Ειρήνη Δερμιτζάκη

Trans-port – Ειρήνη Δερμιτζάκη

Ελληνικά Θεατρικά Κείμενα


Ένας νταλικέρης δέχεται να μεταφέρει παράνομα με το φορτηγό του, μια Σύρια, από τον Πειραιά στη Στοκχόλμη. Το ταξίδι ξεκινά κι όσο τα χιλιόμετρα περνούν, οι δυο ήρωες, η Sabah κι ο Θοδωρής, ανακαλύπτουν όσα τους ενώνουν και τους χωρίζουν.
Ένα road trip, ετεροχρονισμένης ενηλικίωσης, μέσα απ’ τα βιώματα των χαρακτήρων, τον πόλεμο, την προσφυγιά και τα ανεκπλήρωτα όνειρα.
“Η συγγραφέας συνθέτει δεξιοτεχνικά και με ήρεμη αυτοπεποίθηση μια συγκρουσιακή αλλά εξελικτική σχέση, ψυχοσυστάσεις και δυναμικές, καταστάσεις και κινδύνους που καθρεφτίζουν μια παγιδευμένη σε κοινωνικά στεγανά Ελλάδα που όμως παλεύει να αλλάξει.”

Θεατρικό, Άπαρσις, 2022, 80 σελ.

Γεννημένος Λούζερ – Ειρήνη Δερμιτζάκη

“Η γιαγιά μου η Κατίνα με έδερνε για παραδειγματισμό με το μπαστούνι της, σε πλάτη, πόδια και κεφάλι. Κάθε πρωί, για να μάθω, λέει, και να μην κάνω λάθη. Αντί να τα αποφεύγω, έπεφτα με τα μούτρα καταπάνω τους. Έτσι, πίστευα πως ολόκληρη η ζωή μου ήταν ένα λάθος. Και μια ανούσια σύμπτωση… Ένας, σχεδόν, αγριάνθρωπος γνώρισε μια, σχεδόν, άμυαλη τουρίστρια και μ’ έφεραν σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο. Αν δηλαδή εκείνη τη μέρα φυσούσε λίγο λιγότερο κι η μάνα μου δεν κινδύνευε να πνιγεί ή αν ο πατέρας μου δεν είχε πιάσει τρία χταπόδια και δεν επέστρεφε νωρίς από το ψάρεμα, δεν θα είχα καν γεννηθεί! Η ύπαρξή μου, δηλαδή, είναι αποτέλεσμα οκτώ περίπου μποφόρ και τριών χταποδιών. Ποτέ δεν ήμουν καλός στα μαθηματικά, μα αυτές τις πράξεις ξέρω να τις υπολογίζω”.

Ο Μανούσος, ο αντιήρωας αυτού του βιβλίου, γεννιέται και μεγαλώνει στο Σκορποχώρι, ένα φανταστικό χωριό της Κρήτης. Η αφήγηση παρακολουθεί το κουβάρι της ζωής του να ξετυλίγεται μέσα από καταστάσεις άλλοτε τραγικές κι άλλοτε στα όρια του γκροτέσκ, έτσι που το αδύναμο ανθρωπάκι γίνεται σιγά-σιγά η προσωποποίηση της σκληρότητας κάθε μικρής κοινωνίας που πολλές φορές δείχνει μηδενική ανοχή στη διαφορετικότητα.

Μπορεί τελικά κάποιος να ξεφύγει από την ταυτότητα που του έχουν προσδώσει οι άλλοι; Μπορεί ένας λούζερ να νικήσει;

Μυθιστόρημα, Εύμαρος, 2019, 324 σελ.

Αυτό που δεν γνωρίζω ακόμα – Ειρήνη Δερμιτζάκη

Η βία έρχεται και σε βρίσκει εκεί που δεν το περιμένεις. Στις διακοπές, στο σχολείο, στο δρόμο όταν περπατάς. Έρχεται απρόσκλητη την ώρα που παίζεις τα παιχνίδια σου στο παιδικό σου δωμάτιο. Σε περιμένει στον καναπέ του σαλονιού σου με το που επιστρέφεις από το γραφείο.
Την κρύβεις κάτω από τα ρούχα σου ή στα μάτια σου που κοιτούν θολά.
Καμιά φορά σου χαμογελά ή σε φλερτάρει σε ένα καφέ. Σου δείχνει σημάδια που επιμελώς αγνοείς. Η βία δεν έχει ηλικία, δεν έχει φύλο ή εθνικότητα. Δεν κάνει διακρίσεις, δεν είναι διακριτική. Η βία περιγράφεται και είναι συνάμα απερίγραπτη.
Ιστορίες ανθρώπων που ζουν ανάμεσα μας. Της γυναίκας της διπλανής πόρτας, του άντρα που περιμένει δίπλα σου στο φανάρι. Του παιδιού που χοροπηδά επιστρέφοντας από το σχολείο. Άλλοτε συγκινητικές κι άλλοτε αστείες. Βγαλμένες από την άνοστη καθημερινότητα ή το πιο εφιαλτικό παραμύθι. Γλύκα και πίκρα σε μια συνταγή που συνθέτει ολόκληρη τη ζωή ή μια φευγαλέα στιγμή των ηρώων.
Είκοσι διηγήματα της βίας ή μήπως της απελπισμένης αναζήτησης για τρυφερότητα;

Διηγήματα, Anima Εκδοτική, 2016, 132 σελ.