Μαργαρίτα Σκουμπουρδή

Το σακάκι – Μαργαρίτα Σκουμπουρδή

Το σακάκι κρέμεται στην κρεμάστρα του στα σκοτεινά, παρατηρώντας κρυμμένο τους διαβάτες, διηγείται ιστορίες ανθρώπων που άλλοτε οι ίδιοι πιστεύουν πως τους αφορούν κι άλλοτε πιστεύουν πως τους είναι ολότελα ξένες. Κινείται με τις κινήσεις τους, ζει με τη ζωή τους. Τούτο το σακάκι σήμερα μπορεί ν’ ανήκει σ’ ένα νεκρό, αύριο κάποιος μπορεί να το λερώσει με αίμα, τέλος κάποιος άλλος θα το κάνει κομμάτια. Ή ίσως βρεθεί διπλωμένο σε κάποιο χέρι, πιασμένο σε κάποια πόρτα που πρέπει ν’ ανοίξει και να κλείσει χιλιάδες φορές. Το “Σακάκι” μας ταξιδεύει σε ενδιαφέροντα σημεία της μεγαλόπολης και όχι μόνο, αλλά πάνω απ’ όλα σ’ άγνωστα εξωτικά μέρη της ψυχής και του μυαλού…

Διηγήματα, Γαβριηλίδης, 2016, 80 σελ.

Η κορφή του κήπου – Μαργαρίτα Σκουμπουρδή

Όταν έφτασα στην κορφή του κήπου, το πρώτο που έκανα ήταν να γυρίσω στους παιδικούς τόπους κρατώντας παλιές φωτογραφίες. Ήθελα να δω τις αλλαγές γύρω και μέσα μου. Παρατηρούσα προσπερνώντας με τα βήματα τον χρόνο. Τι να έγιναν ο κύριος Αντώνης, το παιδί με τα ξυλοπόδαρα, η μάνα, ο Τάσος και όλοι εκείνοι που αν τους παρατηρούσες μάντευες από μία ιστορία; Ίσως να χάθηκαν στον δρόμο σαν απλοί περιπατητές, αφήνοντας πίσω τους το νήμα της περιέργειάς μου για τις προθέσεις τους. Διότι όλοι στην κοινή τους πορεία ήταν μοναδικοί και με βλέμμα διαφορετικό. Άνεμος φλεβαριάτικος κρύωνε τον νου και το σώμα μου. Ντυμένος σχεδόν ανοιξιάτικα, έπαιζα με την υγεία μου. Καυτές οι σκέψεις στο κεφάλι μου καθώς κουκουλωνόμουν? και στο τέλος, που ένιωθα σαν να ήταν όλα ευχάριστα, δαιμονικά σχεδόν με φίλησε στο μάγουλο η βροχή. Ύστερα τα σύννεφα διαλύθηκαν. Φύλαξα τρυφερά τις αηδονοφωλιές και σφύριξα χαρωπά καλωσορίζοντας την άνοιξη. “Πατρίδα! Με χώμα ξερό, θάλασσα, ηλιαχτίδα!” αναφώνησα και χαμογέλασα.
Μ. Σ.

Διηγήματα, Γαβριηλίδης, 2018, 136 σελ.

Κύκλοι και μεσημβρινοί – Μαργαρίτα Σκουμπουρδή

Στην τρίτη συλλογή διηγημάτων της η Μαργαρίτα Σκουμπουρδή επαληθεύει τις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει από τις προηγούμενες δύο, “Το σακάκι” και “Η κορφή του κήπου”. Στους Κύκλους και μεσημβρινούς τα διηγήματα στρέφονται γύρω από τα δύο κύρια θέματα που την απασχολούν σοβαρά: την ζωή και τον θάνατο. Άλλα πολύ σύντομα, άλλα εκτενέστερα, στην μικρή φόρμα πού διακονεί η συγγραφεύς, κρύβονται μικρές αλλά πλήρεις ιστορίες. Οι ήρωές της είναι καθημερινοί άνθρωποι που κινούνται μέσα στην ζωή αλλά και στα πλαίσια του ονείρου. Και αυτά τα όνειρα είναι πολύ ανθρώπινα αν και όχι καθημερινά. Ζωή και θάνατος λοιπόν, αλλά και αισιοδοξία και απογοητεύσεις, ο πόλεμος εναντίον της καταθλίψεως, η αδυναμία, ακόμη και η κακία. Όλα τα ανθρώπινα πάθη και οι αδυναμίες. Και κάποιες χαρές. Και το ύφος της Μαργαρίτας Σκουμπουρδή είναι άμεσο και απλό, κατανοητό σε όλους. Δημιουργεί την συγκίνηση και την συμπάθεια για τούς ήρωές της, που κινούνται ταξιδεύοντας κυρίως με το νου μεταξύ σκιάς – φωτός, παρελθόντος – παρόντος σε μια διαρκή αναζήτηση για να βρουν ίσως το νόημα της ζωής τους.
Χαρίκλεια Δημακοπούλου

Διηγήματα, Οσελότος, 2020, 52 σελ.