Δημήτριος Π. Νάσκος

Και το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας πηγαίνει στον… Bob Dylan – Δημήτριος Π. Νάσκος

Λογοτεχνική πραγματεία


«Όταν ο Οδυσσέας επισκέπτεται τον Αχιλλέα στον κάτω κόσμο –ο Αχιλλέας, που αντάλλαξε μια ήσυχη και μακροχρόνια ζωή για μια σύντομη γεμάτη τιμή και δόξα– λέει στον Οδυσσέα πως όλο ήταν ένα λάθος. “Απλά πέθανα. Αυτό είναι όλο.” Δεν υπήρχε καμία τιμή ούτε αθανασία. Και ότι αν ο ατρόμητος Αχιλλέας μπορούσε να επιλέξει θα επέλεγε να γυρίσει πίσω και να είναι ένας ταπεινός σκλάβος ενός αγρότη πάνω στη Γη παρά αυτό που είναι – ένας βασιλιάς στη χώρα των νεκρών.
Έτσι είναι και τα τραγούδια μας. Τα τραγούδια μας είναι ζωντανά στη χώρα των ζωντανών. Αλλά τα τραγούδια δεν είναι σαν τη λογοτεχνία. Γράφτηκαν για να τα τραγουδάμε, όχι να τα διαβάζουμε. Τα λόγια στα έργα του Σαίξπηρ γράφτηκαν για να παιχτούν στη σκηνή. Όπως οι στίχοι στα τραγούδια γράφονται για να τραγουδηθούν, όχι να διαβαστούν στη σελίδα. Και ελπίζω κάποιοι από εσάς να έχετε την ευκαιρία να ακούσετε αυτούς τους στίχους με τον τρόπο που είναι προορισμένοι να ακουστούν: ζωντανά σε συναυλία ή σε δίσκο ή με οποιοδήποτε τρόπο ακούνε οι άνθρωποι τραγούδια σήμερα. Επιστρέφω μια ακόμα φορά στον Όμηρο που λέει: “Τραγούδησέ μου, ω Μούσα, και μέσω εμού πες την ιστορία.”»

Το 2016 η Σουηδική Ακαδημία βραβεύει με Νόμπελ Λογοτεχνίας τον διάσημο τραγουδοποιό Bob Dylan προκαλώντας στο κοινό θαυμασμό αλλά και απορία. Αξίζει τέτοια διάκριση ένας μουσικός που γράφει στίχους; Μπορεί ο στίχος να θεωρείται υψηλή λογοτεχνία; Αυτά είναι δύο από τα βασικά ερωτήματα που πραγματεύεται, επιχειρώντας να τα απαντήσει, το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας.

Πραγματεία, Δίαυλος, 2021, 280 σελ.

Όσα φύλαξε ο καιρός – Δημήτριος Π. Νάσκος

Ποιήματα


Η ποιητική συλλογή ουσιαστικά αποτελείται από πενήντα μελοποιημένα ποιήματα που δεν τα έσβησε το σφουγγάρι της προσωπικής μνήμης του Δημήτριου Π. Νάσκου.
Ο δημιουργός μάς εκμυστηρεύεται ότι σχεδόν δύο δεκαετίες έχουν περάσει από τότε που γράφτηκε το πρώτο ποίημα. Θυμάται ήταν μικρό, όχι παραπάνω από δέκα γραμμές. Από τότε μέχρι σήμερα βρίσκονται στο συρτάρι του σίγουρα πάνω από διακόσια ποιήματα και στίχοι. Ξαφνικά μια μέρα μαζεύτηκαν στο νου του τυχαία πενήντα κι άρχισαν να συνομιλούν μεταξύ τους. Τα περισσότερα μάλιστα εκπροσωπούσαν θέματα που φαινομενικά έμοιαζαν ετερόκλητα: ιστορίες κοινωνικές, ερωτικές, για ταξίδια, για μπαρ, για το διάστημα, υπαρξιακές, χιουμοριστικές, σουρεαλιστικές, φιλοσοφικές κ.τ.λ.
Όλα έδειχναν πως μάλλον δε θα κατάφερναν να συνυπάρξουν αρμονικά αν δεν υπήρχε μια μαγική και αόρατη δύναμη να τα σμίξει. Η μουσική είναι κείνη η ορμή που πάντοτε βρίσκει τον τρόπο το αταίριαστο να το κάνει ταιριαστό. Εξάλλου, δεν είναι λίγοι κι εκείνοι που είπαν κατά καιρούς πως μέσ’ από τα αντίθετα δημιουργείται η καλύτερη αρμονία.

Ποίηση, Ιωλκός, 2016, 78 σελ.

Rabbit Man – Δημήτριος Π. Νάσκος

“Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ έναν τόπο πολύ μακρινό, ήταν μια παράξενη πολιτεία. Μια πολιτεία αλλιώτικη απ’ όλες τις άλλες. Η Λαγουδοχώρα ή αλλιώς Runville. Εκεί δε ζούσαν απλοί συνηθισμένοι άνθρωποι, μα λαγουδάνθρωποι … που έτρεχαν συνέχεια σαν παλαβοί! Μια αλλόκοτη βιασύνη θαρρείς πως τους κυρίευε! Εκεί δε σταματούσε ποτέ τίποτε. Ακόμη και στον ουρανό, μπορούσε να παρατηρήσει κανείς σύννεφα που πηγαινοέρχονταν ακατάπαυστα. Το μουντό γκρίζο χρώμα ήταν κυρίαρχο τους περισσότερους μήνες του έτους. … Ο ήρωας της ιστορίας, ο Μπέρνι, ήταν ένας ιδιαίτερος λαγουδάνθρωπος. Ζούσε με τη μικρότερη αδελφή του, τη Ραπέλ. Η Ραπέλ ήταν ένα όμορφο, σπουδαγμένο και συμβατικό κορίτσι, που προσπαθούσε να πιάσει μια αξιοπρεπή δουλειά, ώστε να μπορέσει να επιβιώσει. Αντιθέτως, ο Μπέρνι έμοιαζε περισσότερο με ανήσυχο και ανοιχτό πνεύμα, που διαρκώς ψάχνεται. Ασχολούνταν με την τέχνη, τη φιλοσοφία, την αστρονομία και κουβαλούσε μες στο μυαλό του ένα σωρό ερωτηματικά για τη ζωή, που πολλές φορές τον οδηγούσαν σε αδιέξοδο και τρέλα…”. Το “Rabbit Man” είναι ένα αλληγορικό παραμύθι, που γεννήθηκε κυριολεκτικά μέσα στα μαύρα δάση της κεντρικής Ευρώπης τον καιρό που η οικονομική κρίση εξαπλωνόταν σαν πανδημία! Απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους που επιμένουν να βλέπουν τον κόσμο με τα μάτια της εφηβείας…

Πεζογραφία, Θερμαϊκός, 2013, 88 σελ.