Περισσότερα αποτελέσματα...

Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
post

Deyteros.com

Ένα ταξίδι στ’ αστέρια της λογοτεχνίας!

Κώστας Κωστάκος

Ο Κώστας Κωστάκος γεννήθηκε το 1972 στην Αθήνα.
Φοίτησε στη Νομική Αθηνών και είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Το 2005 έφτιαξε το μπλογκ Old Boy και έκτοτε έχει αρθρογραφήσει με το συγκεκριμένο ψευδώνυμο σε πολλές εφημερίδες, περιοδικά και σάιτ. Μια συλλογή μη επικαιρικών κειμένων από το μπλογκ συνιστά το βιβλίο “Οld Boy – πλέι μολέξεις” (εκδόσεις bibliotheque).
Πεζογραφία
Old boy: πλέι μολέξεις (2014), Bibliotheque
Η πεζή αλφαβήτα (2017), Bibliotheque

Η πεζή αλφαβήτα – Κώστας Κωστάκος (Old boy)

(24 συν 3 πολύ μικρές ιστορίες)


Είκοσι τέσσερις πολύ μικρές ιστορίες από το Α ως το Ω και τρεις κάπως αναλφάβητες, κάπως μεγαλύτερες, κάπως παλιότερες. Πρώτα είκοσι τέσσερις ιστορίες για ανθρώπους χωμένους για τα καλά μέσα στην “ομίχλη του πολέμου” που είναι η ζωή του καθενός μας, ιστορίες που προσπαθούν να τους καταλάβουν ή να τους παρερμηνεύσουν, να τους νιώσουν βαθιά ή να προβάλουν πάνω τους την ευκολία του τεμπέλικου βλέμματος, να αποδώσουν κάτι από την ουσία τους ή να καθρεφτίσουν μόνο την επιφάνειά τους. Και μετά τρεις ιστορίες που προσπαθούν να μιλήσουν με την ίδια την υπαρξιακή ομίχλη της μεγάλης εικόνας, χωρίς να παίρνουν ποτέ κάποια ικανοποιητική απάντηση.

Πεζά, Bibliotheque, 2017, 110 σελ.

Old Boy: πλέι μολέξεις – Κώστας Κωστάκος




Ανάβαλε για λίγο το θάνατό σου για να σου πω μια ιστορία. Περισσότερες από μία. Την ιστορία του Ποιησού, την ιστορία του Καισερά Σερά και της Γουιλμπί Γουιλμπί και διάφορες άλλες. Μην παρεξηγείς την προστακτική. Αν αν δεν θες να τον αναβάλεις, μην τον αναβάλεις. Μόνο η αναβολή του είναι στο χέρι μας όμως, όχι η αποτροπή του.
Οπότε καλό είναι να τον αναβάλουμε για όσο περισσότερο μας παίρνει. Και αν αναβολή την αναβολή καταφέρνουμε και την παλεύουμε με λέξεις ή με αυτό που κρύβεται πίσω τους και αυτό που ξεφεύγει εμπρός τους, και αν αναβολή την αναβολή πασχίζουμε να βρούμε για ποιο λόγο πονάμε τόσο και αγαπάμε τόσο και αγωνιζόμαστε τόσο και παραιτούμαστε τόσο και ποθούμε τόσο, τότε έχει καλώς. Αλλά γενικά δεν έχει καλώς: ξέρουμε τόσο πολλά περισσότερα από όσα θα έπρεπε και ταυτόχρονα τόσο πολύ λιγότερα από όσα θα έπρεπε για την ύπαρξη μας, κι αυτή είναι η κοινή ιστορία όλων μας,
η ιστορία που απωθούμε από τη σκέψη μας και στη θέση της διηγούμαστε ο ένας στον άλλον άλλες.

Πεζά, Bibliotheque, 2014, 160 σελ.

Πηγές: Biblionet, Bibliotheque