Φωτεινή Βασιλοπούλου

Φυτρώνει άγρια ζάχαρη – Φωτεινή Βασιλοπούλου

Ποιήματα


Σειρά: Ποίηση 58

Ποίηση, Εκδόσεις Κουκκίδα, 2021, 79 σελ.

Αμείλικτο νερό – Φωτεινή Βασιλοπούλου

ΑΜΕΙΛΙΚΤΟ ΝΕΡΟ
Χαιρόσουν
όταν έριχνες τα Σάββατα
γάργαρο το νερό
επάνω στο μωσαϊκό και τα πλακάκια.
Απ’ το μπαλκόνι σου έτρεχαν καταρράχτες.
Στο μέτωπό σου κόμποι ίδρωτα.
Το σπίτι έλαμπε από καθαριότητα.
Εσύ από χαρά.

Γελούσες όπως πότιζες τον μυστικό σου κήπο
να βρουν οι πεταλούδες χρώματα
στις μαργαρίτες και τα φασολάκια.

Τώρα στο γκρίζο και ξερό δωμάτιο
λείπει η χαρά, τα έντομα, το χρώμα και το βλέμμα.
Δεν έχει ψυχανθή και λεπιδόπτερα στον θάλαμο.
Δυό πεταλούδες μοναχά
αμείλικτο νερό φαρμάκι
στάζουνε στις φλέβες

καθώς ο θάνατος
απ’ την περίσσια οξυγόνου μεθυσμένος
και τη νίκη του
καθάριος στον αέρα αιωρείται
πάνω απ’ το σταυρωμένο σώμα.

Ποίηση, Εκδόσεις των Φίλων, 2019, 72 σελ.

Πρωσικό μπλε – Φωτεινή Βασιλοπούλου

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Το ταξίδι στα μάτια σου
επιστροφή
στο λιμάνι των πρώτων μου νερών.

Ένα σούρουπο γλυκό
πλήρης θα δέσω
στον κάβο της μοναξιάς σου.

Ποίηση, Εκδόσεις των Φίλων, 2016, 48 σελ.

Για μια χούφτα ζωή – Φωτεινή Βασιλοπούλου

Δεκαεφτά διηγήσεις


Και κάθε φορά που κάποιος ερχόταν απ’ όξω -τοξωτερικό- όλο και γέμιζε το σπίτι της με κάνα ξερό παξιμάδι, κάνα μάτσο ρίγανη, κάνα περισσευούμενο ζαρζαβατικό, που οι γειτόνισσες παρά τις ανάγκες τους στερούσαν από τα παιδιά τους, γρικώντας την ερημιά της. Νιώθανε τύψεις, αλλά και τυχερές μέσα στη φτώχεια τους με την σκέψη ότι δεν έχασαν το ταίρι τους στην ξενιτιά. Αυτές τουλάχιστον και να κοιμόντανε νηστικές θα χόρταιναν με μια νυχτερινή αγκαλιά. Οι τύψεις συνεχίστηκαν ακόμα και μετά το θάνατο της Βουλιώς. Ίσως γι’ αυτό να διάλεξαν να στέλνουν στη Βουλιώ τα νιόπαντρα ζευγάρια την πρώτη νύχτα του γάμου τους. Νιώθανε πως έπρεπε να ποτίζουν το στερημένο από έρωτα σπίτι, όπως έκαναν και με τα διψασμένα ζωντανά τους.

Διηγήματα, Γαβριηλίδης, 2015, 120 σελ.