Εύα Ομηρόλη

Μάταιοι θησαυροί – Εύα Ομηρόλη

Όταν ένας μεγιστάνας του επιχειρηματικού κόσμου χάνει τη ζωή του σε αυτοκινητικό δυστύχημα, η νεαρή χήρα του, που δεν έχει πειστεί από το επίσημο πόρισμα των αρχών, προσλαμβάνει έναν διάσημο ντετέκτιβ για να εξιχνιάσει την υπόθεση. Κι έτσι ξεκινά μια δαιδαλώδης αναζήτηση, που εκτείνεται σε όλο τον κόσμο και τους φέρνει αντιμέτωπους με αδίστακτους απαγωγείς και μυστηριώδεις οργανώσεις. Τους οδηγεί επίσης στο «πόδι του αετού», ένα κρυφό μήνυμα με πολλές διφορούμενες ερμηνείες. Όμως η αλήθεια μπορεί να κρύβεται στα πιο απίθανα μέρη, ακόμα και στο ταπεινό Χωριουδάκι του Βουνού…

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2017, 416 σελ.

Οι αναλφάβητοι του έρωτα – Εύα Ομηρόλη

“Πίσω απ’ τις βαθιές γραμμές των ρυτίδων, τα καμπουριασμένα κορμιά και το θολά βλέμματα, κρύβονται όνειρα, επιθυμίες, έρωτες. Όλα όσα χάθηκαν ή αφέθηκαν να χαθούν.
“Μα και τα νιάτα, με τα δροσερά κορμιά και τα φωτεινά χαμόγελα, θα θαμπώσουν και θα σβηστούν, γιατί όλα διαρκούν λίγο κι έπειτα δε σημαίνουν τίποτα. Με το φόβο του πόνου και την αγωνία της ματαιότητας, πώς να κάνουμε καλύτερα όνειρα;
“Σ’ αυτό το πρώτο μου βιβλίο εμπνεύστηκα την Ελένη Παπαθωμά, την ηρωίδα αυτού του βιβλίου, να είναι η ενσάρκωση όλων των χαμένων ονείρων που πασχίζουν να ξαναγεννηθούν, η ελπίδα για όλα τα σφαλισμένα χείλη που θέλουν να ξαναγίνουν χαμόγελα.
“Θα φωνάξει πως καθετί ωραίο είναι ζωή και θ’ αποδείξει πως η φθορά έρχεται όχι με το πέρασμα του χρόνου μα με το ξεπέρασμα της ζωής”.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 1992, 220 σελ.

Οι παραχαράκτες της ευτυχίας – Εύα Ομηρόλη

Στιγμές που λάμπουν μες στο χρόνο που μαραίνεται. Καλοδεχούμενες χαρές, φτωχές και μίζερες ελπίδες. Ύστερα οι πόνοι κι ο θάνατος, βέβαια, πάντοτε εκεί. Μια θάλασσα μικρές θλίψεις που φτιάχνουν έναν πανικό. Τι σημαίνει ευτυχία; Στους Αναλφάβητους του Έρωτα ξετύλιξαν ένα μικρό κουβαράκι ζωής και τώρα, σ’ αυτό το δεύτερο βιβλίο μου, έρχομαι να συναντήσω τα παροράματά της. Ο Ηρακλής Μαρίδας δεν είναι μόνο ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου αλλά κι ένας ήρωας αυτής της παράτολμης μάχης. Παραπαίοντας ανάμεσα στην παραδοχή και την απόρριψη, τη μια βιάζεται να χαρεί και την άλλη αναζητεί να κλάψει. Μοιάζει χαμένος, όπως όλοι μας, αλλά τα καταφέρνει και ξεσκεπάζει τη μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία της ανθρωπότητας: την ευτυχία.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 1994, 231 σελ.

Οι κομπάρσοι της ηδονής – Εύα Ομηρόλη

“Κάποτε σκάει ίδιο κουκούλι η ψυχή και γεννιέται -λίγο απορημένη στην αρχή- μια χρωμοφόρα πεταλούδα: ο έρωτας. Η ευδαιμονία της ζωής πραγματώνεται μόνο όταν η ύπαρξη από απλή συνήθεια καταφέρνει και γίνεται συνείδηση. Κι αυτό ήταν το όραμα της Ελένης Παπαθωμά στους Αναλφάβητους του Έρωτα και του Ηρακλή Μαρίδα στους Παραχαράκτες της Ευτυχίας. ‘Όμως η ύπαρξη έχει ανάγκη από απόδειξη και μόνος άξιος να μας πείσει πως υπάρχουμε είναι ο άλλος άνθρωπος που υπάρχει μαζί με μας. Μ’ αυτό το τρίτο μου βιβλίο, κλείνει μια τριλογία ζωής μ’ εκείνο που αιώνες τώρα ίδιο πάντα τη χρωματίζει. Η Αθηνά Παράσχη, απ’ όλους η μικρότερη σε μια παρέα νιάτα, συνεχίζει την ατέρμονη αναζήτηση. Γιατί η ύπαρξη έχει ανάγκη από συνύπαρξη κι ο έρωτας… Ο έρωτας είναι φύση. ‘Όχι, όχι. Ο έρωτας είναι Μοίρα. Κι όμως, ο έρωτας είναι το ιδανικό. Βρε, ο έρωτας είναι ένας, αλλά πού και πού αλλάζει προσωπεία. Πάντως η επιστήμη λέει πως ο έρωτας είναι μια σειρά εγκεφαλικών εκκρίσεων, αλλά δε διευκρινίζει την αιτία που τις προκαλεί. Αν υπάρχει συναισθηματική υπερχείλιση από ακούσιες, αναπόφευκτες εκκρίσεις εγκεφαλικών ουσιών, πρέπει να είναι πολύ ανησυχητική. Με λίγη αγανάκτηση που η σκλαβιά του ανθρώπου είναι η απορία, η ηρωίδα αυτής της περιπλάνησης μαθαίνει μ’ ανακούφιση πως δεν υπάρχουν σωστές απαντήσεις. Σωστές μπορεί να είναι μόνο κάποιες ερωτήσεις”.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 1995, 317 σελ.

Σεισάχθεια – Εύα Ομηρόλη

Είναι μια παράξενη, αλλόκοτη γυναίκα. Εισβάλλει στη ζωή του Γρηγόρη Δάρα, καταλύει τους προσωπικούς του κανόνες και κλονίζει τις επιλογές του. ‘Αλλοτε τον οδηγεί σε ηδονές κι άλλοτε πάλι σε αγωνίες. Τον σπρώχνει συνέχεια σε μια ιδεατή κονίστρα να παλεύει, όχι για να καταλάβει το νόημα αλλά για να το δημιουργήσει.
Στην αρχαία Αθήνα ήταν ο νόμος του Σόλωνα που απελευθέρωσε όσους είχαν υποδουλωθεί λόγω χρεών. Στη ζωή και στον έρωτα, είναι ο νόμος της δύναμης που ελευθερώνει όσους έχουν υποδουλωθεί στο φόβο: δεν υπάρχουν κανόνες και, αν υπάρχει αλήθεια, το σημαντικό δεν είναι να την ανακαλύψεις, αλλά να απελευθερωθείς απ’ αυτή.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 1997, 348 σελ.

Άμα τη εμφανίσει – Εύα Ομηρόλη

Δύναμη είναι να έχεις πολλά ή να μη θέλεις τίποτα; Κι ο έρωτας; Αρκεί για όλα ή η συντροφικότητα είναι διαπραγματεύσιμη σαν ανταλλάξιμο αγαθό;
Οι ήρωες εδώ δε δρουν ηρωικά. Αντί να τολμήσουν ν’ αλλάξουν, προτιμούν να απολογούνται γι’ αυτό που είναι.
Σ’ αυτή τη διαφορετική προσπάθειά μου, απέφυγα κάθε μεσολαβητή-αφηγητή, επιθυμώντας να ενισχύσω την υποψία πως συχνά οι άνθρωποι συνυπάρχουν σαν παράλληλες ευθείες: δεν πρόκειται να συναντηθούν.

Θεατρικό, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2000, 197 σελ.

Μοιράιδα – Εύα Ομηρόλη

Μια Μοίρα σαν νεράιδα


Η ζωή είναι πορεία κυκλική – κύκλοι μικροί μέσα σε μεγαλύτερους. Γιατί η Γη είναι μια σφαίρα που γυρίζει κι ό,τι δεν πρόλαβε μπορεί να ξαναρθεί.
Η Μάρθα Χατζηγιάννη διανύει τη δική της διαδρομή απ’ την παντοδυναμία της παιδικής ηλικίας μέχρι τη διαβρωτική αδυναμία της ωριμότητας.
Υπάρχει άραγε προδιαγεγραμμένο πεπρωμένο ή τη Μοίρα μας τη φτιάχνουμε εμείς; Για να ολοκληρωθεί ο κύκλος πρέπει να βρει το νήμα απ’ την αρχή· μπορεί όμως να ξαναγίνει παιδί;
Ένα νεαρό αγόρι θα της θυμίσει πώς αν υπάρχουν Μοίρες τότε υπάρχουν και νεράιδες. Μαζί του θ’ ανακαλύψει πως το πεπρωμένο του καθενός αρμενίζει μέσα σε μια θαλασσιά ψαρόβαρκα που τη λένε «Solus Creas».

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2001, 477 σελ.

Αμέσως τώρα πια – Εύα Ομηρόλη

Ο χρόνος δεν αποτελεί πια σπουδαίο μυστήριο, ξέρουμε ότι γεννήθηκε μαζί με το σύμπαν και είναι κιόλας 15 δισεκατομμυρίων ετών. Στην ηλικία του, θα περίμενε κανείς να είναι ωριμότερος, ωστόσο αυτός διασκεδάζει ακόμα με τα πιο αλλόκοτα παιχνίδια κι έτσι, άλλοτε τρέχει ορμητικός με ιλιγγιώδη ταχύτητα κι άλλοτε πάλι ακινητεί εντελώς. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πόσο διήρκεσε ένα τρυφερό φιλί ή πόσο κράτησε μια αγωνία.
Απολαμβάνει να εξαπατά τους ανθρώπους πως τάχα θα είναι πάντοτε πιστός τους φίλος, όμως την τελευταία ώρα της ζωής τους, λίγο πριν εξαφανιστεί, τους αποκαλύπτει άσπλαχνα το φοβερό του μυστικό: όσα χρόνια κι αν έχεις ζήσει, στο τέλος πάντοτε νομίζεις πως έζησες μόνο μία μέρα.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2004, 205 σελ.

Η αρχή του ταυτόσημου – Εύα Ομηρόλη

Δύο άτομα, για παράδειγμα χρυσού, είναι ίδια κι απαράλλαχτα παντού. Αυτή είναι η Αρχή του Ταυτόσημου της κβαντικής μηχανικής.
Άραγε δυο άνθρωποι μπορεί να είναι ίδιοι κι απαράλλαχτοι; θα αναρωτηθεί ο Αλέξανδρος Απέργης, πρωτοετής φοιτητής της Φυσικής, που στέκεται μπροστά στο υπερούσιο θαύμα της ζωής, διαλέγοντας ως οδηγό του τη γνώση και την ατέρμονη προσπάθεια γι’ αυτή.
Άλλοτε μπερδεύεται κι άλλοτε πάλι τα καταφέρνει κι ερμηνεύει την ευτυχία, τη φιλία και τον έρωτα με μαθηματικές εξισώσεις και αρχές της κβαντικής μηχανικής.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2006, 435 σελ.

Διοτίμα – Εύα Ομηρόλη

Η Σεισάχθεια λικνίζεται σαν αέρινη οπτασία και παρακινεί τον Γρηγόρη Δάρα να ελευθερωθεί απ’ τους κανόνες και τους νόμους των πιθανοτήτων. Για όλα υπάρχει μια πιθανότητα· και μια πιθανότητα είναι αρκετή, τον μαθαίνει.
Η Μοιράιδα χορεύει στο εσώτατο σημείο, στην ψυχή της Μάρθας Χατζηγιάννη. Αν υπάρχουν Μοίρες, τότε υπάρχουν και Νεράιδες, της φωνάζει και τη βάζει στο τιμόνι, να πλεύσει καταπώς θέλει και να διαλέξει λιμάνι.
Η Διοτίμα έρχεται τη βραδιά της νουμηνίας και σπρώχνει την Ισιδώρα Ψαθά να σπάσει το κέλυφος και να βγει στην αληθινή ζωή. Στον Πλάτωνα εμφανίζεται ως ιέρεια σοφή που δίδαξε τον ίδιο τον Σωκράτη. Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Η Ισιδώρα Ψαθά, η ηρωίδα αυτής της πορείας, μοιάζει ν’ ακολουθεί μια προδιαγεγραμμένη διαδρομή, μέχρι που κάποτε συνειδητοποιεί ότι είναι εγκλωβισμένη σε ρόλους που της έχουν έξωθεν επιβληθεί. Κόρη, σύζυγος και μητέρα, δεν ξέρει ποια είναι στ’ αλήθεια η ίδια κι όταν μέσα απ’ τις εξελίξεις της ζωής “χάνει” τη μια μετά την άλλη αυτές τις ιδιότητές της, αρχίζει ν’ αναζητά τον εαυτό της, αλλά, όσο ψάχνει, τόσο καταλαβαίνει πως ο εαυτός δεν είναι σαν μια χώρα συγκεκριμένη που περιμένει να εξερευνηθεί.
Γνώθι σαυτόν, είπε ο σοφός. Όμως αυτό δεν είναι πλέον αρκετό.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2006, 437 σελ.

Οι οδοιπόροι της καρδιάς – Εύα Ομηρόλη

Στους κομπάρσους της ηδονής, ο έρωτας είναι φύση, είναι μοίρα, είναι ατέρμονη αναζήτηση.
Στους αναλφάβητους του έρωτα, ζωή είναι η ενσάρκωση όλων των χαμένων ονείρων που πασχίζουν να ξαναγεννηθούν.
Στους παραχαράκτες της ευτυχίας, ευτυχία είναι ένα μικρό κουβάρι που ξετυλίγεται.

Για τον ήρωα του βιβλίου, Δημήτρη Παπαϊωάννου, ο έρωτας είναι σαν το Θεό: ο καθένας μας τον αντιλαμβάνεται με το δικό του τρόπο. Κι αν οι ποιητές τον ύμνησαν ή τον απαρνήθηκαν, αν η επιστήμη τον αγνόησε, αν ο πολύτιμος και μοναδικός πόθος μιας ζωής μάς οδηγήσει τελικά στην ολοκληρωτική ευτυχία ή στην απόλυτη τρέλα, είναι βέβαιο ότι όλοι, κάποια στιγμή, ακολουθούμε το δρόμο του· με υπομονή κι επιμονή, φόβο κι ελπίδα, ελεύθεροι μα δέσμιοι, παίρνουμε το μονοπάτι της καρδιάς.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2009, 527 σελ.

Όταν τα παραμύθια λένε αλήθεια – Εύα Ομηρόλη

Οι περισσότεροι νομίζουμε ότι το παραμύθι της Σταχτοπούτας είναι μόνο για κορίτσια. Νομίζουμε λάθος. Ο μύθος υπάρχει απ’ την αρχαιότητα, αναφέρεται πρώτη φορά απ’ τον Ηρόδοτο και τον Στράβωνα και συναντάται με διαφορετικές διασκευές σε όλες τις κουλτούρες του κόσμου. Ο κεντρικός ήρωας που περιφρονείται, αδικείται και τελικά δικαιώνεται, δεν είναι πάντοτε γυναίκα. Οι περισσότεροι νομίζουμε ότι το παραμύθι είναι η επιτομή της αφέλειας, της αδράνειας και της μοιρολατρίας. Νομίζουμε λάθος. Η κοινωνία μας είναι αφελής και μοιρολατρική. Προτιμάει το “εύκολα” και το “γρήγορα” και “γδύνει” το μύθο απ’ το μήνυμα του, βάζοντας τη Σταχτοπούτα να γίνεται πριγκίπισσα, μαγικά, σε μια νύχτα. Αλλά το μήνυμα υπάρχει και απευθύνεται σε άνδρες και γυναίκες, μικρούς και μεγάλους, φίλους και ερωτευμένους και το μόνο μαγικό που περιέχει, είναι ότι μπορεί να μεταμορφώσει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις.
Ο Στέφανος Γαβράς αυτό έχει υποπτευθεί και ψάχνει να το βρει… με το δικό του τρόπο.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2010, 414 σελ.