σελ.
Peace Talk – Χριστιάνα Λαμπρινίδη
Η πρόβα για την αληθινή συμφιλίωση
Το θεατρικό έργο Peace Talk είναι πρόβα συμφιλίωσης, είναι η συμφιλίωση που έγινε πράξη. Είναι ένας τρόπος της Ελλάδας να εξασφαλίζει τη δημοκρατία όταν οι γυναίκες στα σύνορα λένε την αλήθεια. Είναι το δικαίωμα στη σύγκρουση που γίνεται δημιουργική διαδικασία για ειρήνη ανάμεσα στο εγώ και στο συνυπάρχω.
Θεατρικό, Άπαρσις, 2017, 64 σελ.
Πηγές: Biblionet, Άπαρσις
