Στην Ελλάδα ήρθε με την οικογένειά του το 1962. Σπούδασε θέατρο. Χόρεψε με την ομάδα “Χορικά” της Ζουζούς Νικολούδη και στο “Ελληνικό Χορόδραμα” της Ραλλούς Μάνου. Έλαβε μέρος ως ηθοποιός και χορευτής σε αρκετές παραστάσεις. Δημιούργησε τη θεατρική ομάδα “Έβδομο Θέατρο”. Έχει σκηνοθετήσει έργα των Ευριπίδη, Σαίξπηρ, Βάις, Μπρεχτ, Μπέκετ, Λόπε ντε Βέγκα, Ζενέ, Μπομαρσέ, Αριστοφάνη, Γκομπρόβιτς, Σέρμαν, Ουίλιαμς, Ιονέσκο, Ζιροντού, Καμί, Μάρτιν Μακ Ντόνα, Γιώργου Σεβαστίκογλου κ.ά, για το Εθνικό Θέατρο, για κάποια Δημοτικά Περιφερειακά, για το Φεστιβάλ Αθηνών και για το ελεύθερο θέατρο. Το μυθιστόρημα “Το Σπίτι Μόνο” είναι το πρώτο του βιβλίο.
Το Σπίτι Μόνο (2016), Γαβριηλίδης
Διηγήματα
Αφορμές (2021), Εκδόσεις Βακχικόν
Θεατρικά έργα
Χαρίκλεια Καβάφη (2022), Εκδόσεις Βακχικόν
Χαρίκλεια Καβάφη – Κοραής Δαμάτης
Θεατρικός μονόλογος
Η Χαρίκλεια παντρεύτηκε τον Πέτρο-Ιωάννη Καβάφη στην Κωνσταντινούπολη το 1849. Αυτή ήταν 14 ετών και εκείνος 36. Τα δύο πρώτα χρόνια του γάμου τους τα πέρασαν στην Πόλη. Το 1852 έφυγαν για την Αγγλία, όπου ο Καβάφης μεταμόρφωσε την ανατολίτισσα νεαρά σε γυναίκα του κόσμου, με αγγλικά, γαλλικά και ζωγραφική. Το 1854 ή το 1855 η οικογένεια (που στο μεταξύ είχε αποκτήσει τρία παιδιά, τον Γεώργιο -1850-, τον Πέτρο-Ιωάννη -1851- και τον Αριστείδη -1853-) εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια. «Ορισμένες φωτογραφίες της από την εποχή εκείνη, παρά την ατελή φωτογραφική μέθοδο των δεκαετιών ’50 και ’60, δείχνουν πως υπήρξε πράγματι ωραιοτάτη», έγραφε ο Κωνσταντίνος Καβάφης για τη μητέρα του.
Εισαγωγή: Γιώργος Παναγιωτίδης, συγγραφέας-καθηγητής Δημιουργικής Γραφής
Θεατρικό, Εκδόσεις Βακχικόν, 2022, 70 σελ.
Αφορμές – Κοραής Δαμάτης
Μεσημέριασε. Έφτασαν στο τελευταίο ποτάμι. Ξαπλωμένη στην όχθη νεαρή γυναίκα -ένσαρκου αγάλματος η ονειρώδης ομορφιά της- με χρυσά χτένια στα χέρια, τραγουδούσε σ’ άγνωστη γλώσσα. Μαγεύτηκαν τα δυο αδέλφια από το τόσο κάλλος κι απ’ τη γλυκιά φωνή της και κάθισαν να την ακούν και να τη βλέπουν. Περνούσαν οι μέρες, περνούσαν οι νύχτες, εκείνοι μαγεμένοι. Σαν τύχαινε περαστικός να τους ρωτήσει τι κάνουν εκεί στην ερημιά, του έδειχναν την όμορφη κόρη και χαμογελούσαν, κι ο περαστικός σταυροκοπιότανε γιατί το μόνο που έβλεπε δίπλα στο ποτάμι ήταν να χάσκει μαύρο βαθύ άνοιγμα της γης που ξέρναγε ρυπαρές εκπνοές και μαζί μια αλλόκοτη τρεμάμενη βουή από άγρια ποδοβολητά. Έλεγαν πως εκεί ήτανε κοιμητήρι παλαιών Ελλήνων. Μετά, που ήρθαν οι χριστιανοί, βούλιαξε, παρέσυρε μαζί του οστά και επιτύμβια, και απόμεινε αυτή η χαίνουσα πληγή να σε κατεβάζει στα έγκατα της γης. Από κει οι οδοιπόροι, κάθε που ξημέρωνε ψυχοσάββατο, άκουγαν τις φωνές των ατελών πού το ’σκασαν απ’ τη ζωή πριν συμπληρωθούν οι μέρες τους, τους άκουγαν να θρηνούν για τον άγνωστο βίο που δεν έζησαν.
Ένα περιστατικό στον δρόμο, αφορμή. Κάτι που ειπώθηκε λαθραία, αφορμή. Κάποιο αναπάντεχο συμβάν, ένα ξαφνικό τηλεφώνημα, μια είδηση στα ψιλά, τα λόγια ενός φίλου, μια προσφώνηση, μια φωτογραφία… αφορμές που στάθηκαν ικανές για να γραφτούν οι Αφορμές του Κοραή Δαμάτη.
Διηγήματα, Εκδόσεις Βακχικόν, 2021, 266 σελ.
Το Σπίτι Μόνο – Κοραής Δαμάτης
Μεταίχμιο. Αυτή είναι η κατάλληλη λέξη. Εκεί μπόρεσε να ζήσει το βασικό πρόσωπο του βιβλίου. Κι αν κάποιες στιγμές απάγκιαζε στη μία πλευρά, γρήγορα ξαναβρισκότανε στην απέναντι όχθη. Ακροβατούσε ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, σε αλήθειες, ψέματα και επινοήσεις, περπατώντας πάντα πάνω σε διαχωριστικές, ενδιαμέσως, από μια βαθύτερη επιτακτική ανάγκη ενδοσκόπησης της ζωής του και παρατήρησης της ζωής γύρω του. Άλλωστε αυτό ήταν και το πρώτο μάθημα που του δόθηκε: ενδοσκόπηση και παρατήρηση. Έτσι πορεύτηκε. Αυτό δεν σημαίνει ότι απέφυγε λάθη και υπερβολές, ότι γλίτωσε κλειστές στροφές και κατηφόρες, εξάλλου η πορεία κάθε ανθρώπου έχει τα δικά της μετρήματα, αδυνατώντας πολλές φορές να ορθοποδήσει ακόμη κι όταν πραγματοποιούνται τα θέλω του και καλύπτονται οι ανάγκες του.
Μυθιστόρημα, Γαβριηλίδης, 2016, 463 σελ.
Πηγές: Biblionet, Γαβριηλίδης, Εκδόσεις Βακχικόν
