Είναι διευθυντής του Center for Integrative Research στην Γκρενόμπλ και καθηγητής στο Πολυτεχνείο της Λωζανης (EPFL). Είναι ο ιδρυτής του εργαστηρίου Verimag στην Grenoble. Το Verimag είναι διεθνώς αναγνωρισμένο στον τομέα της σχεδίασης κρίσιμων συστημάτων. Αρχές των ετών 90 ανέπτυξε σε συνεργασία με την βιομηχανια και ιδιατερα την Airbus, την τεχνολογία fly-by-wire που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε επιβατικά αεροπλάνα (Airbus320) για τον αυτόματο έλεγχο πτήσεων. Είναι από τους θεμελιωτές του Model-Checking που είναι η κύρια βιομηχανική μέθοδος επαλήθευσης πληροφορικών συστημάτων σήμερα χρησιμοποιούμενη από εταιρείες όπως Intel, Microsoft και Google.
Για την συμβολή του στην θεωρία και την εφαρμογή μεθόδων επαλήθευσης, του απονεμήθηκε το βραβείο Turing 2007, το αντίστοιχο του βραβείου Νόμπελ στην Πληροφορική. Σήμερα, τα ενδιαφέροντα του επικεντρώνονται στην μελέτη μεθόδων κατασκευής ενσωματωμένων συστημάτων υψηλής ασφάλειας και πιστότητας.
είναι μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστήμων, της Γαλλικής Ακαδημίας Τεχνολογιών και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας και της American Academy of Arts and Sciences.
Το γαλλικό κράτος του απένειμε το 2009 τον τίτλο του Μεγάλου Αξιωματούχου Εθνικής Άξίας (Grand Officier de l’Ordre du Merite) και τον τίτλο του διοικητού της Λεγεώνας της Τιμής (Commandant de la Legion d’Honneur) το 2011.
To 2009, του απενεμήθη το Βραβείο του Ίδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και την Δημοκρατία. To 2013 του απενεμήθη ο Ταξιάρχης του Τάγματος του Φοίνικος.
Το 2012, του απενεμήθη το Leonardo Da Vinci Medal.
Ο Ιωσήφ Σηφάκης είναι Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας.
Η φυσική της μεταφυσικής – Ιωσήφ Σηφάκης
Κείμενα πεζά και έμμετρα
Ήθελα από καιρό να εκφράσω ορισμένες σκέψεις γύρω από θέματα που με απασχολούν επί χρόνια, σχετικά με τον άνθρωπο και την φιλοσοφία του, τον τρόπο που κατανοώ τον κόσμο και την εξέλιξή του. Η “Φυσική της Μεταφυσικής” γράφτηκε σαν μια συζήτηση και μια αναζήτηση. Μια προσπάθεια να πω απλά κάτι που ελπίζω κάποτε να μπορέσω να εξηγήσω πιο διεξοδικά. Όπως η αρμονία του φυσικού κόσμου είναι θεμελιωμένη σε απαρασάλευτους νόμους που ο ανθρώπινος νους ανακάλυψε και κατανόησε κατά τρόπο θαυμαστό, έτσι και η αρμονική ανάπτυξη του ατόμου και της κοινωνίας προϋποθέτει την αυστηρή τήρηση ηθικών νόμων.
Δυστυχώς είναι πολύ διαδεδομένη η άποψη ότι μόνο τα φυσικά φαινόμενα μπορούν να μελετηθούν και να κατανοηθούν επιστημονικά. Η κρατούσα ιδεολογία διέπεται από έναν άκρατο θετικισμό. Παίρνει ως δεδομένο ένα αυθαίρετο διαχωρισμό. Από την μια μεριά, θέτει την υλική πραγματικότητα νομοκρατούμενη και σε μεγάλο βαθμό προβλέψιμη. Από την άλλη μεριά, θεωρεί ότι για πνευματικές και ηθικές αξίες, πολύ λίγα μπορεί να πει κανείς με σιγουριά. Απέναντι στην βεβαιότητα και την αυστηρότητα της επιστήμης και της τεχνολογίας, υπάρχει μόνο ένα συνονθύλευμα απόψεων και προσεγγίσεων, ένα toolbox με εργαλεία που μπορεί να χρησιμοποιηθούν ανάλογα με τις περιστάσεις και καταπώς βολεύει. Ένας τέτοιος διαχωρισμός είναι λογικά ανυπόστατος και επικίνδυνος. Τα νοητικά φαινόμενα επιδέχονται επιστημονική μελέτη, αρκεί να προσδιορίζουμε κατά τρόπο αυστηρό την μέθοδο και τα προβλήματα. Υπάρχουν εμπειρίες που είναι οντολογικά υποκειμενικές αλλά επιστημολογικά αντικειμενικές. Ο θάνατος, η πείνα, η αρρώστια, η συνειδητότητα έχουν αντικειμενικές διαστάσεις που επιδέχονται επιστημονική ανάλυση.
Ζούμε σε μια εποχή απόλυτου σχετικισμού και σύγχυσης. Η κρίση που διάγουμε εδώ και δεκαετίες θέτει επιτακτικά το αίτημα: Να προσδιορίσουμε ένα σύνολο κανόνων και αξιών στις οποίες ελεύθερα υποταγμένες οι συνειδήσεις, να εξασφαλίζουν με τις απορρέουσες επιλογές και πράξεις την αρμονική ανάπτυξη του κοινωνικού συνόλου και των συνιστωσών του.
Το πρόβλημα είναι πανάρχαιο, πολυσυζητημένο και ανεξάντλητο. Πώς συμβιβάζεται το ατομικό με το κοινωνικό συμφέρον, ποια είναι η χρυσή τομή μεταξύ κοινωνικής δικαιοσύνης και το αίτημα για αποτελεσματικότητα στην οικονομία και την κοινωνική οργάνωση; Στην μακραίωνη πορεία της, η ανθρωπότητα διαμόρφωσε, μέσα από την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και των ιδεών, μοντέλα κοινωνικής οργάνωσης. Πολλά από αυτά έχουν ξεπεραστεί. Όλες οι κοινωνικές εξελίξεις και εμπειρίες αναδεικνύουν την ελευθερία, τόσο την ατομική όσο και την πολιτική, σε υπέρτατο αγαθό. Όμως η ελευθερία πρέπει να είναι ουσιαστική…
Το παρόν αποτελείται από κείμενα -5 πεζά και 40 έμμετρα- που έγραψα από τον Ιανουάριο του 2013 μέχρι τον Ιούλιο του 2014, οργανωμένα σε τρεις ενότητες. Σ’ αυτά πρόσθεσα στο τέλος της πρώτης ενότητας έξη έμμετρα πρόσφατα και επίκαιρα.
Ευχαριστώ τους φίλους που με βοήθησαν με παρατηρήσεις και σχόλια, και με ενθάρρυναν να δημοσιεύσω τα κείμενα.
Ποίηση & Πεζά, Αρμός, 2015
Το κενό και το φως – Ιωσήφ Σηφάκης
Κείμενα πεζά και έμμετρα
Το παρόν βιβλίο είναι εμπνευσμένο από εμπειρίες των δύο τελευταίων ετών του συγγραφέα, το οποίο γράφει ως ημερολόγιο.
Το κενό και το φως είναι αντιμαχόμενες οντότητες. Το κενό χαρακτηρίζει αυτό που ζούμε ολοένα και πιο έντονα, την κένωση των εννοιών, του λόγου και των πράξεων από την ουσία τους. Την κένωση της προσδοκίας που κλονίζει την πίστη στο κοινό καλό. Το σύνδρομο της ηθικής κρίσης που μας κατατρέχει, της ανυπαρξίας στην οποία βυθιζόμαστε κάθε μέρα και περισσότερο.
Το φως είναι συμφυές με την ιδέα και την ύπαρξη της ζωής. Όχι βέβαια περιορισμένης στην στοιχειώδη βιολογική της διάσταση αλλά ως πνευματικού γίγνεσθαι που αναζητεί το υψηλό και υπέροχο για τον άνθρωπο. Είναι η συνείδηση μαχόμενη ως την ύστατη ελπίδα ελπίδας.
Το παρόν πόνημα, εμπνευσμένο από εμπειρίες των δύο τελευταίων ετών, έγραψα ως ημερολόγιο κινούμενος από την εσωτερική ανάγκη να μιλήσω, διακατεχόμενος από την μυστική προσδοκία που συντηρεί η περί του φωτός μαρτυρία.
Ποίηση & Πεζά, Αρμός, 2017
Η φυσική της μεταφυσικής (2015), Αρμός
Το κενό και το φως (2017), Αρμός
Πηγές: Biblionet, Αρμός
