Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ποιήματά της έχουν βραβευθεί σε ποιητικούς διαγωνισμούς και μεταφραστεί στα ιταλικά, ενώ ποιήματά και κριτικογραφίες της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικές σελίδες και περιοδικά.
Σώμα φυλαχτό (2015), Σαιξπηρικόν
Ψίθυροι στα περάσματα (2017), Βεργίνα
Λόγου εργόχειρα (2017), Βεργίνα
Άγρυπνες σιωπές (2018), Βεργίνα
Συλλογικά έργα
Ανθολογία Στ’ παγκόσμιου ποιητικού διαγωνισμού (2017), Αμφικτυονία Ελληνισμού
Ρευστά όρια (2019), Εντύποις
Άγρυπνες σιωπές – Ιωάννα Μ. Αθανασιάδου
«Πυγολαμπίδες»
Κόκκινα τριαντάφυλλα ανάμεσα στους θάμνους
κι ένα καριοφίλι στα χέρια του ανέμου.
Μικρό σπουργίτι στον ώμο της μέρας,
γλυκό φιλί στα βλέφαρα μιας λεμονιάς.
Ιδρώνει η κόρη με το κανάτι της θάλασσας στον ώμο,
ξεδιψάει η μικρή ροδιά με το χρώμα τ’ ουρανού.
Φωτοστέφανα οι λόφοι με τον ήλιο στα μαλλιά,
τα δέντρα σκυφτά στις λιτανείες του φθινοπώρου.
Κι η βροχή να φέρνει τα δάκρυα της Παναγιάς
στο ποτάμι με τ’ αγάλματα στις όχθες
και οι μέρες να στήνουν καρτέρι στις πυγολαμπίδες.
Ανάσες ζεστές τ’ απομεσήμερα,
τα κορίτσια πίνουν το νερό της σιγαλιάς.
Τα πέταλα χρυσά στα πόδια των αλόγων,
καλπάζουν οι άγιοι να προφτάσουν τους εσπερινούς.
Οι καμπάνες κρεμασμένες στα ψηλά πλατάνια,
οι ήχοι γαληνεμένοι στα ταξίδια των ανέμων.
Τα πεσμένα φύλλα προσευχές των αγγέλων
και τα πουλιά ολοένα να ταξιδεύουν για τη χώρα των ονείρων.
Ποίηση, Βεργίνα, 2018, 60 σελ.
Λόγου εργόχειρα – Ιωάννα Μ. Αθανασιάδου
ΓΛΥΠΤΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ
Άυλα πρόσωπα λαξεμένα στους βράχους,
άπονη η ζωή στα κατάρτια του ανέμου.
Θολά τα πρωινά κι οι βράχοι σκληροί.
Πληγώνουν!
Ψυχές σκαρφαλωμένες στη μοίρα
ισορροπούν σε μια χούφτα ήλιο,
αγωνίζονται με το άπιαστο.
Κανείς ποτέ δεν έμαθε τον πόνο της αγάπης τους,
οι θύελλες σφυρίζουν.
Χιλιάδες βράχοι ανθρωπόμορφοι
αναμετριούνται με την άβυσσο,
παλεύουν οι αντρειωμένοι με τα κορμιά τους.
Πόσος πόνος να χαράξουν τη μορφή τους,
να κερδίσουν μια πατρίδα.
Σκληρός ο αγώνας,
η πέτρινη σάρκα πονά.
Κι οι βράχοι μαλακώνουν απ’ τη θλίψη τους,
τ’ αγέρι θρηνεί σπαρακτικά.
Βλέφαρα γερτά λαξεμένα στους βράχους,
αθάνατα, σιωπηλά γλυπτά.
Ποίηση, Βεργίνα, 2017, 80 σελ.
Ψίθυροι στα περάσματα – Ιωάννα Μ. Αθανασιάδου
Ποιήματα και ποιητικά πεζά
Άνοιξε η αυλαία…
Σιωπή…
Πού πήγαν οι ηθοποιοί;
Είπαν μια φορά
να παίξουν στ’ αλήθεια.
Περπατούν χωρίς κοστούμια,
αργά, αθόρυβα.
Τα πρόσωπά τους
ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως.
Περιπλανιούνται άσκοπα;
Προχωρούν ως την άκρη της σκηνής
κι έπειτα ξανά πίσω.
Το κοινό απορεί.
Τι συμβαίνει;
Ποίηση, Βεργίνα, 2017, 72 σελ.
Σώμα φυλαχτό – Ιωάννα Μ. Αθανασιάδου
ΣΧΟΙΝΟΒΑΤΕΣ
Γαλάζια λίμνη μακρινή.
Οι σκιές πεσμένες στα νερά της,
ένα αχνό φως στο βάθος της.
Η επιφάνειά της απύθμενη σιωπή.
Γλιστρούν τα μικρά της κύματα
ανάμεσα απ’ τα δέντρα και τους θάμνους στις όχθες της,
κυλούν με τους ψιθυριστούς όρκους,
δροσίζουν τ’ ασύνορα κορμιά
των ξαπλωμένων ονείρων,
τα ωραία σώματα των αγαπημένων
κάποιας χαμένης άνοιξης.
Τα σύννεφα ασυγκίνητα,
τα κλαδιά μελαγχολικά στο πέρασμα του αέρα…
Ποίηση, Σαιξπηρικόν, 2015, 72 σελ.
Πηγές: Biblionet, Σαιξπηρικόν, Βεργίνα
