Είναι ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής και ζει στην Αθήνα. Έλαβε το πτυχίο του από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Λιέγης στο Βέλγιο και ολοκλήρωσε την ειδίκευσή του στην Ψυχιατρική στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής. Είναι Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί στα λογοτεχνικά έντυπα “Νέα Αριάδνη” και “Θράκα”. Συμμετείχε στην ετήσια ανθολογία της “Νέας Αριάδνης” το 2011. Ο “Χρόνος αυτόχειρας” (Γκοβόστη, 2016) αποτέλεσε την πρώτη του ποιητική συλλογή.
Χρόνος αυτόχειρας (2016), Εκδόσεις Γκοβόστη
Όταν ο ψίθυρος (2019), Μελάνι
Όταν ο ψίθυρος – Δημήτριος Δημητριάδης
Είναι ήσυχα στον εσπερινό ίσκιο
άκου το φύλλωμα πώς μελετά τον άνεμο
συνετό μετά τις θύελλες
σοφό στην ύστερη γνώση της εξορίας
του τόπου και των ψυχών
έμεινε μόνο η θάλασσα
οι ευχές των ναυτικών στους φάρους
αστράφτουν πέρα οι σμέρνες προσεγγίζοντας
αναποδογυρισμένες βάρκες μεσοπέλαγα
δεν υπάρχουν ονόματα στις μαρμαρένιες πλάκες
τα πνεύματα περιπλανώνται σε καιρό πένθους
μέχρι την ύπαρξη ή την καύση
έμεινε μόνο η θάλασσα
να θυμίζει τις αντιρρήσεις των γλάρων
να φουσκώνει το ένστικτο της εναντίωσης
γυμνό απ’ το κηλίδωμα της ακούσιας σκέψης
είναι ήσυχα είπαν με τα σπίτια κάτω
βυθισμένα στο ύψος της άμμου
πυραμίδες σύγχρονων θυμάτων της αναγέννησης
κατοικούν άνθρωποι σε αυτά τα σπίτια
άδεια μπουκάλια σε χαρτόκουτα
δεν είναι καιρός γι’ άλλη θέση από την όρθια
εκεί όπου ο ήλιος υπερέχει
σκυφτά μόνο το βάθος της σελήνης
κι ο θνητός συριγμός
της αποσύνθεσης.
Ποίηση, Μελάνι, 2019, 44 σελ.
Χρόνος αυτόχειρας – Δημήτριος Δημητριάδης
Χρόνος αυτόχειρας λοιπόν. Γιατί ο πραγματικός χρόνος δεν μετράται σε ώρες αλλά σε απώλειες. Προσώπων. Πραγμάτων. Επιθυμιών. Μικρές καθημερινές απώλειες. Μεγαλύτερες. Κάποιες, ριζωμένες στη σάρκα. Όλες αφήνουν στίγμα. Γρατζουνιές στον πυρήνα. Ορατές ή όχι, δεν έχει σημασία. Υπάρχουν και μας παρενοχλούν. Ο ανάγλυφος χρόνος μορφάζει. Και σβήνει κομμάτι-κομμάτι. Δεν είναι άτρωτος. Έχει ανάγκη από λίπασμα. Ένστικτο ζωής και αυτήν την έμφυτη τάση για επούλωση που μας ακολουθεί σαν σκιά. Το χρόνο τον μετρούν τα ρολόγια, αλλά τον πραγματικό χρόνο τον ορίζουμε εμείς μέσα από την αναβολή της αυτοχειρίας του.
Ποίηση, Εκδόσεις Γκοβόστη, 2016, 48 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Γκοβόστη, Μελάνι
