Μεγάλωσε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή Αθηνών και σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου. Εργάστηκε για λίγο στον τομέα του θεάτρου και του κινηματογράφου, αλλά την κέρδισε ο χώρος του βιβλίου. Από το 1988 είναι βασικό στέλεχος και συνεργάτης σε εκδοτικό οίκο. Το βιβλίο “Τρεις ωκεανοί και μια θάλασσα” είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
Τρεις ωκεανοί και μια θάλασσα (2010), Ψυχογιός
Σε ακανόνιστο ρεύμα (2016), Ψυχογιός
Σε ακανόνιστο ρεύμα – Έφη Βενιανάκη
Ξημέρωμα μιας Κυριακής του Μαρτίου, 2007. Δύο άγνωστες γυναίκες συναντούνται με την έκλειψης της σελήνης. Η Ανθή, πρώτη χορεύτρια, και η Μαρία, μαθήτρια λυκείου, που προετοιμάζεται για τις Πανελλαδικές εξετάσεις.
Τι κοινό έχουν αυτές οι γυναίκες; Γιατί συνομιλούν επί μήνες σ’ ένα δωμάτιο νοσοκομείου;
Ξεδιπλώνοντας το παρελθόν τους, υφαίνουν λίγο λίγο τον ιστό που τις δένει με μυστικά και ψέματα, έρωτα και τρέλα, ζωή και απώλεια. Ποια θα καταφέρει να επιβιώσει σ’ αυτό τον άνισο αγώνα;
Το χρονικό μιας αυτοχειρίας όπου δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι.
Μυθιστόρημα, Ψυχογιός, 2016, 224 σελ.
Τρεις ωκεανοί και μια θάλασσα – Έφη Βενιανάκη
Κάπου στη δεκαετία του ’60, ένα υπερωκεάνιο που ονομάζεται Nostos διασχίζει τρεις ωκεανούς και μια θάλασσα για να ενώσει δυο πατρίδες. Ένα επτάχρονο κορίτσι, που η μαμά του το φωνάζει “Μα”, παίζει κουτσό στο κατάστρωμα. Αφήνει πίσω της ένα κουτάκι -τη γη που ως τώρα ήταν το σπίτι της- για να πηδήξει στο επόμενο – την Πατρίδα της μητέρας και της γιαγιάς της. Οι τρεις γυναίκες αφήνουν πίσω τους σύζυγο, πατέρα και μια μεγάλη υπόσχεση.
Λίγο προτού γυρίσει ο αιώνας, η Μα, που τώρα έγινε Μαρία, αποφασίζει να εγκατασταθεί στον γενέθλιο τόπο της γιαγιάς της. Εκεί θα ξετυλιχθεί σιγά σιγά το νήμα που συνδέει τις ζωές των ανθρώπων της οικογένειάς της κλείνοντας κύκλους που ως τότε έμεναν ανοιχτοί και, από τις στάχτες του παρελθόντος, ένα ελπιδοφόρο μέλλον θα ανθήσει.
Τρεις γυναίκες, δεμένες με ένα λώρο αδιάσπαστο, ταξιδεύουν σε εποχές και τόπους, ζουν τη γέννηση, τον έρωτα, τη φιλία, την εγκατάλειψη, τη γέννηση, το θάνατο -τον κύκλο της ζωής που επαναλαμβάνεται αέναα- για να αποδείξουν πως “η πιο γλυκιά πατρίδα είναι η καρδιά”.
Μυθιστόρημα, Ψυχογιός, 2010, 323 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ψυχογιός
