Δημήτρης Μανιάτης

Σιδηροδρομικοί σταθμοί – Μήτσος Ν. Μανιάτης

Σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό όλα κινούνται. Οι επιβάτες, οι εργαζόμενοι, τα εμπορεύματα, το ίδιο το τρένο… Η ταχύτητα κίνησής τους είναι σημάδι των καιρών. Σήμερα το ξέρουμε καλά, όλα κινούνται πιο γρήγορα. Μοναδική σταθερά, σημείο αναφοράς, ο ίδιος ο σταθμός με τις εγκαταστάσεις του. Οι αιώνες περνούν 19ος-20ος-21ος, αλλά οι σταθμοί παραμένουν στη θέση τους και οι περισσότεροι αποτελούν κομμάτια της σύγχρονης πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας. Μην παραξενεύεστε καθόλου. Ο σταθμός της Ολυμπίας είναι αρχαιοπρεπής, της Πελοποννήσου εκλεκτικιστικός, του Βόλου μας φέρνει πιο κοντά στην Κεντρική Ευρώπη… Ο καθένας είναι τόσο ξεχωριστός και όλοι μαζί παρουσιάζουν μοναδικό τρόπο τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Είτε ερειπωμένοι είτε καλά συντηρημένοι, τα σημεία αναφοράς και στάσης δίπλα στις σιδερένιες ράγες είναι ένας ανεκτίμητος και καλά κρυμμένος θησαυρός που οφείλουμε να ανακαλύψουμε.
Φτάνοντας στην τελευταία σελίδα του φωτογραφικού λευκώματος που κρατάτε στα χέρια σας είναι σίγουρο ότι θα θελήσετε για ακόμη μια φορά να ταξιδέψετε με τρένο. Κι όταν με το καλό το πραγματοποιήσετε, να θυμάστε ότι κάθε στάση, κάθε πέρασμα από φυλάκιο ή ξεχασμένο σταθμό θα έχει μεγαλύτερη αξία. Και ξαφνικά θα ανακαλύψετε πως είστε εσείς που δίνετε αξία στον θησαυρό αυτό, μαζί με τους σιδηροδρομικούς, τους εργάτες, τους μηχανοδηγούς, τους σταθμάρχες και κάθε ταξιδιάρικη ψυχή που πέρασε ή στάθηκε εδώ. Στην Ελλάδα.
Γιάννης Ντρενογιάννης, Αύγουστος 2007
Επιμέλεια σειράς: Γιάννης Ντρενογιάννης
Φωτογράφιση: Γιάννης Μπεχράκης, Γιάννης Σκουλάς, Γιώργος Δέτσης, Νίκος Κόκκας, Περικλής Μεράκος, Κλαίρη Μουσταφέλλου, Κατερίνα Νομικού, Κώστας Κατσιγιάννης, Δημήτρης Βαραλής, Γιάννης Ντρενογιάννης

Φωτογραφικά λευκώματα, Alter – Ego ΜΜΕ Α.Ε., 2007, 144 σελ.

Τα νησιά μας: 2. Κυκλάδες: Αμοργός: Ανάφη: Άνδρος: Αντίπαρος: Δήλος: Δονούσα: Ηρακλειά: Θηρασία: Ίος: Τζιά: Κίμωλος: Κουφονήσια: Κύθνος
Μήλος: Μύκονος: Νάξος: Πάρος: Σαντορίνη: Σέριφος: Σίκινος: Σύρος: Σχοινούσα: Τήνος: Φολέγανδρος – Δημήτρης Ν. Μανιάτης

Ο κύκλος των Κυκλάδων!
Ένας παράδοξος κύκλος. Τα νησιά των Κυκλάδων (με έκταση περίπου 8.000 τ. χλμ.) κυκλώνουν τη Δήλο (την ιερή “Μέκκα” της αρχαιότητας και πατρίδας του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος). Στέκεσαι πάνω στο βουνό Κύνθος, στη Δήλο, και περιστρέφεσαι γύρω απ’ τον εαυτό σου. Από εδώ -και με καλό καιρό- το μάτι σου πιάνει τα Κυκλαδονήσια που απλώνονται γύρω. Εδώ εξάλλου άνθησε ο περίφημος κυκλαδικός πολιτισμός (την περίοδο 3000 – 1000 π.Χ.) αφήνοντας πίσω του θαυμαστά έργα. Είναι η Τήνος, της Μεγαλόχαρης και των χωριών. Της προσδοκίας και της ανακάλυψης. Είναι η Μύκονος. Της ματαιοδοξίας και του λιτού και απέριττο τοπίου. Είναι η Σύρος. Της αστικής αύρας της Ερμούπολης και της δαιδαλώδους Άνω Σύρου. Είναι η Αμοργός. Της Χοζοβιώτισσας και του απέραντου γαλάζιου. Είναι η Πάρος. Της Εκατονταπυλιανής και των αρχαίων λατομείων. Είναι η Αντίπαρος με το Σπήλαιο, η Νάξος της Πορτάρας και του Αϊ-Προκόπη. Είναι η Σίφνος. Των αγγειοπλαστών και της διακριτικής αρχοντιάς. Είναι η Κύθνος, του Μι σου Σι και των Λουτρών. Είναι η Τζια, της Ιουλίδας και των Στιγαδιών. Είναι η Κίμωλος με το Κάστρο και η Μήλος, του Κλήματος και του σεληνιακού τοπίου που ακούει στο όνομα Σαρακήνικο. Είναι οι μικρές ανατολικές Κυκλάδες: Η Δονούσα, η Ηρακλειά, τα Κουφονήσια, η Σχοινούσα. Είναι η Σαντορίνη της καλντέρας και των υπόσκαφων μυστικών, αλλά και η Σέριφος με τις παλιές σκάλες εκφόρτωσης των μεταλλευμάτων. Είναι η Ίος των 365 εκκλησιών, η Σίκινος, η Φολέγανδρος και η Ανάφη. Είναι οι μικρόκοσμοι με τις κουκλίστικες Χώρες που ακροβατούν ανάμεσα στις συμπληγάδες του μαζικού τουρισμού, της ανοικοδόμησης και της λιτής ζωής που ύμνησαν ο Άρης Κωνσταντινίδης και ο Ζακ Λακαριέρ. Είναι οι τόποι που εσείς επιλέγετε κάθε καλοκαίρι για τις αποδράσεις σας. Είναι οι μικροί λευκοί παράδεισοι που δεν χωρούν στις 192 σελίδες ενός ταξιδιωτικού οδηγού. Όσες σελίδες κι αν προσθέσουμε.
Καλό καλοκαίρι!
Δημήτρης Ν. Μανιάτης
Ιούνιος 2009
Ο οδηγός αποτελείται από τα κεφάλαια του τίτλου, τα οποία περιλαμβάνουν, κάθε ένα, τις ενότητες: “Δείτε οπωσδήποτε”, “Ασκήσεις επί χάρτου”, “Οικισμοί”, “Παραλίες”, “Πολιτισμός & τέχνες”, “Διαμονή”, “Φαγητό”.
Φωτογράφιση: Κώστας Κατσιγιάννης, Μαριλένα Κατσίνη
Επιμέλεια: Δημήτρης Ν. Μανιάτης, Μαρία Κόντη
Επιμέλεια σειράς: Κώστας Μανιμανάκης

Ταξιδιωτικοί οδηγοί, Alter – Ego ΜΜΕ Α.Ε., 2009, 161 σελ.

Εγώ είμαι ένας άλλος – Δημήτρης Μανιάτης

Ένα καφέ μπαρ στο Μπουένος Άιρες με εγχειρισμένους αξιωματικούς του Χίτλερ. Μια νυχτερινή βόλτα στην Πλατεία Βικτωρίας που έχει κάτι από μια μίνι Οδύσσεια. Ένας φόνος σε καφενείο της Αιτωλοακαρνανίας. Ένα ζευγάρι παπούτσια ως τεκμήριο μνήμης σε ένα πατσατζίδικο της Ομόνοιας. Ένα χτύπημα στην πόρτα και η μετωπική με το παιδί που δεν έκανες ποτέ. Μια πτώση ενός αγγέλου στο Κολωνάκι. Οι κοπέλες ενός κονσομασιόν μπαρ που ακούνε Όπερα. Η λύτρωση ενός εφοριακού σε ένα πανηγύρι της επαρχίας. Η δίψα για ζωή ενός παιδιού που βρίσκεται καθηλωμένο σε αναπηρικό αμαξίδιο. Ο σεμνός συνθέτης που εκρήγνυται στο μπαρ του Μπάτμαν. Ένας γέροντας που θέλει να κάνει clubbing στην Μύκονο. Μια σόμπα με χαραγμένο ένα όνομα πεταμένη στα παλιατζίδικα στο Μοναστηράκι. Ο σκηνοθέτης Τζων Κασσαβέτης τρώει σε ξενυχτάδικο της Συγγρού. Σχηματίζεις τον αριθμό σου στο κινητό σου και σου απαντά ο εαυτός σου. Και μια αποτυχημένη συνέντευξη με έναν ρεμπέτη σου υπενθυμίζει την ζωή που δεν έζησες.
Δεκαπέντε διηγήματα μικρής φόρμας. Δεκαπέντε θραύσματα λόγου σαν πυροβολισμοί ενός ελεύθερου σκοπευτή από ταράτσα, μικρά κείμενα που αναποδογυρίζουν την πραγματικότητα της σύγχρονης ταυτότητας για να την ξανακάνουν πραγματική.

Διηγήματα, Μετρονόμος, 2014, 88 σελ.

Τραμπ και Ζαμπέτας: Τα εναλλακτικά – Δημήτρης Ν. Μανιάτης

Το παρόν βιβλίο περικλείει πολιτικά χρονογραφήματα του Δημήτρη Μανιάτη, που δημοσιεύθηκαν όλα στα “ΝΕΑ” του Σαββάτου, στην τρέχουσα στήλη του δημοσιογράφου, με τίτλο “Εναλλακτικά”.
Τα κείμενα αυτά, γραμμένα υπό τον ζυγό της επικαιρότητας, αλλά και με μια βαθύτερη οπτική, θα μπορούσαν να περιγραφούν ως μικρά χρονικά κοινωνικής, πολιτικής, αλλά και πολιτισμικής πραγματικότητας σε μια διάρκεια τριών πυκνών χρόνων, από την εκπνοή της διακυβέρνησης Σαμαρά μέχρι και το καλοκαίρι του 2017. Μια εποχή παράξενη, καινούρια, δραματική, αλλά και εξόχως καθοριστική, αφού εδώ πρωτοσυναντάμε τις τάσεις και τα υλικά που θα απασχολήσουν την ελληνική και διεθνή πολιτική και κοινωνική σκηνή τα επόμενα χρόνια, κάτι που σκιαγραφείται στα κείμενα του βιβλίου.
Η χαμένη λαϊκότητα, τα νέα ΜΜΕ, τα κοινωνικά δίκτυα, ο Τραμπ, ο Τσίπρας, η νέα φτώχεια, οι Έλληνες που ξενιτεύονται, η Αριστερά και οι ματαιώσεις της, τα κόμματα, οι σύγχρονοι πρεκάριοι, οι χίπστερς, οι φιλελέδες, τα fake news, ο εφιάλτης της Ακροδεξιάς παρελαύνουν στα χρονογραφήματα του συγγραφέα και εν πολλοίς επιβεβαιώνουν πως ο Δημοσιογράφος είναι ο Ιστορικός του Ενεστώτα Χρόνου.

Νεοελληνικό χιούμορ, Εύμαρος, 2018, 208 σελ.

Πάνος Γαβαλάς – Δημήτρης Μανιάτης

Μια φωνή όλο φως
Ο μεγάλος βάρδος και το λαϊκό μεταπολεμικό τραγούδι
Περιλαμβάνεται Aναλυτική Δισκογραφία
Το παρόν βιβλίο περικλείει τη βιογραφία του λαϊκού βάρδου και δημιουργού Πάνου Γαβαλά. Βασική δεξαμενή είναι οι προφορικές μαρτυρίες συνεργατών, φίλων, συγγενών του αλλά και, ευρύτερα, προσώπων που διαδραμάτισαν ρόλο σε αυτό που ονομάζουμε Λαϊκό Τραγούδι. Είναι επίσης η έρευνα του συγγραφέα σε βιβλία, Τύπο, περιοδικά.
Το βιβλίο τούτο δεν περιορίστηκε σε μια μουσική μονογραφία με ρετρό απόχρωση. Αναβιώνει όλο το χρονικό και ιστορικό πλαίσιο από το οποίο προέκυψε, ζυμώθηκε, αλλά και καθόρισε ο βιογραφούμενος. Η προσφυγιά, η Γούβα και η Καισαριανή ως γενέθλιος τόπος, η Κατοχή, ο Εμφύλιος, οι μεταπολεμικές ταβέρνες, η χρυσή δισκογραφία, τα νυχτερινά κέντρα και τα ήθη του ’60, οι μετασχηματισμοί της νύχτας το ’70 και το ’80, αλλά και η προσωπική ζωή και τα όνειρα, η οικογένεια και τα δύσκολα τελευταία χρόνια.
Μέσα στο βιβλίο μιλούν πολλοί. Από τον Μίκη Θεοδωράκη μέχρι τον Ντoύσαν Μπάγιεβιτς και από σερβιτόρους που δούλεψαν με τον βάρδο μέχρι την Ελεωνόρα Ζουγανέλη.

Βιογραφία, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2018, 366 σελ.