Μαρία Ανδρεαδέλλη

Το ρούχο μιας ανοιξιάτικης νύχτας… – Μαρία Ανδρεαδέλλη

Διηγήματα


Κοίταξε το ημερολόγιο. Κόντευε επισήμως να σημάνει η ώρα της άνοιξης. Το ίδιο πρωί είχε δει τη φύση καταπράσινη, τις μαργαρίτες ανθισμένες, τις παπαρούνες να λικνίζονται φλερτάροντας με τον ολοζώντανο άνεμο, έναν άνεμο ήπιο, καλοσυνάτο.
Η νύχτα όμως ήταν γυμνή, γυμνή και άφαντη. Ζούσε κάθε φορά που ήταν η ώρα της να πλησιάσει το κενό της. Κοίταζε από απόσταση το ρούχο της. Το ρούχο μιας ανοιξιάτικης νύχτας που επαναλαμβανόταν πανομοιότυπα επί χρόνια.
Το ρολόι της φύσης σύντομα θα σήμαινε ισημερία κι εκείνη θα έπρεπε ως τότε να αποφασίσει σε ποια πλευρά του χρόνου μπορούσε να σταθεί…

Δεκαπέντε διηγήματα με το όραμα και τη νοσταλγία μιας Άνοιξης…

Διηγήματα, Επόμενη Επιλογή, 2021, 82 σελ.

Τριάντα τρεις αρχαίοι έλληνες ποιητές – Μαρία Ανδρεαδέλλη

Σε αυτό το βιβλίο, το οποίο είναι διανθισμένο με συναφείς εικαστικές δημιουργίες όλων των εποχών, έχουμε – με απλότητα και συντομία – μια πρώτη γνωριμία με τη ζωή και το έργο τριάντα τριών, των πλέον σπουδαίων, αρχαίων Ελλήνων ποιητών.

Αρχαία Ποίηση, Επόμενη Επιλογή, 2020, 92 σελ.

Το νυσταλέο αρκουδάκι – Μαρία Ανδρεαδέλλη

Τα παιδιά δεν χορταίνουν το παιχνίδι και τις εξερευνήσεις και γι’ αυτό συνήθως καθυστερούν όσο γίνεται περισσότερο να κοιμηθούν το βράδυ. Κάνουν ό,τι μπορούν για να κερδίσουν χρόνο για δραστηριότητες ακόμα και εις βάρος του ύπνου τους.

Σε αυτό το βιβλίο, βλέπουμε το ζωηρό αρκουδάκι να παραβαίνει τον κανόνα της φύσης του, τη χειμερία νάρκη, προκειμένου να κερδίσει χρόνο για παιχνίδι. Αυτό όμως θα έχει αργότερα συνέπειες στην καθημερινότητά του.

Τα παιδιά θα μάθουν ότι δεν είναι σωστό να παρασύρονται από ενθουσιασμούς και να παραβαίνουν κανόνες ζωής που οι γονείς τα διδάσκουν.

Ιδανικό για παιδιά 3-6 ετών.

Eικονογράφηση: Χριστιάνα Κάμπη

Παιδική λογοτεχνία, Επόμενη Επιλογή, 2018, 20 σελ.

Το τέλος της θλίψης – Μαρία Ανδρεαδέλλη

Μελετώντας ποίηση, τι αλήθεια ψάχνουμε;
Μια αρχή ή ένα τέλος;
Μήπως ένα τέλος προάγγελο κάποιας αρχής; ή μια αρχή δίχως τέλος;

Και τι είναι τάχατες η ποίηση, ποιό κύριο βάρος φέρει;
Τίνος το βήμα σηματοδοτεί; και ποιό το τίμημα όλης αυτής της ιερουργίας;
Τί δίνουμε και τί παίρνουμε;
Τί προσφέρουμε και με τι ανταλλάσσεται; Αν ανταλλάσσεται…

Κάθε τέλος εκτός από λήξη αποτελεί και ένα φόρο που οφείλουμε να πληρώσουμε στην προσπάθειά μας να εκπληρώσουμε την επιθυμία μας, έτσι κι εδώ, θεώρησα ότι όφειλα να καταθέσω ένα τουλάχιστον νόμισμα, ένα από εκείνα τα νομίσματα που μου πέφτουν από την τσέπη κάθε φορά που αντιμιλώ στον καθρέφτη της γιαγιάς, ένα χρυσό νόμισμα που επιβιώνει στους αιώνες, ένα νόμισμα από την ιδιαίτερη πατρίδα μου.

Έχουμε ένα μακρύ δρόμο να περπατήσουμε. Θα σταθούμε σε κάποια σημεία. Θα αφουγκραστούμε τη σιωπή. Θα διασχίσουμε την πεζότητα στην προσπάθειά μας να φτάσουμε ένα εκπληρωμένο προορισμό και τότε θα αποκριθούμε σε ερωτήματα σύμφωνα με τις γνώσεις και τις εμπειρίες της διαδρομής μας…

Και κάπου εκεί, στο τέλος του δικού μας πια διαδρόμου θα είμαστε έτοιμοι να αντικρίσουμε, να εισέλθουμε και να βιώσουμε τη λάμψη του προορισμού μας.

Καλό διάβα…

Ποίηση, Επόμενη Επιλογή, 2016, 150 σελ.

Ήχοι και στίχοι – Μαρία Ανδρεαδέλλη

Το βιβλίο αποτελείται από 42 στιχουργικές συνθέσεις που κινούνται στα όρια της ποίησης. Ιδανικό για όσους αγαπούν και μελετούν την έμμετρη γραφή – ρυθμό, μέτρο, μουσικότητα- αλλά και πολύτιμο για συνθέτες-τραγουδοποιούς που αναζητούν ποιοτικό στίχο.

Ποίηση, Επόμενη Επιλογή, 2015, 64 σελ.

Η αιχμαλωσία του ανέκφραστου – Μαρία Ανδρεαδέλλη

Είκοσι ένα ποιήματα σε μετάφραση Γιάννης Γκούμα


Το δεύτερο βιβλίο της Σειράς Ποιείν των εκδόσεις Μετρονόμος είναι η δίγλωσση έκδοση του πρώτου βιβλίου της Μαρίας Ανδρεαδέλλη, “Η αιχμαλωσία του ανέκφραστου”, που κυκλοφόρησε το 2010 από τις εκδόσεις “Ενδυμίων”. Ο ποιητής, μεταφραστής, ηθοποιός και συνθέτης του Νέου Κύματος, Γιάννης Γκούμας επέλεξε είκοσι ένα ποιήματα από το βιβλίο της Ανδρεαδέλλη και τα μετέφρασε στην αγγλική γλώσσα.
Η ποίηση της είναι βαθύτατα λυρική και συγκινησιακή: “Χρόνια ξέγνοιαστη κοιμάσαι/ κι αφήνεις τα τριζόνια ν’ αλητεύουν/ τα φιλιά να πεθαίνουν/ λύκους να πνίγουν τις κραυγές/ μην και ξυπνήσεις. με έκδηλη την ανάγκη αποτύπωσης του ανέκφραστου της τέχνης και της ζωής: Μόνο το μελάνι ορφανής πένας/ αφήνεις να ξενυχτάει/ για να στολίζει/ γράμματα στα εικονίσματα/ των ταραχών σου/ κομμένες εξατμίσεις / σε λευκά πανέτοιμα σεντόνια / διανυκτερεύσεων” και δημιουργικά υπαινικτική: “Δεν κοινώνησα Μέλι / εκείνο το Σαββατόβραδο./ Μου είπαν πως είναι πολλοί οι εχθροί/ πίσω απ’ τους λόφους/ και είναι αμαρτία να προσεύχομαι/ Θανάτους”.
Η ποιήτρια Μαρία Ανδρεαδέλλη με την πρώτη κιόλας παρουσία της στο χώρο της λογοτεχνίας διεκδικεί επάξια την προσοχή του αναγνωστικού κοινού και των κριτικών.

Μετάφραση: Γιάννης Γκούμας

Ποίηση, Μετρονόμος, 2012, 56 σελ.

Η αιχμαλωσία του ανέκφραστου – Μαρία Ανδρεαδέλλη

Αποκαθήλωσα το χρόνο
μέσα μου
για να σε φτάσω
Κυλίστηκα σ’ ενοχές
έγινα συντρίμμια
Χώρισα ύπαρξη
σε φως και σκοτάδι

Μετά κατάλαβα πως
δεν έχεις ορισμό
ούτε δρόμο
Μόνο βάθος και
απόσταση…

Και τότε
για μία
μοναδική στιγμή
Σε διέκρινα
Ολόκληρη
και
Σιωπηλή
στην τυφλή γωνία
του καθρέφτη

Ποίηση, Ενδυμίων, 2010, 111 σελ.