Σπούδασε στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, στις Σέρρες. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Ζει στην Αθήνα με την οικογένειά της. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Εκπαιδευτικών Λειτουργών Φυσικής Αγωγής και μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου “Χαραυγή” του Δήμου Γαλατσίου. Το 2015 εξέδωσε την πρώτη της Ποιητική Συλλογή “Ποιήματα στιγμής, Ποιήματα ζωής, Ανεμοπορίες καρδιάς” (Εκδόσεις Όστρια 2015 – β΄ έκδοση 2016). Ποιήματά της έχουν βραβευτεί από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, τη Διεθνή Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών, την Ένωση Ελλήνων Δημιουργών, τον Πολιτιστικό Φορέα “Η Ελλάδα σε τροχιά Μέλλοντος”, τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων και την Αμφικτυονία Ελληνισμού.
Ποιήματα στιγμής, ποιήματα ζωής, ανεμοπορίες καρδιάς (2015), Όστρια Βιβλίο
Ανάπεμψις πραεία (2019), Αγγελάκη Εκδόσεις
Ανάπεμψις πραεία – Ιωάννα Α. Αγγελή
Μέσα από την ποιητική συλλογή «Ανάπεμψις Πραεία», η οποία κατανέμεται σε τρεις ενότητες: Ι. Πορεία ανάπεμψης, II. Ανάπεμψη έρωτος, III. Ανάπεμψη Μητέρας… Φύσης, έννοιες πολυσχιδείς και πολυσήμαντες, όπως η γυναίκα, ο έρωτας, η φύση, η μάνα, αναγεννιούνται και πορεύονται σ’ ένα αναπεμπόμενο μονοπάτι προς την κάθαρση και εν τέλει τη λύτρωση. Πορεία που αναδύει και επιβεβαιώνει την ανάγκη της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης, μέσα από την προσπάθεια της υπερβατικής προσέγγισης της πραγματικότητας και την ακόλουθη απελευθέρωση από την ατομικότητα και τον κοινωνικό εγκλωβισμό.
Εννέα ζωγραφικά έργα αξιόλογων καλλιτεχνών ανταμώνουν με ποιήματα της συλλογής, χαράζοντας στα μονοπάτια της ποιητικής ανάπεμψης ανεξίτηλα χρωματικά και συναισθηματικά χνάρια αναδημιουργίας.
(Λίγα λόγια από τη συγγραφέα)
Ποίηση, Αγγελάκη Εκδόσεις, 2019, 106 σελ.
Ποιήματα στιγμής, ποιήματα ζωής, ανεμοπορίες καρδιάς – Ιωάννα Α. Αγγελή
…για την καρδιά μου… Τα μύχια μου να ξεριζώνονται από τους αήθεις ανέμους της αλαζονείας και η καρδιά μου να πάλλεται άρρυθμα μπρος την αρρώστια των άκαμπτων λόγων. Ανερυθρίαστα να εισβάλλουν στα σπλάχνα μου αρνησίθεοι κλυδωνισμοί, σαν Άρπυιες του παρελθόντος να ματώνουν τις ποθητές λαχτάρες μου. Τα μάτια μου να χειμαρρίζουν δάκρυα και ευθύς να στερεύουν απ’ τ’ αλάφιασμα των μικρών και στενών περασμάτων… …και κάθε φορά που θρυμματίζομαι να ’ρχεσαι εσύ, γοργά με την αέρινη κι ανάλαφρη περπατησιά σου … Να με σώσεις, να μ’ ανεβάσεις ως αγλάισμα μονάκριβο, διαλεχτό, να μου φοράς στα μπερδεμένα μαλλιά μου άνθινες κορδέλες … Να αροτριούν τα βήματά μας κάθε πέρασμά τους πάνω στα χώματα, να δένουν αρόδο οι ψυχές μας σε αλαργινά πελάγη και να μένουν εκεί για λίγο, για πολύ, για μια στιγμή, για πάντα…
Ποίηση, Όστρια Βιβλίο, 2015, 54 σελ.
Πηγές: Biblionet, Αγγελάκη Εκδόσεις, Όστρια Βιβλίο