Δημήτρης Γ. Κανελλόπουλος

Ελληνες λογοτέχνες
Ο Δημήτρης Κανελλόπουλος γεννήθηκε το 1954 στη Νεμούτα Ηλείας.
Το 1958 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Babes-Bolyai του Κλουζ-Ναπόκα της Ρουμανίας και Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε σε εκδοτικούς οίκους και ως φιλόλογος στην ιδιωτική εκπαίδευση. Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές “Ομίχλη πέτρινη” (Ηριδανός 1986), “Σκυθικές ερημίες” (Κολωνός 1996), “Σιγή ασυρμάτου” (Κολωνός 2005), “Κλίνη σπόρου, καλή” (Οροπέδιο 2010), “Το φράγμα της μνήμης” (Οροπέδιο 2017), καθώς και τη συλλογή διηγημάτων “Ο θάνατος του αστρίτη και άλλες ιστορίες” (Κίχλη, 2018). Ποιήματα και διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά. Επιμελήθηκε το αφιέρωμα στη ρουμανική λογοτεχνία του περιοδικού “Πολιορκία” (τχ. 16, Απρίλιος 1982), την ανθολογία νεοελληνικής ποίησης στα ρουμανικά με τίτλο “42 de poeti greci contemporani” (42 σύγχρονοι Έλληνες ποιητές [1984]) και το αφιέρωμα του περιοδικού “Πλανόδιον” στον Ρουμάνο ποιητή Anatol E. Baconsky (τχ. 24, Δεκέμβριος 1996). Από το 2006 εκδίδει το περιοδικό “Οροπέδιο”.
Ποίηση
Ομίχλη πέτρινη (1986), Ηριδανός
Σκυθικές ερημίες (1996), Κολωνός
Σιγή ασυρμάτου (2005), Κολωνός
Κλίνη σπόρου, καλή (2010), Οροπέδιο
Το φράγμα της μνήμης (2017), Οροπέδιο

Διηγήματα
Ο θάνατος του αστρίτη και άλλες ιστορίες (2018), Κίχλη

Ο θάνατος του αστρίτη και άλλες ιστορίες – Δημήτρης Κανελλόπουλος




Η πρώτη συλλογή διηγημάτων μου, με τίτλο “Ο θάνατος του αστρίτη και άλλες ιστορίες”, αποτελεί προϊόν αφύπνισης της μνήμης για τον γενέθλιο τόπο. Σε αυτή την ανάκληση του κόσμου του χθες με ώθησε η φθορά των ήχων, των λέξεων, των εικόνων, καθώς και η απώλεια ανθρώπων, πραγμάτων και καταστάσεων στο πέρασμα του χρόνου. Οδηγός μου στο ταξίδι αυτό δεν ήταν η νοσταλγία. Θέλησα απλώς να διασώσω από τη λήθη εκείνες τις σκοτεινές και θλιβερές όψεις της ζωής που αφήνει στη σκιά ο εξωραϊσμός της μνήμης. Ανασύροντας ιστορίες από το παρελθόν, επιδίωξα να περι-γράψω έναν κόσμο πραγματικό, που πολύ απέχει από την εικόνα που δημιουργεί η νοσταλγική αναπόληση· έναν κόσμο σκληρό, που διακατεχόταν από πάθη και ένστικτα σκοτεινά, αλλά συνάμα διέθετε απλότητα και ομορφιά που έχουν εκλείψει στις μέρες μας. Προσπάθησα να δώσω πνοή στο βλέμμα και στη φωνή των ανθρώπων μιας εποχής αλλοτινής. Γιατί στο βλέμμα και στη φωνή τους καθρεφτίζεται η ψυχή τους. Και αυτήν ακριβώς την ψυχή θέλησα να αναστήσω.

Διηγήματα, Κίχλη, 2018, 144 σελ.

Ομίχλη πέτρινη – Δημήτρης Κανελλόπουλος


Ποίηση, Ηριδανός, 1986, 44 σελ.

Σκυθικές ερημίες – Δημήτρης Κανελλόπουλος

Ποιήματα 1986-1996

Ποίηση, Κολωνός, 1996, 78 σελ.

Σιγή ασυρμάτου – Δημήτρης Κανελλόπουλος

ΞΑΦΝΙΚΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ
Φορούν το βλέμμα της συμπόνοιας οι φίλοι
με τα κοστουμάκια τους τ’ ανοιχτόχρωμα
απόγιομα του Αγίου Πνεύματος
στην πλατεία
παίρνουν τον καφέ τους.

Όλοι τους με το πουλί, το σαρκοβόρο.
Κανένας με τον Προμηθέα.

Ποίηση, Κολωνός, 2005, 55 σελ.

Κλίνη σπόρου, καλή – Δημήτρης Κανελλόπουλος


Ποίηση, Οροπέδιο, 2010, 54 σελ.

Το φράγμα της μνήμης – Δημήτρης Κανελλόπουλος

Δεν δέχεται το γέλιο αυτός ο ουρανός
και απαντά με μαύρο χιόνι.
Οι φλαμουριές, στην αλέα παγωμένες
και οι λέξεις τρέμοντας μέσα στη νοτισμένη ανάσα σου
προσπαθούν να κρατηθούν ζωντανές,
να κρατηθούν μέσα στης αγάπης την ζεστή αγκαλιά.
Μιλώ πολύ.
Μιλώ πολύ και γρήγορα
και μόνο κάτω απ’ τον ίσκιο των λέξεων
βρίσκει το γέλιο μου απάγκιο
ένα μεσημέρι
στην οδό Ασημένιου Μαχαιριού καθώς
γυρίζω χωρίς εσένα,
με την πίκρα αγκαλιά στο σπίτι και
οι μικροί αλήτες
με τραβούν από το μανίκι
γυρεύοντας επιτακτικά μια δεκάρα,
μια τσίχλα ή ένα τσιγάρο
κι έτσι, δεν βλέπω τη χαρά
που περνά μονάχη,
από τον άλλο δρόμο.

Ποίηση, Οροπέδιο, 2017, 64 σελ.

Πηγές: Biblionet, Κίχλη, Οροπέδιο, Κολωνός, Ηριδανός