Κυριάκος Στρατουδάκης

Στο σύνορο της πόλης – Κυριάκος Στρατουδάκης

Στο σύνορο του χειμώνα με την άνοιξη, ένας τύπος επισκέπτεται το σύνορο της πόλης με το άγνωστο.

Μια πόλη ολόφωτη απ’ τη μία πλευρά και μια σκοτεινή θάλασσα από την άλλη.

Γυρίζει τη πλάτη του στην πόλη.

Καρφώνει την αγαπημένη του ανάμνηση στον ουρανό προκειμένου να φωτίσει, λίγο, το σκοτάδι του παρόντος. Στο κάρφωμα αυτό, ερήμην του, τραυμάτισε ελαφρώς τον χρόνο. Μια μικρή χαραμάδα για το παρελθόν μόλις είχε ανοίξει.

Δεν το σκέφτηκε καθόλου.

Πέρασε μέσα απ’ την ανοιχτή πληγή και έτρεξε ανάποδα στον χρόνο.

Σταμάτησε σε έναν Ιούλη.

Όλα ίδια.

Λίγο πριν επουλώσει ο χρόνος την πληγή του, εκείνος ξαναπέρασε στο παρόν.

Ίσα που πρόλαβε.

Εκείνος ο Φλεβάρης τελείωσε με το άρωμα κάποιου παλιού Ιούλη.

Ποίηση, Ραδάμανθυς, 2022, 76 σελ.

Δακρυγόνες Αναμνήσεις – Κυριάκος Στρατουδάκης

«…Οι δακρυγόνες αναμνήσεις, είναι η πιο επικίνδυνη κατηγορία αναμνήσεων. Χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες. Η πρώτη, εμπεριέχει αναμνήσεις οι οποίες σου προκαλούν φόβο. Άρα, αναμνήσεις μιας παρελθούσας οδύνης. Η δεύτερη, εμπεριέχει αναμνήσεις οι οποίες σου προκαλούν μια επιθυμία να τις ξαναζήσεις. Άρα, αναμνήσεις μιας παρελθούσας ευτυχίας. Το οξύμωρο που ενυπάρχει μέσα στη δεύτερη υποκατηγορία των δακρυγόνων αναμνήσεων, με γοήτευσε και έγινε η αφορμή για να γράψω αυτό το βιβλίο. Είναι τρομακτικό το γεγονός ότι, οι στιγμές που σου χάρισαν κάποτε αμέτρητα χαμόγελα, μετουσιώθηκαν σε αναμνήσεις που μόνο δάκρυα έχουν πλέον να σου δώσουν…».
«Οι «ΔΑΚΡΥΓΟΝΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ», ακόμα και σήμερα, δεν έχω καταλάβει πως έγιναν βιβλίο.
Όλα συνέβησαν -πραγματικά- εν μία νυκτί.
Ήταν η νύχτα που βρήκα το θάρρος να πάω προς το μέρος τους.
Να τις ονοματίσω.
Να τις χαϊδέψω.
Να τις ημερέψω.
Ήταν, μόλις λίγο καιρό, αναμνήσεις.
Ήταν και για εκείνες, αλλά και για μένα μια δύσκολη μεταβατική περίοδος…».

Ποίηση, Ραδάμανθυς, 2021, 48 σελ.