Το 2012 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο “Ξυλομπογιές”. Από το 2013 και μετά, διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοποι στο διαδίκτυο φιλοξενούν κείμενά της.
Ξυλομπογιές (2012), Ιωλκός
Αφή στον ήλιο (2013), Γαβριηλίδης
Αφή στον ήλιο – Ιωάννα-Μαρία Νικολακάκη
Τι να ξέρει για σένα, τώρα, ήλιε μου,
η φθαρμένη τοιχογραφία της Φαιστού
κι η μαντζουράνα στο γυμνό πιθάρι;
Πέρα, στον Αϊ-Γιώργη το Σελλινάρι,
τα μάτια σου αστράφτουν μέσα απ’ τα πορτοκαλιά
παράθυρα του τρούλου.
Στο σβησμένο πρόσωπο του ανακτόρου
ιερογλυφικά χελιδόνια ταξιδεύουν, ακόμα,
καβάλα στον κασσίτερο της Κνωσού
κι ο Πρίγκιπας με τα Κρίνα ψάχνει το τελευταίο λουλούδι του
μες στην προβιά των θαμπωμένων ελαιώνων.
Πώς να γράφαν τότε οι άνθρωποι τ’ άροτρο και το σινί;
Με το γιώτα ή με το τετράγωνο;
Εσύ το ξέρεις μόνο.
Εσύ
και τ’ άπειρο,
που ρίξατε, μαζί, ένα ροδοπέταλο γκρεμού στ’αγρωστώδες Λιβυκό
και τ’ ονομάσατε Κρήτη.
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2013, 112 σελ.
Ξυλομπογιές – Ιωάννα-Μαρία Νικολακάκη
Ο χρόνος που, μέσα του, ξετυλιγόμαστε, οι μεταβαλλόμενες όψεις κάθε ανθρώπινου συναισθήματος, το κοσκίνισμα κάθε ψήγματος φαντασίας στον ήλιο, οι αναρριχώμενες σκιές, οι δεμένες με την ύπαρξή μας μυρωδιές, οι δυνατοί και οι ανήκουστοι ψίθυροι, οι πιο αγγελικές αισθήσεις μας που μπλέκονται με τον έρωτα και τη νοσταλγία…
Όλα τούτα δεν είναι, παρά ένας περίπατος σε εικόνες που χαράζονται -ερήμην μας- στην ακουαρέλα της μνήμης, για να ξυπνήσουν, χρόνια μετά, ως σκίτσα γεμισμένα με πολύχρωμες “Ξυλομπογιές”…
ΤΟ ΓΗΡΑΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
Ξανθός ειρμός.
Κοράλλι σκάλωσε στο φως της πάχνης.
Βρέφος βυθός.
Στα πόδια του νησιού, ιστός αράχνης.
Μάγος καπνός.
Πλάι του, η γυάλινη τροφός
βουτάει.
Ίδιος ρυθμός.
Το καλοκαίρι, που ‘ρθε ολοταχώς,
γερνάει.
Ποίηση, Ιωλκός, 2012, 78 σελ.
Πηγές: Biblionet, Γαβριηλίδης, Ιωλκός
