Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Καίμπριτζ (Girton College, ΒΑ, ΜΑ), ζωγραφική στο City and Guilds of London Art School και χαρακτική στο Παρίσι, με τους Frélaut και Calvert-Brun (1981-1982). Το 1982 εξέδωσε το βιβλίο “Κυκνάνθρωποι – Ποιήματα και χαρακτικά” (εκδ. Εστία) και το 2005 εικονογράφησε τους Ομηρικούς Ύμνους στη Δήμητρα και στον Απόλλωνα (εκδ. Το Ροδακιό). Από το 2011, δημοσιεύει ποιήματά της στα περιοδικά Ποιητική και Νέα Εστία.
Ίδρωσα να το πω (2019), Πόλις
Έπεσα στα τέσσερα (2022), Πόλις
Έπεσα στα τέσσερα – Μαρία Κοπανίτσα
ΑΠΟΧΑΛΙΝΩΣΗ, ΞΕΦΑΝΤΩΜΑ
Τραλαλά τραλαλό όταν φύγει κάποιος που αγαπώ,
φτάνω μέχρι τον εκτραχηλισμό.
Εκχωρώ κάθε ασφάλεια στην τύχη και τον φύλακα άγγελο που έχω για να μην πληγωθώ πέφτοντας κατά λάθος στο πάτωμα εννοώ και το ρίχνω στα βαρβιτουρικά και το ποτό.
Βέβαια, όπως καταλαβαίνετε, και αυτή τη συμπεριφορά σκέφτηκα από μωρό παιδί πως, άμα
μεγαλώσω τόσο όσο μου χρειαστεί,
να την ακολουθήσω
για να αποποιηθώ τη στενοχώρια,
και –τι άλλο;– την εγκατάλειψη!
Ποίηση, Πόλις, 2022, 48 σελ.
Ίδρωσα να το πω – Μαρία Κοπανίτσα
Φταίω εγώ;
Είχα εκμυστηρευτεί σ’ ένα στενό φίλο
θέματα καθαρά προσωπικά,
ότι γυμνάζομαι εντατικά και
έχω επιτυχία επαγγελματική και καλά γονίδια
που μάλλον θα με κρατήσουν ακόμα
πολλά χρόνια στη ζωή.
Αποδεικνύεται ότι τέτοια πράγματα μόνο σε ταξιτζή
μπορούν να φανούν χαλαρωτικά
αφού έτσι γίνεται και κουβέντα πάνω στη δουλειά…
Έλα όμως που, όπως και να ’χει το πράγμα,
ο φίλος δεν ήταν επαγγελματίας οδηγός.
Ενώ ήταν λοιπόν πάνω στο τιμόνι, χτύπησε το κλάξον δυνατά
για να με επαναφέρει στην τάξη…
Ποίηση, Πόλις, 2019, 40 σελ.
Πηγές: Biblionet, Πόλις
