Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Ατλαντίς – Κωνσταντίνος Μπούρας

Μυθ-ιστορία


Mύθος προϊστορικός, η Ατλαντίδα στοιχειώνει το Συλλογικό Ασυνείδητο ακόμα και στις μέρες μας. Μετά από 41 χρόνια επισταμένης έρευνας και μελέτης, ένας διπλωματούχος μηχανικός του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, θεατρολόγος, διδάκτορας ξένων γλωσσών, μετάφρασης και διερμηνείας καταβυθίζεται στα απροσπέλαστα μυστήρια του χωροχρόνου και με όπλα τη Λογική και τη Φαντασία ανασύρει θησαυρούς προσβάσιμους σε όλους… Η Ποίηση συμπληρώνει τα κενά. Η αριθμοσοφία του Πυθαγόρα, αρμονικοί ελληνικοί λεξάριθμοι, ονειροφαντασίες και αστικοί μύθοι, λαϊκές παραδόσεις, θρύλοι και δοξασίες, αλχημείες και μεταφυσικές χωράνε σε 27 κεφάλαια, όσα και τα γράμματα της αρχαίας αλφαβήτου, πριν απαλειφθούν το δίγαμμα, το κόππα και το σαν-πί…

Πεζογραφία, Νίκας / Ελληνική Παιδεία Α.Ε., 2020, 96 σελ.

Η δεκατετραλογία της δημιουργικής συγγνώμης – Κωνσταντίνος Μπούρας

Πέντε θεατρικά έργα, δύο μονόπρακτα και τρία πολύπρακτα, κι από πάνω καπάκι τέσσερις δραματικοί μονόλογοι κι ένας δραματικός διάλογος, άσε που συμπληρώθηκε εσχάτως κι από ένα υβριδικό μετά-μεταμοντέρνο “μυθιστόρημα”, καθώς και μία νουβέλα, συν το “σενάριο” για ένα βιωματικό εργαστήριο, συν ένα ταχύδραμα επιπλέον… κι όλ’ αυτά γραμμένα ειδικά για να δουλέψουμε μέσα μας το θέμα της αφέσεως, της συγγνώμης αλλά και της ευγνωμοσύνης για τις κακουχίες της ζωής, που μας έσπρωξαν να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Το θέμα δεν είναι πώς πέφτεις αλλά πώς ξανασηκώνεσαι! Μπορείς να μετατρέψεις τη χολή και το ξίδι που σε ποτίσανε σε οίστρο δημιουργικό; Μπορείς να μην κακιώσεις με τους διώκτες σου; Μπορείς να ευεργετήσεις του συκοφάντες σου; Μπορείς να λυπηθείς τους βιαστές σου και να τους ελεήσεις με λίγη στοργή, αποφεύγοντας, εννοείται, τις κακοτοπιές, προστατεύοντας κι αγαπώντας τον εαυτό σου όσο καλύτερα μπορείς; Αυτή είναι κι η “εναλλακτική” στάση ζωής που έχει τόση ανάγκη ο πλανήτης μας τώρα, σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία που απολαμβάνουμε, στο μεταίχμιο μιας εποχής που θα σηματοδοτήσει τη γέννηση ενός καινούργιου Αιώνα. Η Αναγέννηση έρχεται πάντα μετά τον Μεσαίωνα. Κι η μετατεχνολογική μας σκλαβιά είναι ελπιδοφόρα, γιατί η απρόσκοπτη διάχυση της Πληροφορίας μπορεί να ενισχύσει τη Γνώση, γι’ αυτούς βεβαίως που την επιζητούν και τη δέχονται σαν συνοδοιπόρο, σύμμαχο και ουραγό τους.

Θεατρικά έργα, Εκδόσεις Όταν, 2019, 376 σελ.

Έρως ηλιότροπος – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

… Απόηχοι της ποίησης του Σεφέρη, των αρχαίων λυρικών, του Καβάφη, του Ελύτη, του Εμπειρίκου, κ.ά., δεν είναι δυνατόν να αποσπασθούν από τη “φωνή” του ποιητή, αφού “είμαστε” – όπως λέει ο ίδιος – “ότι αγαπήσαμε”.
Η αρχαιομάθεια και η νεολογιστική διάθεση λειτουργούν περισσότερο για να πληρώσουν την ανάγκη να πλάσουμε καινούργια βαρέλια για το παλιό κρασί παρά ως επιδειξιομανία ή φετιχισμός.

Στον αστερισμό της Εκάτης – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Θεατρικά έργα και μονόλογοι

Έρως τριμαργικός – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Έρως παλίμψηστος – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Είναι η έβδομη φορά που ο Κ. Μπούρας χρησιμοποιεί τη λέξη «έρως» σε τίτλο βιβλίου του. Κι εδώ ξετυλίγεται ο μίτος μιας ψυχικής περιπέτειας γεμάτης φωτεινούς σταθμούς σε αγουροξυπνημένα λιμάνια και πόλεις της ερήμου, πολιτείες του Βορρά και αναγεννησιακές πλατείες.

Το μετά της τραγωδίας – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Στον τόμο αυτό συγκεντρώνονται τρεις ενότητες δοκιμίων γαι το τραγικό και την αρχαία τραγωδία:
α. “Ο Σοφοκλής στην οροφή του κόσμου”, δραματικός μονόλογος για το συγγραφέα του Οιδίποδα.
β. “Ο Αισχύλος λεξουργός στα Τάρταρα”, όπου ο πρωταγωνιστής και νικητής του ποιητικού αγώνα των Βατράχων του Αριστοφάνη μιλάει για το έργο του και τη γλωσσοπλαστική του δεινότητα.
γ. “Νύξεις και σκέψεις για το τραγικό”, έξι δοκίμια-σημειώσεις στο περιθώριο των χειρογράφων Στον αστερισμό της Εκάτης και Ο Θάνατος του Ευριπίδη.

Ο Θάνατος του Ευριπίδη – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Ο Ευριπίδης πέρασε τους τελευταίους μήνες της ζωής του στην αυλή του βασιλιά Αρχέλαου στη Μακεδονία. Ο μύθος που έφτασε ως εμάς λέει ότι πέθανε κατασπαραγμένος από σκυλιά. Παρακολουθούμε την αγωνία του να προλάβει να ολοκληρώσει το τελευταίο του έργο, τις “Βάκχες” ενώ οι εχθροί του καραδοκούν και του στήνουν συνεχώς παγίδες. Ενα φανταστικό ταξίδι σε μια μακρινή και ταραγμένη εποχή. Ενας δραματικός μονόλογος σε εικοσιτέσσερις σκηνές-επεισόδια που διανθίζονται με στοιχεία κωμικά.

Όρθρος αιώνος – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Η μεταφυσική του έρωτα – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Ερώξεις. Μετά – ερωτικά. Ερωτόκοπος

Ερωτικά μοιρολόγια – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Ψυχρόν πυρ – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Θεατροποιήματα
Η ποίηση είναι μια υπόθεση σωματική.
Αναπαύομαι στις λέξεις
Όπως οι φακίρηδες στα καρφιά.

Η ποίηση είναι ένας κώδικας
Το σώμα ένας άλλος.

Αναζητώ για όλους μας το δρόμο
Όπου σώμα και ποίηση
Γίνονται ένα.

Ποσειδωνίς – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

ΛΙΝΔΟΣ
Και τα βράχια θα πεθάνουν μια μέρα
Παραδομένα στην ηδονή της θάλασσας
Της πασιφλεγούς.
Οι πεταλούδες θα μετεωρίζονται
Αμήχανες στο κενό
Κατειλημμένες από ψυχές αδέσποτες,
Από εκείνες που αρνούνται
Να διαλυθούν στο Ύστατο Φως
Αναζητώντας πάνω από ερείπια το σπίτι τους
Σε βυθισμένες πολιτείες
Πού ήταν κάποτε τρανές
Κι απόμειναν τώρα κενά ονόματα
Στους στίχους των ποιητών:
Ατλαντίς, Ποσειδωνίς, Λεμουρία.

Διασκευάζοντας μετ’ ευτελείας – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Για θέατρο σκιών μέσα στο θέατρο
Στον τόμο αυτό παρουσιάζεται μία πρωτότυπη θεατρική δουλειά του Κωνσταντίνου Μπούρα η διαδικασία συγγραφής της οποίας ξεκίνησε το 1994, με την αποφοίτησή του από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συμπληρώνει και διασκευάζει την “Περικειρομένη”, την κωμωδία του Μένανδρου η οποία σώζεται αποσπασματικά. Η “ιδέα” και πρωτοτυπία έγκειται στο ότι η δράση εκτυλίσσεται στη σκηνή από τους ηθοποιούς, ενώ στο βάθος της σκηνής (ή στο πλάι) τοποθετείται ένας μπερντές Καραγκιοζοπαίχτη, όπου κάθε πρόσωπο του έργου έχει ένα είδωλο πίσω από τον φωτισμένο μπερντέ. Έτσι, κάποιες σκηνές -ή “εικόνες”- του έργου τις “παίζουν” οι φιγούρες του θεάτρου σκιών, δημιουργώντας δύο παράλληλους “χώρους” και κόσμους. “Θέατρο εν θεάτρω” λοιπόν.
Με την ίδια λογική, αποδομήθηκε, ανασυντέθηκε και αναδημιουργήθηκε ο γνωστός “Κύκλος με την Κιμωλία” του Μπέρτολτ Μπρεχτ για παιδικό θέατρο και Καραγκιοζοπαίχτη. Εδώ προστίθεται ακόμα ένα στοιχείο θεατρικότητας: πολλές σκηνές τις αυτοσχεδιάζουν παιδιά με την καθοδήγηση του σκηνοθέτη δασκάλου τους, τέσσερις ηθοποιοί υποδύονται τους περισσότερους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ενώ ένας αφηγητής-Καραγκιοζοπαίχτης “κρατάει” με τη φωνή και τις φιγούρες του όλα τα δευτερεύοντα πρόσωπα, και ενημερώνει το κοινό για την εξέλιξη της πλοκής.
Πιστεύοντας ότι “όλος ο κόσμος είναι ένα θέατρο” κι ότι το θέατρο σκιών είναι η απόληξη ενός θεατρικού είδους το οποίο υπηρέτησε από τη γένεσή του ψυχαγωγικούς, θεολογικούς, παιδαγωγικούς σκοπούς, ο συγγραφέας τολμάει να “δει” αυτά τα δύο κλασικά κείμενα με αιρετικό τρόπο, παίρνοντας μόνο κάποια στοιχεία από το μύθο πάνω στον οποίο βασίζονται. Εξάλλου, η μαθηματική ενασχόληση του Κωνσταντίνου Μπούρα με τις σύγχρονες θεωρίες για τα παράλληλα σύμπαντα, βρίσκει στο πόνημα αυτό τη θεατρική εφαρμογή τους.
Τα δύο αυτά έργα προορίζονται τόσο για την απόλαυση της ανάγνωσης όσο και για τους ανθρώπους του θεάτρου που αναζητούν κάτι προκλητικά νέο.

Ελευθερίας Ανατολή – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Στο εικοστό τέταρτο βιβλίο του συγγραφέα και ποιητή Κωνσταντίνου Μπούρα περιλαμβάνονται διακόσια τρία ποιήματα στα ελληνικά, και οκτώ ποιήματα στα αγγλικά (σε μετάφραση της Έλλης Έμκε), που συνοψίζουν την εδώ και είκοσι τρία χρόνια ποιητική παραγωγή του. Πολλές φορές αυτό-ανθολογούνται ή παρατίθενται, ως μότο, αποσπάσματα ποιημάτων από τις προηγούμενες ποιητικές συλλογές του, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης (1987) και της δεύτερης (1988). Ο λυρισμός των πρώτων του ποιημάτων δίνει τη θέση του στον σκεπτικισμό και στη φιλοσοφημένη “μεταφυσική” των ώριμων ποιημάτων του, στα οποία αρκετές φορές “ερωτοτροπεί” με τον λετρισμό, τον σουρεαλισμό και την concrete poetry, όμως το αποτέλεσμα είναι σαφώς μετά το μετα-μοντέρνο.
Μέσα στην υδάτινη μονοτονία
Ξεπηδάει η πύρινη αγωνία
Ενός νούφαρου

Μεσ’ του ονείρου τις σκιές
Πλανιέμαι
Ψωμί γυρεύοντας των φαντασμάτων,
Άλας κρυσταλλικό,
Νερό που μόλις το αγγίξεις εξαχνούται.
Και διψασμένος μένω,
Νηστικός
Μακριά σταλμένος
Στον πηγαιμό των αδυνάτων
Που γενναίοι ήτανε θαρρείς
-πριν ξεκινήσουν-
και τώρα γυροφέρνουν
φυλακισμένες μέλισσες,
αναζητώντας τη χαραμάδα εκείνη
που οδηγεί στην ελευθερία της πιο τριανταφυλλένιας
Ανατολής.

Αρχαίο φαγοπότι – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Φαγητό, ποτό, συμπόσια
Ψυχαγωγική αφήγηση, βασισμένη στον Αθήναιο, στον Αριστοφάνη, στον Μένανδρο, στον Ευριπίδη, στον Όμηρο, στον Αρχίλοχο και σ’ άλλους ποιητές.
Στη σημερινή κρίσιμη εποχή που διανύουμε, το εικοστό πέμπτο βιβλίο του θεατρολόγου και κριτικού Κωνσταντίνου Μπούρα φιλοδοξεί να μας χαρίσει μια νότα χαράς και αισιοδοξίας προσφέροντάς μας μια “φέτα ζωής” του αρχαίου κόσμου. Είναι σημαντικό να δούμε πώς ακόμη και στα δύσκολα χρόνια του Πελοποννησιακού πολέμου -και ειδικά τότε- οι Αθηναίοι διασκέδαζαν με την ψυχή τους και διακωμωδούσαν τα πάντα. Φιλοσοφώντας και έχοντας επίγνωση της ματαιότητας των εγκοσμίων -και όχι μόνο- δεν τα περιφρονούσαν, αλλά, αντίθετα, τα τιμούσαν – και μάλιστα με το παραπάνω. Πρεσβεύοντας πως “ο μεν βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρά”, φρόντιζαν να διανθίζουν τη διασκέδασή τους με ευφάνταστα φαγητά και ποτά, και να απολαμβάνουν την ψυχαγωγία τους στο έπακρο επινοώντας ομαδικά παιχνίδια και καινοφανή θεάματα για όλες τις ορέξεις. Έτσι, η ζωή τους γινόταν έργο τέχνης και το σώμα τους ναός, στον οποίο τιμούσαν όλες τις επίγειες ηδονές χωρίς να νιώθουν κατόπιν ενοχές και υποκρισία, με την απαραίτητη όμως αιδώ, την οποία επέβαλλαν η κοσμιότητα, η αξιοπρεπής διαβίωση, τα χρηστά ήθη και οι νόμοι του κράτους.
Το παρόν βιβλίο βασίζεται όχι μόνο σε σωζόμενα αρχαία κείμενα, αλλά και σε έργα τέχνης και αρχιτεκτονικής που έφτασαν έως εμάς. Έρχεται να μας διαφωτίσει με εύληπτο τρόπο τόσο για την προετοιμασία ενός τυπικού αρχαίου συμποσίου, την προμήθεια των υλικών, την προετοιμασία του σπιτιού και την παρασκευή του φαγητού, την υποδοχή των καλεσμένων (αλλά και των… απρόσκλητων), τις φάσεις και τα στάδια της γιορτής, το ξεσάλωμα (ή ξεφάντωμα του τέλους), την αποχώρηση (ή την εκδίωξη) των καλεσμένων, τους πορτοφολάδες, που καραδοκούσαν στα σκοτεινά δρομάκια για να γδύσουν (κυριολεκτικά) τους μεθυσμένους χαροκόπους, όσο και για την επόμενη… μέρα, αλλά και για το φαγοπότι σε ταβέρνες, θέατρα και αγρούς. Κι όλα αυτά μέσα από μια ανάλαφρη αφήγηση.

Αφθονία Μπουρέικ – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Σε αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας
Μυθιστορηματική ξενάγηση στους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας. Μια ομάδα μαθητών ρέικι με τον δάσκαλό τους περιηγούνται στις μείζονες ενεργειακές πύλες του ελλαδικού χώρου. Διδάσκονται και διδάσκουν ήθος, ευγένεια, αγαθότητα, και προπάντων τον τρόπο να διατηρούν ανοικτούς τους πνευματικούς ορίζοντες. Το Μπουρέικ είναι μια μέθοδος ενεργειακής ενδυνάμωσης, αυτοβελτίωσης κι αυτογνωσίας με τη χρήση αρχαιοελληνικών συμβόλων, όπως αυτά είναι καταγεγραμμένα σε αγγεία, επιτύμβιες πλάκες, ανάγλυφα αρχιτεκτονικά μέρη των ελληνικών ναών και κυρίως μέσα από την ιερή γεωμετρία των ελληνικών ιερών. Οι γαιωδαιτικές κι αστρονομικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων ήταν τόσο σημαντικές ώστε να έχουν δημιουργήσει ένα πλέγμα ενεργειακών συσσωρευτών ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας από τον Ήλιο, από τον Σείριο κι από τον μεγάλο Κεντρικό Πομπό και Δέκτη “αόρατων” λεπτοφυών ακτινοβολιών. Αυτή η αποθηκευμένη θετική ενέργεια είναι διαθέσιμη σ’ εμάς σήμερα. Η Αφθονία είναι δικαίωμα και μοίρα μας.

Στυλίτης – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Στο εικοστό έβδομο βιβλίο του συγγραφέα και ποιητή Κωνσταντίνου Μπούρα περιλαμβάνονται τετρακόσια δώδεκα δραματικά ποιήματα-λυρικοί μονόλογοι, παραταγμένα χρονολογικά, δίκην ποιητικού ημερολογίου, που επιστεγάζουν την εδώ και είκοσι επτά χρόνια ποιητική παραγωγή του.
Τι μπορεί να πει κανείς για το σώμα; Χωρίς Έρωτα υπάρχει ύλη; Χωρίς πνεύμα υπάρχει κίνηση; Οπαδός του μη μηχανιστικού μοντέλου ύπαρξης, ο μεσήλικας πλέον συγγραφέας αναζητεί το Άγνωστο πίσω από το πέπλο των ψευδαισθήσεων και της αυταπάτης, διψάει για την Αλήθεια που είναι συνώνυμη με την Ωραιότητα. Κι ελπίζει όλα αυτά να μην είναι μάταια και να προοδεύσουμε επιτέλους επιφυλάσσοντας για τον άνθρωπο των σπηλαίων μια θέση στα μουσεία. Όσο για τεχνικές, σχολές, τεχνοτροπίες και υφολογίες, μπορεί να ανιχνεύσει πολλές ο επαρκής αναγνώστης (στον οποίο αφιερώνεται το βιβλίο αυτό). Όμως πέρα και πάνω απ’ όλα είναι η ειλικρίνεια της φωνής που άλλοτε ψιθυρίζει κι άλλοτε κραυγάζει τους καημούς και τους πόνους της συλλογικής Ανθρώπινης Ψυχής.

Φιλοσοφώντας άνευ… – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Για την κρίση και τον σύγχρονο άνθρωπο
Στο εικοστό όγδοο βιβλίο τού συγγραφέα και ποιητή Κωνσταντίνου Μπούρα περιλαμβάνονται εξήντα τέσσερα δοκίμια για τον σύγχρονο Άνθρωπο και την αγωνία του, για τη ζωή σε κρίσιμους καιρούς και μεταβατικές εποχές σαν τη δική μας, για την Ποίηση και το Θέατρο, για τον Έρωτα και το Θάνατο, για την Τεχνολογία και την Κοινωνία, για το Επιστητό και το Άγνωστο, για τη Μεταφυσική, τις εναλλακτικές θεραπείες και το Επέκεινα, για την ανασφάλεια και το υπαρξιακό κενό, για την αλλοτρίωση και την Ελευθερία, για την Δημοκρατία, την Ισότητα, την Ισονομία και τη Δικαιοσύνη, για την Εκπαίδευση και την Παιδεία.
Σκέψεις δομημένες με επιμέλεια περισσή, τροφή για συζήτηση, βοήθημα για τους μαθητές, φοιτητές και σπουδαστές στην Έκθεση Ιδεών, αφορμή για διαφωνίες, συγκρούσεις, αψιμαχίες, αντιπαλότητες…
Όλοι κινούμαστε μέσα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα που μας κατακλύζει με πληθώρα σημάτων, κωδίκων, μηνυμάτων. Σ’ εμάς απομένει, ως γαλήνιοι ναυαγοί, να επινοήσουμε τη βραχονησίδα της επιβίωσής μας.
Αυτό το βιβλίο δεν προσφέρει έτοιμες λύσεις, δεν χαρίζει απαντήσεις. Θέτει ερωτήματα. Προς εαυτόν κι αλλήλους. Τίμια κι απλά. Με την ευθύτητα του ανθρώπου που δεν έχει τίποτα να κρύψει κι ο Φόβος είναι ανενεργή συνιστώσα του βίου του.

Το τζιτζίκι της Περσεφόνης – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Στην Αθήνα της Κρίσης, την μεταβατική χρονιά του 2012, ένας εργαζόμενος αυτόχειρας ποιητής αφήνει μοναδική του κληρονομιά ένα χειρόγραφο. Εκεί μέσα φαίνεται ότι πέρασε τα πενήντα χρόνια της ζωής του παρατηρώντας γύρω του, βιώνοντας ιστορίες καθημερινής τρέλας, αναλογιζόμενος, αυτοαναλυόμενος, διαλογιζόμενος, αυτομαστιγωνόμενος, ακούγοντας τις ιστορίες των άλλων, που τις αναπλάθει και μας τις διηγείται με τον δικό του χιουμοριστικό (αλλά ποτέ ΤΟΣΟ …ανάλαφρο) τρόπο. Φόνοι, ληστείες, διαρρήξεις, βιασμοί, σχιζοφρενείς δολοφόνοι με το …πινέλο, πρώην εισοδηματίες, ψωροπερήφανοι και γερο-παραλυμένοι, γυναίκες (όλων των φύλων) έτοιμες για όλα, επαίτες (επαγγελματίες και ερασιτέχνες), γυμναστές, γιατροί, συγγραφείς, μεταφραστές, κριτικοί (κατά φαντασίαν), εκδότες που τρέχουν και δεν φτάνουν, μανάβηδες που τυλίγουν τα σάπια ζαρζαβατικά με σελοφάν για να «τα σπρώξουν» στον ανυποψίαστο πελάτη, εργολάβοι οικοδομών και οικονομικοί μετανάστες, ψυχίατροι, τραβεστί και παπάδες, αεριτζήδες, μεσίτες και μεσάζοντες, πλαστογράφοι και αντιγραφείς, λογοκλόποι, και βραβειοθήρες, βραβειοθέτες και βραβειοδότες, επιδοτούμενοι και επιδοτούμενοι (εδώ δεν υπάρχουν επι…δότες, ακόμα κι όταν φαίνεται ότι υπάρχουν – κάποιοι είναι αποδέκτες του ζεστού, λευκού ή μαύρου, χρήματος). Λαϊκοί άνθρωποι και μεγαλοαστοί, τίμιοι και λιγότερο τίμιοι, νοικοκυρές μετά τα πρόθυρα νευρικής κρίσης, κλιμακτήριος (ανδρική και γυναικεία), εναλλακτικοί θεραπευτές, μέντιουμ, χαρτούδες και φλυτζανούδες…. Ένα πανόραμα της ελληνικής κοινωνίας από το 1962 (που γεννήθηκε ο συγγραφέας, καθώς και η αυτόχειρη περσόνα του) μέχρι το 2012.

Τρία άλφα, μια ήττα κι ένα ωμέγα – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Ποιήματα στην ελληνική, γαλλική κι ιταλική και πολωνική γλώσσα
Σε αυτόν τον ευσύνοπτο τόμο ο Κωνσταντίνος Μπούρας καταθέτει προς γνώσιν και επίγνωσιν, 375 ποιήματα, το ποιητικό απάνθισμα τριάντα ετών σιωπηλής ζωής (τριάντα βιβλία, μέχρι τώρα).
Ποιητικό μυθιστόρημα, δίκην ποιητικού ημερολογίου, η ελληνολατρική κι ανθρωποκεντρική περιπέτεια του Κωνσταντίνου Μπούρα συνεχίζεται ισοβίως, ως φαίνεται.
Η αφηγηματικότητα των δραματικών μονολόγων που συγγράφει, συνθέτει και φιλοτεχνεί, μετά κόπου και βασάνου ο εμβριθής πολυγραφότατος ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας, προσδίδει ένα πρόσθετο πεζογραφικό στοιχείο στο έργο του (είτε είναι ποιητικό είτε δοκιμιακό είτε θεατρικό) δημιουργώντας ένα λογοτεχνικό υβρίδιο, το οποίο σε συνδυασμό με την αναγεννησιακή ιδιοσυγκρασία και την παν-επιστημονική, ολιστική έρευνα για την αναζήτηση της Αλήθειας, προκειμένου να επιτευχθεί το πολυπόθητο “γνώθι σαυτόν”, εκ των ουκ άνευ της αληθούς Ελευθερίας, δημιουργούν ένα απολύτως διακριτό κι αναγνωρίσιμο μυθοπλαστικό σύμπαν, όπου η επεξεργασμένη ιδιόλεκτος, η οποία περιλαμβάνει λόγια και δημοτικά, λαϊκά στοιχεία, ακόμα και χωριάτικα ή αντλεί στοιχεία από την αργκό ομάδων του λεγομένου Περιθωρίου, συμβάλλει τα μάλα στην πρωτοτυπία της ποιητικής του Κωνσταντίνου Μπούρα, τόσον από θεματικής όσο κι από ρυθμολογικής-αισθητικής πλευράς.
Στο επίπεδο της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, ειδικά, τα χρόνια της Κρίσης ήταν και είναι για την Ελλάδα εφαλτήριο εξελίξεως σε όλα τα επίπεδα: ψυχικό, πολιτισμικό, κοινωνικό. Η Αλληλεγγύη κι η αναζήτηση του Ουσιώδους απεμάκρυναν νεο-πλουτίστικες πρακτικές και ουτοπικές ευδαιμονίες. Αναγκαστήκαμε να δούμε το είδωλό μας στον καθρέφτη και να συμφιλιωθούμε μαζί του. Κατόπιν άρχισαν οι αναγκαίες επισκευές, αναστηλώσεις, κατεδαφίσεις. Όπως μετά από τα χτυπήματα του Εγκέλαδου, τίποτα σαθρό δεν μένει όρθιο. Κι από τα τραυματισμένα κτήρια, όσα ατενίζουν ακόμα περήφανα τον ουρανό θα προτιμούσαμε να είχαν κι εκείνα σωριαστεί στη λάσπη. Υπάρχουν βέβαια και δημιουργήματα παντός καιρού, αξίες διαχρονικές και κείμενα αιώνια. Σε αυτή τη συγχρονία της γοργής αλλαγής, όπου το ποτάμι του Ηράκλειτου πήρε κι εσήκωσε ξερριζωμένα δέντρα, κουφάρια αυτοκτονημένων, άτυχα ζωάκια και μαδημένα πέταλα παπαρούνας, είναι άθλος η ισορροπία επί του αφρού των κυμάτων. Ο διασωθείς δεν μετανιώνει που επιβίωσε, πενθεί όμως τους χαμένους φίλους, οικείους, συγγενείς. Οι περισσότεροι πέθαναν από τον Φόβο τους, εις αναζήτησιν μιας πάλαι ποτέ ευδαιμονίας. Οι συμβιβασμένοι προσαρμόστηκαν στη λαίλαπα των εποχών. Η πανούκλα είναι μία δύναμη ανεξέλεγκτη κι εκεί εκτιμάς περισσότερο μια καλή κουβέντα, ένα χέρι βοήθειας, μια ανάσα, ένα βλέμμα φιλικό. Κι ο Έρωτας; Τρυφερή αγκαλιά, καταφύγιο ναυαγισμένων πόθων. Αυτοσυγκράτηση και ειρωνεία, λαγνεία πασπαλισμένη με την αγωνία να μην φύγεις. Φοβόμαστε κυρίως τον εαυτό μας και την αστάθεια του Καιρού. Αγαπάμε. Μάθαμε. Επιτέλους. Μήπως αυτό δεν είναι το κέρδος; Κι όχι μόνον.

Κρίσιμη δεκαλογία – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Θεατρικό δεκάπτυχο

Είκοσι και πέντε “προσευχές” ταπεινών και αδύναμων όντων – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

(Το καθένα προς τον δικό του “θεό”)
Σ’ αυτόν τον σύντομο τόμο, ο Κωνσταντίνος Μπούρας καταγράφει ένα ακόμη ποιητικό κατόρθωμα – θυσία για τις εποχές που θα έρθουν και θα υπάρξουν ελλείψεις σε νερό, φρούτα της Γης και σε ανεκτικότητα απέναντι στην χωρίς όρια έρευνα της Αλήθειας. Όπου ο σεβασμός χάνεται και η Ελευθερία ποδοπατιέται, το άτομο καταφεύγει στο “θεό” του και προσεύχεται ζητώντας σωτηρία κι απελευθέρωση από τις αλυσίδες του.
Το “μυστικό” αυτού του βιβλίου είναι απλό: όλοι είμαστε Ένα, σταγόνα νερού στον Ωκεανό κι όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι, ευθυτενείς κάτω από τα αστέρια, κάποιοι με τη συνείδηση της Ενότητας κι άλλοι με την ψευδαίσθηση της μοναξιάς.
Στη σχολαστική ανάγνωση αυτού του βιβλίου, μοναχικά ή σε ομάδες, είναι καλό να αφεθούμε στον αυτοσχεδιασμό, στο τραγούδι, στο χορό, στη μίμηση εκείνων των ταπεινών κι ανυπεράσπιστων όντων και να θεραπευτούμε από το δράμα, που είναι η καλύτερη κι ασφαλέστερη μέθοδος, δεδομένου ότι δεν προβλέπει ερμητικότητες και χρησμούς. Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που εξαφανίστηκαν οι εαυτών εξοχότητες. Τώρα έχει έρθει η ώρα να κοιτάξουμε μέσα από την ομίχλη της νέας Αναγέννησης που έρχεται και ν’ αφήσουμε πίσω το Σκότος της Άγνοιας, της Αμορφωσιάς, της Δεισιδαιμονίας, του φανατισμού και των προκαταλήψεων, με μόνο μας όπλο, την Ενσυναίσθηση, που οδηγεί στην κατανόηση όλων, στη συμπόνια, στην Αγάπη και στη συγχώρεση.
Χοσέ Αντόνιο Μορένο Χουράδο

Παλίμψηστος Πάπυρος / Papyrus Palimpseste – Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

Δίγλωσση ποιητική συλλογή σε μετάφραση Παρασκευής Μόλαρη και επιμέλεια-εισαγωγή από τον Καθηγητή τού Ιονίου Πανεπιστημίου Δημήτρη Φίλια.
Οι εκδόσεις “Γρηγόρη”, στην υπηρεσία του πανευρωπαϊκού και πανανθρώπινου Πολιτισμού και στη σειρά “Νεοελληνική Λογοτεχνία σε Μετάφραση” μεταφρασμένη στα γαλλικά από σημαντικούς ερευνητές-μεταφραστές κι επιμελημένη από τον Καθηγητή στο Τμήμα Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου Δημήτρη Φίλια, παρουσιάζει εδώ, σε αυτόν τον ευσύνοπτο τόμο, την συνδημιουργική ανάπλαση από την εκπαιδευτικό-ερευνήτρια-μεταφράστρια Παρασκευή Μόλαρη, κάποιων από τα καλύτερα πρόσφατα ποιήματα του Κωνσταντίνου Μπούρα. Θεματολογία και μορφή, σε αγαστή συνταύτιση με τη ρυθμολογία και την υφολογία, συνθέτουν μία έμπρακτη άσκηση ελληνογαλλικής φιλίας, μία ευτυχισμένη συνάντηση και συνομιλία αυτών των δύο τόσων συγγενικών και φιλικών ως προς τις καταβολές και την εξέλιξή τους πολιτισμών. Η συμβατότητα ελληνικής και γαλλικής γλώσσας φαίνεται στην προσεκτική μελέτη κατ’ αντιπαράστασιν ολοκληρωμένων ποιητικών επιτευγμάτων.
Η σύγκριση είναι συντριπτικώς εκπληκτική. Πολλές φορές αναρωτιέται ο επαρκής αναγνώστης ποιο είναι το μετάφρασμα και ποιο το πρωτότυπο. Η γαλλική γλώσσα περισσότερο νοησιαρχικώς δομημένη από την άναρχη ελληνική γλώσσα, όπως διαμορφώθηκε μέσα στους αιώνες απορροφώντας πολυποίκιλες επιρροές και πολύτιμες πολιτισμικές επιδράσεις, είναι από τις πλέον πρόσφορες για τη δημιουργική ανάπλαση του αντιπροσωπευτικού έργου σύγχρονων σημαντικών ποιητών.