Διονύσης Μαρίνος

Μπλε ήλιος – Διονύσης Μαρίνος

Η Μαριάννα, μια γυναίκα που απέχει αρκετά από την πρώτη νιότη της, βιώνει έναν ισχυρό κλονισμό. Ο άντρας της, ο Γεράσιμος, νοσηλεύεται για μέρες στη ΜΕΘ έπειτα από εγκεφαλικό. Οι πιθανότητες να ζήσει είναι ελάχιστες.
Τι έζησε με τον Γεράσιμο και τι θα μπορούσε να είχε αλλάξει στις αποφάσεις της; Η Μαριάννα κάνει μια πλήρη αναθεώρηση του παρελθόντος της, τη στιγμή που το παρόν της αναφλέγεται από την παρουσία του Ιάσονα, ενός νεαρότερου συγγραφέα που βρήκε τον άντρα της να κείτεται στον δρόμο και τον μετέφερε στο νοσοκομείο. Θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια σχέση μεταξύ τους ή είναι πια πολύ αργά για αγάπη;
Γιατί τα παλιά τραύματα που κουβαλάμε καθορίζουν τις σχέσεις μας;
Ο Γεράσιμος, δίχως να μπορεί να μιλήσει, στέλνει τα δικά του ανεπίδοτα μηνύματα στη Μαριάννα. Είναι ένας ύστατος χαιρετισμός, καθώς βλέπει πως οι μέρες του τελειώνουν και δεν προλαβαίνει να της πει όσα για χρόνια είχε κρατήσει κρυμμένα μέσα του.
Όλοι οι ήρωες μένουν στο τέλος με το ερώτημα: «Ποιος ξέρει τι είναι η αγάπη;»
Ένα μυθιστόρημα για τις σύγχρονες σχέσεις, την ελπίδα, την ανθρώπινη ζεστασιά και εντέλει αυτό που όλοι ψάχνουμε, την αγάπη.

Μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2021, 264 σελ.

Ποτέ πια εμείς – Διονύσης Μαρίνος

ποτέ πια εμείς
άλλοι τη θέση μας θα πάρουν

δεν θα τρομάζουν
στα δωμάτια των ξενοδοχείων
με τα φτηνά σεντόνια του έρωτα
δεν θα μιλούν για αγάπη
όπως μαχαίρι που λάτρεψε πληγή
κι ούτε τις νύχτες θα αποπαίρνουν
τα όνειρά τους…

Ποίηση, Μελάνι, 2019

Όπως και αν έρθει αυτό το βράδυ – Διονύσης Μαρίνος

Άνθρωποι πίσω από κλειστές πόρτες, χωμένοι βαθιά στον εαυτό τους. Καθημερινά γεγονότα που προκαλούν ρήγματα. Η απουσία ως ήχος εκκωφαντικός και η παρουσία σαν σιωπή που δεν εκφέρεται. Ιστορίες που κινούνται μεταξύ πραγματικότητας και ονειροφαντασίας. Άνδρες που δεν τα κατάφεραν, γυναίκες που εγκλωβίστηκαν, παιδιά που χρειάστηκε να μεγαλώσουν πολύ νωρίς. Όλους μια έλλειψη τους τρέφει, ένα όνειρο τους χαντακώνει. Δεκαεννέα ανθρωποκεντρικά διηγήματα γι’ αυτό που χάνεται κάθε στιγμή και ποτέ δεν γυρίζει. Για τη μοιραία στιγμή που όλα θα αλλάξουν τη ζωή ενός ανθρώπου και που όλα ίδια θα μείνουν.

Διηγήματα, Μελάνι, 2017, 150 σελ.

Αναμνέζα – Διονύσης Μαρίνος

MEMENTO MORI
έρχομαι από πολύ μακριά
από το τύμπανο της μασχάλης σου
έρχομαι
κι από τη σπάνια τάξη
του λαιμού

έχω δρόμο μπροστά μου
πόλεις και σπίτια να διανύσω
σύννεφα να μασήσει η φωνή μου
κι άλλων χεριών το μελάνι
να ξεφυλλίσω

μέχρι τα μάτια σου
να φτάσω
θα μ’ έχει χτυπήσει η ζωή
και το νερό της επαύριον

η νύχτα θα με θέλει
η κλεισμένη πατρίδα μου

κι ο χρόνος:
ψίχουλο στο σαγόνι
…

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2014, 72 σελ.

Ουρανός κάτω – Διονύσης Μαρίνος

Ο Ιωσήφ Σαρογιάν είναι το σοφό παιδί του χρηματιστηρίου. Έχει τα πάντα: χρήμα, δόξα, επιρροή, μια οικογένεια να τον περιμένει, ένα σπίτι σε ακριβό προάστιο. Μια τρομοκρατική επίθεση στα γραφεία της εταιρείας όπου δουλεύει, του αλλάζει όλη τη ζωή. Ένοχα μυστικά και ανομολόγητες αλήθειες από το παρελθόν έρχονται να τον σκιάσουν· ανακαλύπτει την πόλη του, που είναι βουτηγμένη στην οικονομική κρίση, και μέσα από αυτήν ανακαλύπτει τον κρυμμένο εαυτό του.
Και τότε ξεσπάει…
Και τότε ψάχνει να βρει την άκρη του νήματος. Ποιος ήταν και πώς έγινε. Ποιοι ήμασταν και πώς γίναμε.

Ένα μυθιστόρημα για την “άλλη” κρίση, που δεν χρειάζεται οικονομικούς όρους για να προκαλέσει ρήγματα και σεισμούς· την κρίση της συνείδησης.

Μυθιστόρημα, Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός, 2014, 344 σελ.

Τελευταία πόλη – Διονύσης Μαρίνος

Ένας άντρας, μια γυναίκα και ένα παιδί. Ένα ταξίδι σωτηρίας και κατάλυσης των ανθρώπινων ορίων εν μέσω πολέμου στη Βοσνία. Ένα τραγικό και σαρωτικό φινάλε χαμού που δεν αφήνει περιθώρια.

“Τον έσπρωχναν. Περνούσαν δίπλα του σαν απολιθωμένα ανθρωποειδή που δεν είχαν πλέον λόγο ύπαρξης. Αν αυτό που έβλεπε μπροστά του δεν ήταν φλόγα και κατράμι και κρουνοί αίματος, τότε θα πρέπει να ήταν η δική του κόλαση”.

Διηγήματα, Γαβριηλίδης, 2012, 101 σελ.

Χαμένα κορμιά – Διονύσης Μαρίνος

Ό,τι διαβάσεις σε αυτό το βιβλίο είναι αλήθεια… ή περίπου. Αν το επιλέξεις, αναλαμβάνεις πλήρως την ευθύνη των πράξεών σου… ή περίπου.

Κάποιο πρωί ένας άντρας χάνεται. Θα μπορούσε να είναι μια κοινή ιστορία αν την επόμενη ημέρα κάτω από επίσης αδιευκρίνιστες συνθήκες δεν χανόταν και μια φοιτήτρια και αν την επομένη δεν χανόταν και ο εκπρόσωπος της αποκαλυπτικής τηλεοπτικής δημοσιογραφίας. Ως εδώ καλά; Όχι! Γιατί σε ρυθμούς καταιγιστικούς αρχίζουν να χάνονται ο ένας μετά τον άλλον οι άνθρωποι του δρόμου. Αδιακρίτως. Πλούσιοι, φτωχοί, άσχημοι, όμορφοι. Κάποια ρουφήχτρα τους καταπίνει.

Προκαλείται κοινωνικός σάλος. Η κυβέρνηση αναλαμβάνει δράση. Που σημαίνει ότι μπαίνουν στο κόλπο ο στρατός, οι παρακρατικοί, οι “κίτρινοι” δημοσιογράφοι, παραψυχολόγοι, μάντεις, ξεματιάστρες, κολ γκερλς και στο τέλος το πρόβλημα διεθνοποιείται. Φτάνει μέχρι τον πλανητάρχη που αποφασίζει με βαριά καρδιά να ασχοληθεί με μια μικρή χώρα στον πάτο της μεσογείου που δεν κάνει τίποτα άλλο από το να δημιουργεί προβλήματα.

Τι γίνεται λοιπόν; Που πάνε όλοι αυτοί; Ποιος τους παίρνει; Που τους πάει; Θα επιστρέψουν ποτέ; Και αν ναι θα μπορούν να πουν που πήγαν και τι έκαναν;
Όλα εδώ πληρώνονται και όλα εδώ χάνονται.
Φυλάξου… γιατί την επόμενη φορά μπορεί να είσαι εσύ αυτός που θα χαθεί…

Ένα βιβλίο με ενδιαφέρουσα ιδέα και ενδιαφέρουσα γραφή. Το κείμενο είναι σκοτεινό, κυνικό, ανησυχητικό, αλλά και με χιούμορ. Σαν μια φανταστική, μελλοντολογική ιστορία του παρόντος. Σε αναγκάζει να περιμένεις τι θα συμβεί. Πώς θα εξελιχθεί. Είναι από τα βιβλία που θα τα “ρουφήξετε” με απόλαυση και χαμόγελο. Ένα μυθιστόρημα παράδοξο, καυστικό, αιρετικό, ένα απολαυστικό ανοσιούργημα.

Μυθιστόρημα, Τετράγωνο, 2011, 157 σελ.