Δήμητρα Λαμπροπούλου

Μορφές της ελληνικής λογοτεχνίας – Δήμητρα Λαμπροπούλου

Αδαμάντιος Κοραής, Ανδρέας Κάλβος, Ρήγας Φεραίος, Διονύσιος Σολωμός, Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, Εμμανουήλ Ροΐδης, Ανδρέας Καρκαβίτσας, Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Κωστής Παλαμάς, Νίκος Καζαντζάκης, Κ. Π. Καβάφης, Ηλίας Βενέζης, Μ. Καραγάτσης, Γιώργος Σεφέρης, Ανδρέας Εμπειρίκος, Νίκος Εγγονόπουλος, Στρατής Τσίρκας, Γιάννης Ρίτσος, Οδυσσέας Ελύτης.
Μια αναδρομή στις σπουδαίες μορφές της ελληνικής λογοτεχνίας του 19ου και 20ού αιώνα, οι ιδέες των οποίων δεν παύουν να τρέφουν και να συγκινούν με τη διαχρονικότητά τους.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον οθωμανικό ζυγό, οι συγγραφείς αυτοί στήριξαν την ελληνική ψυχή και την ώθησαν να μεγαλουργήσει θυμίζοντάς της το μεγαλείο που τη διακρίνει, πρόβαλαν τις αξίες και τα ιδανικά του γένους ως παρακαταθήκη για τις νέες γενιές που ακολούθησαν. Πάνω σ’ αυτά τα θεμέλια χτίστηκε η πνευματική ζωή της Ελλάδας και στηρίχτηκε το οικοδόμημα της ασύγκριτα πλούσιας γλώσσας μας.
Στις μέρες μας υπάρχει γνωσιολογικό αδιέξοδο σε συλλογικό επίπεδο, κοινωνικά και πολιτικά συστήματα έφτασαν στα όριά τους, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, έλλειψη αξιών, διαστρέβλωση ιδεών κτλ. Μπροστά σ’ αυτήν την πραγματικότητα γίνεται επιτακτική η ανάγκη να γυρίσουμε λίγο πίσω για να ξαναβρούμε το βηματισμό μας. Όταν δεν έχουμε γλώσσα δεν έχουμε ούτε σκέψη. Έχουμε πληροφορίες, αλλά μας λείπει η κριτική σκέψη. Η άγνοια της γλώσσας και του πολιτισμού μας προκαλεί θλίψη, αγωνία για έναν πολιτισμό που πλούτισε τη ζωή της ανθρωπότητας.
Ας παρακολουθήσουμε την πορεία της νεοελληνικής λογοτεχνίας μέσα στο χρόνο.

Ιστορία και κριτική, Απόπειρα, 2017, 143 σελ.

Το διαμάντι της θάλασσας – Δήμητρα Λαμπροπούλου

Μια χαρούμενη εφηβική παρέα έχει κατασκηνώσει κοντά σε μια όμορφη παραλία. Τα παιδιά χαίρονται τις διακοπές τους κολυμπώντας στα ήσυχα νερά του κολπίσκου όπου έχουν στήσει την τέντα τους μακριά από την πολύβουη πολιτεία. Δυο αδέλφια ξεκινούν να συναντήσουν αυτή τη χαρούμενη συντροφιά για να χαρούν μαζί με τους φίλους τους τον όμορφο κόσμο της θάλασσας… Αλλά τι συμβαίνει όταν ξαφνικά μια ανεμοθύελλα γκρεμίζει την τέντα και χαλάει αυτές τις όμορφες στιγμές; Πώς σώζεται η ξεγνοιασιά και η μαγεία του καλοκαιριού ύστερα από μια υπέροχη περιπέτεια; Είναι το θέμα αυτής της ιστορίας που ζουν οι μικροί κολυμβητές που βρέθηκαν αναπάντεχα μπροστά σε έναν μεσαιωνικό πύργο! Το διαμάντι της θάλασσας είναι προσιτό και αφιερώνεται σε όλα τα παιδιά που προτιμούν να μαθαίνουν μέσα από την αλήθεια των παραμυθιών παρά μέσα από την πραγματικότητα της καθημερινής τους ρουτίνας.

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Απόπειρα, 2015, 111 σελ.

Κυνηγώντας τον κλέφτη – Δήμητρα Λαμπροπούλου

Όλα τα παιδιά χαίρονται τις διακοπές και περιμένουν με ανυπομονησία να έρθει η μέρα που θα αφήσουν πίσω τη ρουτίνα της καθημερινότητας για να ξεχαστούν στον όμορφο κόσμο της φύσης… μακριά από την πολύβουη πολιτεία. Αλλά τι συμβαίνει όταν ξαφνικά κάποιος κλέφτης θέλει να χαλάσει αυτές τις όμορφες μέρες; Πώς σώζεται η ξεγνοιασιά και η μαγεία του καλοκαιριού ύστερα από μια επικίνδυνη περιπέτεια; Είναι το θέμα αυτής της ιστορίας που ζουν δυο χαρισματικά παιδιά 13 και 14 ετών με τον υπέροχο σκύλο τους.
Σκοπός της σειράς των δίγλωσσων παραμυθιών είναι η εξάσκηση της γλώσσας μέσα από ευχάριστες παιδικές ιστορίες που περνάνε θετικά μηνύματα και οξύνουν την αντίληψη, την ευστροφία και την εξυπνάδα των παιδιών. Τα παρακινεί να βρίσκονται σε εγρήγορση και να συμμετέχουν σε ό,τι συμβαίνει γύρω τους, να αγαπούν τα ζώα, να σέβονται το περιβάλλον και να προστατεύουν τη φύση συνειδητοποιώντας πως είναι και αυτά ένα κομμάτι της.

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Απόπειρα, 2012, 113 σελ.

Ταξιδεύοντας στην τέχνη – Δήμητρα Λαμπροπούλου

Ουφφίτσι και Λούβρο


Το βιβλίο αυτό παρασύρει σ’ ένα ταξίδι σε χώρους που είναι πηγές πολιτισμού, θα ταξιδέψουμε στη Φλωρεντία, για να γνωρίσουμε τα Ουφφίτσι, στο Παρίσι, για να γνωρίσουμε το Λούβρο, το Μουσείο Ορσαί, το Κέντρο Πομπιντού, και, τέλος, στη Νέα Υόρκη για να γνωρίσουμε το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (ΜοΜΑ), με σκοπό να παρακολουθήσουμε την πορεία της Τέχνης από την κλασική έως τη μοντέρνα μορφή της.
Η περιήγηση σε πολύ γνωστούς χώρους είναι συνειδητή. Τα πιο γνωστά έργα είναι συχνά, από πολλές απόψεις, και τα πιο σημαντικά.
Η εξοικείωση με τους ναούς της Τέχνης συμβάλλει ουσιαστικά στο άνοιγμα των πνευματικών οριζόντων και ανταποκρίνεται στις ευαισθησίες, κυρίως των νέων, που ψάχνουν διεξόδους. Πρέπει να μάθουμε πρώτα και μετά να συγκινηθούμε – να καταλάβουμε, για να νιώσουμε.
Το βιβλίο επιχειρεί να κοιτάξει στο σύνολό τους τα πιο γνωστά ρεύματα των εποχών, και τις επιρροές που άσκησαν πάνω σε πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες, οι οποίοι δεν σφράγισαν μόνο τον αιώνα τους, αλλά πέρασαν στην αθανασία.

Τέχνη, Ιστορία, Απόπειρα, 2010, 107 σελ.

Ταξιδεύοντας στην τέχνη – Δήμητρα Λαμπροπούλου

Μουσείο Ορσαί, Κέντρο Πομπιντού και MoMA


Ένα ταξίδι σε χώρους που είναι πηγές πολιτισμού: στη Φλωρεντία, για να γνωρίσουμε τα Ουφφίτσι, στο Παρίσι, για να γνωρίσουμε το Λούβρο, το Μουσείο Ορσαί, το Κέντρο Πομπιντού, και, τέλος, στη Νέα Υόρκη για να γνωρίσουμε το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (MoMA), με σκοπό να παρακολουθήσουμε την πορεία της Τέχνης από την κλασική έως τη μοντέρνα μορφή της. Η περιήγηση σε πολύ γνωστούς χώρους δεν γίνεται τυχαία. Τα πιο γνωστά έργα είναι συχνά, από πολλές απόψεις, και τα πιο σημαντικά. Η εξοικείωση με τους ναούς της Τέχνης συμβάλλει ουσιαστικά στο άνοιγμα των πνευματικών οριζόντων και ανταποκρίνεται στις ευαισθησίες, κυρίως των νέων, που ψάχνουν διεξόδους. Πρέπει να μάθουμε πρώτα και μετά να συγκινηθούμε-καταλάβουμε, για να νιώσουμε.
Το βιβλίο επιχειρεί να κοιτάξει στο σύνολό τους τα πιο γνωστά ρεύματα των εποχών, και τις επιρροές που άσκησαν πάνω σε πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες, οι οποίοι δεν σφράγισαν μόνο τον αιώνα τους, αλλά πέρασαν στην αθανασία.

Τέχνη, Ιστορία, Απόπειρα, 2010, 133 σελ.

Μια ζωή ένα όνειρο – Δήμητρα Λαμπροπούλου

16 μικρά πεζά


Μέσα από τα ερείπια του ιερού του Ασκληπιού, βλέπεις να καταφθάνουν στα μάτια σου αγάλματα γυμνών σατύρων και δισκοβόλων, αρχαίων ολύμπιων θεών και ανθρώπων, αλλοτινών κατοίκων του τόπου και του Ιερού τούτου.
Αλλά εκείνο που αγγίζει βαθιά την ψυχή δεν είναι τόσο αυτή η διαπίστωση όσο η Σιωπή. Δεν είναι εκείνη η αρνητική σιωπή του θορύβου, η εξαφάνιση της ζωής. Είναι θετική και ζώσα Σιωπή, ακόμη και από το Φως πνευματικότερη, θα ‘λεγα θεραπευτική, ελιξίριο ψυχής: Το καλύτερο βάλσαμο που θα μπορούσε να προσφέρει ο Ασκληπιός, βγαλμένο από το αιώνιο ιατρείο του ιερού του. Ίσως είναι η ίδια σιωπή που εξαγνίζει και κάνει τους ανθρώπους ώριμους για τη μύηση των ιερών μυστηρίων. Εκεί σαν να βγαίνει από το βάθος του θεάτρου μία υπερκόσμια φωνή και ψιθυρίζει το στίχο του Αισχύλου “Πάλαι το σιγάν φάρμακον βλάβης έχω”.
Οι 16 μικρές ιστορίες, είναι ο αγώνας ενός παιδιού που μεγαλώνει μέσα σε αντιξοότητες και που καταφέρνει να επιβιώσει ακροβατώντας ανάμεσα στην κακοτράχαλη πραγματικότητα και το προσωπικό του όνειρο.

Διηγήματα, Απόπειρα, 2007, 75 σελ.