Λέανδρος Πολενάκης

Λιλήθ ή το φτύσιμο και το φίλημα – Λέανδρος Πολενάκης

Μια νουβέλα σε έξι μέρη
Χρονικό, Ιστορία, Μυθοπλασία. Πώς μεγαλώνει ένα παιδί από “καλό σπίτι” στα “Πέτρινα Χρόνια”. Η εφηβεία μέσα στην χούντα, το σχολείο, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, το Παρίσι, η επιστροφή σε μια Ελλάδα σκοτεινή και επικίνδυνη. Ταξίδια σε ανθρώπους και θεωρίες, η επιστήμη, η πολιτική και η γραφή. Τελικά, μ’ ένα λόγο, πώς γίνεται συγγραφέας ένας συγγραφέας.

Νουβέλα, Εύμαρος, 2021, 128 σελ.

Της γραφής και της σκηνής – Λέανδρος Πολενάκης

Θεατρικές κριτικές 2013-2015


Η πολλαπλή κρίση, όχι μόνο οικονομική, που περνούν οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου θα γίνει κάποτε αντικείμενο μελέτης των ιστορικών. Θα μας πουν τι και ποιοι έφταιξαν. Ωστόσο, εμείς βιώνουμε σήμερα την κρίση ως παροντικό γεγονός σε εξέλιξη και όχι ως τετελεσμένο ιστορικό συμβάν. Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, για να “την πούμε” και για να σταθούμε απέναντι στο λόγο της, είναι να τη συλλαβίσουμε θεατρικά.

Δεν φτάνει, όμως, να την αφηγηθούμε. Πρέπει και να τη σκηνοθετήσουμε! Να την “παραστήσουμε”, δηλαδή, σε μια σκηνή, θεατρικά. Επειδή αυτό που λένε “έξοδο από την κρίση” ή “φως στην άκρη του τούνελ” δεν είναι η γνώση κάποιων λογιστικών κανόνων, που σώζουν τις τράπεζες και καταστρέφουν τους ανθρώπους. Μόνο η ζωτική ιστορική μνήμη σώζει τις κοινωνίες και τους λαούς. Στην ιστορική μνήμη περιλαμβάνεται ασφαλώς ένα ποσοστό “μνήμης του μέλλοντος” που μας έχει χαριστεί φυσικά. Μιας μνήμης, η οποία δεν ισχυρίζεται αλαζονικά ότι δύναται να προβλέψει τα πάντα και να τα διατυπώσει με μια εξίσωση μαθηματική, αλλά που μπορεί να διακρίνει το ένα: ότι όλες οι στατιστικές μας και οι λογισμοί των πιθανοτήτων έχουν σχετική μόνο αξία, επειδή κάμπτονται και αλλοιώνονται κάθε φορά που τις παρατηρούμε και τις μελετάμε. Έτσι, αυτοί που “γύρευαν να αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο”, κατά το λόγο του ποιητή, “νιώσανε πάνω τους μαβιά μεγάλα τα μάτια της ολόκληρης καταστροφής”. Ο κόσμος μας είτε είναι χαώδης είτε τραγικός. Δεν υπάρχει μέση κατάσταση. Οι αρχαίοι το ήξεραν αυτό καλά. Οι χρησμοί ήταν των θεών, αλλά η ευθύνη της ερμηνείας τους ανήκε στον άνθρωπο. Κάπως έτσι γεννήθηκε η Τραγωδία.

Ερμηνεία και κριτική, Εύμαρος, 2017, 240 σελ.

Ο κομμένος υπουργός – Λέανδρος Πολενάκης

Πολιτικοερωτικό θρίλερ


Οι ανάκατες σημειώσεις των γνωστών ή άγνωστων πληροφοριοδοτών άρχισαν σιγά σιγά να παίρνουν συγκεκριμένη μορφή και ο Τσόγκας κατάλαβε ξαφνικά ότι το περιεχόμενο του φακέλου δεν ήταν σκόρπια χαρτιά ριγμένα στην τύχη, ένα χαοτικό παραλήρημα μισότρελων ρουφιάνων της Ασφάλειας, όπως είχε νομίσει στην αρχή. Διέθετε, αντίθετα, ειρμό, λογική και τάξη. Σαν να είχε κάποιος οργανώσει, επεξεργαστεί και βάλει στη σωστή σειρά όλο αυτό το ετερογενές υλικό, έτσι ώστε να διαβάζεται σαν μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος.

Μυθιστόρημα, Γαβριηλίδης, 2015, 278 σελ.

Βάρκα στο γιαλό – Λέανδρος Πολενάκης

Ιστορίες με Σίφνο


Περιεχόμενα:
1. Βάρκα στο γιαλό
2. Πετάει ο γάδαρος
3. Ο Σωτήρης ο γιατρός
4. Λάκτισμα πώματος φιάλης
5. Το αστείο του Πολενάκη (Φουγάρα στη Συγγρού)

Διηγήματα, Πολιτιστικός Σύλλογος Σίφνου, 2015, 60 σελ.

Ιστορίες από το χαμένο βιβλίο – Λέανδρος Πολενάκης

Ένα μυθιστόρημα για το χρόνο


Στο μεγάλο ξύλινο τραπέζι από μαύρο μαόνι, αλλά και στο ξύλινο πάτωμα, παντού ήταν στιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο χιλιάδες βιβλία, χωρίς καμμιά μεθοδολογία και τάξη. Ξεχώρισα τους “Πανδέκτες” τού Ιουστινιανού και τις “Νεαρές”, δίπλα στους “Πειρασμούς του Αγίου Αντωνίου”, του Φλωμπέρ. Οι “Βρυκόλακες” του Ίψεν κοιμόντουσαν πάνω στην “Παρακμή της δύσης” του Σπένγλερ, και ο “Δον Κιχώτης” του Θερβάντες ακουμπούσε την πονεμένη απ’ τις ξυλιές ράχη του, στις “Ελεγείες του Ντουΐνο” του Ρίλκε.

Το “Εγκώμιον του εγκλήματος” του Μαρξ, το “Εγκώμιον της Μωρίας” του Εράσμου και το τελευταίο βιβλίο της καθηγήτριας Φραγκοπόδη, γνωστής οπαδού της ερασμιακής προσφοράς, ήταν δεμένα μαζί, με κόκκινη μεταξωτή κορδέλλα εισαγωγής. Το “Δεύτερον δάνειον της ανεξαρτησίας” του Τάσου Λιγνάδη, ήταν εκεί, νεκραναστημένο, μπροστά στα μάτια μου. Οι “Επιστολές” του Ιουλιανού και ο “Δεκαπενταετής πλοίαρχος” του Βερν, έστεκαν σεμνά, παράμερα. Το “Εγκώμιο της σκιάς” του Μπόρχες και η ογκώδης “Βίβλος του Τειρεσία”, κοινή έκδοση των δώδεκα μεγαλύτερων τραπεζικών ιδρυμάτων, ήταν μαζί, δεμένα σε τόμο. Ακόμη διέκρινα…

Μυθιστόρημα, Ένεκεν, 2010, 221 σελ.

Ποιήματα – Λέανδρος Πολενάκης

1995-2005


ΕΠΙ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ
Βαδίζοντας ο Θεός
επί των υδάτων
εσκέφθη το φως
ένα φως που να χωρά
τον αμνό και το φονιά
Φάνηκαν οι δυο φονιάδες,
είδαν το μικρό κορίτσι
που έπαιζε κοντά στο κύμα
Πέρασε ο ένας, το ξεκοίλιασε
Πέρασε ο άλλος, είπε: κρίμα
Και είπε ο Θεός:
δε θέλω να βλέπω
αυτό το φως
Λησμόνησέ με
όπως ο Θεός
το ποίημα
επί των υδάτων.

Ποίηση, Οδός Πανός, 2006, 31 σελ.