Τελείωσε το Β΄ Κλασικό Λύκειο Άρτας. Εργάστηκε στην Αστυνοµία Πόλεων και µετά την ενοποίησή της µε την Ελληνική Χωροφυλακή υπηρέτησε στο νέο σώµα της Ελληνικής Αστυνοµίας, απ’ όπου αποστρατεύθηκε το 1991. Κατέχει δίπλωμα Βυζαντινής Μουσικής. Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και ιδιαίτερα με την ποίηση. Το 2004 κυκλοφόρησε το πρώτο ποιητικό έργο του με τίτλο “Ποιητική (περι)συλλογή”, το 2006 το δεύτερο με τίτλο “Η άλλη φωνή μου” (Από τον μυστικό διάλογο της ψυχής μου), το 2008 το τρίτο με τίτλο “Ποιητικά μελωδήματα” (Με τη φωνή της ψυχής μου), το 2009 το τέταρτο με τίτλο “Παλμοί καρδιάς” και το 2011 το πέμπτο με τίτλο “Κεραυνοί απ’ τον ουρανό της ψυχής μου”. Το 2014 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αγγελάκη το μυθιστόρημά του “Οι Άρτιοι… στους Αγώνες, στην Πατρίδα, στην Αγάπη”. Πολλά ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί στις τοπικές και αθηναϊκές εφημερίδες, στα λογοτεχνικά-φιλολογικά περιοδικά και στη Νέα Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Χάρη Πάτση. Είναι τακτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων. Για το έργο του γράφτηκαν πολλές ευνοϊκές κριτικές σ’ εφημερίδες και περιοδικά, από προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών.
Οι Άρτιοι… (2014), Αγγελάκη Εκδόσεις
… Και η καμπάνα συνέχισε πένθιμα (2016), Αγγελάκη Εκδόσεις
Το μοιραίο μαντήλι (2019), Αγγελάκη Εκδόσεις
Το σημάδι (2022), Αγγελάκη Εκδόσεις
Ποίηση
Ποιητική (περι)συλλογή (2004)
Η άλλη φωνή μου (2006)
Ποιητικά μελωδήματα (2008)
Παλμοί καρδιάς (2009)
Κεραυνοί απ’ τον ουρανό της ψυχής μου (2011), Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων “Χάρη Τζο Πάτση”
Συλλογικά έργα
Mes amis (2020), Βεργίνα
Το σημάδι – Γιάννης Κ. Τσώλης
«Έτσι είναι η ζωή, Ευµορφία µου, θάλασσα κι εµείς µέσα σε ένα από τα καράβια του κόσµου ταξιδεύουµε. Συναντάµε φουρτούνες και ταρακουνιόµαστε, και στις µπουνάτσες εφησυχάζουµε. Προχωρεί το καράβι και συναντάµε τόπους, νησάκια, αλλάζουµε συνεχώς παραστάσεις, θεατρικά της φύσης σκηνικά κάποιου ανώτερου δηµιουργού. Βρισκόµαστε µε ανθρώπους µε περισσότερες ή λιγότερες χαρές και λύπες από τις δικές µας, µε φόβους και αγωνίες συνταξιδεύουµε να φθάσουµε κάπου στο άγνωστο. Αυτή είναι η ζωή, γεννιέσαι µωρό και µεγαλώνεις, χαίρεσαι, διασκεδάζεις, ερωτεύεσαι, ευτυχείς, υποφέρεις, πονάς, θλίβεσαι, δυστυχείς και ξέρεις πως θα πεθάνεις. Όµως η ζωή συνεχίζεται, Ευµορφία, όπως ο θάνατος δεν απουσιάζει».
Μυθιστόρημα, Αγγελάκη Εκδόσεις, 2022, 290 σελ.
Το μοιραίο μαντήλι – Γιάννης Κ. Τσώλης
Θύμα της ζωής ο Άρης, που την αγαπούσε, ενώ εκείνη τον τυράννησε αλύπητα από μικρό παιδί.
Το μοιραίο μαντήλι, που χρόνια κρατούσε φυλαχτό στον κόρφο του, έκανε το θαύμα του… φαίνεται πως η ζωή κατάλαβε το άδικό της και επιτέλους του χαμογέλασε.
“Εγώ είμαι, Άρη, η Α.Κ. Εγώ η Αθηνά Κάμπη από την Άρτα. Το μαντήλι είναι δικό μου. Εγώ το έχασα όταν ήμουν κοριτσόπουλο και το είχα ξεχάσει. Το θυμήθηκα μόλις το είδα στα χέρια σου”.
Έμεινε άναυδος ο Άρης! Στήλη άλατος! Κοίταξε την Αθηνά ξαφνιασμένος. Δεν μπορούσε να πιστέψει σ’ αυτά που άκουγε…
Μυθιστόρημα, Αγγελάκη Εκδόσεις, 2019, 224 σελ.
… Και η καμπάνα συνέχισε πένθιμα – Γιάννης Κ. Τσώλης
Ο Γιάννης, ένα όμορφο παλληκάρι, ζει κάτω από τον σκληρό νόμο της βιοπάλης στα καμποχώρια της Ηπείρου, στις αρχές του 1900. Ορφανός από πατέρα και πέμπτος στη σειρά από τα αδέρφια του, μένει μαζί με τη μητέρα του σ’ ένα φτωχικό καλύβι και δουλεύει στα χωράφια ενός μεγαλοκτηματία του χωριού. Ερωτεύεται την κόρη του αφεντικού του και μετά από πολλά εμπόδια καταφέρνει να την κάνει γυναίκα του. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια…
“Επειδή πιστεύω πως την Ιστορία τη γράφουν και οι απλοί άνθρωποι της υπαίθρου, με τον μόχθο τους και τον ιδρώτα τους σε καιρούς ειρήνης και με το αίμα τους σε καιρούς πολέμων, ενώ εκείνη δε γράφει τίποτε γι’ αυτούς, θέλησα να απαθανατίσω τους απλούς ήρωές μου, γράφοντας για εκείνους, σε ένδειξη ελάχιστου φόρου τιμής για τη μεγάλη τους, στην Πατρίδα, προσφορά”. Γιάννης Κ. Τσώλης
Μυθιστόρημα, Αγγελάκη Εκδόσεις, 2016, 168 σελ.
Οι Άρτιοι… – Γιάννης Κ. Τσώλης
Στους αγώνες, στην πατρίδα, στην αγάπη
Κρίμα! Ποτέ δεν είχαμε Ομόνοια. Πάντα χωρισμένοι. Τόσα παθήματα και κανένα δε μας έγινε μάθημα. Μα κι ετούτη η Πατρίδα να τρώει τα σπλάχνα της! Ακόμη μεγαλύτερο κρίμα! Φιλόδοξοι πολιτικοί: αριβίστες, χωρίς ίχνος ευθύνης, αερολογούν χωρίς ντροπή καθημερινά. Ψηφίσματα του σκοταδιού, νόμοι άδικοι, καταπιεστικοί για τα χαμηλά στρώματα κι ελαφρυντικοί για τους κατέχοντες. Πάντα τα ίδια σε τούτο τον ιερό, τρισένδοξο τόπο! Τόσες συμφορές και η σύνεση, όχι μόνο απουσίαζε, αλλά “καιροφυλακτούσε κρυμμένη πίσω από το παραβάν της δολιότητας”, έτοιμη, ασύνετη και χαίρουσα, να επωφεληθεί από την αποτυχία του πολιτικού της αντιπάλου. Αυτά δεν έχουν τελειωμό για το γένος μας. Ίσως γιατί η μωρία ξεπέρασε τη σοφία και σε λόγους και σε πράξεις. Συνδυαζόμενη δε η μωρία με την αλαζονεία είναι ό,τι χειρότερο. Κι εδώ στην Πατρίδα μας δυστυχώς είχαμε και συνεχίζουμε να έχουμε περίσσευμα απ’ αυτές.
Το μεγαλύτερο κακό όμως είναι που σε αρκετούς με τις ανωτέρω “αρετές”, εμείς οι πολίτες, εμπιστευόμαστε τις τύχες μας με αποτέλεσμα πολλές φορές στο παρελθόν να υποστούμε μεγάλες συμφορές και σαν Έθνος και σαν λαός. Αλλά και πάλι η μωρία νικήτρια…
Μυθιστόρημα, Αγγελάκη Εκδόσεις, 2014, 284 σελ.
Κεραυνοί απ’ τον ουρανό της ψυχής μου – Γιάννης Κ. Τσώλης
Ποίηση, Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων “Χάρη Τζο Πάτση”, 2011, 80 σελ.
Πηγές: Biblionet, Αγγελάκη Εκδόσεις, Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων “Χάρη Τζο Πάτση”
