Σπούδασε ειδικός προσχολικής αγωγής για ΑΜΕΑ. Εργάστηκε ως παιδαγωγός σε παιδικούς σταθμούς και απασχολήθηκε σε κατασκηνώσεις και ιδρύματα ειδικής αγωγής στην Αττική. Έχει ιδιαίτερη αδυναμία στα ζώα, στη φύση και στα παιδιά. Το “Ποτάμι με τα μαύρα βότσαλα” είναι η πρώτη της συγγραφική απόπειρα, αλλά από παιδί, στην ηλικία των δέκα ετών, είχε ήδη φτιάξει τη δική της ποιητική συλλογή, κόμιξ και τραγούδια. Η καλλιτεχνική της φύση ήταν αρκετά έντονη με έφεση στο τραγούδι και τη ζωγραφική.
Όταν οι μάγισσες δακρύζουν (2019), Εκδόσεις Πνοή
Η φωλιά της αλεπούς (2023), Άνεμος Εκδοτική
Νουβέλες
Το ποτάμι με τα μαύρα βότσαλα (2016), Συμπαντικές Διαδρομές
Η φωλιά της αλεπούς – Εύα Καραδημήτρη
Για να απαλλαγείς
από τον θάνατο,
πρέπει πρώτα να ζήσεις.
Και για να ζήσεις
πρέπει πρώτα,
να σκοτώσεις…
Στο Γουαδαλέστ της Ισπανίας μια νεαρή κοπέλα, χρήστης ουσιών, ζει με τη μητέρα της μια τραγική καθημερινότητα έπειτα από το δυστύχημα του αδελφού της. Δύο χρόνια μετά η αγάπη μπαίνει στη ζωή της, η απομάκρυνση από την τοξική μητέρα της και η αποκοπή της από τα ναρκωτικά δείχνουν να την αλλάζουν θετικά. Ένα ανώνυμο τηλεφώνημα την ενημερώνει για τον πιθανό δολοφόνο του αδελφού της και αποφασίζει να το ανακαλύψει. Η ζωή της περιπλέκεται αρνητικά έπειτα από τούτη την παρόρμηση.
Αποφασισμένη να λύσει το μυστήριο, έρχεται σε επαφή με μια προβληματική οικογένεια που της θυμίζει δικά της παιδικά τραύματα και θλιβερά οικογενειακά γεγονότα. Η απαγωγή του παιδιού τους και μια σειρά από απρόσμενες δολοφονίες, που ακολουθούν με παράδοξο τρόπο, θα καταστρέψουν την ήρεμη ζωή που είχε χτίσει. Το επικίνδυνο και σκοτεινό παρελθόν της επανέρχεται στο προσκήνιο.
Ο επιθεωρητής Μπάριος και η υπαστυνόμος Χερνάντες της αστυνομίας του Αλικάντε καλούνται να εξιχνιάσουν το μυστήριο της εξαφάνισης του παιδιού και να ξετρυπώσουν από τη φωλιά της την πραγματική αλεπού που διαπράττει τους φόνους.
Ό,τι καταπιέζεις επανέρχεται με φόρα για να σε διαλύσει. Οι αλεπούδες παραμονεύουν, η τρέλα παραμονεύει… Μείνε μακριά από τη «Φωλιά της αλεπούς»!
Με γραφή ξεχωριστή, πλοκή καταιγιστική και χαρακτήρες ανεπανάληπτους, η χαρισματική συγγραφέας πλάθει ένα αλησμόνητο αστυνομικό θρίλερ αξιώσεων!
Αστυνομικό Θρίλερ
Μυθιστόρημα, Άνεμος Εκδοτική, 2023, 472 σελ.
Όταν οι μάγισσες δακρύζουν – Εύα Καραδημήτρη
Τα μάτια μου είχαν σφαλίσει τη στιγμή που είδα τον θάνατο· είχε έρθει νωρίς ο κακορίζικος, μα όχι για μένα, κι όμως εμένα θανάτωσε. Γιατί, όπως λένε, ο θάνατος είναι μια σκληρή αλήθεια και η ζωή ένα όμορφο ψέμα. Αυτό εξάλλου μου είχε αποδείξει η ζωή. Μα είχα μέλλον μπροστά μου, ήμουν μόλις είκοσι ετών. “Η ζωή έχει πάντα ανατροπές, ποτέ δεν ησυχάζει. Θα σε τσιγκλάει εκεί που δεν το περιμένεις, μα να χαμογελάς για να ξορκίσεις το κακό, να το κοροϊδεύεις, κι εκείνο μόνο ανεπαίσθητα θα σε αγγίζει”, έλεγε η γιαγιά μου. Παιδί ήμουν ακόμη, αλλά δεν το λησμόνησα. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Μας ξερίζωσαν απ’ τον τόπο μας, ρήμαξαν το σπιτικό, την οικογένειά μας.
Σ’ ένα απομακρυσμένο χωριό του Πηλίου η κυρα-Φιλιώ με τις δυο κόρες της, Λουίζα και Βαλεριάνα, στιγματίζονται ως μάγισσες. Η μικρή κοινωνία του χωριού δείχνει έντονα την αποστροφή της στα πρόσωπά τους. Ένας αδιάφορος πατέρας, ένας παλιός μύθος κρυμμένος χρόνια κάτω απο τη γη και η αλήθεια που κουκουλώνεται απο οικεία πρόσωπα που σιωπούν. Ένας απρόσμενος θάνατος θα φέρει την ανισορροπία στις ζωές των δύο αδελφών που θ’ αναγκαστούν να επιλέξουν διαφορετικά μονοπάτια. Η πορεία των χρόνων τις φέρνει αντιμέτωπες με μια σκληρή αλήθεια που ποτέ δεν φαντάζονταν.
Ένα ταξίδι από τα γραφικά χωριά του Πηλίου μέχρι τα Αναφιώτικα της Αθήνας. Ένα βιβλίο γι’ αυτό που ο άνθρωπος ορίζει ως τύχη, μοίρα, γραφτό ή κάρμα και πεπρωμένο.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πνοή, 2019, 482 σελ.
Το ποτάμι με τα μαύρα βότσαλα – Εύα Καραδημήτρη
Πέρα από τις τσιμεντένιες πολυκατοικίες, κοντά στα θλιμμένα ποτάμια, σε μια μακρινή ονειροχώρα, μια μοναχική πριγκίπισσα που αναζητά την αγάπη μαζί με έναν μονόκερο με σπασμένο κέρας που επιθυμεί πίσω τα φτερά του, ανακαλύπτουν ένα μυστηριώδες ποτάμι με μαύρα βότσαλα. Εκεί θα τους αποκαλυφθούν πολλά περισσότερα από όσα περίμεναν. Το παρελθόν επανέρχεται στο παρόν τους για να τους ετοιμάσει να υποδεχτούν ένα απρόσμενο μέλλον.
Για να ταξιδέψεις σε μια ψυχή πρέπει να τη γνωρίσεις καλά. Να ανακαλύψεις το πιο φωτεινό της μέρος, αλλά και τα πιο σκοτεινά της τοπία. Κι όταν θα τη νοσταλγείς κάθε φορά που θα ταξιδεύεις αλλού, κι όταν τίποτα στο σύμπαν δε θα στη θυμίζει, τότε αξίζει να θυσιάσεις τα ουράνια φτερά σου και να κατοικήσεις μόνιμα σ’ αυτή την ψυχή: στη δεύτερη πατρίδα σου.
Αν λοιπόν ένα ποτάμι σε έφερνε αντιμέτωπο με τον ίδιο σου τον εαυτό, αν σου έδειχνε ποιος πραγματικά είσαι, τι θα έκανες; Μπορεί τελικά η αγάπη και η συγχώρεση να σώσουν και τις πιο σκοτεινές ψυχές;
Καλή τύχη ταξιδευτές…
Νουβέλα, Συμπαντικές Διαδρομές, 2016, 90 σελ.
Πηγές: Biblionet, Συμπαντικές Διαδρομές, Εκδόσεις Πνοή, Άνεμος Εκδοτική
