Όντας σπουδάστρια στο Ιστορικό Τμήμα του Ανοικτού Πανεπιστημίου, διάβαζε οποιοδήποτε ιστορικό βιβλίο έπεφτε στα χέρια της. Παράλληλα, συμμετείχε σε δραστηριότητες συλλόγου για την υποστήριξη ψυχικά πασχόντων, υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνολογικού – Λαογραφικού Μουσείου Μακεδονίας, ενώ υπήρξε και διασώστρια. Επιπλέον, με τη συνδρομή του συζήγου της περιθάλπτει μέχρι και σήμερα αδέσποτα ζώα, ενώ παράλληλα αποδεικνύουν μαζί σε κάθε ευκαιρία την αγάπη που τρέφουν για τη φύση. Από πολύ μικρή ηλικία, η αποτύπωση των σκέψεων της σε τετράδια ήταν κάτι που την “γέμιζε”. Έγραψε πολλά διηγήματα και ποιήματα για την κόρη της που δημοσιεύθηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά σε Ελλάδα και Κύπρο. Τότε ήταν που ο εκλιπών σήμερα ποιητής Ανέστης Ευαγγέλου διάβασε μία συλλογή επτά αλληλένδετων διηγημάτων της συγγραφέως υπό τον τίτλο “Οι Γιαλούδες”, τα οποία και πρότεινε στις Εκδόσεις Παρατηρητή προς έκδοση, όπως και έγινε. Έκτοτε, έχει εκδόσει τη νουβέλα “Το σκοτεινό δωμάτιο” από τις Εκδόσεις Δελφίνι, όπως και τα μυθιστορήματα “Οι έρωτες που γράφουν ιστορία”, “Όσα φέρνει ο άνεμος” και “Η φωτιά της καρδιάς” (ιστορικό) από τις Εκδόσεις Λιβάνη. Το μυθιστόρημα “Η 7η Θεά” κυκλοφόρησε αρχές του 2013 από τις Εκδόσεις iWrite. Όλα τα κείμενά της έχουν κάποιο ιστορικό υπόβαθρο.
Οι έρωτες που γράφουν ιστορία (2000), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Όσα φέρνει ο άνεμος (2001), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Η φωτιά της καρδιάς (2009), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Η έβδομη θεά (2013), Εκδόσεις iWrite
Πεζογραφία
Οι γιαλούδες (1991), Παρατηρητής
Δοκίμια-Μελέτες-Παιδαγωγική
Μαθήματα διδακτικής της ιστορίας (2019), Πεδίο
Μαθήματα διδακτικής της ιστορίας – Ελένη Αποστολίδου
Τo ζητούµενο για το τι πρέπει να αποκοµίζει ο µαθητής από την ιστορία στο σχολείο έχει µεταβληθεί πολλές φορές, παραµένοντας σταθερά αντικείµενο διαπραγµάτευσης και επιστηµονικού διαλόγου. Η Διδακτική της Ιστορίας, όταν αυτονοµήθηκε ως κλάδος στη δεκαετία του 1970, έβαλε κατά της πολιτικοποίησης του µαθήµατος µε τη λογική του εθνικού φρονηµατισµού που επικρατούσε στον 19ο και στις αρχές του 20ού αιώνα. Δεν έχασε όµως ποτέ τον πολιτικό της χαρακτήρα, καθώς η προτασσόµενη “ιστορική σκέψη” που έπρεπε να αποκτήσουν οι µαθητές ενείχε σαφώς και τον χαρακτήρα της χειραφέτησής τους. Τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 η Διδακτική της Ιστορίας επαναπολιτικοποιήθηκε: πρόταγµα η “συνάφεια” του µαθήµατος στο σχολείο µε τον µαθητή και τις ανάγκες του, η σύνδεση της ιστορικής γνώσης µε τις πρακτικές ανάγκες της καθηµερινής ζωής.
Το µόνιµο ερώτηµα είναι: Μπορούν οι µαθητές να γίνουν ιστορικοί; Υπάρχουν πολλοί περιορισµοί, όµως οι µαθητές µπορούν να µιµηθούν τους ιστορικούς στις κινήσεις που κάνουν. Οι διδακτικολόγοι της ιστορίας συµφωνούν ότι, πέραν της γνώσης περιεχοµένου, είναι απαραίτητο να έχουν οι µαθητές και κάποια εµπειρία της ιστορικής έρευνας. Άλλωστε, πολλές δεξιότητες που απαιτούνται για την ιστορική έρευνα θα µπορούσαν να µεταφερθούν κάποια στιγµή και σε άλλους τοµείς στην καθηµερινή ζωή.
Παιδαγωγική, Πεδίο, 2019, 272 σελ.
Η έβδομη θεά – Ελένη Αποστολίδου
Αρχές του Πελοποννησιακού πολέμου. Η ζωή των προγόνων μας αν και αλλάζει ριζικά, τον καιρό μάλιστα των μεγάλων δημιουργιών, εν τούτοις οι έρωτες, τα δράματα, τα συμπόσια βαδίζουν παράλληλα.
Το μυθιστόρημα, κατά βάση ερωτικό, αφηγείται τη ζωή μιας αστής Αθηναίας, από πατέρα Αθηναίο και μητέρα Κορίνθια, η οποία και τη διδάσκει μέσω της Κορινθιακής μυθολογίας τα πρώτα γράμματα, εφόσον τότε οι Αθηναίες δεν φοιτούσαν σε σχολές. Η κόρη χάνει τον πατέρα της στον πόλεμο και πειθαναγκάζεται να παντρευτεί, κατά τα έθιμα, τον εξάδελφό της, κατά πολλά έτη μεγαλύτερο. Η ζωή της κυλά άχαρη, μεσολαβούν τραγικά γεγονότα, ώσπου ενσκήπτει ο λοιμός και ξενιτεύεται στο βορρά, στην Ποτίδαια, κορινθιακή αποικία κοντά στο θείο της, αδελφό της μητέρας της.
Παράλληλα μεταφέρει τα συμμαχικά στρατεύματα ο Βρασίδας, ο Σπαρτιάτης στρατηγός, και αυτός στο βορρά. Γίνονται πολλές μάχες, η Ποτίδαια καταλαμβάνεται από τους Αθηναίους, η Αθηναία αστή ύστερα από πάμπολλες περιπέτειες και αφού έχει γνωρίσει τον μεγάλο της έρωτα, προδίδεται και αναγκάζεται απελπισμένη να βγει στους δρόμους για να περισώσει τη ζωή και την αξιοπρέπειά της. Νέα δεινά την καρτερούν σε κάθε στροφή του ταραχώδη βίου της, μετέχει άθελά της στον πόλεμο, ώσπου… ώσπου παρουσιάζεται ένας καινούργιος έρωτας, μεστός και σταθερότερος- είναι άραγε;
Στο μεταξύ ένα αλλόκοτο πλάσμα εμφανίζεται και περιτρέχει κάθε τόσο, από την αρχή έως το τέλος τις σελίδες του μυθιστορήματος και υμνωδεί με την κιθάρα του τις μελλούμενες συμφορές του πολέμου. Και ουδέποτε πέφτει έξω. Άλλοι λένε πως είναι μία Κήρα, από κείνα τα στοιχειά που γυρίζουν στις μάχες και πίνουν το αίμα των πολεμιστών, άλλοι ισχυρίζονται ότι πρόκειται για έναν αλλοπαρμένο γέρο.
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα με ιστορικές αλήθειες που για πρώτη φορά εκτίθενται στους αμύητους, μία καταπληκτική ερωτική ιστορία, ένας ύμνος για τη γυναίκα!
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις iWrite, 2013, 250 σελ.
Η φωτιά της καρδιάς – Ελένη Αποστολίδου
“Η Ναουσαία δεν φοβάται”. Δεν φοβάται να ερωτευτεί, ν’ ακολουθήσει τον αγαπημένο της, να υπερασπιστεί την τιμή και τη λευτεριά, τη δική της και του Γένους.
Η Ελένη Αποστολίδου μάς μεταφέρει σε μια όχι και τόσο μακρινή εποχή και μας διηγείται γλαφυρά τη συναρπαστική περιπέτεια της ζωής των ηρώων. Ταυτιζόμαστε μαζί τους και ταξιδεύουμε στα πάθη και στην ιστορία χέρι χέρι με τη Μαρίγια, που αγάπησε μοιραία, χάραξε προσωπική πορεία και, ευλύγιστη σαν δέντρο και ταυτόχρονα ατρόμητη, δεν διστάζει να γκρεμίσει ό,τι της στερεί τον έρωτα και τη δημιουργία.
Η φωτιά στην καρδιά πυροδοτεί το ίδιο την αγάπη, τη συγχώρεση και την κατάκτηση της ελευθερίας. Από τις ζωογόνες στάχτες προβάλλει η καινούρια ζωή που επουλώνοντας τις πληγές θα οδηγήσει τη Μαρίγια και τους δικούς της στο μέλλον.
Παλιές ιστορίες που δεν ξέρει κανείς ν’ αναφέρει µε βεβαιότητα πότε, πού και πώς. Όπως την αφηγήθηκε ο εκάστοτε παππούς στο εγγόνι του, κι εκείνο στο δικό του και πάει λέγοντας. Τι και τι δεν χωρά µια τέτοια ιστορία. Από εκατόφυλλα ρόδα και τοµάρια βουβαλιών και κρυµµένους θησαυρούς ως τεκέδες και κεριά άσβεστα.
Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2009, 213 σελ.
Όσα φέρνει ο άνεμος – Ελένη Αποστολίδου
Τη νύχτα μοιάζουν τόσο απροστάτευτες, σαν κοιμισμένα ξεσκέπαστα παιδιά, οι καημένες οι πολιτείες της επαρχίας. Τις νύχτες, τις έρημες πόλεις της επαρχίας τις στοιχειώνουν τα όνειρα των ανθρώπων που κοιμούνται νωρίς και προπάντων των γυναικών, εκείνων των γυναικών που υποταγμένες στο ριζικό τους ζουν τις μικρές χαρές καθώς και τις πάμπολλες λύπες αγνοώντας τα Μεγάλα Γεγονότα που συνταράζουν τον κόσμο ή, κι αν τα ξέρουν, δίνουν ελάχιστη σημασία – αυτές είναι αμετακίνητες, ριζωμένες όπως τα δέντρα: Νεραντζιά, Λεμονιά, Ροδιά, Δάφνη, Μηλιά, Κερασιά, Ακακία, Κυπαρισσία… Γεννήθηκαν, φύτρωσαν εδώ, σε αυτό τον τόπο θα κλείσουν τα μάτια τους. Αν κάποιο δέντρο ονειρευτεί ένα βράδυ τον ήλιο, ίσως φυσήξει την άλλη μέρα δυνατός νοτιάς και το ξεριζώσει…
Για τις νεότερες, τις Τριανταφυλλιές, τις Μοσκαρφένιες, τη Φούλη, την Κρινιώ, τη Βιολέτα, υπάρχει ελπίδα, υπάρχει κι άλλος δρόμος…
Και στην κατάλληλη στιγμή καταφτάνει στη σκοτεινή κι έρημη ακριτική πόλη, εκείνης της ζοφερής δεκαετίας, εν μέσω της επταετίας των συνταγματαρχών, μια γυναίκα αλλότροπη, μια γυναίκα από την Πρωτεύουσα, μια αισιόδοξη, αεικίνητη, γιορτινή γυναίκα και υποδεικνύει στις μαραζωμένες ομόφυλές της την αφετηρία η οποία θα τις οδηγήσει στην αυτογνωσία, ίσως και σε μια ΝΕΑ ΑΡΧΗ. Σταλμένη από τη Μοίρα; Ποιος το ξέρει;
Eικονογράφηση: Δήμητρα Κρόκου
Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2001, 426 σελ.
Οι έρωτες που γράφουν ιστορία – Ελένη Αποστολίδου
Τι να συνδέει, άραγε, μια απόκεντρη γειτονιά της Θεσσαλονίκης, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και κατά τη δεκαετία του ’50, μ’ ένα νησί του Αιγαίου και μ’ ένα χωριό της Μακεδονίας; Μα ο ήπιος και ώριμος έρωτας ενός άντρα και μιας γυναίκας.
Εκείνος ξενιτεύεται από το Νότο, ενώ εκείνη έρχεται από τα δυτικά του ελληνικού Βορρά για να συναντηθούν τελικά στο λιθόστρωτο ενός αρχαίου δρόμου της πολυάνθρωπης πολιτείας. Εκείνος κουβαλάει μέσα του την ιστορία του τόπου του, εκείνη του δικού της.
Τα γεγονότα του παρελθόντος, πραγματικά ή φανταστικά, συγκλίνουν, συναντούν τους καινούριους πολέμους και τις νέες καταστροφές. Οι ήρωες όμως του μύθου παλεύουν προσδοκώντας ένα καλύτερο αύριο…
Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2000, 413 σελ.
Οι γιαλούδες – Ελένη Αποστολίδου
Πεζογραφία, Παρατηρητής, 1991, 140 σελ.
Πηγές: Biblionet, Παρατηρητής, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, Εκδόσεις iWrite, Πεδίο
