Υπό το φως της πανσελήνου (2011), Οσελότος
Πριν την πανσέληνο (2013), Οσελότος
Αγκάρτα (2015), Συμπαντικές Διαδρομές
Αγκαρτα – Μαρία Δανιήλ
Η Αθήνα, μετά το τέλος του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, θυμίζει ελάχιστα την Αθήνα του παρελθόντος. Στις υπόγειες στοές της οι μειονότητες και οι εκδιωγμένοι από τη νέα κυβέρνηση έχουν δημιουργήσει μικρές ιδιόμορφες κοινότητες που στηρίζονται κυρίως στους λίγους επαναστάτες της πόλης.Η Βαλέρια περνάει τις ημέρες της στην επιφάνεια και τις νύχτες της στις στοές. Έχοντας χάσει τη μητέρα της από κάποια ανίατη ασθένεια κι έχοντας δει τον απαγχονιagartacvrσμό της αδελφής της, βρίσκει καταφύγιο και συντροφιά στις στοές, δίχως να παύει να ελπίζει σ’ ένα καλύτερο μέλλον, σ’ έναν πλανήτη που οι άνθρωποι θα ζούνε όπως παλιά. Δεν γνωρίζει όμως πως κάτω από τις στοές, στο κέντρο του πλανήτη, υπάρχει η εσωτερική γη.
Η Αγκαρτα λάμπει από τον πλούτο, τη μοντέρνα αρχιτεκτονική και την προηγμένη τεχνολογία. Οι Αγκαρθιανοί ζουν σ’ έναν υπόγειο παράδεισο που φωτίζεται από τον εσωτερικό ήλιο, όμως πίσω από αυτό το υπέροχο προσωπείο κρύβεται σκοτάδι και δυσωδία. Ο Ντίαν Κεχτ, μέλος του Συμβουλίου των Εκλεκτών, ονειρεύεται όπως και η Βαλέρια. Μάχεται για έναν κόσμο όπου οι Αγκαρθιανοί και οι άνθρωποι της επιφάνειας θα μπορέσουν επιτέλους να ενωθούν.
Μια υπόσχεση και η αγάπη του για την επιφάνεια τον οδηγούν στις στοές και εκεί βρίσκει την Βαλέρια.Η κάθοδός του στην Αγκαρτα δεν είναι παρά η αρχή μιας σειράς γεγονότων που θα αλλάξουν για πάντα την ανθρωπότητα.
Μυθιστόρημα, Συμπαντικές Διαδρομές, 2015, 412 σελ.
Πριν την πανσέληνο – Μαρία Δανιήλ
Σημασία έχει η ψυχή. Σε έναν κόσμο που τα υλικά αγαθά είναι υπερεκτιμημένα, λίγοι είναι αυτοί που εκτιμούν αυτά που μετράνε πραγματικά. Την ψυχή, την αγάπη, τη ζωή. Τη ζωή. Εγώ εκτίμησα πραγματικά τη ζωή μου; Τώρα που ήμουν σίγουρη ότι θα πέθαινα, είχε έρθει η ώρα να αναρωτηθώ αν είχα δώσει στα πράγματα και στους ανθρώπους την ανάλογη αξία. Όχι. Πάντα πίστευα ότι είχα έρθει στον κόσμο για να βασανίζομαι και να κάνω τη ζωή των γύρω μου δύσκολη. Είχα φτάσει στο σημείο να θέλω να πεθάνω χρεώνοντας στον εαυτό μου τον θάνατο του Στέφανου και του Άλεξ. Ποτέ δεν εκτίμησα αυτό που μου δόθηκε απλόχερα.
“Η ιστορία συνεχίζεται και ξεδιπλώνεται όλο ανατροπές και απρόοπτα. Η Μαρία Δανιήλ κρατά τον αναγνώστη σε εγρήγορση και αγωνία αφού από κάθε σελία ξεπηδούν μυστικά, αλήθειες, ξόρκια που επαναπροσδιορίζουν τους ήρωες και τις σχέσεις τους, αναδεικνύοντας αλληγορικά την αναζήτηση της αιώνιας νεότητας και του ρομαντικού έρωτα!”
Τσιάτσικα Γιώτα, φιλόλογος
Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2013, 274 σελ.
Υπό το φως της πανσελήνου – Μαρία Δανιήλ
Κοίταξα την πλάκα από λευκό μάρμαρο που έγραφε το όνομά του και την ημερομηνία γέννησης μαζί με την ημερομηνία θανάτου του. Σηκώθηκα, χάιδεψα τη φωτογραφία του. Κοίταξα γύρω μου μήπως και δω το φάντασμά του. Τζίφος. Μύρισα το τριαντάφυλλο για μια ακόμα φορά, το άφησα πάνω στον τάφο και γύρισα να φύγω. Είχα ήδη αργήσει. Έπρεπε να πάω για κυνήγι…
Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2011, 368 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Οσελότος, Συμπαντικές Διαδρομές
