Από νεαρή ηλικία εργάστηκε ως μουσικός και το 1994 δημιούργησε το συγκρότημα “Ενδελέχεια”, στο οποίο συμμετείχε ως στιχουργός, συνθέτης και ντράμερ έως τη διάλυση του συγκροτήματος, τον Απρίλη του 2009. Από το 1994 εργάζεται ως μουσικός επιμορφωτής στο ΚΕΘΕΑ Διάβαση. Έχει εργαστεί ως μουσικός παραγωγός στο ραδιόφωνο. Διευθύνει το μουσικό εργαστήρι του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει εκδώσει τρία λογοτεχνικά βιβλία και δύο προσωπικές δισκογραφικές δουλειές με το συγκρότημα “Ευδαίμονες”.
Η μονοκατοικία (2009), Τόπος
Διηγήματα
Τα σκισμένα ημερολόγια (2019), Τόπος
Ο καιρός άλλαζε (2022), Κέδρος
Αφηγήσεις
Καυτή σούπα (2007), Ελληνικά Γράμματα
Συλλογικά έργα
Υπόγειος (2013), Τόπος
Ο καιρός άλλαζε – Δημήτρης Μητσοτάκης
Πώς βρέθηκε μια γυναικεία θηλή σε ένα κουτάκι; Είναι ο φόβος για τις κατσαρίδες παράλογος; Ποια ηθοποιός υπήρξε η απόλυτη φαντασίωση για τους έφηβους του ’80; Πώς παίρνει φωτιά ο τζίτζικας; Θα έδινες το αυτοκίνητό σου για να ακούσεις ένα τραγούδι; Είναι αρετή ή κατάρα η γενναιοδωρία; Γιατί ήταν τόσο φοβερός ο καύσωνας του 1987; Πώς γίνεται ένα κουνελάκι τρομαχτικό; Κάνουν οι καλοί λογαριασμοί τους καλούς φίλους; Είναι ο πόνος διδακτικός; Πώς θα ήταν η ζωή σου αν λειτουργούσες παρορμητικά;
Μια συλλογή διηγημάτων όπου η μυθοπλασία, ο σουρεαλισμός και η φαντασία συναντούν αληθινές ιστορίες και συμβάντα με χιούμορ, τρυφερότητα αλλά και τη σκληρή όψη της πραγματικής ζωής.
Διηγήματα, Κέδρος, 2022, 240 σελ.
Τα σκισμένα ημερολόγια – Δημήτρης Μητσοτάκης
Τα “Σκισμένα ημερολόγια” είναι μια συλλογή από 36 διηγήματα του συγγραφέα και μουσικού Δημήτρη Μητσοτάκη. Ιστορίες εμπνευσμένες από παιδικές αναμνήσεις και ευτράπελα, από εφηβικά σκιρτήματα και συγκρούσεις ενηλίκων, καθώς και ιστορίες που δημιουργήθηκαν από την καταβύθιση του συγγραφέα σε ένα μέλλον δυστοπικό και μαζί τρυφερό.
Ο Πειραιάς, η Καλλιθέα, η Κρήτη, τα παιδιά του ’70, οι έφηβοι του ’80, ροκάδες και νεορεμπέτες μουσικοί και η σύγχρονη Αθήνα σε ένα παζλ ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη μυθοπλασία.
Τα “Σκισμένα ημερολόγια” είναι ό,τι σώθηκε από μια εξομολόγηση χωρίς αποδέκτη, κείμενα που καταστράφηκαν και παρουσιάζονται από την αρχή όπως τα διαφύλαξε η μνήμη, η φαντασία και η νοσταλγία: ένα μπραντεφέρ χιούμορ και σκληρότητας δίχως νικητή.
Διηγήματα, Τόπος, 2019, 208 σελ.
Η μονοκατοικία – Δημήτρης Μητσοτάκης
“Ξαφνικά ακούστηκε ένα δυνατό δαιμονικό γέλιο, ένας ήχος λες κι ερχόταν κατευθείαν από τα έγκατα της Κόλασης, από τον ίδιο τον Άδη, τον Εωσφόρο ή ό,τι άλλο, τέλος πάντων, υπάρχει εκεί κάτω. Η φωνή του μπάτσου έφτανε στ’ αυτιά όλων κάπως θαμπή, μια και τα χέρια του κάλυπταν το πρόσωπό του.
“Αγησίλαε, ψοφάς; Ψοφάς, ρε λέοντα, ε; Πάπαλα; Δεν σ’ ακούω! Σ’ έφαγε το μουνάκι, Αγησίλαε; Και να το γαμούσες κιόλας, να ‘λεγα! Θα το ‘λεγα δηλαδή… “Πεθαίνει ευτυχισμένος!” ” Αλήθεια, τη γάμησες ποτέ τη σκύλα ή μας παραμύθιαζες;” Κουφάλα, αεροπόρε!… Θυμάσαι, ρε;… Θυμάσαι τη φοιτήτρια; Τότε…Ε, θυμάσαι; Πόσοι την ξεσκίσαμε την πουτανίτσα; Για θυμήσου!… Είχες αρχές όμως τότε! Α, όλα κι όλα! “Πρώτα η αεροπορία!” Έτσι δεν είχες πει; “Οι μπάτσοι μετά”. Ύστερα ξέπεσες, καημένε. Νωρίς στη σύνταξη, ίσα που πρόλαβες, κουφάλα!… “Οι μπάτσοι μετά” ψοφίμι! “Οι μπάτσοι μετά” έλεγες. Οι μπάτσοι ποτέ, ρε! Εγώ δεν τη γάμησα, ρε τελειωμένοι! Ούτε τη γαμημένη τη φοιτήτρια ούτε την Αλβανίδα. Δεν γαμάω ψόφιες, ρε! Κι αυτό εδώ το βρομόμουνο, που λερώνει το σπίτι μου… να ξέρεις, ρε!… ούτε αυτήν τη γάμησα ποτέ. Ψέματα σου ‘λεγα, ρε μοδίστρα! Κατάλαβες; Και κανένα βρομόμουνο! Καριόλες!… Εγώ γαμάω κώλους, ρε! Τον κώλο της μάνας σας γαμάω. Σας γαμάω όλους και σας φτύνω στη μάπα… Ακούτε; Στη μάπα!… Έξω, ρε! Όλοι! Έξω, ρε κουφάλες, απ’ το σπίτι μου! Τώρα!”
Σε μια μονοκατοικία, ένα ανοιξιάτικο μεσημέρι του 2015, συνωστίζεται πολύς κόσμος: ο εισοδηματίας, ιδιοκτήτης του σπιτιού, πρώην αστυνομικός Αριστοτέλης Βαταβάλης, ο συνταξιούχος φίλος του, σμηναγός Αγησίλαος Λεονταρίου, μια εικοσάχρονη Τσέχα μετανάστρια, η Βαλέρια, ο Φαίδων, “προστάτης” της προηγούμενης, η γνωστή τηλεπαρουσιάστρια Ξανθή Ξανθή και ένας άνεργος τριαντάρης, ο Ζήνων Ωροδύνης, ντυμένος Σπάιντερμαν.
Η άβυσσος που χωρίζει αυτή την ετερόκλητη παρέα, σε μια κρισιμότατη στιγμή, ενώνει όλους σε έναν θανάσιμο εναγκαλισμό: χωρίς να το συνειδητοποιούν γίνονται όλοι μαριονέτες στο ίδιο, φρικαλέο στην ωμότητά του, τηλεοπτικό σόου. Ένα σόου που εξοντώνει συμμετέχοντες (αλλά και θεατές), τον ένα μετά τον άλλο, στο όνομα όχι της τηλεθέασης αλλά της επιβίωσης, στην κυριολεξία, μιας διεφθαρμένης χώρας.
Η μαύρη κωμωδία που στήνει ο Δημήτρης Μητσοτάκης με τη “Μονοκατοικία”, ξετυλίγεται με τη μορφή ενός σκληρού θρίλερ με καταιγιστικές ανατροπές – προεκτείνοντας τολμηρά το παρόν της σύγχρονης Ελλάδας στο πολύ κοντινό μέλλον. Με αυτή την έννοια ο εφιαλτικός Απρίλης του 2015 που περιγράφει ο συγγραφέας δεν είναι καθόλου μακριά: είναι εδώ και τώρα. Είναι η άλλη όψη της φτηνής γκλαμουριάς, της δίψας για το εύκολο χρήμα, της λαγνείας των συναλλαγών με την εξουσία.
Κάποιοι θα αναγνωρίσουν σ’ αυτή τη μονοκατοικία που καταβροχθίζει τους επισκέπτες της γνώριμους διαφθορείς της καθημερινότητάς μας, κάποιοι τον ίδιο τους τον εαυτό ή τους φίλους τους. Κανένας όμως δεν πρόκειται να αδιαφορήσει εμπρός σ’ αυτή τη νουάρ αναπαράσταση μιας ντροπιασμένης Ελλάδας που αυτοκτονεί για να σώσει την ψυχή της…
Μυθιστόρημα, Τόπος, 2009, 229 σελ.
Καυτή σούπα – Δημήτρης Μητσοτάκης
“Τίποτα δεν είμαι, ρε μεγάλε. Ένας περιπλανώμενος κουμπαράς είμαι. Γουρουνάκι-κουμπαράς. Και μάλιστα, από κείνα που δεν ανοίγουν -σπάνε μια και καλή. Είμαι ένα πλυσταριό σε μονοκατοικία του Πειραιά του ’60, ένα ξύλινο ποδοσφαιράκι στη Νίκαια του ’70, μια ψείρα στην οδό Παμίσου, εμετός στην Καλλιθέα του ’80, ένας περαστικός στην πλατεία Βικτωρίας του ’90. Είμαι η τρέλα σε αίθουσα εκδηλώσεων Σάββατο βράδυ στη Φυλής, ένα σπασμένο γούφερ στο προβάδικο του Β. στα Εξάρχεια, μια κασέτα demo στο καλαθάκι των αχρήστων, μια ασπρόμαυρη τηλεόραση, είμαι μπιφτέκι σόγιας, ένα μι μινόρε κι ένα ντο ματζόρε, μια πρέφα δώδεκα ώρες, ο φρικαρισμένος που βλέπει κατσίκες, που βλέπει τον Διάβολο. Είμαι ένα θέατρο. Είμαι ο μοναδικός θεατής της παράστασης που ανέβασα…
Είμαι ο μοναδικός θεατής της παράστασης που ανέβασα -ωραίο αυτό!
Είμαι Θεός! Δημιιουργός! Βλάσφημος!
Θα μπω σε όλα τα κανάλια, κι από κάτω θα πέσει υπότιτλος: “Ο Βλάσφημος Δημιουργός!”
Χασάπης είμαι, ρε!
Εκδοροσφαγέας, σε μια χώρα φυτοφάγων”.
Eικονογράφηση: Γιώργος Τσεριώνης
Αφηγήσεις, Ελληνικά Γράμματα, 2007, 261 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ελληνικά Γράμματα, Τόπος, Κέδρος
