Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Κλασικής Φιλολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και του Τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Είναι απόφοιτος των μεταπτυχιακών Τμημάτων του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου Επιστήμες Αγωγής και Εκπαίδευση Ενηλίκων. Είναι Υποψήφια Διδάκτωρ του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και μέλος του Κέντρου Κρητικής Λογοτεχνίας. Από το 2003, με τον διορισμό της στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ζει στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης, όπου υπηρετεί στο Κ.Ε.Σ.Υ. Λασιθίου έχοντας λάβει εξειδικευμένη επιμόρφωση σε θέματα Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών. Το έργο “Όπου σε ταξιδεύει η αγάπη” είναι η πρώτη ατομική συγγραφική της απόπειρα, ενώ κείμενά της έχουν φιλοξενηθεί σε συλλογικούς τόμους λογοτεχνικών εκδόσεων και πρακτικών συνεδρίων. Αγαπά την ενασχόληση με τη λογοτεχνική γραφή, την ποίηση και την πεζογραφία και έχει διακριθεί σε αρκετούς διαγωνισμούς, παγκρήτιους και πανελλήνιους.
Όπου σε ταξιδεύει η αγάπη (2020), Οσελότος
Δοκίμια-Μελέτες-Εκπαίδευση
Αξιοποιώντας στη διδακτική πράξη τη διαπολιτισμική διάσταση του έργου του Νίκου Καζαντζάκη (2020), Οσελότος
Σχεδιασμός, μεθοδολογία και αξιολόγηση προγραμμάτων στην εκπαίδευση ενηλίκων (2021), Οσελότος
Εκπαίδευση ενηλίκων (2021), Οσελότος
Όπου σε ταξιδεύει η αγάπη – Έφη Μπουκουβάλα-Κλώντζα
«Όλα τα μπορεί η α γ ά π η!»
Η αγάπη, που, χωρίς εκθαμβωτικούς
πολυέλαιους, μα πολυέλεη και
ευσπλαχνική, φωτίζει τις κρυφές γωνιές,
τις απόκρημνες ακτές της ψυχής και τις
λειαίνει.
Και, στιβαρή, υποβαστάζει, χωρίς
περίτεχνους κίονες, το ασήκωτο βάρος
της κάθε μέρας κι αντέχει.
Κι αθόρυβη, γράφει την ιστορία της όχι
με κορυφαίες, εξέχουσες στιγμές, αλλά
με μικρές, καθημερινές χαρές και λύπες,
που μέσα μας ανάγλυφα τις παρασταίνει.
Διακριτική, δίχως βάθρα περίοπτα, με
λόγο χαμηλόφωνο, της καρδιάς τις
πληγές επουλώνει.
Βαθιά, χωρίς ανάγκη από παχιά
στρωμένα χαλιά, απορροφά τους
κραδασμούς του “εγώ” και στο “εμείς”
ανεπαίσθητα τους σβήνει.
Η αγάπη για κάποιον άλλο, έξω από
εμάς. Δεκτική και σαν μήτρα φιλόξενη.
Να συρρικνώνει και, στο βαθύ αλεξίκακό
της κοίλωμα, ν’ ανακουφίζει την
ανήκεστη οδύνη της ύπαρξης: για τ’
άδηλα μονοπάτια της ζωής, για τ’
αναπόδραστο του θανάτου…
Ποίηση, Οσελότος, 2020, 152 σελ.
Πηγές: Biblionet, Οσελότος
