Λίλλυ Σπαντιδάκη

Ελληνες λογοτέχνες
Η Λίλλυ Σπαντιδάκη τριγυρίζει τα τελευταία χρόνια στις παμπ και τα σινεμά του Δουβλίνου.
Ασχολείται με τη λογοτεχνία επαγγελματικά και ερασιτεχνικά, ενώ στον ελεύθερο χρόνο της μαθαίνει στις γάτες της ανάγνωση.
Το “Entropy” είναι το τρίτο της μυθιστόρημα, μετά τα “Χωρίς σκηνή” και “Ο Διάβολος τραγουδούσε τα μπλουζ”.
Μυθιστορήματα
Χωρίς σκηνή (2013), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Ο διάβολος τραγουδούσε τα μπλουζ (2016), Εκδόσεις Πηγή
Entrory (2018), Κλειδάριθμος

Μεταφράσεις
Bill Scollon, Ανθισμένοι φιόγκοι (2013), Μεταίχμιο

Entropy – Λίλλυ Σπαντιδάκη




Η Ελίζαμπεθ Μπανκς είναι δεκαεφτά χρονών και δεν πρόκειται να συμβιβαστεί στη ζωή που της έχουν ετοιμάσει: κολέγιο, σπουδές, δουλειά, γάμος, παιδιά, θάνατος.

Αντιστέκεται.

Θέλει μουσική, βόλτες, ελευθερία. Προπάντων ελευθερία -είναι το οξυγόνο της. Έτσι, μόλις βρίσκει την ευκαιρία, η Ελίζαμπεθ την αρπάζει από τα μαλλιά. Καβαλάει τη μηχανή ενός αγνώστου και χάνεται, σε μια εποχή που τα πάντα ήταν πιο απλά και πιο πιθανά.

Η Ελίζαμπεθ Μπανκς δεν υπάρχει πια. Πλέον είναι η Μαντ Ντα Σίλβα, και το όνομα δεν το έχει επιλέξει τυχαία. Φτιάχνει τη δική της πραγματικότητα, γνωρίζει ανθρώπους που θα τη φέρουν αντιμέτωπη με το σκοτάδι μέσα της, ξεπερνάει τα όρια του εαυτού της…

Ένα μυθιστόρημα δρόμου στην Αμερική της δεκαετίας του ’90, γεμάτο τρέλα και ελευθερία.

Μυθιστόρημα, Κλειδάριθμος, 2018, 576 σελ.

Ο διάβολος τραγουδούσε τα μπλουζ – Λίλλυ Σπαντιδάκη




1963 – Νέα Ορλεάνη
Η χρονιά που δολοφονείται ο Κένεντι. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ προκαλεί την κοινωνία με το “Έχω ένα όνειρο”. Οι Μπίτλς κυκλοφορούν το “Please, please me”. Τότε που ακόμα το χρώμα της επιδερμίδας καθορίζει την ταυτότητα και το μέλλον σου.

Λευκοί. Συναντήθηκαν στο οικοτροφείο, όπου έστελναν τα πλουσιόπαιδα. Τους ένωσαν παιδιάστικες φάρσες. Τους έδεσε ένα ανομολόγητο μυστικό.

Η Ζόλα ξέρει το μυστικό. Ο Μαρκ κρέμεται από το μικρό της δαχτυλάκι.

Μια ιστορία έρωτα και παράνοιας γεμάτη τζαζ, κρυφά μυστικά, βουντού και θάνατο. Μια ιστορία εκδίκησης.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πηγή, 2016, 386 σελ.

Χωρίς σκηνή – Λίλλυ Σπαντιδάκη




Η ιστορία της πρίμα μπαλαρίνας της Όπερας του Παρισιού Ζιλιέτ Ρου. Η εξέλιξή της. Η επιτυχία της. Η ζωή της την εποχή του οικονομικού κραχ του 1929. Η πτώση της. Η τρομερή αποκάλυψη.

Η Ζιλιέτ Ρου είναι πρίμα μπαλαρίνα στην Όπερα του Παρισιού. Ο χορός είναι η ζωή της. Ξεκίνησε από πολύ χαμηλά και έφτασε στην κορυφή με μεγάλες θυσίες και γνήσιο ταλέντο. Έχει θαυμαστές σε όλο τον κόσμο, η ίδια όμως είναι πάντα μοναχική και απόμακρη. Με τη Ζιλιέτ είναι τρελά ερωτευμένος ο κόμης ντε Μπερτράν, ο οποίος προσπαθεί να την κατακτήσει, αλλά ανώφελα γιατί εκείνη τον περιφρονεί. Κάποια στιγμή, σε ένα ταξίδι της στην Αμερική, γνωρίζει τη Βανέσα Λι και γοητεύεται. Γίνονται φίλες. Τότε ο κόμης, για να πληγώσει τη Ζιλιέτ, παντρεύεται τη Βανέσα και διαδίδει φήμες που καταστρέφουν την καριέρα της. Η Ζιλιέτ καταρρέει. Πίνει και ξενυχτάει. Κάποια στιγμή όμως συνέρχεται. Αποφασίζει να χορέψει για τελευταία φορά στην αγαπημένη της Όπερα του Παρισιού. Ανεβαίνει κρυφά στη σκηνή. Ο κόσμος δεν ξέρει ότι είναι αυτή. Τη θεωρεί τελειωμένη μετά τον εξευτελισμό της. Χορεύει για τελευταία φορά και αποκαλύπτεται.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2013, 304 σελ.

Πηγές: Biblionet, Εκδοτικός Οίκος Α.Α.Λιβάνη, Εκδόσεις Πηγή, Κλειδάριθμος