Ντίνος Οικονόμου

Ένα καλοκαίρι στην Κρανιά – Ντίνος Οικονόμου

Ένας παραθαλάσσιος ειρηνικός οικισμός.

Μεσοαστοί που παραθερίζουν στις ιδιόκτητες ή ενοικιαζόμενες κατοικίες τους, η Πανεπιστημιακή Κατασκήνωση και ο φύλακας, το στέκι-ταβερνάκι, το ελληνικό καλοκαίρι στις δόξες του. Η νεανική παρέα θέλει να το ζήσει, αλλά ο έρωτας θα καταλήξει σε μια παγίδα θανάτου.

Το περιστατικό του πνιγμού μιας κοπέλας, καθώς κολυμπούσε, θα υποψιάσει τον ανήσυχο γιατρό παραθεριστή, και τα πρόσωπα της μικρής κοινότητας θα αναγκαστούν να ρίξουν το συμπαθητικό τους προσωπείο. Καθημερινοί άνθρωποι με κινητήρια δύναμη το μυαλό μιας χαριτωμένης νεαρής που θέλει να σώσει την οικογένειά της, ας είναι και με ένα στοίχημα θανάτου.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Όταν, 2022, 200 σελ.

Τα στειρωμένα νερά – Ντίνος Οικονόμου

Ο ομότιμος καθηγητής της Χειρουργικής Περκατές και οι δύο πρώην συμμαθητές και παλιοί φίλοι του, πετυχημένοι κι εκείνοι στην δουλειά τους, τον στηρίζουν στην πραγματοποίηση του οράματός του, που είναι η ίδρυση και λειτουργία ενός πρότυπου οίκου ευζωίας για ηλικιωμένους ανθρώπους. Η οικονομική ισορροπία του οίκου εξασφαλίζεται από την συνύπαρξη δύο πτερύγων του. Της πολυτελούς, στην οποία φιλοξενούνται εύρωστοι οικονομικά τρόφιμοι, και της άλλης, ευπρεπούς κατά τα λοιπά πτέρυγας, η οποία στεγάζει ηλικιωμένους με πενιχρά ή ανύπαρκτα βαλάντια.

Τόπος ανέγερσης και λειτουργίας του ιδρύματος είναι ένα καταπράσινο, ασήμαντο και ανώνυμο νησάκι πολύ κοντά στη στεριά. Ο προηγούμενος ιδιοκτήτης του νησιού το μεταβίβασε, πολύ πρόθυμα, στους νέους ιδιοκτήτες του έναντι πινακίου φακής. Γιατί; Ποιους λόγους είχε;

Τα όσα θα επακολουθήσουν έχουν τις ρίζες τους σε παλιά δράματα, δολοπλοκίες, δυνατούς, ακατάλυτους έρωτες και δίψα για εκδίκηση. Θα έρθει άραγε η κάθαρση; Θα δικαιωθούν οι νεκροί; Και ποιος ευθύνεται τελικά για την δολοφονία του πρώην ιδιοκτήτη και του βαρύτατου τραυματισμού του Περκατέ ο οποίος αναγκαστικά παραδίδει τα ηνία στον γιο του;

Ένα μυθιστόρημα που μιλάει για την κοινωνική ευθύνη, τον έρωτα, την κακία, το μίσος, αλλά και την απροϋπόθετη αγάπη. Για σχέσεις που όσος χρόνος κι αν περάσει παραμένουν αναλλοίωτες.

Μυθιστόρημα, Αρμός, 2020, 586 σελ.

Έργα και ημέρες του φοιτητή Αλέξη Τραυλού – Ντίνος Οικονόμου

Θεσσαλονίκη, 1963-1964, στον απόηχο της δολοφονίας Λαμπράκη και σε μια περίοδο ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων και ανατροπών. Τις κυβερνήσεις της Δεξιάς διαδέχεται η κυβέρνηση του Κέντρου, στην οποία στηρίζονται οι ελπίδες πολλών πολιτών. Στο ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα εντάσσονται όλο και περισσότεροι νέοι. Ανάμεσά τους ο Αλέξης Τραυλός, φοιτητής της Ιατρικής, ξεχωρίζει για την αγωνιστική διάθεση, τις καθοδηγητικές ικανότητες, αλλά και για την έφεση προς την κοινωνική άνοδο. Εκ των πραγμάτων, συγχρωτίζεται με τοπικούς κομματικούς μεγαλοπαράγοντες, οι οποίοι όμως –μαζί με μητροπολίτες, στρατηγούς και επιχειρηματίες– συναλλάσσονται με φαινομενικά απροσπέλαστους καθηγητές. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, που εντείνεται από τις αλληλεξαρτήσεις, τις αστυνομικές αυθαιρεσίες και την παρακρατική δράση ακραίων οργανώσεων, αναπτύσσεται ένα ειδύλλιο ανάμεσα στον Αλέξη και τη Ραλλού, μια πλούσια συμφοιτήτριά του, μια κοπέλα που «θολώνει τα νερά». Σύντομα ο κεντρικός ήρωας θα έρθει αντιμέτωπος με σημαντικά ηθικά διλήμματα. Οι αποφάσεις θα είναι δύσκολες. Οι επιλογές θα καθορίσουν τη ζωή του για πάντα.

Ένα κοινωνικό και πολιτικό μυθιστόρημα για τα πάθη και τις συγκρούσεις μιας ταραγμένης εποχής, η οποία δεν έχει μέχρι σήμερα αποτυπωθεί στη λογοτεχνία επαρκώς.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2017, 432 σελ.

Θα πεθάνεις, αν χρειαστεί – Ντίνος Οικονόμου

Θεσσαλονίκη, νοσοκομείο “Κεντρικόν”, στα χρόνια της χούντας: ο απροσδόκητος θάνατος μιας ασθενούς, που αποδίδεται σε σοβαρό ιατρικό λάθος, εξωθεί τη γιατρό που το χρεώνεται σε αυτοκτονία. Στη θέση της προσλαμβάνεται ο Αλέξης Τραυλός, ένας εξαιρετικός αναισθησιολόγος, που υπηρετεί ευσυνείδητα το λειτούργημά του. Στον νέο χώρο εργασίας όμως επικρατούν έντονες ίντριγκες και αρρωστημένες φιλοδοξίες. Δεν θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να τεθεί και ο ίδιος στο στόχαστρο των αντιζήλων του. Σαν να μη φτάνει αυτό, η υγεία του αρχίζει να κλονίζεται. Αν και οι εξετάσεις του βγαίνουν καθαρές, περίεργες κρίσεις και παράξενα συμπτώματα, που επαναλαμβάνονται, σταδιακά τον καταβάλλουν. Το ιατρικό συμβούλιο φαίνεται να απορεί. Ο Τραυλός δεν βρίσκεται απλώς στο επίκεντρο μιας μυστηριώδους εξέλιξης, αλλά έχει παγιδευτεί στον κυκλώνα ενός άγριου θρίλερ – απ’ τον οποίο κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν και πώς θα βγει ζωντανός.
Σε μια χώρα που βρίσκεται στο έλεος των δικτατόρων, σε μια κοινωνία που μαστίζεται από τη διαφθορά, κάποιοι προσπαθούν να παραμείνουν ηθικοί και αμόλυντοι. Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου είναι ένας από αυτούς.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2014, 456 σελ.

Ο μέλλων… Υπουργός Εσωτερικών – Ντίνος Οικονόμου

“…Ε, λοιπόν, η υπόθεση είχε λήξει μια και καλή.

Θα έπαιρνα όρκο ότι κανείς από τους νέους συμμαθητές μου δε θα επανερχόταν στο μέλλον στον απαράδεκτα υποτιμητικό χαρακτηρισμό.

Ανεξαρτήτως του αν πήδηξα τις γυναίκες τους ή αν τους είχα χεσμένους προτιμώντας να γίνω λιώμα αντί να παραστώ στην εκδήλωση που οργάνωσαν προς τιμή μου, θα δικαιούνταν να με αποκαλέσουν πρόστυχο, έκφυλο, σάτυρο, ασυνεπή, αγνώμονα, άφιλο κι οτιδήποτε άλλο τους κατέβαινε στο κεφάλι, σε καμία περίπτωση όμως ξοφλημένη τσιχλόφουσκα. Ειδικά μάλιστα όταν είχα επίσης χεσμένα τιμές κι αξιώματα, όπως θα είχαν σαφώς πληροφορηθεί από το δεύτερο δημοσίευμα της εφημερίδας που ήδη θα κρατούσαν στα χέρια τους…”

Όταν η Χαβάη μεταδημοτεύει στη Ροδινή, όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς. Όλα να συμβαίνουν το ίδιο στη μονοκατοικία του Βάκη ή στο κεφάλι του Μένιου Κουτσόκωστα.

Ένα ζωντανό γαϊτανάκι που μπλέκει στα δίχτυα του ανεπανάληπτους τύπους που ακόμα και οι ίδιοι δεν ξέρουν αν είναι πρωταγωνιστές μιας παράστασης ζωντανής ή προϊόντα υπαγορευμένης από το αλκοόλ φαντασίωσης.

Μυθιστόρημα, Γαβριηλίδης, 2012, 229 σελ.

Το σπασμένο τακούνι – Ντίνος Οικονόμου

Ο Κώστας Αλεξάνδρου είναι συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων. Άνθρωπος σκόρπιος και ακατάστατος, χωρίς πρακτικό μυαλό και μεθοδικότητα, που βλέπει τη ζωή μέσα από τα μάτια της ουτοπίας ή της πλάνης. Ο Σίγμα, κατά κόσμον Σπύρος Στεργίου, είναι ο σκληρός και είρων εκδότης του, που εκμεταλλεύεται και περιφρονεί τους συγγραφείς, χρησιμοποιώντας τους σαν πιόνια στην επιχειρηματική σκακιέρα του. Διατηρώντας σταθερά μια εξουσιαστική στάση απέναντι και στον Αλεξάνδρου, ο Στεργίου θα του αναθέσει να γράψει μέσα σε τρεις μέρες μια αστυνομική ιστορία για να τη συμπεριλάβει σε ένα βιβλίο με αναμενόμενη εμπορική επιτυχία. Αυτό όμως γίνεται το ολέθριο λάθος του, καθώς το θύμα μεταμορφώνεται σε θύτη και οργανώνει την τέλεια εκδίκηση. Ο «λούζερ» Αλεξάνδρου, συνεπικουρούμενος από έναν μυστηριώδη Ινδό σπουδαστή αρχαίων ελληνικών, συλλαμβάνει ένα σατανικό σχέδιο, που θα γελοιοποιήσει τον εκδότη του, θα απογυμνώσει το λογοτεχνικό σινάφι, αλλά θα παρασύρει και τον ίδιο σε ένα χείμαρρο ανατροπών, όπου όλοι θα μοιάζουν ένοχοι και ταυτόχρονα αθώοι.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2010, 285 σελ.

Το μνημόσυνο της χελώνας – Ντίνος Οικονόμου

Αν η αυτοπυρπόληση της Ρέας Ορφανού ήταν ατύχημα που μπορούσε ν’ αποδοθεί στην ολέθρια
συνέργεια αλκοόλ και ηρεμιστικών.

Αν ο θάνατος του καρδιολόγου Φάνη Πετρέλη οφειλόταν σε παθολογικά αίτια, όπως πίστευαν όλοι.

Αν η αυτοκτονία του διευθυντή της καρδιολογικής κλινικής Ισίδωρου Βαρελά ήταν μια συνήθης αυτοκτονία.

Αν, τέλος, ο αναισθησιολόγος Αλέξης Τραυλός δε σπαταλούσε ενέργεια ανασκαλεύοντας τα κενά και παράδοξα που παρουσίαζαν οι αλληλοδιάδοχοι θάνατοι, επειδή δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς.

Τότε τα απροσδόκητα τραγικά γεγονότα θα τάραζαν τα νερά του νοσοκομείου “Παντάνασσα” όσο θα τα τάραζαν οποιαδήποτε απροσδόκητα τραγικά γεγονότα και ασφαλώς δε θα γραφόταν η ιστορία αυτή.

Το “Mνημόσυνο της χελώνας” εισβάλλει βίαια και, παραβιάζοντας το μικρόκοσμο ενός κεντρικού νοσοκομείου των Αθηνών, ακολουθεί, μέσα από έντονα αντιφατικά συναισθήματα, ένα οδοιπορικό που χαρακτηρίζεται από ανατροπές και εκπλήξεις.

Σε φόντο νουάρ, σ’ αυτή την ιστορία που εκτυλίσσεται στην εποχή της δικτατορίας, κανένας θάνατος δεν είναι φυσιολογικός, ασχέτως αν φαίνεται τέτοιος, όπως και κανένας άνθρωπος, όποιος κι αν είναι, δεν κατατάσσεται στους εξ ορισμού αθώους.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2008, 409 σελ.

Η πλαγιά με τα νίφαστρα – Ντίνος Οικονόμου

Ο Άγγελος και ο Ευγένιος μεγαλώνουν μαζί μέσα στη δίνη του Εμφυλίου. Η σχέση τους περίεργη. Η ιστορία τους αντιφατική. Ο πρώτος διαθέτει αλλόκοτες ιδιότητες και επιδρά στις μύχιες σκέψεις του άλλου, μέχρι που τον ωθεί να περάσει μιαν ανίερη νύχτα με την αδελφή του και να την οδηγήσει τελικά στην αυτοκτονία. Οι δύο νέοι χωρίζουν και σμίγουν πάλι μετά από χρόνια. Ο Άγγελος, επιτήδειος απατεώνας, φαινομενικά, πάσχει πια από ανίατη ασθένεια και “πέφτει στα χέρια” του Ευγένιου, που έχει γίνει πλέον γιατρός. Ποιος είναι, όμως, ο Άγγελος στην πραγματικότητα; Και ποιος καθίσταται εντέλει θύμα του άλλου; Αυτός που εισχωρεί στο μυαλό των ανθρώπων και σκηνοθετεί τις ζωές τους ή εκείνος τον οποίο οι τύψεις τον οδηγούν στην τρέλα και στο έγκλημα; Ένα δίπολο χαρακτήρων σ’ ένα παιχνίδι εξόντωσης που εξωθείται στα άκρα. Ένα διαρκές ψυχολογικό θρίλερ, μια αέναη διαδρομή στον κόσμο του μεταφυσικού. Ένα μυθιστόρημα-ποταμός που ξεναγεί τον αναγνώστη στις πιο σκοτεινές περιοχές του υποσυνείδητου. Μια γριφώδης περιπλάνηση στα άδυτα της παράνοιας.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2006, 736 σελ.

Ένας περιπτεράς και ταχυδρόμος – Ντίνος Οικονόμου

Συλλογή από τέσσερα διηγήματα-νουβέλες υπό τον τίτλο της πρώτης, «Ένας περιπτεράς και ταχυδρόμος». «Ο Σιμοτάς, ο Λαμαρτίνος κι εγώ», «Μαμμόθρεφτα», «Η λαδιά» τα άλλα τρία. Σκηνικό η προδικτατορική Θεσσαλονίκη. Πρωταγωνιστές φοιτητές, κυρίως, της περιόδου εκείνης. Δεκαπέντε τουλάχιστον αξιοπρόσεκτοι αλλά αντιφατικοί χαρακτήρες -όχι ήρωες, ούτε «ήρωες»- σ’ ένα γαϊτανάκι που το συνθέτουν αναζητήσεις και προβληματισμοί, ερωτικά σκιρτήματα και τραυματικές εμπειρίες από τις επαφές με τα πολιτικά δρώμενα, σαφή προανακρούσματα του «ξεχαρβαλώματος» της ελληνικής κοινωνίας που μέλλει να ακολουθήσει και χαλαρές αντιστάσεις που δε διαλέγουν συνήθως τη σύγκρουση αλλά την «αξιοπρέπεια» της φυγής, του ακίνδυνου και ανώδυνου, με άλλα λόγια, συμβιβασμού. Κυρίαρχα στοιχεία οι ανατροπές της πλοκής, ο σαρκασμός και κυρίως ο αυτοσαρκασμός, η διάχυτη και υπαινικτική ειρωνεία, η διαρκής αμφισβήτηση. Γλώσσα διανθισμένη, ποιητική αδεία, με σύγχρονες εκφράσεις-κλισέ της νεολαίας, και όχι μόνο της νεολαίας. Η γραφή άμεση, άλλοτε όμως αφαιρετική, οι διάλογοι που χαρακτηρίζονται από θεατρική ακρίβεια και ρυθμό, κυρίως όμως το προσωπικό ύφος του συγγραφέα μπορεί να καταγραφούν ως τα βασικά προσόντα και θέλγητρα της ανά χείρας συλλογής διηγημάτων.

Διηγήματα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1999, 244 σελ.

Περίπτωση μολότωφ – Ντίνος Οικονόμου

Μια σκληρή σάτιρα της παραγωγής μπεστ-σέλερ και όλου του πλέγματος – media–συγγραφείς–εκδότες.

Ο συγγραφέας, με ηθελημένα αφελές και απλοϊκό ύφος, αφηγείται την ιστορία ενός βιβλίου που έφτασε στα πρόθυρα της επιτυχίας, αλλά…

Μέσα στην γκροτέσκα αυτή τοιχογραφία που σαρκάζει και οικτίρει, υπάρχουν σκηνές σκοτεινές (όπως στα παζάρια των βιβλίων), που θυμίζουν πίνακες του Γκόγια ή του Ιερώνυμου Μπος.

Ο Ντίνος Οικονόμου μας έδωσε με το πρώτο του βιβλίο, Το Μαναφούκι, ένα κείμενο τραγικής έντασης. Στο καινούργιο βιβλίο του, με το διαβρωτικό του χιούμορ, αποκαλύπτει πως η σάτιρα δεν είναι παρά η άλλη πλευρά του τραγικού. Γιατί το χαμόγελο απλώς καλύπτει τον πόνο της καυτηρίασης.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1996, 260 σελ.

Το Μαναφούκι – Ντίνος Οικονόμου

Ένας γιατρός “χρεώνεται” το θάνατο του άνδρα της αδελφής του, αλλά και τη δική της “παραίτηση” απ’ τη ζωή εντελώς άδικα. Δυο νέοι, τ’ ανίψια του, κυριεύονται από ένα παράλογο, άσβεστο μίσος, που γυρεύει την ψυχική και φυσική του εξόντωση. Μια παράξενη σύγκρουση αναδύεται απ’ τις σελίδες αυτού του βιβλίου. Ανάμεσα σ’ ένα μονόπλευρο, τυφλό πάθος απ’ τη μια μεριά και μια φιλοσοφημένη εγκαρτέρηση απ’ την άλλη. Μια ως ένα βαθμό καλοδεχούμενη αποδοχή των μελλούμενων, όπως τουλάχιστον φαίνεται πως θα ‘ρθουν.

Όμως η μοίρα φυλάει για τον εαυτό της τον τελευταίο λόγο.

Ζωντανοί, αναγνωρίσιμοι χαρακτήρες, βιωματικές επιρροές, αδιέξοδα και διλήμματα ενός γιατρού, αναδρομές στις δεκαετίες του ’50 και ’60, στοιχεία πολιτικής διανθίζουν τον καμβά του μυθιστορήματος του Ντίνου Οικονόμου.

Το Μαναφούκι: η λέξη είναι δανεισμένη από μια, μάλλον, βλάχικη διάλεκτο και σημαίνει την κουτσομπολίστικη, δολοφονική άλλοτε, κουβέντα του καφενέ.

Με μύθο που ξετυλίγεται κινηματογραφικά, με αλλεπάλληλες παγιδεύσεις τόσο του ήρωα όσο και του αναγνώστη, το δράμα ολοκληρώνεται αφήνοντας μια πικρή γεύση.

Πόσα πράγματα στη ζωή εξελίσσονται όπως εμείς τα επιθυμούμε ή, περισσότερο, τα σχεδιάζουμε!

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1995, 252 σελ.