Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία και Γλωσσολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. Μελέτες του έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά και λογοτεχνικά περιοδικά (“Φιλόλογος”, “Πόρφυρας”, “Οδός Πανός”, “Θέματα Λογοτεχνίας”, “Μελέτες για την Ελληνική Γλώσσα” κ.ά.) για την έννοια του Ύφους στην Ποίηση, για το κίνημα του Υπερρεαλισμού, για τα έργα του Οδυσσέα Ελύτη “Μονόγραμμα”, “Ελεγεία της Οξώπετρας” και “Δυτικά της Λύπης”, για το “Μυθιστόρημα” του Γιώργου Χειμωνά, καθώς και για την εκπαιδευτική κατάσταση των Τσιγγάνων στην Ισπανία και την Ιταλία. Γράφει πεζογραφία και θέατρο.
Το μεγάλο κακό – Το μεγάλο καλό
Κρακ (2008), Διάσελο
Θα ήθελα (2011), Εμπειρία Εκδοτική
Η πόρτα (2019), Έρμα
Ιστορίες του πάστορα Βογκ (2020), Έρμα
Νουβέλες
Η φθορά (2013), Εξάρχεια
Αφηγήματα-Πεζογραφία
Η ομορφιά σου (2006), Ελληνικά Γράμματα
Το νερό γνωρίζει (2007), Διάσελο
Ο συν και ο πλην (2009), Πολύχρωμος Πλανήτης
Η κοιλιά (2016), Εξάρχεια
Θεατρικά έργα
Ο επισκέπτης (2000), Οδός Πανός
Sueño del Mar (2001), Οδός Πανός
Τα πυροτεχνήματα (2003)
Έλσα Ντεπάλμα
Η μπέμπα (2010), Εξάρχεια
Adversus mortem
Η λίμνη (2012), Σοκόλη
Το δίφυλο (2013), Εξάρχεια
Η απελευθέρωση (2018), RedMarks
Ποίηση
Εκβάτανα
Μεταφράσεις
Federico García Lorca, Τα μάγια της πεταλούδας (2011), Σοκόλη
Η λίμνη (2012)
Η Αποκάλυψη του Ιωάννη
Federico García Lorca, Ματωμένος γάμος (2017), Σοκόλη
Ιστορίες του πάστορα Βογκ – Δημήτρης Τσεκούρας
Αν εξαιρέσουμε δύο στιγμιότυπα, ένα στο οποίο τον παρακολουθούμε να πλένει τα χέρια του κι ένα άλλο στο οποίο με εμμονή παρατηρεί ένα κόκκινο κουβάρι που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του, για τον πάστορα Βογκ δεν γνωρίζουμε και πολλά πολλά.
Ο πάστορας Βογκ δεν είναι Ήρωας,
δεν είναι Χαρακτήρας,
δεν είναι Τύπος.
Ας περιοριστούμε και ας πούμε μόνο ότι ο πάστορας Βογκ είναι -ίσως- μια Σκιά που περνάει για κάποια δευτερόλεπτα μέσα από τη ζωή δεκατριών διαφορετικών Όντων: μιας νεκρής τραγουδίστριας, ενός μπάτλερ, ενός σχεδιαστή Ρούχων, ενός ζωυφίου, ενός μπέμπη, του Αλέξη Γρηγορόπουλου και διαφόρων άλλων.
Μυθιστόρημα, Έρμα, 2020, 224 σελ.
Η πόρτα – Δημήτρης Τσεκούρας
Ο άνθρωπος της ιστορίας μας, ένας διανοούμενος -μάλλον πενηντάρης, που φέρνει κάπως στον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο, ζει μόνος. Και φοβάται πολύ ότι εάν τυχόν πεθάνει πριν την ώρα του -γιατί ποτέ δεν ξέρεις-, κανείς δεν θα το(ν) ανακαλύψει. Μια ωραία πρωία λοιπόν βγάζει την πόρτα του σπιτιού και πάει και την πετάει στα σκουπίδια. Γιατί; Μα για τον απλούστατο λόγο, αφενός, ότι εάν πεθάνει πριν την ώρα του, η οσμή θα γίνει πολύ γρηγορότερα αντιληπτή. Αλλά και,αφετέρου, γιατί ο άνθρωπος της ιστορίας μας είναι εξαιρετικά περίεργος για το “πόσους ακριβώς κλέφτες μπορεί να ερεθίσει” ένα σπίτι ορθάνοιχτο, ένα σπίτι without the Door. Και για να είμαστε ειλικρινείς, καμία απολύτως σημασία δεν έχει αν όλα όσα συμβαίνουν μετά είναι εντός ή εκτός πραγματικότητας. Σημασία έχει ότι έχουν μια τρομακτική σημασία…
Μυθιστόρημα, Έρμα, 2019, 176 σελ.
Η απελευθέρωση – Δημήτρης Τσεκούρας
Μια αντι-ιστορική κωμωδία
Κανένα κακό δεν έρχεται ποτέ απ’ έξω…
“Απελευθέρωση: εγκεφαλική κατάσταση κατά την οποία ένα υποκείμενο υπό την επήρεια παράλογων κι αφύσικων ψυχοσωματικών εξαναγκασμών οδηγείται με ηχηρό ή απολύτως σιωπηλό τρόπο στη σταδιακή ή ακαριαία απομάκρυνσή του από ένα άλλο υποκείμενο ή από μία πατρίδα ή από έναν εχθρό.”
Μια γιορτή, μια οικογένεια, ένας ξένος κι ένα τραπέζι. Συγκρούσεις, αποκαλύψεις, φιλοσοφίες, πόθοι, αναμνήσεις, ο έρωτας, το κακό… Στιγμές που οδηγούν σε απώλειες. Η επόμενη ημέρα θα είναι ημέρα απελευθέρωσης;
Το έργο τοποθετεί σ’ έναν τόπο χωρίς χρόνο τα μέλη μιας κλειστής κοινωνικής ομάδας, που αποτελούν μέρος της ευρύτερης, αφήνοντας τα να παλεύουν με τα στερεότυπα εγκλωβισμένα στις προσωπικές τους ιστορίες. Λιτά κι απέριττα, σπαραχτικά αβοήθητα… Κι όλα αυτά μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις κι ένα καψουροτράγουδο που διέπει την ύπαρξή τους.
Επιμέλεια: Σωτήρης Σιαμανδούρας
Επιλεγόμενα: Σωτήρης Σιαμανδούρας
Θεατρικό έργο, RedMarks, 2018, 89 σελ.
Η κοιλιά – Δημήτρης Τσεκούρας
…και τώρα αφήνομαι ολόγυμνος στα χέρια τής Δικαιοσύνης
δεν υπάρχει τίποτε ωραιότερο από το να παραδίνεσαι ολόγυμνος στα χέρια κάποιου
αφήνομαι ολόγυμνος λοιπόν στα χέρια σας κύριε δικαστά
είναι σαν να αφήνομαι ολόγυμνος στα χέρια τού Χριστού
γιατί πρέπει να ξέρετε ότι εσείς κύριε δικαστά είστε κατά κάποιον τρόπο σαν τον Χριστό
είστε εκπρόσωπος ενός εντελώς ανύπαρκτου Όντος
γιατί δεν υπάρχει Δικαιοσύνη κύριε δικαστά
όπως ακριβώς δεν υπάρχει ούτε Θεός
αλλά είναι μάλλον στη φύση τού Ανθρώπου
να πιστεύει στα Ανύπαρκτα
να πιστεύει στα Ανέφικτα
αυτή η πίστη στο Ανύπαρκτο και στο Ανέφικτο
αυτή ακριβώς είναι η κραυγή τού Ανθρώπου ότι δεν τον φτάνει που ζει
γιατί θέλει μεγαλείο ο Άνθρωπος για να ζει
και μόνο στο Ανύπαρκτο και στο Ανέφικτο υπάρχει μεγαλείο
για αυτόν ακριβώς τον λόγο εγώ αφήνομαι ολόγυμνος στα χέρια σας κύριε δικαστά…
Πεζογραφία, Εξάρχεια, 2016, 94
Η φθορά – Δημήτρης Τσεκούρας
Μια φανταστική ομιλία τού Ραφαήλ Εσθητού σε ένα ανύπαρκτο κοινό
Ποιος αντιστέκεται στην Φθορά; Ο συγγραφέας αντιστέκεται στην Φθορά. Συγγραφέας είναι ένα εξ ορισμού ταλαιπωρημένο ον εφόσον επιχειρεί να αντισταθεί στην Φθορά. Δεν υπάρχει από καταβολής Κόσμου και από καταβολής πλασμάτων πιο ταπεινωμένο πλάσμα από τον συγγραφέα. Μοίρα τού συγγραφέα είναι η Ταπείνωση. Η μεγαλύτερη ταπείνωση που δέχεται ο συγγραφέας είναι η ολοκληρωτική του ήττα, η απόλυτη και μεγαλειώδης πανωλεθρία που πάντοτε υφίσταται σε αυτόν τον διαρκή του πόλεμο με την Φθορά. Έργο είναι το κουρέλι που απομένει από αυτόν τον πόλεμο τού συγγραφέα με την Φθορά. Αυτά τα κουρέλια είναι η μοναδική περιουσία τού συγγραφέα. Τα μοναδικά του κτήματα. Κουρέλια λάφυρα τής πλέον άνισης μάχης. Και εάν η Φθορά είναι θέλημα πιθανού Θεού, τότε συγγραφέας είναι το ταπεινό εκείνο ον που επηρμένα μάχεται τον πιθανό Θεό για να του υφαρπάξει κομμάτια. Υπό αυτήν την έννοια λοιπόν έργο είναι ένα ον υφασμένο με κλεμμένα κομμάτια πιθανού Θεού. Επιβεβαίωση τής υπάρξεως τού πιθανού Θεού είναι τα Έργα εκείνα που είναι υφασμένα με τα εφθαρμένα κλεμμένα κομμάτια του.
Γερή κράση ο συγγραφέας.
Νουβέλα, Εξάρχεια, 2013, 82 σελ.
Το δίφυλο – Δημήτρης Τσεκούρας
Το νερό γνωρίζει. Η μπέμπα
Δύο διεισδυτικοί μονόλογοι για την ανδρική και τη γυναικεία ψυχή
Το νερό γνωρίζει:
Φρόντισε μόνο να μην ξεφύγεις από τη μέθη σου.
Αγνόησέ τους όλους.
Άκου μόνο
την Όμορφη
την Ξέγνοιαστη τη Μέθη σου.
Μόνο τη Μέθη σου.
Άκου την όταν σου τρυπάει τον Εγκέφαλο.
Είναι Ώριμη Δασκάλα η Μέθη σου.
Η Μέθη μόνο Είναι.
Η μπέμπα:
… είναι που σκέφτομαι καμιά φορά
πως αφού κατά την Τύχη γεννηθήκαμε
τουλάχιστον ας μην κατά την Τύχη πορευτούμε…
Θεατρικά έργα, Εξάρχεια, 2013, 90 σελ.
Η λίμνη – Δημήτρης Τσεκούρας
Ένα ψυχολογικό θρίλερ
Η “Λίμνη” είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ σε “ανοιχτή συνομιλία” με τους “Παλιούς καιρούς” του Harold Pinter. Τρεις άντρες – ένας πρώην συγγραφέας, ένας πρώην μπάρμαν και ένας αρχιτέκτονας-, εγκλωβισμένοι μια χειμωνιάτικη νύχτα σε ένα απομονωμένο σπίτι κοντά σε μια λίμνη, τη Δρακόλιμνη. Και ένα παλαιό και θαμμένο μυστικό των τριών αντρών που μάλλον ήρθε η στιγμή να βγει στο φως. Άφθονο ουίσκι, δυο σκυλιά που γαβγίζουνε, το ηλεκτρικό ρεύμα που ξαφνικά κόβεται, ένα μικρό νεκρό αρνάκι, μια Μνήμη φτιαγμένη από ανύπαρκτα πλέον στοιχεία και ένας Αντρικός πολιτισμός που, όσο πάει, καταρρέει… Κάποιος από τους τρεις άντρες θα βρεθεί στον πάτο της Λίμνης. Ποιος θα είναι άραγε;
Έκδοση με αφορμή την ομότιτλη παράσταση στο Nixon bar screening room
Θεατρικό, Σοκόλη, 2012, 80 σελ.
Θα ήθελα – Δημήτρης Τσεκούρας
Θα ήθελα να μην έχω καθόλου παρελθόν ή να ξαναζήσω όλο μου το παρελθόν μαζί σου και εσύ να είσαι παρών στο παρελθόν μου κι έτσι που θα είμαστε μαζί και θα ξαναζούμε το παρελθόν μου να στεκόμαστε και να γελάμε και να ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια με το παρελθόν μου γιατί μαζί θα συνειδητοποιούμε ότι το παρελθόν δεν είχε και δεν έχει και δεν πρόκειται να έχει ποτέ του καμία αξία εάν δεν είσαι κι εσύ μέσα στο παρελθόν μου εννοώ ως παρατηρητής στο ανύπαρκτο παρελθόν μου και να με έχεις αγκαλιά και να με παρηγορείς για το ανύπαρκτο και το άχαρο χωρίς εσένα παρελθόν μου και εγώ να αισθάνομαι μία ματαιόδοξη και εντελώς ανθρώπινη υπερηφάνεια για όλα αυτά που μας συμβαίνουνε.
Θα ήθελα να γράψουμε κάποια στιγμή μαζί ένα βιβλίο και όταν με το καλό το βιβλίο τελειώσει και εκδοθεί γιατί ασφαλώς και πρέπει να εκδοθεί να μην θυμόμαστε ποιος από τους δυο μας έχει γράψει το κάθε γράμμα και την κάθε συλλαβή και την κάθε λέξη και την κάθε πρόταση και την κάθε παράγραφο και το κάθε κεφάλαιο και όλα αυτά να έχουν χαθεί μέσα στην ασάφεια της ευτυχισμένης και της ικανοποιημένης μας δυαδικής Μνήμης.
Της Συλλογικής Μας της Ατομικής μας Μνήμης.
Θα ήθελα.
Μυθιστόρημα, Εμπειρία Εκδοτική, 2011, 271 σελ.
Η μπέμπα – Δημήτρης Τσεκούρας
Το σκηνικό:
Ένα παράξενο “παιδικό” δωμάτιο. Πολλά παιχνίδια, κοριτσίστικα και αγορίστικα, κούκλες, μπάλες, αυτοκινητάκια, σιδηρόδρομοι, ένα μικρό καροτσάκι, στρατιωτάκια κ.λπ.
Ένας ή δύο καθρέφτες επίσης στον χώρο, ένα τραπέζι και δύο καρέκλες με πολλά βιβλία και περιοδικά, άλλα κλειστά και άλλα ανοιγμένα, μία κλεψύδρα, ένα δοχείο με στάχτη, ίσως κάπου μία μεγάλη αντρική κούκλα από αυτές που υπάρχουν στις βιτρίνες των καταστημάτων, ένα ρολόι τοίχου. Ένας κάδος απορριμμάτων. Κρεμάστρες με ρούχα γυναικεία. Τα περισσότερα από αυτά χάρτινα ρούχα και μερικά όμως κανονικά και διαφόρων χρωμάτων. Μία μικροσκοπική και φορητή τηλεόραση επίσης. Ένα παλαιό ραδιόφωνο. Ένα παλαιό επίσης μαύρο τηλέφωνο. Μία γλάστρα. Μία κουνιστή πολυθρόνα. Κάποια ζευγάρια παπούτσια. Όλα αυτά χωρίς τάξη μέσα στο χώρο. Γενικά ο χώρος πρέπει να αποπνέει κάτι το ακατάστατα παιδικό και συνάμα κάτι το αλλόκοτο. Όχι πολύ δυνατά φωτισμένος.
Το πρόσωπο του έργου:
Μία γυναίκα.
Απροσδιορίστου ηλικίας.
Όμορφη.
Άβαφη.
Σαν να έχει ξεπηδήσει μέσα από ένα κάδρο.
Φωτογράφος: Δημήτρης Καρπέτης
Φωτογράφος: Νίκος Μαραβέγιας
Φωτογράφος: Δημήτρης Κασσάρας
Θεατρικό, Εξάρχεια, 2010, 72 σελ.
Ο συν και ο πλην – Δημήτρης Τσεκούρας
Το βιβλίο περιέχει “ιστορίες γραμμένες σε ποιητικό λόγο για την τέχνη, τις κινήσεις του έρωτα, το αίσθημα της απώλειας, το κενό, τα ανοιχτά ερωτήματα της γραφής”.
Αφήγημα, Πολύχρωμος Πλανήτης, 2009, 85 σελ.
Κρακ – Δημήτρης Τσεκούρας
(Ένα μυθιστόρημα σε τρεις πράξεις)
Η Μόλλυ σκέφτεται αυτά τα γαμημένα τα περιοδικά που σου λένε τι να κάνεις και πώς να ζεις άκου εκεί τι να κάνω και πώς να ζω…
…περιοδικό ο Γάμος και περιοδικό η Βάπτιση και ασφαλώς ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί δεν υπάρχει και περιοδικό Κηδεία. Ναι, αυτό όντως, ναι, ναι αυτό ναι θα το θεωρούσα ναι κάπως προχωρημένο και αναντίρρητα πιο ανθρώπινο και αν υπήρχε αυτό το περιοδικό θα το δώριζα σε όλους τους παλαιούς μου και αγαπημένους μου εραστές μία μόνιμη συνδρομή στο περιοδικό Κηδεία θα τους έκανα δώρο να το βρίσκουν κάθε μήνα και εφ’ όρου ζωής στο γραμματοκιβώτιό τους έχω σκεφτεί μάλιστα και τη διαφημιστική καμπάνια τού περιοδικού Κηδεία σε περίπτωση Ανάστασης επιστρέφονται όλα τα χρήματα που δαπανήθηκαν για το φέρετρο αυτό θα είναι το σλόγκαν της διαφημιστικής μου καμπάνιας.
Η Κασσάνδρα σκέφτεται Αέρας: Όχι, όταν φυσάει, φοβάμαι. Δεν κάνω τίποτε. Γιατί ελλοχεύει πάντοτε ο κίνδυνος να παρασυρθώ εγώ ή οι εραστές μου οι Τηλέμαχοι στους ουρανούς. Υπάρχει ο κίνδυνος να με βλέπουν οι εραστές μου στα καλά καθούμενα να πετάω ή να βλέπω εγώ στα καλά καθούμενα τους εραστές μου να αιωρούνται και να πετάνε.
Και από μακριά να μάχονται.
Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Απόσταση. Και δεν μπορεί να υπάρχει έρωτας σωμάτων από απόσταση. Ευτυχώς η τεχνολογία δεν έχει φθάσει ακόμη μέχρι αυτό το εξευτελιστικό σημείο. Όταν φυσάει, κλείνομαι στο σπίτι μου και περιμένω απλά και μόνο να κοπάσει ο αέρας. Χώρια που φοβάμαι φριχτά και το φριχτό βουητό που συνοδεύει τον αέρα.
Γιατί κανένα κακό δεν έρχεται μόνο του.
Θέλει μπαστούνι κακό το Κακό για να κρατηθεί.
Μυθιστόρημα, Διάσελο, 2008, 160 σελ.
Το νερό γνωρίζει – Δημήτρης Τσεκούρας
Ένα δραματοποιημένο αφήγημα
Το νερό γνωρίζει.
Το νερό: Το πιο ωραίο υγρό,
το αρχετυπικό υγρό.
Γνωρίζει: Το πιο ωραίο ρήμα,
το καταληκτικό ρήμα.
Δεν ξέρω να πω τι ακριβώς διαπραγματεύεται το έργο.
Νομίζω την ενηλικίωση. Την διαδικασία προς την ενηλικίωση.
Ούτε και θεωρώ πως έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία το θέμα ενός έργου, μιας ταινίας, ενός τραγουδιού, ενός πίνακα. Έτσι κι αλλιώς όλα έχουν -εδώ και αιώνες- λεχθεί. Πάντοτε έδινα τραγικά μεγαλύτερη σημασία στο πώς της τέχνης. Στο πώς των ανθρώπων.
Βέβαια, κάθε έργο -για μένα τουλάχιστον- δεν είναι παρά ένα περιστατικό ζωής. Συμπυκνωμένο και σαν καρφωμένο μέσα στον χρόνο.
Μετέπειτα διαρκής υπενθύμιση.
Αιτία για τη συγγραφή του έργου η μόνιμη αγωνία. μου για το τι ακριβώς κάνω επάνω στον πλανήτη που ζω. Αφορμή για τη συγγραφή του έργου ένα συγκεκριμένο νερό, Το νερό της Πάτμου που -όλο της- το γνωρίζω καλά.
Ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Δημήτρη Καταλειφό, που είδε, κατάλαβε και με τίμησε.
Καλή ανάγνωση, φίλοι μου, καλή όραση
(από το σημείωμα του συγγραφέα)
Θεατρικό, Διάσελο, 2007, 95 σελ.
Η ομορφιά σου – Δημήτρης Τσεκούρας
Δε μιλούσε, μόνο ακούγαμε τους ίδιους ήχους στο ίδιο κρεβάτι κι είχαμε τυλιχτεί κι είχαμε γίνει ένα και δεν μπορεί να καταλάβαινα λάθος. Αποκλείεται. Ήταν μια απόλυτη αγκαλιά και μακάρι να γινόταν κάτι εκείνη τη στιγμή και να άλλαζε ο Κόσμος και να μην ξέραμε τίποτα και κανέναν έξω από την πόρτα του σπιτιού και να μη μας ξέρανε. Οι άνθρωποι τη στιγμή που πλησιάζουν στον έρωτα, τη μικρούλα εκείνη στιγμή που τείνουν προς τον έρωτα κανονικά οφείλουν να γίνονται αόρατοι. Μου φάνηκε πως αγαπούσα. Κι αυτά που σκεφτόταν τα ήξερα όλα, γιατί και τις σκέψεις τις ξένες μπορείς να τις σκέφτεσαι, αρκεί μονάχα να είσαι αγκαλιά και να σκέφτεσαι τον άλλο σαν να είναι μακριά ο άλλος. Ήδη. Να έχεις κάποιον αγκαλιά και να τον σκέφτεσαι σαν να λείπει. Ίσως αυτό ονομάζεται Έρωτας.
Πεζογραφία, Ελληνικά Γράμματα, 2006, 63 σελ.
Sueño del Mar – Δημήτρης Ι. Τσεκούρας
Ένα μονόπρακτο στατικό δράμα εφτά εικόνων
Θ: (Βγάζει από την τσέπη του σακακιού του ένα δαχτυλίδι και το φοράει.) Τον περασμένο χειμώνα σε ένα από τα πολλά ταξίδια μου… σε κάποιο μέρος πολύ μακρινό είχε και εκεί τόση κάψα. Έμοιαζε με αυτήν εδώ. Μόνο που εκεί ήταν περισσότερο υγρή… μια άρρωστη υγρή αισθησιακή κάψα.
Δ: (Νωχελικά) Ενώ εγώ ήμουν εδώ. Έκανα κάθε μέρα βόλτα σ’ αυτήν εδώ την παραλία, καμιά φορά έπαιρνα και κανένα βιβλίο μαζί μου, διάβαζα σκόρπιες σελίδες και προσπαθούσα να μαντέψω τις ενδιάμεσες. Είναι ένα παιχνίδι κι αυτό… είναι σαν να επιχειρείς να ξαναγράψεις το ίδιο βιβλίο… αυτό που κάποιος άλλος έχει γράψει πριν…
Θεατρικό, Οδός Πανός, 2001, 64 σελ.
Ο επισκέπτης – Δημήτρης Ι. Τσεκούρας
Θεατρικό, Οδός Πανός, 2000, 64 σελ.
Πηγές: Biblionet, Οδός Πανός, Ελληνικά Γράμματα, Εξάρχεια, Πολύχρωμος Πλανήτης, Εμπειρία Εκδοτική, Διάσελο, Ηριδανός, Έρμα, RedMarks