Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και παιδαγωγικά στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έκανε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο ΠΤΔΕ Αθηνών στον τομέα “Παιδαγωγική αξιοποίηση των Νέων Τεχνολογιών”. Ζει στην Αθήνα όπου εργαζόταν ως δασκάλα και επιμορφώτρια εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση μέχρι το 2015 που συνταξιοδοτήθηκε. Ποιήματα και κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα “Αυγή” και στα περιοδικά “Εμβόλιμον” και “Φηγός” καθώς και σε διάφορα διαδικτυακά περιοδικά και ανθολογίες. Εξέδωσε δύο ποιητικές συλλογές: το “Φυσικό αντίδοτο”, (2013), εκδόσεις Μανδραγόρα, και το “Δήγμα Γραφής”, (2015), εκδόσεις Μανδραγόρα. “Οι μποζιάρες” αποτελούν την πρώτη της συλλογή διηγημάτων.
Οι μποζιάρες και άλλες ιστορίες (2018), Εκδόσεις Άρτεμις
Ποίηση
Φυσικό αντίδοτο (2013), Μανδραγόρας
Δήγμα γραφής (2015), Μανδραγόρας
Συλλογικά έργα
Οι χάρτες εννοιών στο σχολείο (2006), Ατραπός
Οι μποζιάρες και άλλες ιστορίες – Τζούλια Φορτούνη
Δεν ξέρω αν ήταν η κοφτή πνιγηρή κραυγή που έβγαλε, όταν η βελόνα πέρασε τον δεξιό της λοβό απ’ άκρη σ’ άκρη, ή η δική μου ανατριχίλα στη θέα του φριχτού μορφασμού που πήρε τ’ όμορφο πρόσωπό της. Άρχισα να τρέμω. “Κότα!”, μου φώναξε. “Όταν θα σε λαμανίσουν οι άντρες, τότε να δω τι θα κάνεις!”. Με κοίταξε αγριεμένη με κείνα τα κατάμαυρα μάτια της. “Τράβα σπίτι σου! Μποζιάρα, ε μποζιάρα…”.
Διηγήματα, Εκδόσεις Άρτεμις, 2018, 96 σελ.
Δήγμα γραφής – Τζούλια Φορτούνη
η ζωή εδώ τελειώνει
η αυτοχειρία δεν είναι πράξη
δεν σου χαρίζεται
στα πόδια σου χαμογελάει
το ωμέγα
των ξεκούρδιστων ωρολογίων
είσαι το απροστάτευτο πιόνι
αφού κάποτε ο χρόνος
λιώνει
αφού κάποτε
η ζωή εδώ τελειώνει
Ποιήματα της μνήμης και της φθοράς, παιχνίδια επικίνδυνα, ένας ακαριαίος θάνατος που ‘ρχεται να οξειδώσει τη χαμένη μας παιδικότητα, μια γήινη επιστροφή σε σταθερές που εξασφαλίζουν τη ζωή, δηλαδή τη βλάστηση, μια ανάγκη να πατήσουμε ξανά σε εδάφη οικεία, σταθερά και καιρούς γνώριμους, γι’ αυτό και γόνιμους:
να μυρίζεις πάντα χώμα
στην υγρασία σου να φύονται βρύα
να μυρίζεις πάντα φθινόπωρο
πάντα Νοέμβρη
νύχτα και οδύνη
κι οι ευχές σου να είναι υγρές
μόνο χώμα
στο μνήμα
στο κλάμα.
Ποίηση, Μανδραγόρας, 2015, 64 σελ.
Φυσικό αντίδοτο – Τζούλια Φορτούνη
Συνήθης η αγωνία των ποιητών για την έκβαση της δουλειάς τους, για το βάθος της επικοινωνίας με τον αναγνώστη, για την ουσία του τελικού εγχειρήματος. Άλλωστε «κάθε ποίημα είναι ένα ταξίδι» όπως διατυπώνει σ’ ένα της από τα πολλά ποιήματα ποιητικής η Τζούλια Φορτούνη. Από την άποψη αυτή είναι κατανοήσιμη, δικαιολογημένη και εκτιμάται η εξωτερίκευση της ανάγκης της να αποσαφηνίσει με τον εαυτό της πρώτα τα εκφραστικά της μέσα και να αναζητήσει την ουσία του τελικού εγχειρήματος στην πρώτη της εμφάνιση στον ποιητικό χώρο. Ενδεικτικοί τίτλοι, στίχοι και ποιήματα που καταλαμβάνουν ένα σημαντικό μέρος της συλλογής: από το ‘α’ ως το ‘χ’ (σελ. 9), με χαρτί και με μολύβι (σελ. 10), θα γράφω τις νύχτες (σελ. 14), όχι δεν γράφω ποιήματα απλώς αρχίζω μια ιστορία απ’ τη μέση, γιατί κάθε αρχή έχει το τέλος της («in media res”, σελ. 13), ζούμε σ’ ένα παράξενο ενυδρείο, γεμάτο λέξεις χρυσόψαρα, που πηγαινοέρχονται, μας μιλούν και μας χαιρετούν («επικινδύνως» σελ. 50).
Aκόμη και ο τίτλος της συλλογής «Φυσικό αντίδοτο», υποδηλώνει το ποιητικό μέσον που χρησιμοποιείται ως αντίδοτο για να καθαρίσει τη ζωή, να κάνει πιο ανθρώπινη «την αλήθεια που θρυμματίζεται σε χιλιάδες ψέματα». Γιατί «όσο κι αν το σκοτάδι αντιστέκεται, ξημερώνει, και το φως ανοίγει ήδη τις κουρτίνες της αυταπάτης». Μέσα από λέξεις-συναισθήματα, εικόνες-φόβους, περιγραφές-ελπίδας, ο χρόνος, οι εποχές και τα όνειρα έρχονται να φωτιστούν ποιητικά δηλαδή υπαρξιακά, ερωτικά κι ανθρώπινα: αν μου μιλάς με βρυχηθμούς, σε ερμηνεύω, από τη μυρωδιά της πυρκαγιάς στο δέρμα σου, βυθίζεις τα νύχια σου στη σάρκα μου, μπαίνεις μέσα μου κι αλλάζω γλώσσα («παγκόσμιος χάρτης, σελ. 31).
Ποίηση, Μανδραγόρας, 2013, 61 σελ.
Πηγές: Biblionet, Μανδραγόρας, Εκδόσεις Άρτεμις