Διονύσης Παπαδόπουλος

Ο Διονύσης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958.
Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ζει στην Αθήνα και εργάζεται ως ψυχίατρος. Το 1984 εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο, η συλλογή διηγημάτων “Επτά σπουδές θρίλερ”, ενώ αργότερα ακολούθησαν τα μυθιστορήματα “Δαναΐδες” και “Ο πλανήτης της εκδίκησης”. Το 1997 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα φαντασίας με τίτλο “Φάκελος Βαμπίρ” και την ίδια χρονιά το fantasy μυθιστόρημα “Το δακτυλίδι της Ταμάρις”. Το 1998 εκδόθηκε το αστυνομικό μυθιστόρημα “Ποιος παίζει με τον υπολογιστή του Σέρλοκ Χολμς”, το οποίο έγραψε σε συνεργασία με τον Σέργιο Μαυροκέφαλο και την επόμενη χρονιά το μυθιστόρημα φαντασίας “Όνειρο σε κύκλο”. Έχει επίσης δημοσιεύσει διηγήματα και έχει μεταφράσει επιστημονικά και λογοτεχνικά βιβλία. Είναι μέλος της Αθηναϊκής Λέσχης Επιστημονικής Φαντασίας. Το βιβλίο του “Όνειρο σε κύκλο” παρουσιάστηκε από το επίσης μέλος της ΑΛΕΦ Γιώργο Κατσαβό σε εκδήλωση της Λέσχης, το 2000. Το μυθιστόρημά του “Ο πλανήτης της εκδίκησης” βραβεύτηκε με τον Αργυρό Ικαρομένιππο το 1997.

Μυθιστορήματα
Ο πλανήτης της εκδίκησης (1996), Alien
Δαναΐδες (1996), Δελφίνι
Όνειρο σε κύκλο (1999), Κέδρος
Η Γκουεντολίν του ερειπωμένου πύργου (2001), Κοχλίας
Το σύνδρομο τη Λαΐδος (2003), Κέδρος
Η σκιερή όχθη (2017), Nightread

Διηγήματα
Επτά σπουδές θρίλερ (1984), Δανιά

Συλλογικά έργα
Ποιος παίζει με τον υπολογιστή του Σέρλοκ Χολμς; (1998), Εκδόσεις Πατάκη
Ο φύλακας των ψυχών (1999), Κέδρος

Βραβεία-Διακρίσεις
Ο πλανήτης της εκδίκησης – Αργυρό Ικαρομένιππο (1997)

Η σκιερή όχθη – Διονύσης Παπαδόπουλος

“Η αγωνία των άδειων, σκοτεινών οδών, ο πανικός μιας παραλογισμένης σκιάς στην επόμενη κλειστή στροφή, η απρόβλεπτη, βαθυπράσινη αναλαμπή, τ’ αλυχτήματα των αόρατων σκυλιών στις παρυφές της συνείδησης…”

Μέσα από έναν κυκεώνα παράξενων γεγονότων στα όρια του μεταφυσικού, ο “καθ’έξιν” άνεργος δημοσιογράφος Μάριος Μαρκάτος βιώνει μια παράδοξη περιπέτεια που περιλαμβάνει μοιραίες γυναίκες, παρανοϊκούς επιστήμονες, αλλόκοτα πλάσματα και απίστευτες ανατροπές.
Η “Σκιερή όχθη” είναι ένα συναρπαστικό θρίλερ που κινείται ανάμεσα στον τρόμο, τη noir λογοτεχνία και το sci-fi, ενώ εξελίσσεται σε ένα υπαρξιακό δράμα με ασυνήθιστες προεκτάσεις, όπου η χειροπιαστή πραγματικότητα και η απατηλότητα της ψευδαίσθησης εναλλάσσονται διαρκώς, καθιστώντας αβέβαιη ακόμα και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.

Μυθιστόρημα, Nightread, 2017, 196 σελ.

Το σύνδρομο τη Λαΐδος – Διονύσης Παπαδόπουλος

Μια γυναίκα ζει εξόριστη από τον ίδιο της τον εαυτό, στο πολυτελές κλουβί της ήρεμης οικογενειακής της ζωής.
Την περιβάλλουν δύο ελκυστικά αλλά παράξενα παιδιά, ένας γοητευτικός αλλά απόμακρος σύζυγος, μια οικογένεια γάτων που διαρκώς ανανεώνεται και η πλήξη. Η πλήξη που πηγάζει από την έλλειψη επικοινωνίας, από την παγερή, αδιάφορη αίσθηση της παρουσίας των άλλων, από τη μελαγχολία των άδειων ημερών, των ανέραστων ξενυχτιών, των ανούσιων συνομιλιών.
Αποφασίζει να αλλάξει ριζικά τη ζωή της.
Μεταμορφώνεται σε εταίρα και ζει ασύλληπτες περιπέτειες εξερευνώντας ξένες κρεβατοκάμαρες, αγκαλιάζοντας άγνωστα κορμιά, ικανοποιώντας ανομολόγητους πόθους.
Ταυτόχρονα προσλαμβάνεται σε επιφανή επιχείρηση, όπου αναδεικνύει τα προσόντα της σαν επιτυχημένη επαγγελματίας.
Επικίνδυνες ισορροπίες ξαναζωντανεύουν τη ναρκωμένη της σεξουαλικότητα και επαναπροσδιορίζουν τα δεδομένα του εύθραυστου ψυχισμού της.
Τα πάντα όμως ανατρέπονται, όταν ένας άντρας που έρχεται από το παρελθόν γίνεται συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην κρυφή ζωή της και στο εφησυχασμένο οικογενειακό της περιβάλλον.
Η στιγμή της αναμέτρησης πλησιάζει, η αγωνία κορυφώνεται.
Και η ηρωίδα ανακαλύπτει μια νέα πτυχή της ύπαρξής της, έναν άλλο δρόμο προς τη γαλήνη και την καταξίωση.
“Το σύνδρομο της Λαΐδος” είναι η συναρπαστική ιστορία μιας γυναίκας που έμαθε πως έχει επτά ζωές και θέλησε να της ζήσει όλες με πάθος.
Αξίζει να τη γνωρίσετε.

Μυθιστόρημα, Κέδρος, 2003, 242 σελ.

Η Γκουεντολίν του ερειπωμένου πύργου – Διονύσης Παπαδόπουλος

Μια γοτθική φαντασία

Ένας συγγραφέας επιστρέφει στα πατρικά του εδάφη, στο χωριό όπου γεννήθηκε, για να ξαναβρεί τη χαμένη του έμπνευση. Οι άνθρωποι του χωριού κρύβουν πολλά μυστικά και γίνονται κάθε μέρα όλο και πιο παράξενοι. Το φάντασμα μιας πανέμορφης γυναίκας εμφανίζεται στα ερείπια του παλιού υποστατικού, ζωντανεύοντας έναν αρχαίο θρύλο. Και η κόρη του πανδοχέα μεταμορφώνεται σε μια υπέροχη οπτασία, παγιδευμένη στο χρόνο από έναν ανεκπλήρωτο όρκο. Ανάμεσα στις σκιές και στην αλήθεια, το παρελθόν εισβάλλει στο παρόν και ο θρύλος στοιχειώνει την πραγματικότητα οδηγώντας τον ήρωα όλο και πιο βαθιά στα μυστήρια της ίδιας του της ύπαρξης.

Μυθιστόρημα, Κοχλίας, 2001, 190 σελ.

Όνειρο σε κύκλο – Διονύσης Παπαδόπουλος

Είναι μιά περιπέτεια σ’άλλη διάσταση; Ένα οδοιπορικό; Μιά ελεγεία ερωτικής αναζήτησης;
Είναι όλα αυτά μαζί !
Ο ήρωάς του, Ουόλτερ Τρεβορκέιν, τριανταεπτάχρονος, ερευνητής Ανατολικών πολιτισμών, κάτοχος ήδη πανεπιστημιακής έδρας, μας μιλάει σε πρώτο πρόσωπο σαν τους ζεν πρεμιέ των παλιών φιλμ νουάρ κι είναι το ίδιο καταραμένος όσο κι εκείνοι !
Για την βοήθεια ενός φίλου του απ’ τα φοιτητικά του χρόνια βρίσκεται σ’ ένα απομονωμένο αιγαιοπελαγίτικο νησί όπου έμενε ο φίλος του. Σ’ένα δωμάτιο του σπιτιού του ανακαλύπτει μιά καρυδένια πόρτα …..κι εκεί αρχίζουν όλα !
Πόσες φορές δεν έχουμε αναλογισθεί ότι πίσω από κάθε πόρτα κρύβεται ένας άλλος κόσμος; Καλός ή κακός, δεν έχει σημασία. Εξαρτάται από ποιά πλευρά είσαι ! Μέσα ή έξω.
Ανοίγοντας την πόρτα δεν βρίσκεται σ’ ένα άλλο δωμάτιο. Εμπρός του ανοίγεται ένα αινιγματικό δάσος γεμάτο ήχους και υλακώδεις φωνές. Ο ήρωάς μας, τρομαγμένος τρέχει για να βρεθεί σ’ ένα ξέφωτο όπου μπροστά του υψώνεται ένα μυστηριώδες ανάκτορο. Είναι το πρώτο κατασκεύασμα από ανθρώπους.
Ανθρώπους όμως; Μάλλον ανθρωπόμορφα όντα…
Γ. Κατσαβός 26-11-2000 Alef.gr

Μυθιστόρημα, Κέδρος, 1999, 484 σελ.

Δαναΐδες – Διονύσης Παπαδόπουλος

Η μουσική γινόταν ολοένα και ζωηρότερη, οι χορεύτριες στροβιλίζονταν φρενιτιωδώς· παράξενα γέλια και συρριχτές φωνές ακούγονταν απ’ άκρου σ’ άκρο της μισοσκότεινης αίθουσας· αναπηδούσαν οι φλόγες των πυρσών και ριγούσαν οι πύρινες γλώσσες στις μεγάλες εστίες· κρασί και νερό αναμιγνύονταν ακατάπαυστα· μέλη γυμνωμένα, ασπαίροντα, συμπλέκονταν και αποσύρονταν, όπως σ’ ένα χθόνιο, μαγικό χορό· καταρράκτες από μαλλιά μαύρα, πυρρά, ξανθά χύνονταν προς τα υπόγεια σκότη και ανάβλυζαν πάλι από χαίνουσες πηγές· τα οράματα υλοποιούνταν, συναντούσαν τα περιιπτάμενα όνειρα και συγχρωτίζονταν με ό,τι εξακολουθούσε να μοιάζει πραγματικό, στην υπερκόσμια εκείνη τελετουργία· οι Δαναΐδες μεταρσιώνονταν στην αχλύ της αρχαϊκής τους φύσης και ανακτούσαν, για τελευταία φορά, ένα μέρος της αίγλης των προϊστορικών καταβολών τους.

Μυθιστόρημα, Δελφίνι, 1996, 183 σελ.

Ο πλανήτης της εκδίκησης – Διονύσης Παπαδόπουλος

Το διακοσμικό έτος 4037, ογδοηκοστό δεύτερο έτος του μεγάλου πολέμου ανάμεσα στη διαγαλαξιακή Ομοσπονδία και στην αυτοκρατορία του Αετού, ο Στόλος της τελευταίας έχει σημειώσει σημαντικές στρατιωτικές επιτυχίες στο Τομέα Βοώτου. Ενώπιον του φάσματος μιας ευρείας ρήξεως του μετώπου, η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση αποφασίζει την επάνδρωσή της από αιώνων εγκαταλειμμένης Επιστημονικής Βάσεως RC-1, στον ακατοίκητο και αφιλόξενο πλανήτη Καντός, η οποία δεν είναι έργο του Ανθρώπου ούτε κάποιου άλλου γνωστού πολιτισμού. Τα γιγάντια διαστημόπλοια Αρκτούρος-1 και Αρκτούρος-2, υπό την διοίκηση του αντιναυάρχου Τρενς Κομπ και της πρώην αστροεταίρας ταξιάρχου Τανίτα Μπιόρν, μεταφέρονται αρκετές εκατοντάδες ανθρώπων, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται και ορισμένοι από τους διαπρεπέστερους επιστήμονες του ομοσπονδιακού σύμπαντος, έπειτα από πολλές περιπέτειες, και όχι δίχως απώλειες, κατορθώνουν να προσεδαφισθούν στον Καντός, τον Πλανήτη της Εκδίκησης, η επιχείρηση Επάνδρωσις ξεκινά…